RNkOFMw09Fzvv1
Ilustracja przedstawia obraz Philippe de Champaigne „Potrójny portret kardynała Richelieu”. Na obrazie znajduje się starszy mężczyzna, na co wskazują siwe włosy, broda i wąsy. Postać widoczna jest z trzech profili: lewy, prawy oraz środkowy. Kardynał ubrany jest w czerwoną suknię z białym kołnierzem. Na głowie ma także czerwony czepek. Na szyi, spod kołnierza widoczny jest długi naszyjnik.

Portret oficjalny w malarstwie Philippa de Champaigne’a

Ważne daty

1602‑1674 – lata życia Philippe’a de Champaigne’a

1610‑1643 – panowanie Ludwika XIII

1624‑1642 – rządy kardynała Richelieu na stanowisku pierwszego ministra

1629 – przyjęcie obywatelstwa francuskiego

1643‑1715 – panowanie Ludwika XIV

ok. 1646 – nawiązanie kontaktu z Port‑Royal

1653 – objęcie profesury w Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby

1

Scenariusz lekcji dla nauczyciela

R1Of8XtxxEfCq1
Scenariusz zajęć do pobrania.
Źródło: online-skills, licencja: CC0.

II. Zapoznawanie z najwybitniejszymi dziełami w zakresie architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

10. określa funkcję dzieła i wskazuje jej wpływ na kształt dzieła;

13. dokonuje opisu i analizy, w tym porównawczej, dzieł z uwzględnieniem ich cech formalnych:

c) w malarstwie i grafice: kompozycji, koloru, sposobów ukazania iluzji przestrzeni, kształtowania formy przez światło, w dziełach figuratywnych stopnia oddania rzeczywistości lub jej deformacji;

14. wskazuje środki stylistyczne i środki ekspresji, które identyfikują analizowane dzieło z odpowiednim stylem, środowiskiem artystycznym lub autorem;

18. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat dzieł sztuki.

2. wskazuje twórców najbardziej reprezentatywnych dzieł;

3. umiejscawia dzieła w czasie (wskazuje stulecie powstania dzieł sztuki dawnej, a w przypadku dzieł sztuki nowoczesnej i współczesnej datuje je z dokładnością do połowy wieku), w nielicznych przypadkach, dotyczących sztuki nowoczesnej i współczesnej, zna daty powstania dzieł lub datuje je z dokładnością jednej dekady;

5. wymienia podstawowe gatunki w dziełach sztuk plastycznych, m.in. portret (w tym autoportret, portret psychologiczny i oficjalny), pejzaż (w tym: weduta, marina, pejzaż ze sztafażem), sceny: rodzajowa, religijna, mitologiczna, historyczna (w tym batalistyczna), martwa natura, akt;

8. wymienia różne funkcje dzieł sztuki, takie jak: sakralna, sepulkralna, estetyczna i dekoracyjna, dydaktyczna, ekspresywna, użytkowa, reprezentacyjna, kommemoratywna, propagandowa, kompensacyjna, mieszkalna i rezydencjonalna, obronna, magiczna;

III. Zapoznawanie z dorobkiem najwybitniejszych twórców dzieł architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

3. sytuuje twórczość artystów powszechnie uznawanych za najwybitniejszych w czasie, w którym tworzyli (z dokładnością do jednego wieku, a w przypadku twórców sztuki nowoczesnej i współczesnej – z dokładnością do połowy wieku) oraz we właściwym środowisku artystycznym;

4. łączy wybrane dzieła z ich autorami na podstawie charakterystycznych środków formalnych;

8. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat twórczości wybitnych artystów.

