Agnieszka Woroniecka‑Borowska

Agnieszka Woroniecka‑Borowska

Prawne aspekty organizacji kształcenia ucznia zdolnego

Ośrodek Rozwoju Edukacji Warszawa 2019

Konsultacja merytoryczna

Wydział Specjalnych Potrzeb Edukacyjnych

Redakcja i korekta

Projekt okładki, layout, redakcja techniczna i skład Wojciech Romerowicz

Fotografia wykorzystana na okładce: © maxxyustas/Photogenica

Ośrodek Rozwoju Edukacji Warszawa 2019

Wydanie I

ISBN 978‑83‑66047‑68‑6

Stan prawny na dzień 1 września 2019 r.

Publikacja jest rozpowszechniana na zasadach licencji

Creative Commons Uznanie Autorstwa – Użycie Niekomercyjne (CC BY‑NC)

Ośrodek Rozwoju Edukacji Aleje Ujazdowskie 28

00‑478 Warszawa www.ore.edu.pl tel. 22 345 37 00

Idea edukacji ucznia zdolnego w świetle problematyki

Artykuł został napisany z myślą o uczniach wybitnie uzdolnionych i dotyczy rozwiązań prawnych z zakresu organizacji ich kształcenia.

Z pewnością uczeń zdolny zasługuje na szczególną uwagę ze strony pedagogów i nie- wątpliwie należy go zaliczyć do grona uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (SPE). Istotnym elementem wyodrębniającym w tym przypadku specjalne potrzeby edukacyjne jest to, że nie wynikają one ani z ograniczeń rozwojowych czy niepełno- sprawności, ani z trudności wychowawczych będących następstwem nieprzestrzega- nia zasad i norm społecznych, z czym mamy do czynienia np. u uczniów zagrożonych niedostosowaniem społecznym lub niedostosowanych społecznie.

Specjalne potrzeby edukacyjne ucznia zdolnego są efektem jego wyjątkowych zdolności ogólnych oraz kierunkowych. Mając powyższe na uwadze, warto zastanowić się nad zadaniami dyrektora szkoły i nauczycieli wobec ucznia zdolnego, określonymi w prze- pisach prawa. W tym celu w artykule zostały przeanalizowane wybrane akty prawne odnoszące się bezpośrednio lub pośrednio do organizacji kształcenia ucznia zdolnego lub uzdolnionego.

Zdając sobie sprawę z dynamiki zmian, jakim podlega oświata, należy zaznaczyć, że poniższe rozwiązania prawne zostały omówione zgodnie z ich brzmieniem z dnia 1 wrze- śnia 2019 r.

Wśród nich znalazły się:

Punktem wyjścia dla rozważań będących przedmiotem opracowania jest treść art. 1 Usta- wy z dnia 14 grudnia 2016 r. „Prawo oświatowe” – regulacji zawierającej zasadnicze zało- żenia funkcjonowania systemu oświaty w Polsce. W ustawie prawodawca zaznaczył, że system oświaty zapewnia m.in.: opiekę nad uczniami szczególnie uzdolnionymi poprzez umożliwianie realizowania indywidualnych programów nauczania oraz ukończenia szkoły każdego typu w skróconym czasie1. Powyższe rozwiązanie prawne sygnalizuje koniecz- ność zwrócenia uwagi na specjalne potrzeby edukacyjne i rozwojowe ucznia zdolnego.

Z psychologiczno‑pedagogicznego punktu widzenia uczeń zdolny odznacza się nie tylko wysokim poziomem inteligencji, ale prezentuje również tak zwany niepokój po- znawczy i głód wiedzy. Problemy rozwiązuje w sposób nieschematyczny i nietypowy. Poszukuje związków przyczynowo‑skutkowych, nieustępliwie dąży do poznania prawdy. Szeroki zakres wiedzy, którą dysponuje, oraz wszechstronne lub kierunkowe uzdolnie- nia umożliwiają mu uzyskanie wybitnych osiągnięć. Pozostawiony bez specjalnego wsparcia, nie ma możliwości rozwoju swoich wyjątkowych umiejętności i zaspokojenia potrzeby rozwoju intelektualnego. Zdarza się wówczas, iż narastająca z tego powodu frustracja sprawia, że prezentuje zachowania niezgodne z przyjętymi zasadami i nor- mami społecznymi. Wówczas zamiast być postrzeganym przez nauczycieli jako uczeń wyjątkowy, dostaje etykietkę ucznia trudnego, niezdyscyplinowanego, krnąbrnego i zakłócającego tok lekcji.

