RK94nCBWrBLm4
Zdjęcie przedstawia grupę starszych mężczyzn siedzących w ławach ustawionych rzędami za sobą. W pierwszej ławie siedzi dwóch umundurowanych mężczyzn i dwóch ubranych po cywilnemu. W kolejnych rzędach mężczyźni ubrani w garnitury.

„Bezcenną rzeczą jest honor”. Polska w polityce Hitlera i Stalina. Konsekwencje tajnego paktu Ribbentrop – Mołotow

Ławy rządowe w Sejmie przed przemówieniem Becka 5 maja 1939; w pierwszym rzędzie od lewej: Felicjan Sławoj‑Składkowski, Eugeniusz Kwiatkowski, Tadeusz Kasprzycki oraz Józef Beck.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Polska w polityce międzynarodowej lat trzydziestych. Żądania III Rzeszy

Niemcy, zachęcone brakiem reakcji państw Zachodu na kolejne akty agresji, pod koniec 1938 r. przedstawiły swoje żądania Rzeczypospolitej. Domagały się włączenia Wolnego Miasta Gdańska do Niemiec i wytyczenia przez Pomorze Gdańskie eksterytorialnej linii kolejowej i autostrady z Berlina do Prus Wschodnich, do Królewca. Strona polska żądania te stanowczo odrzuciła, ponieważ ich spełnienie prowadziłoby do naruszenia suwerenności państwa.

RAADSOpGUmIHp1
Polska w polityce międzynarodowej lat trzydziestych XX wieku. Żądania III Rzeszy.
Źródło: Contentplus.sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Polityka zagraniczna II RP po śmierci Józefa Piłsudskiego

Pułkownik Józef Beck – wzlot i upadekJacek Matysiak
Jacek Matysiak Pułkownik Józef Beck --- wzlot i upadek

„Myślał o sobie, że gra w szachy z Hitlerem, a tu zaczęło wyglądać na to, że może jest tylko jednym z pionków na szachownicy”

CART3 Źródło: Jacek Matysiak, Płk Józef Beck - wzlot i upadek., dostępny w internecie: https://wpolityce.pl/polityka/165350-plk-jozef-beck-wzlot-i-upadek-polityka-zagraniczna-ii-rp-cz-i-myslal-o-sobie-ze-gra-w-szachy-z-hitlerem-a-tu-zaczelo-wygladac-na-to-ze-moze-jest-tylko-jednym-z-pionkow-na-szachownicy.

Po śmierci Piłsudskiego funkcję ministra spraw zagranicznych nadal pełnił Józef Beck. Starał się kontynuować politykę równowagi, czyli zapewnić Polsce dobre stosunki zarówno z ZSRS, jak i Niemcami. Beck unikał angażowania się w jakiekolwiek układy, które zwrócone byłyby przeciwko jednemu z sąsiadów, mimo że propozycji nie brakowało. W 1935 roku Hermann Göring [czyt.: gering] podczas swojej wizyty w Warszawie miał zaproponować Polsce zawarcie tajnego układu, który ustaliłby strefy wpływów na wschodzie. Kilka miesięcy później Polska otrzymała ze strony Niemiec kolejną ofertę przystąpienia do paktu antykominternowskiego. Obie odrzuciła.

W 1936 roku doszło także do ocieplenia stosunków z Francją. Poczynania Niemiec na arenie międzynarodowej i wewnętrznej (remilitaryzacja Nadrenii i wprowadzenie powszechnej służby wojskowej) zachęciły Francję do zacieśnienia dwustronnej współpracy z Polską. W sytuacji odradzającego się zagrożenia ze strony Niemiec każdy sojusznik był potrzebny. Efektem bliższych relacji była dyplomatyczna wizyta Edwarda Rydza‑Śmigłego w Paryżu, a ponadto podpisanie 6 września 1936 roku w Rambouillet [czyt.: rombuje] umowy o udzieleniu Polsce pożyczki w wysokości 2,6 mln franków na dozbrojenie armii.

