RIQVW73dkvNVv1
Fotografia przedstawia zapis nut. Na górze fotografi napis Rondo. Kartka od zapisu jest pożółkła.

Poznajemy formy muzyczne

Źródło: online-skills, licencja: CC0.

Ważne daty

ok. 1300 – pierwszy raz użyto nazwy rondo w traktacie De arte musicae

1727 – Jean‑Philippe Rameau, Les Sauvagnes

1783 – Wolfgang Amadeusz Mozart, Rondo XI Sonata fortepianowa

1825 – Fryderyk Chopin, Rondo Op. 1

1923 – François Polenc, Les Biches Suite

mc9d31b897dbb00e1_0000000000018
1

Scenariusz lekcji dla nauczyciela.

RF7FJIfmJHHE21
Scenariusz zajęć do pobrania.
Źródło: online-skills, licencja: CC0.
mc9d31b897dbb00e1_0000000000021

I. Muzyka w ujęciu historycznym – periodyzacja, język, właściwości i charakterystyka.

5. Barok. Uczeń:

4) wymienia i charakteryzuje twórczość kompozytorów (Claudio Monteverdi, Johann Sebastian Bach, Georg Friedrich Haendel, Antonio Vivaldi, Arcangelo Corelli, klawesyniści francuscy: Jean Philippe Rameau, François Couperin);

6. Klasycyzm. Uczeń:

1) charakteryzuje muzykę w kontekście estetyki epoki:

g) twórczość i działalność klasyków wiedeńskich,

2) omawia cechy wybranych form muzycznych:

d) rondo,

6) zna pojęcia: styl galant, homofonia, klasycy wiedeńscy, elementy allegra sonatowego (dualizm tematyczny, ekspozycja, przetworzenie, repryza), kadencja wirtuozowska, elementy ronda (refren, kuplety).

7. Romantyzm. Uczeń:

1) charakteryzuje muzykę romantyczną w kontekście estetyki epoki:

b) opisuje styl brillant,

II. Analiza i interpretacja dzieł muzycznych. Uczeń:

1. zna podstawowe terminy i pojęcia właściwe dla opisu i zrozumienia wybranych dzieł muzycznych;

3. zna konteksty kulturowe i naukowe powstawania muzyki;

4. dokonuje analizy percepcyjnej, uwzględniając:

a) elementy muzyki,

b) podstawowe techniki kompozytorskie,

c) cechy stylów muzycznych,

d) strukturę gatunków i form muzycznych, ich zmiany i rozwój,

e) funkcje: np. religijna, społeczna, użytkowa, artystyczna i in.,

5. rozpoznaje cechy stylistyczne utworu reprezentującego określoną epokę muzyczną.

III. Tworzenie wypowiedzi związanych z historią i kulturą muzyczną. Uczeń:

1. wypowiada się w formie ustnej (np. dyskusja, prezentacja, debata) i/lub pisemnej (np. esej, referat) o dziełach muzycznych w oparciu o podstawową terminologię;

3. interpretuje i odczytuje w kontekście dokonań epoki wybrane dzieła muzyczne;

4. formułuje logiczną wypowiedź na temat dzieł, form, gatunków, stylów, technik i twórców muzycznych, uwzględniając zależności między nimi w kontekście: genezy, przeobrażeń, porównań.

mc9d31b897dbb00e1_0000000000027
Nauczysz się

określać, czym jest rondo;

charakteryzować budowę ronda;

wykazywać przykłady ronda w utworach muzycznych z różnych epok;

określać przemiany zachodzące w rondzie na przestrzeni wieków. 

mc9d31b897dbb00e1_0000000000037

Ludowe korzenie ronda

Pierwsze ronda (fr. rondeau) były starofrancuskimi pieśniami o bogatej, artystycznej budowie, szczególnie popularnymi pośród truwerówTruwerzytruwerów. Charakteryzowały się wstępowaniem powtarzającego się refrenu, przeplatającego się z kolejnymi zwrotkami. Dzięki klawesynistom francuskim początkowa taneczno‑wokalna forma zmieniła się w wirtuozerską formę instrumentalną, gdzie refren krzyżuje się z kupletami (zwrotkami).