IV. Kształcenie w zakresie rozumienia i stosowania terminów i pojęć związanych z dziełami sztuki, ich strukturą i formą, tematyką oraz techniką wykonania. Uczeń:

2. zna terminologię związaną z opisem formy i treści dzieła malarskiego, rzeźbiarskiego i graficznego, w tym m.in. nazwy formuł ikonograficznych, słownictwo niezbędne do opisu kompozycji, kolorystyki, relacji przestrzennych i faktury dzieła;

6. właściwie stosuje terminy dotyczące opisu treści i formy dzieł sztuk plastycznych;

V. Zapoznanie ze zbiorami najważniejszych muzeów i kolekcji dzieł sztuki na świecie i w Polsce, a także z funkcją mecenatu artystycznego oraz jego wpływem na kształt dzieła sztuki. Uczeń:

2. zna najistotniejszych fundatorów, mecenasów i marszandów, na których zlecenie powstawały wybitne dzieła sztuki;

3. łączy dzieło z muzeum lub miejscem (kościoły, pałace, galerie), w którym się ono znajduje;

4. łączy dzieło z fundatorem, mecenasem lub marszandem, dla którego powstało.

Nauczysz się

charakteryzować twórczość portretową Champaigne’a;

opisywać mecenat artystyczny, którym objęty był malarz;

wskazywać cechy charakterystyczne portretów;

dokonywać analizy wybranych dzieł;

łączyć obraz z miejscem, w którym się znajduje.

Mecenat, sława i portret

Philippe de Champaigne to flamandzki malarz, działający w Paryżu. Na jego twórczość wywarły wpływ katolickie wychowanie i kształcenie w szkole jezuickiej. Już jako 12 latek uczył się malarstwa u Jeana Bouillona, następnie u Michela de Bourdeau. Kolejnym nauczycielem był pejzażysta z Mons, Jacques Fouquieres, u którego zapoznał się z dziełami Rubensa. W 1620 roku, w drodze do Włoch, zatrzymał się w Paryżu. W 1625 roku, wraz z Nicolasem Duchesne, malarzem królowej Marii Medycejskiej, współpracował z Nicolasem Poussin przy dekoracji Pałacu Luksemburskiego. W wieku 26 lat Champaigne był już sławny - otrzymał tytuł malarza królowej (po śmierci Duchesne).. W latach 1631‑1636 na zamówienie kardynała Richelieu, Champaigne dekorował galerię Sztuki oraz galerię Sławnych Mężów w Pałacu Kardynalskim. Zasłynął jako portrecista. Dla kardynała w 1639 roku namalował jego portret reprezentacyjny.

R1cyALrqRn8Zg1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Philippe de Champaigne „Portret Kardynała Richelieu”. Na obrazie znajduje się starszy mężczyzna, na co wskazują siwe włosy, broda i wąsy. Ubrany jest w biało-czerwoną suknię oraz czerwone okrycie. Na głowie ma także czerwony czepek. W ręku trzyma czerwony, kardynalski biret. Za mężczyzną znajduje się niebieska kotara, a obok niego jasna kolumna. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Kardynał przedstawiony jest w pozycji stojącej na tle wzorzystej kotary. Stoi w pozycji zarezerwowanej jedynie dla monarchów oraz dla mężów stanu. 2. Ubrany jest w czerwony płaszcz, który podkreśla jego funkcję i pozycję. 3. W ręku trzyma kardynalski biret. 4. Na piersi ma zawieszony order świętego Ducha. 5. W oficjalnym portrecie malarz pozbawił kardynała sztywności – gest jego ręki jest teatralny i wyrafinowany, to jednocześnie doskonałe studium dłoni. 6. Malarz precyzyjnie oddaje draperie oraz detale koronkowe komży. 7. Kolumna w tle dodaje powagi i stanowi odwołanie do klasycznych wartości.

Champaigne nie stawiał za cel uchwycenia zależności fizjonomii od światła, mimiki, stroju. Skupiał się przede wszystkim na cechach portretowanego, jego psychologicznej analizie. Okazją do Studium osobowości stał się Potrójny portret kardynała Richelieu, na którym malarz pokazał francuskiego kardynała en faceEn faceen face i z dwóch profili. Nie miał mieć on funkcji reprezentacyjnej, a jedynie użytkową. Miało posłużyć Gianlorenzo Berniniemu lub Francesco Mochiemu jako wzór do wyrzeźbienia popiersia kardynała.