Z drugiej strony kilka przedsięwzięć podjętych na arenie międzynarodowej sugerowało, że relacje II RP z Niemcami są wzorowe, a wręcz można mówić o współdziałaniu między III Rzeszą a II RP w prowadzeniu agresywnej polityki europejskiej. Kiedy wojska niemieckie wkraczały do Austrii, rząd polski zażądał od Litwy nawiązania stosunków dyplomatycznych. Od 1927 roku oba te kraje (Polska i Litwa) nie były w stanie wojny, niemniej ze względu na problem Wileńszczyzny pozostawały we wrogiej neutralności. We wzajemnych relacjach nie brakowało negatywnej propagandy.

Na terenach przygranicznych dochodziło także do incydentów zbrojnych. Kiedy jeden z nich w 1938 roku zakończył się śmiercią polskiego strażnika, Polska zgromadziła przy granicy z Litwą wojska. Do Wilna przybył Edward Rydz‑Śmigły. 17 marca wysłano do rządu w Kownie żądanie nawiązania stosunków dyplomatycznych. Rząd litewski, mając świadomość przewagi militarnej Polski, zdecydował się przyjąć ultimatum i nawiązał stosunki dyplomatyczne z Polską, uznając tym samym wyznaczoną w 1923 roku granicę. Wówczas też pojawiło się słynne propagandowe hasło: „Wodzu, prowadź na Kowno”, które trudno uznać za pokojowe.

ReKP01ZaVFOEf
Aneksje terytorialne III Rzeszy w Europie w latach 30. XX wieku.
Źródło: Contentplus.sp. z o.o. na podstawie facinghistory.org, licencja: CC BY-SA 3.0.

Żądania Hitlera

Hitler oba te wydarzenia potraktował jako wstęp do izolacji Polski na arenie międzynarodowej. Uznał, że Wielka Brytania i Francja mogą nie chcieć udzielić II RP jakiegokolwiek wsparcia w wyniku konfliktu z sąsiadami, w związku z tym Polska będzie chętna do zawarcia ścisłego sojuszu z Niemcami – nawet za cenę ustępstw. Pod koniec października 1938 roku minister spraw zagranicznych III Rzeszy przedstawił więc polskiemu ambasadorowi w Berlinie Józefowi Lipskiemu kilka propozycji. Wśród nich obietnicę przedłużenia na 25 lat paktu o nieagresji i przyłączenia się Polski do paktu antykominternowskiego. Niestety, w zamian Polska miała wyrazić zgodę na włączenie do Niemiec Wolnego Miasta Gdańska (z zachowaniem w nim praw ludności polskiej) oraz przeprowadzenie eksterytorialnej (czyli wyłączonej spod kontroli polskiej) autostrady oraz linii kolejowej przez Pomorze, która pozwoliłaby na połączenie Prus Wschodnich z resztą Niemiec. Beck początkowo nie potraktował tych propozycji poważnie, ale powtórzenie ich w styczniu 1939 roku (podczas wizyty Józefa Becka w Berlinie, a Joachima von Ribbentropa w Warszawie) nakazywało już podejście do problemu z całą powagą. Agresywna polityka Niemiec i pozostałych państw faszystowskich usztywniła także politykę państw zachodnich. Francja i Wielka Brytania postanowiły odejść od polityki appeasementu [czyt.: epizment] i rozpocząć formowanie sojuszu państw przeciwko polityce Niemiec. 31 marca 1939 roku Wielka Brytania i Francja udzieliły gwarancji niepodległości II RP.

R3mQFNiL12kCC1
Nagranie oświadczenia Neville’a Chamberlaina złożonego w Izbie Gmin, 31 marca 1939 roku.
Oświadczenie Neville’a Chamberlaina złożone w Izbie Gmin, 31 marca 1939 roku
Oświadczenie Neville’a Chamberlaina złożone w Izbie Gmin, 31 marca 1939 roku

Zdaniem Rządu nie ma sprawy, która nie mogłaby być rozwiązana pokojowo i nie znajdujemy usprawiedliwienia dla użycia siły i pogróżek w miejsce metody negocjacji.