Realizacja zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych dostosowanych do in- dywidualnych możliwości i potrzeb ucznia zdolnego wynika bezpośrednio z wymagań stawianych szkole i określonych w odpowiednim akcie prawnym. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 sierpnia 2017 r. w sprawie wymagań wobec szkół i placówek wskazuje m.in., iż procesy edukacyjne w szkole muszą być organizowane w sposób sprzyjający uczeniu się, a szkoła winna wspomagać rozwój ucznia z uwzględnieniem jego indywidualnej sytuacji2. Rozporządzenie nakłada na nauczycieli obowiązek rozpo- znawania możliwości psychofizycznych i potrzeb uczniów, rozwijania zainteresowań i uzdolnień, stosowania różnych metod pracy dostosowanych do ich potrzeb, planowania indywidualnego rozwoju uczniów oraz stosowania specjalnej organizacji kształcenia dla uczniów wymagających wsparcia. Zatem kwestie związane z inną formą organizacji procesu edukacyjnego ucznia zdolnego odnajdujemy w założeniach prawnych, które stoją u podstaw systemu oświaty.

Niejednokrotnie wybitne zdolności ujawniają się u dziecka już w wieku przedszkol- nym. W związku z tym istnieje możliwość rozpoczęcia przez takie dziecko nauki

1 Art. 1 pkt 8 Ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. „Prawo oświatowe”, t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1148, ze zm.

2 Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 sierpnia 2017 r. w sprawie wymagań wobec szkół i placówek, Dz.U. z 2017 r., poz. 1611.

w szkole wcześniej niż w wieku siedmiu lat. Należy zatem przypomnieć, iż zgodnie z art. 35 ust. 2 ustawy Prawo oświatowe: obowiązek szkolny dziecka rozpoczyna się z po- czątkiem roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat3. Jednak w wyjątkowych przypadkach rodzice mogą wnioskować do dyrektora szkoły o wcze- śniejsze przyjęcie dziecka do szkoły, czyli w roku kalendarzowym, w którym kończy ono 6 lat. Pozytywne rozpatrzenie przez dyrektora ww. wniosku warunkują:

Wnioski dotyczące dzieci, które uczęszczają do przedszkola, należy składać w poradni psychologiczno‑pedagogicznej (PPP) zgodnie z siedzibą przedszkola. Natomiast jeśli dziecko nie korzysta z wychowania przedszkolnego, wniosek przyjmie PPP właściwa ze względu na miejsce zamieszkania dziecka5. Teren działania poradni ustala organ prowadzący. Korzystanie z pomocy publicznych PPP jest dobrowolne i nieodpłatne, zatem nie wiąże się z koniecznością ponoszenia przez rodziców jakichkolwiek kosztów. Formularz wniosku dotyczącego badania pod kątem wcześniejszego rozpoczęcia przez dziecko nauki w szkole podstawowej zawiera dane osobowe dziecka, w tym imię i na- zwisko dziecka, datę i miejsce urodzenia6.

Do wniosku o wydanie opinii o wcześniejszym rozpoczęciu nauki w szkole warto dołą- czyć ocenę gotowości szkolnej opracowaną w przedszkolu (jeżeli dziecko uczęszczało do przedszkola), wytwory dziecka oraz wszelkie dokumenty uzasadniające wniosek7. Po przeprowadzeniu badań PPP wydaje odpowiednią opinię.