RXWeMT4Wz6AI4
Ilustracja interaktywna przedstawia: François Cuperin, „Les Baricades Mistérieuses”, 1716-1717. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór: François Cuperin, „Les Baricades Mistérieuses”, Wykonawca Hanneke van Proosdij. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem. Fotografia przedstawia pianino w kolorze brązowym. Klapa pianina jest otwarta i ozdobiona malowidłami.
François Cuperin, „Les Baricades Mistérieuses”, 1716-1717, online-skills, CC BY 3.0
mc9d31b897dbb00e1_0000000000049

Budowa i rozwój ronda

Strukturę ronda zapisuje się za pomocą alfabetu: A oznacza refren, natomiast kolejne litery odnoszą się do kupletów (zwrotek). Początkowo ronda miały strukturę podobną do pieśni trzyczęściowej (ABA), w które rozpoczynały się i kończyły refrenem, z kupletem w środkowej części. W kolejnych latach zaczęto dodawać więcej kupletów, a sama forma przybierała bardziej wirtuozowski charakter. Najbardziej popularna barokowa wersja ronda składała się z refrenu i dwóch kupletów (ABACA). Przykładem takiego ronda jest Les Sauvages Jeana‑Philippe`a Rameau.

RpTA0QIEwZenU1
Ilustracja interaktywna przedstawia: Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: Jean-Philippe Rameau, „Les Sauvagnes”, 1727. 1. Ekspozycja tematu refrenu, który powtarzany jest po każdym kuplecie. Oznaczany jako A. 2. Pierwszy kuplet, oznaczany jako B.
Jean-Philippe Rameau, „Les Sauvagnes”, 1727, imslp.info, CC BY 3.0
R19mI7XPHa7PG1
Ilustracja interaktywna przedstawia: Jean-Philippe Rameau, „Les Sauvagnes”, 1727. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Drugi kuplet, oznaczany jako C. 2. Kompozycja zamknięta jest refrenem, co ostatecznie nadaje jej formę ABACA.
Jean-Philippe Rameau, „Les Sauvagnes”, 1727, imslp.info, CC BY 3.0
R1FzxBuj4aCVH
Utwór muzyczny: Jean-Philippe Rameau, Les Sauvagnes, Wykonawca: Jean Rondeau. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym, wesołym charakterem.
Jean-Philippe Rameau, „Les Sauvagnes”, 1727, online-skills, CC BY 3.0

Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1FodN5Fw

Jean-Philippe Rameau, „Les Sauvagnes”, 1727, online-skills, CC BY 3.0

Utwór muzyczny: Jean-Philippe Rameau, Les Sauvagnes, Wykonawca: Jean Rondeau. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym, wesołym charakterem.

W klasycyzmie rondo stało się finalną częścią sonatySonatasonaty, koncertuKoncertkoncertu lub symfoniiSymfoniasymfonii, a po ostatnim refrenie często zapisywano codę, czyli wirtuozerskie zamknięcie i podsumowanie utworu. Przez krzyżowanie się ronda z popularną w tym okresie sonatą zmieniła się także jego struktura i przybrała finalną postać – ABACABA. Tradycyjne ABA (refren‑kuplet‑refren) stanowiły ekspozycję, czyli prezentację tematu ronda, kolejny kuplet – C był przetworzeniem, czyli poddaniem ekspozycji wirtuozerskim modyfikacjom, natomiast końcowa grupa ABA stanowiła repryzę, czyli powtórzenie ekspozycji. Do największych klasycystycznych twórców rond należą Mozart, Haydn, Beethoven.