[…] Aby stanowisko Rządu J.K.M. było zupełnie jasne, muszę już teraz poinformować izbę, że zanim jeszcze te narady zostaną ukończone, w wypadku jakiejkolwiek akcji międzynarodowej zagrażającej wyraźnie niepodległości polskiej i której rząd Polski będzie uważał za słuszne w imię żywotnych interesów kraju przeciwstawić swoje siły narodowe. Rząd J.K.M. będzie uważał się za zobowiązany do natychmiastowego poparcia Polski wszelkimi środkami. Rząd brytyjski zapewnił o tym rząd Polski. Mogę dorzucić, że rząd francuski upoważnił mnie do potwierdzenia, że jego postawa w tej sprawie jest taka sama jak nasza.

CART4 Źródło: Oświadczenie Neville’a Chamberlaina złożone w Izbie Gmin, 31 marca 1939 roku, [w:] Krzysztof Juszczyk, Teresa Maresz, Historia w tekstach źródłowych, t. 4, Rzeszów 1996, s. 131.
Polecenie 1

Oceń wiarygodność zobowiązań sformułowanych przez Neville’a Chamberlaina. Uzasadnij swoją opinię.

R14hV9Jkalocm
(Uzupełnij).
Źródło: Learnetic S.A., licencja: CC BY 4.0.

Biorąc pod uwagę te gwarancje (potwierdzone w kwietniu), Józef Beck zdecydowanie odrzucił żądania Hitlera. Przemówienie z 5 maja wywołało entuzjazm wśród społeczeństwa polskiego. Spotkało się nawet z pozytywnym odbiorem przeciwników politycznych sanacji.

R1BLLge8QFGna
Józef Beck podczas przemówienia w sejmie
Źródło: a. nn., domena publiczna.
Rv7ozKv72DByC
Nagranie fragmentu przemówienia ministra Józefa Becka w sejmie.
Fragment przemówienia ministra Józefa Becka w sejmie w odpowiedzi na notę kanclerza Rzeszy Niemieckiej, Warszawa, 5 maja 1939
Fragment przemówienia ministra Józefa Becka w sejmie w odpowiedzi na notę kanclerza Rzeszy Niemieckiej, Warszawa, 5 maja 1939

Układ polsko - niemiecki z 1934 r. był układem o wzajemnym szacunku i dobrym sąsiedztwie, i jako taki wniósł pozytywną wartość do życia naszego państwa, do życia Niemiec i do życia całej Europy. Z chwilą jednak, kiedy ujawniły się tendencje, ażeby interpretować go bądź to jako ograniczenie swobody naszej polityki, bądź to jako motyw do żądania od nas jednostronnych, a niezgodnych z naszymi żywotnymi interesami koncepcji stracił swój prawdziwy charakter.

Pokój jest rzeczą cenną i pożądaną. Nasza generacja, skrwawiona w wojnach, na pewno na pokój zasługuje. Ale pokój, jak prawie wszystkie sprawy tego świata, ma swoją cenę, wysoką, ale wymierną. My, w Polsce, nie znamy pojęcia pokoju za wszelką cenę. Jest tylko jedna rzecz w życiu ludzi, narodów i państw, która jest bezcenna. Tą rzeczą jest honor.

CART5 Źródło: Przemówienie ministra Becka - fragment., dostępny w internecie: https://pl.wikisource.org/wiki/Przem%C3%B3wienie_J%C3%B3zefa_Becka_w_Sejmie_RP_5_maja_1939_r.

ZSRS wspiera III Rzeszę

W kwietniu 1939 r. mocarstwa Zachodnie podjęły próbę pozyskania Związku Sowieckiego przeciwko III Rzeszy. Rozmowy rozbiły się jednak o żądanie Stalina, który chciał uzyskać zgodę na wkroczenie Armii Czerwonej na teren państw sąsiednich, objętych gwarancjami pomocy, w momencie wybranym przez ZSRS. Polska odrzuciła stanowczo taką możliwość w obawie, że Armia Czerwona zajętego przez siebie terytorium już nie opuści. W tej sytuacji Stalin zdecydował się na zawarcie paktu o nieagresji z Niemcami – umowy, która w świetle utworzonego wcześniej z inicjatywy III Rzeszy paktu antykominternowskiego wydawała się czymś nieprawdopodobnym.

