Porosty

Symulator przedstawia skalę porostową. Po kliknięciu na przycisk rozpocznij pojawia się plansza z następującym tekstem: Jesteś w obszarze, gdzie występuje najmniejsze skażenie środowiska. Są to lasy najbardziej oddalone od obszarów zurbanizowanych. Kliknij w lupę, by dowiedzieć się, jakie porosty są charakterystyczne dla tego obszaru. Następnie rozwiąż dwa zadania, które znajdują się w panelu bocznym. Możesz zmieniać poziom zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki, czyli es o dwa. W tym celu wybierz plus lub minus. Obserwuj zachodzące zmiany.
Po wyłączeniu planszy pojawia się ekran ukazujący las iglasty, w tle widać góry. U góry widoczny napis: lasy najbardziej oddalone od terenów zurbanizowanych. Przy jednym z drzew widać lupę. Po kliknięciu na nią wyświetla się plansza z porostami typowymi dla tej strefy. Są to między innymi granicznik płucnik, który ma plechę krzaczkowatą, brodaczka zwyczajna, o plesze zwisającej, krzaczkowatej lub brodatej, czy włostka brązowa, mająca plechę zwisającą, rozgałęzioną, nitkowatą, której cienkie, długie nitki są zwykle splątane. Ponad tekstem widać zdjęcia przedstawiające te porosty. Po wyłączeniu planszy pojawia się panel, w którym można zwiększyć zanieczyszczenie powietrza. W górnym prawym rogu widać przycisk z literą i.
Po kliknięciu na niego pojawia się następujący tekst: Strefa czysta – występuje w niej duża różnorodność porostów (duża liczba gatunków). Obecne są nadrzewne gatunki nitkowate, krzaczkowate, listkowate i skorupiaste lub o plesze mieszanej. Strefa ta najczęściej obejmuje tereny niezabudowane, mało zurbanizowane, oddalone od źródeł zanieczyszczeń powietrza, gdzie stężenie es o dwa wynosi poniżej czterdziestu mikrogramów na metr sześcienny. Strefa walk – występuje w niej ograniczony skład gatunków porostów. Nieobecne są gatunki nitkowate i krzaczkowate, a listkowate pojawiają się pojedynczo. Porosty skorupiaste mają rozbudowaną plechę. Strefa ta najczęściej obejmuje lasy oddalone od terenów zurbanizowanych oraz zadrzewione obszary wokół miast, gdzie stężenie es o dwa mieści się w przedziale czterdziestu do dziewięćdziesięciu dziewięciu mikrogramów na metr sześcienny. Strefa bezporostowa (pustynia porostowa) – nie występują w niej porosty nadrzewne. Na korze drzew widoczne są zielonkawe lub pomarańczowe naloty glonów. Strefa ta obejmuje obszary silnie uprzemysłowione, gdzie stężenie es o dwa wynosi powyżej stu siedemdziesięciu mikrogramów na metr sześcienny. Na obszarach nieco mniej zanieczyszczonych najodporniejsze porosty – jedynie skorupiaste lub proszkowate, na przykład misecznicę proszkowatą – obserwuje się na tak zwanej względnej pustyni porostowej (na której stężenie es o dwa wynosi sto do stu sześćdziesięciu dziewięciu mikrogramów na metr sześcienny).
Na panelu bocznym wyświetlają się trzy okienka. Wybiera się w nich poziom zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki, strefę, w której występują dane gatunki porostów oraz liczbę gatunków, jaka występuje na danym obszarze. Jeśli poziom zanieczyszczenia jest poniżej trzydziestu mikrogramów na metr sześcienny jest to strefa czysta i występuje tam duża liczba gatunków.
Pojawia się następny ekran przedstawiający rozległe naturalne lasy i puszcze. Widać las mieszany, w tle góry. Przy lesie znajduje się lupa. Po kliknięciu na nią wyświetla się plansza z typowymi porostami dla tej strefy. Są to porosty listkowate i krzaczkowate, na przykład płucnik modry czy brodaczka zwyczajna. Powyżej znajduje się zdjęcie brodaczki zwyczajnej. Przypomina ona białe splątane włosy. Po wyłączeniu okna pojawia się panel boczny, w którym ponownie wybiera się poziom zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki, strefę, w której występują dane gatunki porostów oraz liczbę gatunków, jaka występuje na danym obszarze. Zanieczyszczenie powietrza dla tej strefy mieści się w przedziale trzydziestu do trzydziestu dziewięciu mikrogramów na metr sześcienny. Jest to strefa czysta, w której występuje duża ilość gatunków.