RaQ4bnxABA7GU1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Philippe de Champaigne „Potrójny portret kardynała Richelieu”. Na obrazie znajduje się starszy mężczyzna, na co wskazują siwe włosy, broda i wąsy. Postać widoczna jest z trzech profili: lewy, prawy oraz środkowy. Kardynał ubrany jest w czerwoną suknię z białym kołnierzem. Na głowie ma także czerwony czepek. Na szyi, spod kołnierza widoczny jest długi naszyjnik. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Obraz zawiera trzy studyjne portrety kardynała. 2. Richelieu ma na szyi order zakonu Ducha Świętego, zawieszony. 3. Błękitna wstęga tworzy silny kontrast barwny z karmazynowym płaszczem kardynała.

W roku 1643 na tronie Francji zasiadł Ludwik XIV. Malarz w dalszym ciągu pozostał malarzem nadwornym. Jednocześnie nawiązał kontakty z klasztorem Port‑Royal. Do istotnych wydarzeń z tego okresu należy założenie królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby i pełnienie w niej funkcji rektora.

RannCnGTS1V5V1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Philippe de Champaigne „Omer II Talon”. Na obrazie znajduje się starszy mężczyzna, na co wskazują siwe włosy, broda i wąsy. Ubrany jest w czarno-czerwony płaszcz z białym kołnierzykiem. Na głowie ma także czarny czepek. W ręku trzyma zwiniętą, białą kartkę. Mężczyzna siedzi na krześle, za którym znajduje się kotara. Obok mężczyzny znajduje się stół z okryciem, na którym leży książka i pióro. Postać trzyma na książce dłoń. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Reprezentacyjny portret Omera jest jednocześnie portretem psychologicznym. 2. Postać przedstawiona jest w majestatycznym, ale ascetycznym wnętrzu z widocznymi atrybutami władzy. 3. Wzrok Omera skierowany jest wprost na widza, poza – choć siedząca – jest sztywna. 4. Za Omerem rozwieszona jest połyskująca kotara, tworząca skomplikowany układ draperii.

Portrety zbiorowe

Champaigne uprawia wszystkie rodzaje portretu, zarówno pod względem układu, czyli indywidualny lub grupowy, jak i pod względem typu, np. religijny i reprezentacyjny. Rodzina kupców i ławników paryskich to sztywny, oficjalny portret zbiorowy.

RgdKxAqtVAC0t1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Philippe de Champaigne „Rodzina kupców i ławników paryskich”. Na obrazie znajduje się ośmiu mężczyzn. Wszyscy mają dłuższe, kręcone włosy. Mężczyźni ubrani są w czarne długie szary z czerwonymi okryciami wierzchnimi. Wszyscy mają dłonie złożone do modlitwy. Mężczyźni ustawieni są po obu stronach piedestału z krucyfiksem. Na piedestale znajduje się krzyż z Chrystusem - jest to centralny punkt obrazu. Za krzyżem znajduje się kotara oraz fragmenty kolumn. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Osiem postaci jest zgromadzonych symetrycznie po obu stronach piedestału z krucyfiksem. 2. Krzyż z Chrystusem i piedestał wyznaczają oś symetrii obrazu. 3. Z jednej strony klęczą ławnicy, z drugiej kupcy. 4. Kompozycja jest rytmiczna, a układy ciał powtarzają się. 5. Idealną symetrię rozłożenia postaci podkreślają fragmenty kolumn na wysokich cokołach, zamieszczone na krawędziach obrazu. 6. Tło wypełnione jest kotarą z herbem królestwa – symboliczną lilią.
Philippe de Champaigne, „Rodzina kupców i ławników paryskich”, 1648, Luwr, Paryż, Francja, histoire-image.org, CC BY 3.0

Portretem grupowym, inspirowanym malarstwem van Dycka, jest obraz Dzieci Montmort, przedstawiający dzieci na tle pejzażu i fragmentu architektury. Malarz sportretował siedmioro dzieci Louisa Huberta Montmort i Marii‑Henrietty Buade Montemac.