Zadania poszczególnych członków kadry pedagogicznej wobec ucznia zdolnego są ściśle ze sobą powiązane, a działania pedagogów oraz dyrektora szkoły, sprzyjające pra- widłowej organizacji procesu kształcenia ucznia zdolnego, wynikają z przepisów prawa.

Analiza prawna przepisów w oderwaniu od praktyki szkolnej nie sprzyja zrozumieniu idei edukacji ucznia zdolnego. W celu przejrzystego przedstawienia zadań stojących

3 Art. 35 ust. 2 Ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. „Prawo oświatowe”, t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1148, ze zm.

4 Art. 36 ust. 1 i 2 cyt. ustawy.

5 § 3 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 września 2017 r. w sprawie orzeczeń i opinii wy- dawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno‑pedagogicznych, Dz.U. z 2017 r., poz. 1743.

6 § 6 cyt. rozporządzenia.

7 § 6 ust. 3 cyt. rozporządzenia.

przed nauczycielami, specjalistami oraz dyrektorem szkoły wobec ucznia zdolnego war- to przyporządkować przepisy prawa do czterech etapów pracy z uczniem zdolnym.

Z poniższego schematu wynikają rozwiązania prawne przyjęte z myślą o uczniu zdolnym.

Schemat 1. Etapy pracy z uczniem zdolnym

Źródło: opracowanie własne

W nawiązaniu do treści schematu nasuwa się pytanie: na kim spoczywa obowiązek znalezienia w gronie uczniów tego, który wykazuje wyjątkowe uzdolnienia?

Z przepisów wynika, że szkoła oprócz realizacji zadań dydaktycznych prowadzi również działalność wychowawczą i opiekuńczą. I to właśnie w ramach tej działalności nauczy- ciele i wychowawcy zajmują się rozpoznawaniem szczególnych uzdolnień uczniów8. Zatem to nauczyciele są pierwszym ogniwem w pracy z uczniem zdolnym. Od ich wni- kliwej obserwacji i umiejętności analizowania osiągnięć podopiecznych zależy liczba uczniów, którzy zostaną uznani za zdolnych. Dlatego zadanie nauczycieli i wychowaw- ców na pierwszym etapie pracy z uczniem zdolnym polega na rozpoznaniu zdolności ucznia, co w konsekwencji pozwoli udzielić mu adekwatnego wsparcia.

8 § 20 ust. 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno‑pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach, Dz.U. z 2017 r., poz. 1591, ze zm.

Do podjęcia działań diagnostycznych zobowiązuje nauczycieli stosowny przepis rozpo- rządzenia dotyczącego organizacji i udzielania pomocy psychologiczno‑pedagogicznej. Zgodnie z jego treścią pomoc psychologiczno‑pedagogiczna polega m.in. na rozpo- znaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych. Proces diagnozy ma również wskazać czynniki środowiskowe wpływające na funkcjonowanie ucznia w szkole, ponieważ celem oddziaływania pedagogicznego jest wspieranie potencjału rozwojowego ucznia, w tym ucznia zdolnego, i stwarzanie warunków do jego aktywnego i pełnego uczestnictwa w życiu szkoły oraz w środowisku społecznym9.

W związku z powyższym nauczyciel, planując realizację zadań dydaktycznych, musi wziąć pod uwagę indywidualne właściwości poszczególnych uczniów. Zadania nauczyciela, realizowane na pierwszym etapie, cytowane rozporządzenie wskazuje w § 20. Zgodnie z przyjętym rozwiązaniem nauczyciel w szczególności rozpoznaje indywidualne po- trzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne, określa mocne strony, predyspozycje, zainteresowania i uzdolnienia uczniów. To właśnie uregulowanie prawne pozwala na podjęcie działań sprzyjających rozwojowi kompetencji oraz potencjału uczniów zdolnych i ma na celu podniesienie efektywności uczenia się ucznia10.