mc9d31b897dbb00e1_0000000000062
R1WfRfCZJlmNU
Ilustracja interaktywna przedstawia: Wolfgang Amadeusz Mozart, Rondo „XI Sonata fortepianowa”, 1783, Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór: Wolfgang Amadeusz Mozart, Rondo „XI Sonata fortepianowa”. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym, wesołym charakterem. Mężczyzna na fotografi ubrany jest w czerwony płaszcz. Z przodu widać biały koronkowy żabot. Minę ma poważną. Perukę zaczesaną w loki.
Wolfgang Amadeusz Mozart, Rondo „XI Sonata fortepianowa”, 1783, online-skills, CC BY 3.0
RZL3JOUu3FwSf
Ilustracja interaktywna przedstawia: Joseph Haydn, „Trio fortepianowe” op. 82, część III – rondo, 1795. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór: Joseph Haydn, „Trio fortepianowe” op. 82, część III – rondo. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym, wesołym charakterem. Mężczyzna na fotografii ubrany jest w czarny płaszcz i koszulę z żabotem. Z przodu trzyma książkę.
Joseph Haydn, „Trio fortepianowe” op. 82, część III – rondo, 1795, online-skills, CC BY 3.0
R1NwMm0jCSGAY
Ilustracja interaktywna przedstawia: Ludwig van Beethoven, „Rondo C-dur” op. 51 no. 1, 1797. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Ludwig van Beethoven, „Rondo C-dur” op. 51 no. 1. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem. Mężczyzna na fotografii ma rozwiane, siwe, dłuższe włosy. Ubrany jest w białą koszulę i czarny płaszcz. Pod szyją ma zawiązany czerwony szalik.
Ludwig van Beethoven, „Rondo C-dur” op. 51 no. 1, 1797, online-skills, CC BY 3.0

W romantyzmie w kompozycji ronda wykorzystywano często motywy ludowe, oraz nowatorski styl brillantStyl brillantstyl brillant, dzięki czemu rondo stało się formą jeszcze bardziej wirtuozerską. Romantyczne ronda pisane były przez kompozytorów, takich jak: Chopin, Weber, Mendelssohn.

R1AGgRSwYy05L
Ilustracja interaktywna przedstawia: Fryderyk Chopin, „Rondo” op. 1, 1825. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór: Fryderyk Chopin, „Rondo”. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym charakterem. Czarno biała fotografia przedstawia mężczyznę w płaszczu. Ubrany jest w bialą koszulę ze stójką i muchę. Włosy ma dłuższe zaczesane na bok. Ręce trzyma złożone.
Fryderyk Chopin, „Rondo” op. 1, 1825, online-skills, CC BY 3.0
R1KJ2MCLnNy9p
Ilustracja interaktywna przedstawia: Felix Mendelssohn-Bartholdy, „Rondo Capriccioso” op. 14, 1830. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór: Felix Mendelssohn-Bartholdy, „Rondo Capriccioso”. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem. Fotografia przedstawia mężczyznę ubranego w czarny płaszcz i białą koszulę ze stójką. Włosy ma dłuższe kręcone. Usta wąskie. Pod szyją czarny szal.
Felix Mendelssohn-Bartholdy, „Rondo Capriccioso” op. 14, 1830, online-skills, CC BY 3.0
RqNOEKfKq2ioR
Ilustracja interaktywna przedstawia: Carl Maria von Weber, „Rondo brillante” op. 62, 1819. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór Carl Maria von Weber, „Rondo brillante”. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym, wesołym charakterem. Mężczyzna na fotografii ubrany jest w czarny płaszcz, koszulę i szalik. Fotografia jest czarno-biała. Włosy ma krótkie i długie bujne baczki. Rękę trzyma opartą o krzesło.
Carl Maria von Weber, „Rondo brillante” op. 62, 1819, online-skills, CC BY 3.0

W muzyce XX‑wieku forma uległa znacznemu uproszczeniu. Rezygnowano z melizmatycznych ozdobników, ważniejszą rolę pełniły za to barwa i brzmienie dźwięku. Temat często prezentowany był przez różne sekcje orkiestry, dlatego jego powtórzenia nie brzmiały jednorodnie. Takie ronda pisali kompozytorzy należący do ruchu klasycyzującego – np. François Poulenc.

RsBHzY9QjF3U4
Ilustracja interaktywna przedstawia: François Polenc, „Les Biches Suite, Rondeau”, 1923. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór François Polenc, „Les Biches Suite, Rondeau”. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się majestatycznym, wirtuozerskim charakterem. Mężczyzna na fotografii ma włosy zaczesane do tyłu. Ubrany jest w garnitur. Ma przyjemny wyraz twarzy.
François Polenc, „Les Biches Suite, Rondeau”, 1923, online-skills, CC BY 3.0

Zadania

RXQ0aqNjBJXvt
Ćwiczenie 1
Odpowiedz na pytania. 1. Epoka, w której wykorzystywano styl brillante. 2. Nazwisko jednego z największych polskich kompozytorów. 3. Odcinek melodii i tekstu powtarzający się po każdej zwrotce piosenki. 4. Nazwisko twórcy Rondo Capriccioso op. 14. 5. Nazwa pierwszej prezentacji tematu sonaty lub ronda.