R1TFYzh8LRHY31
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Philippe de Champaigne „Dzieci Montmort”. Na obrazie znajduje się siedmioro dzieci. Są to zarówno chłopcy, jak i dziewczynki. Chłopcy ubrani są w brązowe oraz jasnoróżowe stroje, natomiast dziewczynki w niebieskie sukienki. Część dzieci siedzi na stole i krześle. Postacie mają uśmiechnięte twarze, rozmawiają ze sobą. W tle znajduje się fragment czerwonej kotary oraz pejzażowe tło o zimnych barwach. Z lewej strony obrazu widzimy także fragment kolumny. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Dzieci ustawione zostały wzdłuż jednej linii – jedne siedzą, inne stoją. 2. Czerwona kotara daje dodaje teatralizacji, częściowo uchylona odsłania fragment pejzażu. 3. Pejzażowe tło o zimnych barwach kontrastuje z pierwszym planem. 4. Dzieci zachowują się naturalnie; mimo ze pozują na ich twarzach pojawia się uśmiech, rozmawiają z sobą.

Portret religijny

Martwy Chrystus złożony na całunie, zamówiony przez zakonnice wspólnoty Port‑Royal przedstawia realistyczną scenę złożonego Chrystusa w grobie. Płótno jest bardzo emocjonalne – malarz wprowadził silne kontrasty światłocieniowe, aby wyeksponować ciało Chrystusa. Obraz nawiązuje do dzieła Martwy Chrystus Holbeina.

RthkyRlMBUX9J1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Philippe de Champaigne „Martwy Chrystus złożony na całunie”. Na obrazie znajduje się martwy Chrystus. Mężczyzna jest półnagi, w pasie ma jedynie kawałek materiału. Postać leży na białym płótnie. Widoczne są rany na jego dłoniach oraz stopach, z których wypływa krew. Po lewej stronie obrazu znajduje się korona cierniowa. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Horyzontalny układ dzieła dopasowany jest do leżącego Chrystusa, który zajmuje całą długość obrazu. Układ ten podkreśla całun, który kształtem dopasowany jest do pozycji zmarłego. 2. Chrystus przedstawiony jest w pozycji przypominającej sen – nie nawiązuje do samej śmierci bezpośrednio. 3. Twarz Chrystusa jest spokojna, wyciszona. 4. Na ciele obecne są rany z Męki Pańskiej. 5. Po lewej stroni w rogu znajduje się korona cierniowa.
Philippe de Champaigne, „Martwy Chrystus złożony na całunie”, 1654, Luwr, Paryż, Francja, wikimedia.org, CC BY 3.0
R128XJnIxmrO51
Źródło: online-skills.

Również dla wspólnoty Port‑Royal powstał obraz Ecce Homo, nawiązujący do relacji Jana Ewangelisty: Jezus więc wyszedł na zewnątrz w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: Oto człowiek. (J 19,5)