Niemiecko‑sowiecki pakt o nieagresji został podpisany 23 sierpnia 1939 r. w Moskwie przez ministrów zagranicznych obu państw: Joachima von Ribbentropa i Wiaczesława Mołotowa. Kluczowe znaczenie miał dołączony do niego tajny protokół, ustalający strefy wpływów obu państw w Europie. W strefie sowieckiej znalazły się Estonia, Łotwa i rumuńska Besarabia oraz wschodnia część Polski, a w strefie niemieckiej Litwa oraz zachodnia część Polski. Sowiecko‑niemiecka linia demarkacyjna na terytorium Polski miała przebiegać wzdłuż linii Pisy, Narwi, Wisły i Sanu.

Pakt Ribbentrop–Mołotow otwierał Hitlerowi drogę do agresji na Polskę. Nie tylko odsuwał groźbę interwencji sowieckiej, ale również zapewniał pomoc Armii Czerwonej w pokonaniu Polski. Dawało to Hitlerowi nadzieję na rozstrzygnięcie wojny z Polską, zanim z pomocą pośpieszą państwa Zachodnie, z którymi po zakończonej walce spodziewał się dojść do porozumienia. Datę ataku na Polskę wyznaczył na 26 sierpnia 1939 roku.

Rh0xGRNyeELSc
23 sierpnia 1939 r. w Moskwie został podpisany niemiecko‑sowiecki pakt o nieagresji. Od lewej stoją: szef działu prawnego niemieckiego MSZ Friedrich Gauss, niemiecki minister spraw zagranicznych Joachim von Ribbentrop, Józef Stalin oraz komisarz spraw zagranicznych ZSRS Wiaczesław Mołotow.
Wiaczesław Mołotow (1890–1986) od 1930 r. był przewodniczącym Rady Komisarzy Ludowych, czyli premierem rządu, a w maju 1939 r. został również ministrem spraw zagranicznych.
Joachim von Ribbentrop został ministrem spraw zagranicznych III Rzeszy w lutym 1938 r. Wyjaśnij, dlaczego podpisanie paktu Ribbentrop‑Mołotow było dużym zaskoczeniem dla dyplomatów europejskich.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Tajny protokół

RiOhvlVCKr9c71
Nagranie: fragment tajnego protokołu.
Fragment tajnego protokołu
Fragment tajnego protokołu
  1. Na wypadek przekształcenia terytorialno‑politycznego obszaru należącego do państw bałtyckich (Finlandia, Estonia, Łotwa i Litwa), północna granica Litwy tworzy automatycznie granicę sfery interesów niemieckich i ZSRR, przy czym obie strony uznają roszczenia Litwy do terytorium wileńskiego.

  2. Na wypadek terytorialno‑politycznego przekształcenia terytoriów należących do państwa polskiego, sfery interesów Niemiec i ZSRR będą rozgraniczone w przybliżeniu przez linię Narew‑Wisła‑San. Kwestia, czy i w interesie obu uznane będzie za pożądane utrzymanie niepodległego państwa polskiego zostanie definitywnie zdecydowane dopiero w ciągu dalszego rozwoju wypadków politycznych. W każdym razie oba rządy rozwiążą tę kwestię na drodze przyjacielskiego porozumienia.

  3. Jeżeli chodzi o południowy wschód Europy, to ze strony radzieckiej podkreśla się zainteresowanie Besarabią. Ze strony Niemiec stwierdza się zupełne desinteressement odnośnie do tego terytorium.

  4. Protokół ten traktowany będzie przez obie strony w sposób ściśle tajny.

Polecenie 2

Na podstawie protokołu Ribbentrop - Mołotow i zapisu telegramu znajdującego się poniżej wymień główne założenia paktu. Oceń, które z nich były wyraźnym zagrożeniem dla niepodległości państwa polskiego. Co sądzisz o słuszności sformułowania, że był to IV rozbiór Polski?