Rozwiąż krzyżówkę.

  1. Epoka, w której wykorzystywano styl brillante.
  2. Nazwisko jednego z największych polskich kompozytorów.
  3. Odcinek melodii i tekstu powtarzający się po każdej zwrotce piosenki.
  4. Nazwisko twórcy Rondo Capriccioso op. 14.
  5. Nazwa pierwszej prezentacji tematu sonaty lub ronda.
1
2
3
4
5
R1F4eb5kQhOwo
Ćwiczenie 2
Uzupełnij luki w tekście. Pierwsze ronda były Tu uzupełnij pieśniami o bogatej, artystycznej budowie, szczególnie popularnymi pośród Tu uzupełnij. Charakteryzowały się wstępowaniem powtarzającego się refrenu, przeplatającego się z kolejnymi zwrotkami. Dzięki Tu uzupełnij francuskim początkowa taneczno-wokalna forma zmieniła się w wirtuozerską formę instrumentalną, gdzie refren krzyżuje się z  Tu uzupełnij (zwrotkami).

Uzupełnij luki w tekście.

Pierwsze ronda były ................................ pieśniami o bogatej, artystycznej budowie, szczególnie popularnymi pośród ................... Charakteryzowały się wstępowaniem powtarzającego się refrenu, przeplatającego się z kolejnymi zwrotkami.
Dzięki .......................... francuskim początkowa taneczno-wokalna forma zmieniła się w wirtuozerską formę instrumentalną, gdzie refren krzyżuje się z 
.................. (zwrotkami).

R1OR4yi6Z5M3D
Ćwiczenie 3
Określ zdania prawdziwe. Możliwe odpowiedzi: 1. Rondo jest formą wokalno-instrumentalną., 2. Rondo wykształciło się z starofrancuskiej muzyki ludowej., 3. Najbardziej popularną strukturą ronda jest ABACABA

Zaznacz zdania prawdziwe.

  • Rondo jest formą wokalno-instrumentalną.
  • Rondo wykształciło się z starofrancuskiej muzyki ludowej.
  • Najbardziej popularną strukturą ronda jest ABACABA
R1YRxbHaevM9r
Utwór muzyczny do zadania 4 i 7. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
Audio 1, online-skills, CC BY 3.0

Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1FodN5Fw

Audio 1, online-skills, CC BY 3.0

Utwór muzyczny do zadania 4 i 7. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.

RNN0lMWN4mHtX
Ćwiczenie 4
Rondo posiada strukturę: Możliwe odpowiedzi: 1. ABA. 2. ABACA. 3. ABACABA.

Wysłuchaj przykładu ronda i przyporządkuj mu odpowiednią strukturę.

  • ABA
  • ABACA
  • ABACABA
R1ATF9nGJUrmC
Ćwiczenie 5
Wskaż, która grupa kompozytorów przyczyniła się do powstania instrumentalnej formy ronda. Możliwe odpowiedzi: 1. klasycy wiedeńscy, 2. rosyjska wielka piątka, 3. klawesyniści francuscy, 4. impresjoniści

Wskaż, która grupa kompozytorów przyczyniła się do powstania instrumentalnej formy ronda.

  • klasycy wiedeńscy
  • rosyjska wielka piątka
  • klawesyniści francuscy
  • impresjoniści
R12rdtTp5tjk3
Ćwiczenie 6
Uporządkuj chronologicznie zmiany dotyczące struktury ronda. Elementy do uszeregowania: 1. Rondo jako pieśń starofrancuska, 2. Wykorzystanie stylu brillante, 3. Forma instrumentalna ze strukturą ABA, 4. Wytworzenie finalnej struktury ABACABA, 5. Rozszerzenie struktury do ABACA

Uporządkuj chronologicznie zmiany dotyczące struktury ronda.

