Polityka – zawód czy powołanie?

Polityka – zawód czy powołanie?

1. Cele lekcji

a) Wiadomości

Uczeń:

• rozumie pojęcie „polityka”,

• zna etymologię słowa polityka,

• wie, czym zajmują się politycy,

• podaje różnice między rozumieniem polityki jako zawodu i jako powołania.

b) Umiejętności

Uczeń potrafi:

• wyjaśnić, dlaczego tak ważny jest wybór odpowiednich polityków,

• wskazać, jakie cechy powinien posiadać dobry polityk,

• wyjaśnić, co uważane jest za kulturę polityczną.

2. Metoda i forma pracy

Burza mózgów, wykład, praca z całą klasą, praca w grupach.

3. Środki dydaktyczne

Podręcznik do WOS‑u

Zdjęcia najważniejszych polityków w kraju.

4. Przebieg lekcji

a) Faza przygotowawcza

Nauczyciel wyjaśnia etymologię słowa „polityka”, mówi o rozumienia tego słowa w starożytnej Grecji.

b) Faza realizacyjna

1. Nauczyciel wyjaśnia, co kryje się pod słowem „polityka”; podaje różne rozumienie tego słowa. Zwraca uwagę na najbardziej znaną definicją słowa „polityka”, stworzoną przez M. Webera, według którego „polityka to dążenie do udziału we władzy lub do wywierania wpływu na podział władzy, czy to między państwami, czy też w obrębie państwa, między grupami ludzi, jakie to państwo tworzą”.

2. Nauczyciel nakreśla uczniom różnice w rozumieniu polityki jako zawodu i jako powołania. Wiadomo, że każdy polityk, dla którego polityka jest zawodem, będzie wykonywał swą pracę tak, aby dostawać za nią wynagrodzenie, które pozwoli mu na godziwe życie. Natomiast polityk, dla którego polityka jest powołaniem, będzie wykonywał pracę najlepiej jak umie, bez względu na płynące z tego tytułu wynagrodzenie.

3. Nauczyciel tłumaczy uczniom pojęcie kultury politycznej. Uświadamia, jak ważna jest kultura polityczna w życiu politycznym kraju. Wspólnie z uczniami zastanawia się nad przykładami płynącymi z polskiej sceny politycznej, gdzie ewidentnie nie było widać kultury politycznej.

4. Nauczyciel przedstawia trzy rodzaje kultury politycznej: kulturę zaściankową, poddańczej i uczestnictwa.

5. Nauczyciel dzieli klasę na grupy. Każda z grup ma za zadanie zastanowić się nad cechami idealnego polityka. Każda grupa ma znaleźć pięć cech idealnych. Po pięciu minutach nauczyciel prosi po jednej osobie z każdej grupy do tablicy i przedstawiciel wypisuje na tablicy cechy, które wskazał wspólnie ze swoją grupą, jednocześnie uzasadniając stanowisko swojej grupy. Nauczyciel pokazuje uczniom zdjęcia najważniejszych polityków w kraju i prosi uczniów o przyporządkowanie cech do postaci polityków obecnych na zdjęciach.

c) Faza podsumowująca

1. Uczniowie i nauczyciel dyskutują o tym, czy polska scena polityczna przejawia wysoką czy niską kulturę polityczną. Nauczyciel prosi uczniów o podawanie przykładów i uzasadnianie swojego stanowiska.

2. Nauczyciel zadaje uczniom pracę domową.

5. Bibliografia

1. Śpiewak P. Merta T., Państwo z zasadami, [w:] Z demokracją na ty, pod red. T. Merty, Wydawnictwo CIVITAS, Warszawa 2005, s. 81‑83.

2. http://pl.wikipedia.org/wiki/Polityka

6. Załączniki

Zadanie domowe

Uczniowie mają za zadanie wskazać polityków, którzy kierują się w swoim postępowaniu ewidentnie dobrem narodu, i takich, dla których liczy się jedynie zdobycie władzy.

7. Czas trwania lekcji

45 minut

8. Uwagi do scenariusza

brak