Najpowszechniej stosowaną techniką, umożliwiającą określenie przez nauczyciela po- tencjału ucznia zdolnego i jego zainteresowań, jest obserwacja pedagogiczna. Można ją przeprowadzić w trakcie bieżącej pracy z uczniem11. Ponadto warto rozważyć możliwość skorzystania z analizy dokumentów ucznia (w tym z wszelkiego rodzaju wytworów i pi- semnych prac sprawdzających wiedzę i umiejętności) oraz wywiadów z uczniem, jego rodzicami i nauczycielami pracującymi na poprzednim etapie edukacji.

Wskaźnikami wyjątkowych zdolności ucznia będą zapewne łatwość i szybkość przyswa- jania wiedzy z określonej dziedziny oraz zainteresowanie tematem wykraczające poza materiał prezentowany podczas zajęć. Działania diagnostyczne przeprowadzane przez nauczyciela w trakcie omawianego etapu można określić mianem przesiewowych. Uży- wając kolokwializmu – nauczyciel”wyłapuje” uczniów wyróżniających się spośród rówie- śników zarówno wiedzą i umiejętnościami ogólnymi, jak i kierunkowymi zdolnościami.

Do wstępnego badania ucznia zdolnego można wykorzystać gotowe narzędzia. Przy- kładem jest Test Uzdolnień Wielorakich (TUW) udostępniony przez Ośrodek Rozwoju Edukacji12. W skład pakietu wchodzą podręcznik, w którym omówiono koncepcję wspie-

9 § 2 ust. 1 i 2 cyt. rozporządzenia.

10 § 20 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 cyt. rozporządzenia.

11 § 20 ust. 2 pkt 2 cyt. rozporządzenia.

12 https://www.ore.edu.pl/2015/06/test‑uzdolnien‑wielorakich‑tuw/ (dostęp 27.08.2019 r.).

rania ucznia, oraz materiały metodyczne do pracy z uczniem zdolnym. Wartość zestawu podnoszą załączone narzędzia diagnostyczne, dodatkowe materiały merytoryczne oraz klucze umożliwiające analizę uzyskanych przez ucznia wyników. Autorzy opracowania przygotowali wersje testów dla uczniów młodszych i starszych szkoły podstawowej.

Oprócz rozpoznania rodzaju uzdolnień dodatkową wartość wynikającą z korzystania z TUW stanowi sprecyzowanie preferowanych przez ucznia sposobów uczenia się. Uwzględniona w przygotowaniu powyższych testów koncepcja Howarda Gardnera określa inteligen- cję jako niejednorodną właściwość. Wskazuje na równoległe występowanie u każdego człowieka inteligencji wielorakich: matematycznej, muzycznej, wizualno‑przestrzennej, interpersonalnej, intrapersonalnej, językowej, przyrodniczej oraz kinestetycznej. Przewaga jednej z wymienionych inteligencji determinuje sposób uczenia się przez daną osobę. Natomiast wiedza nauczyciela na temat preferowanych przez ucznia zdolnego metod kształcenia pozwala zaplanować zindywidualizowane działania dydaktyczne.

Mając na uwadze rozwiązanie, zgodnie z którym nauczyciele udzielają pomocy psychologiczno‑pedagogicznej uczniowi przez zintegrowane działania, czyli na wszystkich zajęciach dydaktycznych i specjalistycznych, stosowanie w praktyce oddziaływań – będących m.in. wynikiem przeprowadzenia TUW – pozwala pedago- gom wywiązać się z obowiązku wynikającego z § 6 ust. 2 rozporządzenia dotyczącego organizacji pomocy psychologiczno‑pedagogicznej13.

W dokładniejszym określeniu zdolności i predyspozycji ucznia nauczyciel korzysta z po- mocy specjalistów. Należą do nich m.in. psycholodzy i pedagodzy szkolni oraz psycho- lodzy i pedagodzy zatrudnieni w poradniach psychologiczno‑pedagogicznych. Zadania pedagoga i psychologa szkolnego również zapisano w wyżej omawianym rozporządze- niu. Wskazano w nim, iż od specjalistów wsparcia w procesie diagnozowania uzdolnień uczniów oraz organizowania i udzielania pomocy psychologiczno‑pedagogicznej mogą oczekiwać sami uczniowie, jak i ich rodzice oraz nauczyciele14.