R14hV9Jkalocm
(Uzupełnij).
Źródło: Learnetic S.A., licencja: CC BY 4.0.

Informacja o dołączonym do porozumienia niemiecko‑sowieckim tajnym protokole dotarła do ambasadora USA w Moskwie i została przekazana europejskim państwom zachodnim.

R1UQjetIJnyKU1
Nagranie telegramu ambasadora USA w Moskwie do sekretarza stanu USA z 24 sierpnia 1939 r.
Telegram ambasadora USA w Moskwie do sekretarza stanu USA z 24 sierpnia 1939
Telegram ambasadora USA w Moskwie do sekretarza stanu USA z 24 sierpnia 1939

Powołując się na 464 z 24 sierpnia godz. 9.00.

Tekst traktatu był dziś ogłoszony w sowieckiej prasie i jest zgodny z zarysem przesłanym w wyżej wymienionym telegramie z dodatkiem wstępu, stwierdzającego, iż obecny traktat opiera się na sowiecko‑niemieckim traktacie z kwietnia 1926. Ponieważ prasa niewątpliwie poda pełny tekst, nie będę go telegrafował.

Ściśle poufne. Zostałem poinformowany w ścisłym zaufaniu, że osiągnięto wczoraj wieczorem pełne porozumienie między rządami sowieckim a niemieckim odnośnie do spraw terytorialnych w Europie Wschodniej, w wyniku którego Estonia, Łotwa, wschodnia Polska i Besarabia są uznane za sferę żywotnych interesów sowieckich. Mój informator dodaje, że artykuł czwarty, który zabrania każdemu z kontrahentów przystępowania do jakiejkolwiek grupy mocarstw skierowanej przeciw drugiemu, wyklucza nie tylko przyłączenie się Sowietów do sojuszu anglo‑francuskiego, ale również jakąkolwiek kolaborację niemiecko‑japońską. Poinformowano mnie, że rokowania były prowadzone osobiście przez Stalina, który nie ukrywał przed Ribbentropem, iż był od dawna za zbliżeniem sowiecko‑niemieckim. Po zawarciu traktatu Stalin wypił toast za Hitlera i za „wznowienie tradycyjnej przyjaźni niemiecko‑rosyjskiej”. Poinformowano mnie, że w wyniku dyskusji odnośnie do spraw terytorialnych, dotyczących krajów położonych między Niemcami a Związkiem Sowieckim, osiągnięto milczącą zgodę, iż Związek Sowiecki otrzyma kompensaty terytorialne, jeśli sobie będzie ich życzył, za zmiany terytorialne, które Niemcy mogą wprowadzić w tych regionach.

Ribbentrop leci z powrotem do Berlina dziś o godz. 14.00.

Steinhard

CART6 Źródło: Telegram ambasadora USA w Moskwie do sekretarza stanu USA z 24 sierpnia 1939., dostępny w internecie: https://pl.wikisource.org/wiki/Telegram_ambasadora_USA_w_Moskwie_do_sekretarza_stanu_USA_24_sierpnia_1939.

Niemieckie przygotowania wojenne

Cele działań przeciwko Polsce Hitler przedstawił 22 sierpnia 1939 r., podczas przemówienia do wyższych dowódców sił zbrojnych:

Zniszczenie Polski jest na pierwszym planie. Zadaniem naszym jest zniszczenie żywych sił nieprzyjaciela, a nie dotarcie do określonej linii. Nawet gdyby wojna wybuchła na zachodzie, zniszczenie Polski musi być zasadniczym celem. Decydować się trzeba szybko z powodu pory roku.

Indeks górny Oceń, czy sformułowane w przemówieniu Hitlera cele ataku na Polskę były zgodne z żądaniami przedstawionymi jej wiosną i latem 1939 r. Indeks górny koniec

CART7Cytat za: Międzynarodowe tło agresji Rzeszy Niemieckiej na Polskę w 1939 roku. Wybór dokumentów, wybór i wstęp R. Nazarewicz, Warszawa 1986, s. 152–153.