  • Rondo jako pieśń starofrancuska
  • Wykorzystanie stylu brillante
  • Wytworzenie finalnej struktury ABACABA
  • Rozszerzenie struktury do ABACA
  • Forma instrumentalna ze strukturą ABA
R1YRxbHaevM9r
Utwór muzyczny do zadania 4 i 7. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
Audio 1, online-skills, CC BY 3.0

Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1FodN5Fw

Audio 1, online-skills, CC BY 3.0

Utwór muzyczny do zadania 4 i 7. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.

R1erBV3lFu0j3
Utwór muzyczny do zadania 7. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
Audio 2, online-skills, CC BY 3.0

Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1FodN5Fw

Audio 2, online-skills, CC BY 3.0

Utwór muzyczny do zadania 7. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.

R1VtHKtAQvmrd
Utwór muzyczny do zadania 7. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
Audio 3, online-skills, CC BY 3.0

Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1FodN5Fw

Audio 3, online-skills, CC BY 3.0

Utwór muzyczny do zadania 7. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.

RZpHQHXx1uBPr
Ćwiczenie 7
Wolfgang Amadeusz Mozart tworzył w: Możliwe odpowiedzi: 1. Baroku. 2. Klasycyzmie. 3. Romantyzmie.

Do nagrań dźwiękowych przyporządkuj ich twórcę i epokę w której powstały.

Audio 1, Audio 2, Audio 3

Utwór Epoka Twórca
Audio 1    
Audio 2    
Audio 3    
Polecenie 1

Prześledź, jakie przemiany zachodziły w rondzie na przestrzeni wieków. W pracy wykorzystaj informacje z lekcji.

R1H7TPKxhY4Zj
Wykonaj ćwiczenie zgodnie z poleceniem.
mc9d31b897dbb00e1_0000000000174

Słownik pojęć

Koncert
Koncert

utwór muzyczny na instrument solo (koncert skrzypcowy, fortepianowy itp.) lub 2–4 instrumenty solowe (koncert podwójny, potrójny itd.) i orkiestrę.

Sonata
Sonata

cykliczna forma muzyki instrumentalnej, składająca się najczęściej z 4 odrębnych, stanowiących zamkniętą całość części, zestawionych w odpowiedniej kolejności na zasadzie kontrastu agogicznego, kontrastu wyrazowego i wspólnoty lub pokrewieństwa tonacji.

Styl brillant
Styl brillant

styl w muzyce fortepianowej 1. połowy XIX w., odznaczający się rozbudowanymi partiami popisowymi (wirtuozowskie pasaże, błyskotliwe figury, ornamenty) i odcinkami o charakterze kantylenowym (śpiewnym), sentymentalnym, zwłaszcza w takich gatunkach i formach, jak: koncert, sonata, rondo, nokturn, polonez, walc.

Symfonia
Symfonia

cykliczna forma orkiestrowa, zazwyczaj 4‑częściowa, zbudowana zgodnie z zasadami cyklu sonatowego.

Truwerzy
Truwerzy

poeci‑kompozytorzy francuscy z XII–XIII w., tworzący w języku północnej Francji.

Źródło:

encyklopedia.pwn.pl

mc9d31b897dbb00e1_0000000000202

Biblioteka muzyczna

RXWeMT4Wz6AI4
Ilustracja interaktywna przedstawia: François Cuperin, „Les Baricades Mistérieuses”, 1716-1717. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór: François Cuperin, „Les Baricades Mistérieuses”, Wykonawca Hanneke van Proosdij. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem. Fotografia przedstawia pianino w kolorze brązowym. Klapa pianina jest otwarta i ozdobiona malowidłami.
François Cuperin, „Les Baricades Mistérieuses”, 1716-1717, online-skills, CC BY 3.0
R1FzxBuj4aCVH
Utwór muzyczny: Jean-Philippe Rameau, Les Sauvagnes, Wykonawca: Jean Rondeau. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym, wesołym charakterem.
Jean-Philippe Rameau, „Les Sauvagnes”, 1727, online-skills, CC BY 3.0

Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1FodN5Fw

Jean-Philippe Rameau, „Les Sauvagnes”, 1727, online-skills, CC BY 3.0

Utwór muzyczny: Jean-Philippe Rameau, Les Sauvagnes, Wykonawca: Jean Rondeau. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym, wesołym charakterem.