Pojawia się następny ekran przedstawiający duże lasy oddalone od obszarów miejskich. Widoczny jest las mieszany w pomarańczowych kolorach. Między drzewami widać drewniany dom. W tle góry. Przy drzewach znajduje się lupa. Po kliknięciu na nią wyświetla się plansza z typowymi porostami dla tej strefy. Są to porosty listkowate oraz nieliczne porosty krzaczkowate, na przykład mąklik otrębiasty, mąkla tarniowa. Powyżej zdjęcie mąklika. Przypomina on biały krzaczek. Po wyłączeniu okna pojawia się panel boczny, w którym ponownie wybiera się poziom zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki, strefę, w której występują dane gatunki porostów oraz liczbę gatunków, jaka występuje na danym obszarze. Poziom zanieczyszczenia w tej strefie wynosi od czterdziestu do czterdziestu dziewięciu mikrogramów na metr sześcienny. Jest to strefa walki, występuje w niej średnia liczba gatunków.
Pojawia się następny ekran przedstawiający lasy wokół miast i fabryk. Widać las mieszany, w tle fabryka, z której kominów wydobywają się kłęby dymu. W dalszym tle widać góry. Przy lesie znajduje się lupa. Po kliknięciu na nią wyświetla się plansza z typowymi porostami dla tej strefy. Są to porosty listkowate, na przykład pustułka pęcherzykowata, tarczownica bruzdkowana. Zdjęcie powyżej przedstawia tarczownicę. Przypomina ona mocno rozgałęzione białe listki. Po wyłączeniu okna pojawia się panel boczny, w którym ponownie wybiera się poziom zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki, strefę, w której występują dane gatunki porostów oraz liczbę gatunków, jaka występuje na danym obszarze. Poziom zanieczyszczenia w tej strefie wynosi od pięćdziesięciu do sześćdziesięciu dziewięciu mikrogramów na metr sześcienny. Jest to strefa walki, w której występuje średnia liczba gatunków.
Pojawia się następny ekran przedstawiający zadrzewione obszary na obrzeżach miast. Widać pojedyncze drzewa iglaste i krzewy. Rosną one na obrzeżu miasta. W tle widać pagórki porośnięte nielicznymi drzewami. Przy drzewach znajduje się lupa. Po kliknięciu na nią wyświetla się plansza z typowymi porostami dla tej strefy. Są to porosty skorupiaste oraz nieliczne porosty listkowate, na przykład złotorost ścienny, obrost wzniesiony. Powyżej zdjęcie rosnącego na pniu drzewa złotorostu. Przypominają one żółtą skorupę. Po wyłączeniu okna pojawia się panel boczny, w którym ponownie wybiera się poziom zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki, strefę, w której występują dane gatunki porostów oraz liczbę gatunków, jaka występuje na danym obszarze. Poziom zanieczyszczenia w tej strefie wynosi od siedemdziesięciu do dziewięćdziesięciu dziewięciu mikrogramów na metr sześcienny. Jest to strefa walki, występuje w niej średnia liczba gatunków.
Pojawia się następny ekran przedstawiający zadrzewione obszary w dużych miastach i obszarach przemysłowych. Widać park z drzewami iglastymi i liściastymi. W tle widać wysokie drapacze chmur. Przy drzewach znajduje się lupa. Po kliknięciu na nią wyświetla się plansza z typowymi porostami dla tej strefy. Są to porosty skorupiaste lub proszkowate, na przykład misecznica proszkowata, liszajec szary. Powyżej zdjęcie przedstawiające misecznica. Przypomina ona suchą łuszczącą się skórę. Po wyłączeniu okna pojawia się panel boczny, w którym ponownie wybiera się poziom zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki, strefę, w której występują dane gatunki porostów oraz liczbę gatunków, jaka występuje na danym obszarze. Poziom zanieczyszczenia w tej strefie wynosi od stu do stu sześćdziesięciu dziewięciu mikrogramów na metr sześcienny. Jest to strefa bezporostowa, występuje w niej mała liczba gatunków.
Pojawia się następny ekran przedstawiający duże miasta oraz okolice dróg i zakładów przemysłowych. Widać dużą fabrykę. Obok niej widać pojedyncze krzewy. W tle widać wysokie drapacze chmur. Przy krzewach znajduje się lupa. Po kliknięciu na nią wyświetla się plansza. W tej strefie ze względu na najbardziej zanieczyszczone powietrze nie występują porosty. Takie obszary nazywamy pustyniami porostowymi. Obecne są jedynie niektóre glony, na przykład pierwotek zwyczajny. Po wyłączeniu okna pojawia się panel boczny, w którym ponownie wybiera się poziom zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki, strefę, w której występują dane gatunki porostów oraz liczbę gatunków, jaka występuje na danym obszarze. Poziom zanieczyszczenia w tej strefie wynosi od stu siedemdziesięciu do dwustu pięćdziesięciu mikrogramów na metr sześcienny. Jest to strefa bezporostowa, nie rosną w niej porosty. Po przejściu dalej wyświetla się plansza: Gratulacje. Umiesz rozpoznawać strefę, w której występują dane gatunki porostów, jak i wskazać liczbę gatunków występujących na danym obszarze.