Ważne daty
1602‑1674 – lata życia Philippe’a de Champaigne’a
1610‑1643 – panowanie Ludwika XIII
1624‑1642 – rządy kardynała Richelieu na stanowisku pierwszego ministra
1629 – przyjęcie obywatelstwa francuskiego
1643‑1715 – panowanie Ludwika XIV
ok. 1646 – nawiązanie kontaktu z Port‑Royal
1653 – objęcie profesury w Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
II. Zapoznawanie z najwybitniejszymi dziełami w zakresie architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:
10. określa funkcję dzieła i wskazuje jej wpływ na kształt dzieła;
13. dokonuje opisu i analizy, w tym porównawczej, dzieł z uwzględnieniem ich cech formalnych:
c) w malarstwie i grafice: kompozycji, koloru, sposobów ukazania iluzji przestrzeni, kształtowania formy przez światło, w dziełach figuratywnych stopnia oddania rzeczywistości lub jej deformacji;
14. wskazuje środki stylistyczne i środki ekspresji, które identyfikują analizowane dzieło z odpowiednim stylem, środowiskiem artystycznym lub autorem;
18. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat dzieł sztuki.
2. wskazuje twórców najbardziej reprezentatywnych dzieł;
3. umiejscawia dzieła w czasie (wskazuje stulecie powstania dzieł sztuki dawnej, a w przypadku dzieł sztuki nowoczesnej i współczesnej datuje je z dokładnością do połowy wieku), w nielicznych przypadkach, dotyczących sztuki nowoczesnej i współczesnej, zna daty powstania dzieł lub datuje je z dokładnością jednej dekady;
5. wymienia podstawowe gatunki w dziełach sztuk plastycznych, m.in. portret (w tym autoportret, portret psychologiczny i oficjalny), pejzaż (w tym: weduta, marina, pejzaż ze sztafażem), sceny: rodzajowa, religijna, mitologiczna, historyczna (w tym batalistyczna), martwa natura, akt;
8. wymienia różne funkcje dzieł sztuki, takie jak: sakralna, sepulkralna, estetyczna i dekoracyjna, dydaktyczna, ekspresywna, użytkowa, reprezentacyjna, kommemoratywna, propagandowa, kompensacyjna, mieszkalna i rezydencjonalna, obronna, magiczna;
III. Zapoznawanie z dorobkiem najwybitniejszych twórców dzieł architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:
3. sytuuje twórczość artystów powszechnie uznawanych za najwybitniejszych w czasie, w którym tworzyli (z dokładnością do jednego wieku, a w przypadku twórców sztuki nowoczesnej i współczesnej – z dokładnością do połowy wieku) oraz we właściwym środowisku artystycznym;
4. łączy wybrane dzieła z ich autorami na podstawie charakterystycznych środków formalnych;
8. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat twórczości wybitnych artystów.
IV. Kształcenie w zakresie rozumienia i stosowania terminów i pojęć związanych z dziełami sztuki, ich strukturą i formą, tematyką oraz techniką wykonania. Uczeń:
2. zna terminologię związaną z opisem formy i treści dzieła malarskiego, rzeźbiarskiego i graficznego, w tym m.in. nazwy formuł ikonograficznych, słownictwo niezbędne do opisu kompozycji, kolorystyki, relacji przestrzennych i faktury dzieła;
6. właściwie stosuje terminy dotyczące opisu treści i formy dzieł sztuk plastycznych;
V. Zapoznanie ze zbiorami najważniejszych muzeów i kolekcji dzieł sztuki na świecie i w Polsce, a także z funkcją mecenatu artystycznego oraz jego wpływem na kształt dzieła sztuki. Uczeń:
2. zna najistotniejszych fundatorów, mecenasów i marszandów, na których zlecenie powstawały wybitne dzieła sztuki;
3. łączy dzieło z muzeum lub miejscem (kościoły, pałace, galerie), w którym się ono znajduje;
4. łączy dzieło z fundatorem, mecenasem lub marszandem, dla którego powstało.
charakteryzować twórczość portretową Champaigne’a;
opisywać mecenat artystyczny, którym objęty był malarz;
wskazywać cechy charakterystyczne portretów;
dokonywać analizy wybranych dzieł;
łączyć obraz z miejscem, w którym się znajduje.