R1WfRfCZJlmNU
Ilustracja interaktywna przedstawia: Wolfgang Amadeusz Mozart, Rondo „XI Sonata fortepianowa”, 1783, Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór: Wolfgang Amadeusz Mozart, Rondo „XI Sonata fortepianowa”. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym, wesołym charakterem. Mężczyzna na fotografi ubrany jest w czerwony płaszcz. Z przodu widać biały koronkowy żabot. Minę ma poważną. Perukę zaczesaną w loki.
Wolfgang Amadeusz Mozart, Rondo „XI Sonata fortepianowa”, 1783, online-skills, CC BY 3.0
RZL3JOUu3FwSf
Ilustracja interaktywna przedstawia: Joseph Haydn, „Trio fortepianowe” op. 82, część III – rondo, 1795. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór: Joseph Haydn, „Trio fortepianowe” op. 82, część III – rondo. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym, wesołym charakterem. Mężczyzna na fotografii ubrany jest w czarny płaszcz i koszulę z żabotem. Z przodu trzyma książkę.
Joseph Haydn, „Trio fortepianowe” op. 82, część III – rondo, 1795, online-skills, CC BY 3.0
R1NwMm0jCSGAY
Ilustracja interaktywna przedstawia: Ludwig van Beethoven, „Rondo C-dur” op. 51 no. 1, 1797. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Ludwig van Beethoven, „Rondo C-dur” op. 51 no. 1. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem. Mężczyzna na fotografii ma rozwiane, siwe, dłuższe włosy. Ubrany jest w białą koszulę i czarny płaszcz. Pod szyją ma zawiązany czerwony szalik.
Ludwig van Beethoven, „Rondo C-dur” op. 51 no. 1, 1797, online-skills, CC BY 3.0
R1AGgRSwYy05L
Ilustracja interaktywna przedstawia: Fryderyk Chopin, „Rondo” op. 1, 1825. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór: Fryderyk Chopin, „Rondo”. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym charakterem. Czarno biała fotografia przedstawia mężczyznę w płaszczu. Ubrany jest w bialą koszulę ze stójką i muchę. Włosy ma dłuższe zaczesane na bok. Ręce trzyma złożone.
Fryderyk Chopin, „Rondo” op. 1, 1825, online-skills, CC BY 3.0
R1KJ2MCLnNy9p
Ilustracja interaktywna przedstawia: Felix Mendelssohn-Bartholdy, „Rondo Capriccioso” op. 14, 1830. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór: Felix Mendelssohn-Bartholdy, „Rondo Capriccioso”. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem. Fotografia przedstawia mężczyznę ubranego w czarny płaszcz i białą koszulę ze stójką. Włosy ma dłuższe kręcone. Usta wąskie. Pod szyją czarny szal.
Felix Mendelssohn-Bartholdy, „Rondo Capriccioso” op. 14, 1830, online-skills, CC BY 3.0
RqNOEKfKq2ioR
Ilustracja interaktywna przedstawia: Carl Maria von Weber, „Rondo brillante” op. 62, 1819. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór Carl Maria von Weber, „Rondo brillante”. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym, wesołym charakterem. Mężczyzna na fotografii ubrany jest w czarny płaszcz, koszulę i szalik. Fotografia jest czarno-biała. Włosy ma krótkie i długie bujne baczki. Rękę trzyma opartą o krzesło.
Carl Maria von Weber, „Rondo brillante” op. 62, 1819, online-skills, CC BY 3.0
RsBHzY9QjF3U4
Ilustracja interaktywna przedstawia: François Polenc, „Les Biches Suite, Rondeau”, 1923. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Utwór François Polenc, „Les Biches Suite, Rondeau”. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się majestatycznym, wirtuozerskim charakterem. Mężczyzna na fotografii ma włosy zaczesane do tyłu. Ubrany jest w garnitur. Ma przyjemny wyraz twarzy.
François Polenc, „Les Biches Suite, Rondeau”, 1923, online-skills, CC BY 3.0
mc9d31b897dbb00e1_0000000000205

Bibliografia

S. Śledziński, Mała encyklopedia muzyki, PWN, 1981

J. Chomiński, K. Wilkowska‑Chomińska, Historia muzyki cz.1, PWN, 1989