Ostatnie dni pokoju

Hitler po zakończeniu rokowań z ZSRS ustalił termin agresji na Polskę na 26 sierpnia 1939 roku. Ze względu na to, że 25 sierpnia Wielka Brytania zawarła z II RP sojusz wojskowy, będący rozszerzeniem wcześniejszych gwarancji, Führer się zawahał.

Układ polsko‑angielski – 25 sierpnia 1939 roku
Układ polsko‑angielski --- 25 sierpnia 1939 roku

Rząd polski i rząd Zjednoczonego Królestwa W. Brytanii i Irlandii Północnej pragną oprzeć na stałej podstawie współpracę między swymi krajami, wynikającą z zapewnień pomocy wzajemnej o charakterze obronnym, które już wymieniły, postanowiły zawrzeć układ.

ART. 1. W razie gdyby jedna ze stron umawiających znalazła się w działaniach wojennych z jednym z mocarstw europejskich (w tajnym protokole wskazano, że chodzi o Niemcy) na skutek agresji tego ostatniego przeciwko tejże stronie umawiającej się udzieli bezzwłocznie stronie umawiającej się, znajdującej się w działaniach wojennych, wszelkiej pomocy i poparcia, będących w jej mocy.

ART. 2 Punkt 1. Postanowienia art. 1 stosują się również w razie jakiejkolwiek bądź akcji jednego z mocarstw europejskich, która by zagrażała wyraźnie pośrednio lub bezpośrednio niezawisłości jednej ze stron umawiających się, a która by była tego rodzaju, że ta strona umawiająca się, uważałaby za żywotne przeciwstawienie się jej swymi siłami zbrojnymi.

CART9 Źródło: Układ polsko-angielski – 25 sierpnia 1939 roku, [w:] Krzysztof Juszczyk, Teresa Maresz, Historia w tekstach źródłowych, t. 4, Rzeszów 1996, s. 134–135.
Polecenie 3

Powiedz, jakich gwarancji udzieliła Polsce Wielka Brytania na wypadek ataku ze strony Niemiec.

R14hV9Jkalocm
(Uzupełnij).
Źródło: Learnetic S.A., licencja: CC BY 4.0.

Ćwiczenia

Ćwiczenie 1
Przemówienie Adolfa Hitlera z 22 sierpnia 1939 roku
Przemówienie Adolfa Hitlera z 22 sierpnia 1939 roku

Zagłada Polski wysuwa się na pierwszy plan. Celem jest zniszczenie żywej siły, a nie dotarcie do określonej linii. Jeżeli wybuchnie wojna na zachodzie, zagłada Polski także pozostaje zadaniem pierwszoplanowym. Ze względu na porę roku konieczne jest szybkie rozstrzygnięcie.

Dam powód propagandzie dla uzasadnienia wybuchu, obojętne, czy wiarygodny. Nikt nie będzie pytał później zwycięzcy, czy mówił prawdę, czy nie. Na początku i w czasie prowadzenia wojny nie idzie o prawo, lecz o zwycięstwo.

[…]

Pierwszym celem jest dotarcie do Wisły i Narwi. Nasza przewaga techniczna załamie nerwy Polaków. Należy rozbić natychmiast każdą nową formującą się jednostkę polską, wojna musi być wojną na zniszczenie.

Celem militarnym jest ostateczne zdruzgotanie Polski. Szybkość jest rzeczą najważniejszą. Pościg aż do pełnej zagłady.

Mam przekonanie, że niemiecki Wehrmacht zda egzamin. Rozkaz do ataku zostanie jeszcze wydany, prawdopodobnie w sobotę rano [26 sierpnia].