R1OIrP7HAtbrU1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Philippe de Champaigne „Ecce Homo”. Na obrazie znajduje się Chrystus. Mężczyzna jest ubrany w pomarańczowy płaszcz. Na głowie ma koronę cierniową. Mężczyzna siedzi na betonowym wzniesieniu. Ręce ma związane sznurem. W jednej dłoni trzyma długi kij. Na jego ciele widoczne są liczne rany, z których sączy się krew. Za postacią znajduje się proste, ciemne tło. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Chrystus jest zamyślony, na głowie ma koronę cierniową, a jego ciało okryte jest purpurowym płaszczem. 2. Na ciele widoczne są rany i krew. 3. Mimo harmonijnej tonacji barw, czerwień jest na tyle intensywna, że zostaje wyeksponowana na tle ciemnej, brązowej ściany. 4. Kompozycja jest prosta, skłaniająca do modlitwy i medytacji.
RuLbPyLsswFOM1
Ćwiczenie 1
Wymień trzy portrety, których autorem jest Philippe de Champaigne.
R1SKDhShvJjok1
Ćwiczenie 2
Do dzieł przyporządkuj miejsca ich przechowywania. Portret Kardynał Richelieu Możliwe odpowiedzi: 1. National Gallery of Art, Waszyngton, 2. Luwr, Paryż, 3. National Gallery, Londyn, 4. Musée national de Port Royal des Champs, Paryż. Ecce Homo Możliwe odpowiedzi: 1. National Gallery of Art, Waszyngton, 2. Luwr, Paryż, 3. National Gallery, Londyn, 4. Musée national de Port Royal des Champs, Paryż. Potrójny portret kardynała Richelieu Możliwe odpowiedzi: 1. National Gallery of Art, Waszyngton, 2. Luwr, Paryż, 3. National Gallery, Londyn, 4. Musée national de Port Royal des Champs, Paryż. Omer II Talon Możliwe odpowiedzi: 1. National Gallery of Art, Waszyngton, 2. Luwr, Paryż, 3. National Gallery, Londyn, 4. Musée national de Port Royal des Champs, Paryż.
Źródło: online-skills, licencja: CC0.
Rj2e1yK4qGN0j1
Ćwiczenie 3
Wskaż nazwiska mecenasów Champaigne’a. Możliwe odpowiedzi: 1. Maria Medycejska, 2. Karol I, 3. Ludwik XVI, 4. Kardynał Richelieu, 5. Filip IV, 6. Ludwik XIV.
Źródło: online-skills, licencja: CC0.
RyA4RNrUn739g
Ćwiczenie 4
Wymień dwie postacie ukazane w dziełach Champaigne'a.
R1SEDf5JD3QdS
Ćwiczenie 5
Wskaż inspirację dzieła Champaigne’a „Martwy Chrystus złożony na całunie”. Podaj autora i tytuł dzieła.
RYwKtMs6uSecQ1
Ćwiczenie 6
Uzupełnij tekst. Philippe de Champaigne to Tu uzupełnij malarz działający w Paryżu. W kolegium De Laon poznał Nicolasa Tu uzupełnij. W 1628 roku, został malarzem królowej Marii Tu uzupełnij. Na zlecenie kardynała Tu uzupełnij, dekorował galerię Sztuki oraz galerię Sławnych Mężów.
Źródło: online-skills.
RPucf0LM4CIwf
Ćwiczenie 7
Uzupełnij tekst dotyczący obrazu „Rodzina kupców i ławników paryskich”. Na obrazie zostały ukazanie dwie grupy osób: po jednej stronie znajdują się ławnicy, a po drugiej Tu uzupełnij. Krzyż ustawiony na Tu uzupełnij dzieli kompozycję na dwie części, jest więc osią Tu uzupełnij. Tło wypełnione jest kotarą z herbem królestwa – symboliczną Tu uzupełnij.
Polecenie 1
Jak sądzisz, na które portrety namalowane przez Champaigne'a największy wpływ miała polityka? Odpowiedź uzasadnij.
Jak sądzisz, na które portrety namalowane przez Champaigne'a największy wpływ miała polityka? Odpowiedź uzasadnij.
6,6
R8qqf0OyUPpx51
Źródło: online-skills.
Rnr00MaB4EPVa1
Źródło: online-skills.
R1cwsciproZ8g
Wykonaj zadanie zgodnie z poleceniem

Słownik pojęć

Draperia
Draperia

dekoracyjna fałda na tkaninie; też: tkanina ułożona w takie fałdy.

En face
En face

z przodu, twarzą do patrzącego.

Słownik pojęć został opracowany na podstawie:

sjp.pwn.pl

Galeria dzieł sztuki

3,3,3,3
Rnr00MaB4EPVa1
Źródło: online-skills.
R1474RrXHk1vi1
Źródło: online-skills.
R13FRpXk1oisn1
Źródło: online-skills.
R8qqf0OyUPpx51
Źródło: online-skills.
RLSavImknkHZb1
Philippe de Champaigne, „Rodzina kupców i ławników paryskich”, 1648, Luwr, Paryż, Francja, histoire-image.org, CC BY 3.0
RHIxSsA2qVWiK1
Źródło: online-skills.
R4F9yUW3S6YBm1
Źródło: online-skills.
R1UjFqLktmND11
Philippe de Champaigne, „Martwy Chrystus złożony na całunie”, 1654, Luwr, Paryż, Francja, wikimedia.org, CC BY 3.0
R128XJnIxmrO51
Źródło: online-skills.

Bibliografia

A. Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, s. 74, PWN, Warszawa 1981

W. Tomkiewicz, Piękno wielorakie - sztuka baroku, Wiedza Powszechna, Warszawa 1971

Wielcy Malarze, ich życie, inspiracje i dzieło. Philippe de Champaigne, nr 151, Oxford Educational, 2008