Mecenat, sława i portret
Philippe de Champaigne to flamandzki malarz, działający w Paryżu. Na jego twórczość wywarły wpływ katolickie wychowanie i kształcenie w szkole jezuickiej. Już jako 12 latek uczył się malarstwa u Jeana Bouillona, następnie u Michela de Bourdeau. Kolejnym nauczycielem był pejzażysta z Mons, Jacques Fouquieres, u którego zapoznał się z dziełami Rubensa. W 1620 roku, w drodze do Włoch, zatrzymał się w Paryżu. W 1625 roku, wraz z Nicolasem Duchesne, malarzem królowej Marii Medycejskiej, współpracował z Nicolasem Poussin przy dekoracji Pałacu Luksemburskiego. W wieku 26 lat Champaigne był już sławny - otrzymał tytuł malarza królowej (po śmierci Duchesne).. W latach 1631‑1636 na zamówienie kardynała Richelieu, Champaigne dekorował galerię Sztuki oraz galerię Sławnych Mężów w Pałacu Kardynalskim. Zasłynął jako portrecista. Dla kardynała w 1639 roku namalował jego portret reprezentacyjny.
Champaigne nie stawiał za cel uchwycenia zależności fizjonomii od światła, mimiki, stroju. Skupiał się przede wszystkim na cechach portretowanego, jego psychologicznej analizie. Okazją do Studium osobowości stał się Potrójny portret kardynała Richelieu, na którym malarz pokazał francuskiego kardynała en faceen face i z dwóch profili. Nie miał mieć on funkcji reprezentacyjnej, a jedynie użytkową. Miało posłużyć Gianlorenzo Berniniemu lub Francesco Mochiemu jako wzór do wyrzeźbienia popiersia kardynała.
W roku 1643 na tronie Francji zasiadł Ludwik XIV. Malarz w dalszym ciągu pozostał malarzem nadwornym. Jednocześnie nawiązał kontakty z klasztorem Port‑Royal. Do istotnych wydarzeń z tego okresu należy założenie królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby i pełnienie w niej funkcji rektora.
Portrety zbiorowe
Champaigne uprawia wszystkie rodzaje portretu, zarówno pod względem układu, czyli indywidualny lub grupowy, jak i pod względem typu, np. religijny i reprezentacyjny. Rodzina kupców i ławników paryskich to sztywny, oficjalny portret zbiorowy.
Portretem grupowym, inspirowanym malarstwem van Dycka, jest obraz Dzieci Montmort, przedstawiający dzieci na tle pejzażu i fragmentu architektury. Malarz sportretował siedmioro dzieci Louisa Huberta Montmort i Marii‑Henrietty Buade Montemac.
Portret religijny
Martwy Chrystus złożony na całunie, zamówiony przez zakonnice wspólnoty Port‑Royal przedstawia realistyczną scenę złożonego Chrystusa w grobie. Płótno jest bardzo emocjonalne – malarz wprowadził silne kontrasty światłocieniowe, aby wyeksponować ciało Chrystusa. Obraz nawiązuje do dzieła Martwy Chrystus Holbeina.
Również dla wspólnoty Port‑Royal powstał obraz Ecce Homo, nawiązujący do relacji Jana Ewangelisty: Jezus więc wyszedł na zewnątrz w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: Oto człowiek. (J 19,5)
Do dzieł przyporządkuj miejsca ich przechowywania.
Musée national de Port-Royal des Champs, Paryż, National Gallery, Londyn, Luwr, Paryż, National Gallery of Art, Waszyngton
Portret Kardynał Richelieu | |
Potrójny portret kardynała Richelieu | |
Ecce Homo | |
Omer Talon |
Słownik pojęć
dekoracyjna fałda na tkaninie; też: tkanina ułożona w takie fałdy.
z przodu, twarzą do patrzącego.
Słownik pojęć został opracowany na podstawie:
sjp.pwn.pl
Galeria dzieł sztuki
Bibliografia
A. Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, s. 74, PWN, Warszawa 1981
W. Tomkiewicz, Piękno wielorakie - sztuka baroku, Wiedza Powszechna, Warszawa 1971
Wielcy Malarze, ich życie, inspiracje i dzieło. Philippe de Champaigne, nr 151, Oxford Educational, 2008