CART8 Źródło: Przemówienie Adolfa Hitlera z 22 sierpnia 1939 roku, [w:] Krzysztof Juszczyk, Teresa Maresz, Historia w tekstach źródłowych, t. 4, Rzeszów 1996, s. 133–134.
R1PLOCLyBZ0zF1
zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 2
Fragment dziennika Galeazzo Ciano (ministra spraw zagranicznych faszystowskich Włoch)Galeazzo Ciano
Galeazzo Ciano Fragment dziennika Galeazzo Ciano (ministra spraw zagranicznych faszystowskich Włoch)

Przyjazd do Warszawy [...]. Polska wbrew wszystkim wysiłkom polityki Becka jest zasadniczo i z natury antyniemiecka. Jej tradycje, instynkt i interesy przeciwstawiają się Niemcom.

[...] [Polacy] podziwiają w nas bardziej poezję pędzla niż siłę broni, w którą obecnie zupełnie nie wierzą.

[...] Polska będzie kontynuowała swoją politykę równowagi, która została jej narzucona przez położenie geograficzne z Rosją – nic ponad kontakty ściśle konieczne. Z Francją – sojusz obronny, do którego nie ma jednak specjalnego zaufania. Z Niemcami – dobre sąsiedztwo utrzymywane jednak z wysiłkiem, zważywszy na tyle czynników duchowych i materialnych, skłaniających do konfrontacji.

[...] jedynym głosem, który w Polsce się liczy, jest głos nieboszczyka Piłsudskiego.

[...] Reasumując wrażenia i sprowadzając je do poziomu naszych interesów, słuszne wydaje się stwierdzenie, że lekkomyślnością byłoby utrzymywać, iż Polska jest krajem pozyskanym dla Osi lub trójkąta [tzn. bloku Niemiec, Japonii, Włoch]. Ale nadmiernym pesymizmem byłoby też uznawanie jej wprost za wroga Osi. Gdy wybuchnie wielki kryzys, Polska przez dłuższy czas pozostanie z bronią u nogi i dopiero gdy losy zostaną rozstrzygnięte, dołączy do obozu zwycięzców, i postąpi słusznie, bo to kraj mający wrogów i przyjaciół po obu swoich stronach.

CART10 Źródło: Galeazzo Ciano, Fragment dziennika Galeazzo Ciano (ministra spraw zagranicznych faszystowskich Włoch), [w:] tegoż, Dziennik 1937–1943, Pułtusk 2006, s. 318–320.
RXVQxjho2VNlS1
zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Ra83NXkC2Orbw
Ćwiczenie 3
Wstaw poniższe państwa do odpowiedniej rubryki. Państwa z którymi łączyły II Rzeczpospolitą przyjazne stosunki: Możliwe odpowiedzi: 1. Węgry, 2. Litwa, 3. Francja, 4. Czechosłowacja, 5. Wielka Brytania, 6. ZSRS, 7. Rumunia, 8. Niemcy Państwa, z którymi II Rzeczpospolita miała napięte stosunki: Możliwe odpowiedzi: 1. Węgry, 2. Litwa, 3. Francja, 4. Czechosłowacja, 5. Wielka Brytania, 6. ZSRS, 7. Rumunia, 8. Niemcy
1
Ćwiczenie 4

Zapoznaj się z pierwszą stroną polskiego pisma satyrycznego „Mucha” z 1930 r., a następnie odpowiedz na pytanie.

R15qweHkuZq4X
Źródło: dostępny w internecie: wbc.poznan.pl, domena publiczna.
R1GAyeK9TIYSd
Jaką sytuację związaną z międzynarodowym położeniem Polski przedstawiono na rysunku? (Uzupełnij).

Słownik

polityka równowagi
polityka równowagi

kierunek w polityce zagranicznej Rzeczypospolitej w latach 30., zapoczątkowany przez Józefa Piłsudskiego i kontynuowany po jego śmierci przez ministra spraw zagranicznych Józefa Becka, zakładający zachowanie dobrych relacji zarówno z ZSRS, jak i III Rzeszą

sanacja
sanacja

(z łac. sanatio – odnowienie) system rządów ustanowiony po zamachu majowym z 1926 r., w wyniku którego do władzy doszli ludzie związani z Józefem Piłsudskim; celem tych rządów było uzdrowienie sytuacji w kraju