Nieocenionym źródłem wiedzy dla nauczycieli są rodzice ucznia. To oni mogą dostarczyć informacji na temat preferowanych przez dziecko aktywności, zainteresowań, a niejedno- krotnie osiągnięć z poprzedniego etapu kształcenia. Pozyskanie rodziców do współpracy już na pierwszym etapie gwarantuje nie tylko uzyskanie zgody na udzielanie uczniowi przez szkołę pomocy psychologiczno‑pedagogicznej, która ma charakter dobrowolny15, ale również ich czynny udział w rozwijaniu zdolności dziecka. Należy pamiętać również, że to rodzice mogą być katalizatorem uruchomienia działań szkoły w odniesieniu do ucznia

13 § 6 ust. 2 cyt. rozporządzenia.

14 § 24 pkt 1, 3 i 7 oraz pkt 8 cyt. rozporządzenia.

15 § 3 cyt. rozporządzenia.

zdolnego, ponieważ z inicjatywą udzielania pomocy psychologiczno‑pedagogicznej mogą wystąpić nie tylko nauczyciele, ale m.in. sam uczeń lub jego rodzice16.

Warto zachęcać rodziców, by złożyli w szkole opinię wydaną przez PPP, niezbędną do uzy- skania przez ucznia prawa do realizacji w szkole indywidualnego toku nauki (ITN) lub indywidualnego programu nauki (IPN). Dostarczenie do szkoły przez rodziców ww. doku- mentu ułatwia nauczycielom organizację kształcenia ucznia zdolnego. Opinia publicznej PPP dotycząca ITN lub ITP zawiera bowiem m.in. wskazanie rodzaju i zakresu uzdolnień dziecka (przepisy prawne regulujące ITN oraz IPN zostaną omówione w dalszej części artykułu).

W przypadku gdy szkoła nie dysponuje ww. opinią, nauczyciele organizują wsparcie uczniowi zdolnemu w ramach udzielania pomocy psychologiczno‑pedagogicznej. Nie mogą jednak stosować szerszego zakresu działań – w formie IPN lub ITN.

Na podstawie wniosków sformułowanych w wyniku przeprowadzenia diagnozy uzdol- nień, czyli po rozpoznaniu indywidualnych predyspozycji, uzdolnień i zainteresowań ucznia, zespół nauczycieli podejmuje decyzję o sposobie organizacji procesu eduka- cyjnego ucznia zdolnego. W tym momencie rozpoczyna się drugi etap działań szkoły.

Pod pojęciem wsparcia ucznia zdolnego należy rozumieć działania szkoły realizowane zgod- nie i w odpowiedzi na indywidualne potrzeby psychofizyczne i możliwości rozwojowe ucznia zdolnego. Mogą one dotyczyć m.in.: udzielania pomocy psychologiczno‑pedagogicznej, oceniania osiągnięć dydaktycznych i zachowania, formy i organizacji kształcenia.

Jak podkreślono wyżej, rodzaj wsparcia udzielanego uczniowi zdolnemu zależy od jego indywidualnych potrzeb i możliwości. Może ono być realizowane przez nauczycieli w trakcie bieżącej pracy z uczniem, przez zintegrowane działania nauczycieli i specjali- stów, w formie zajęć rozwijających uzdolnienia, porad, konsultacji lub warsztatów17, przy czym należy pamiętać, iż w zajęciach rozwijających uzdolnienia dla uczniów szczególnie zdolnych nie może uczestniczyć więcej niż 8 uczniów18.

Dla uczniów zdolnych prawodawca przewidział specjalną formę nauki. Sprzyja ona nie tylko rozwijaniu zainteresowań uczniów, ale również realizacji zadań wykraczających poza podstawę programową. Wspomniana forma charakteryzuje się specyficzną organizacją kształcenia i zwa- na jest indywidualnym programem nauki (IPN) lub **indywidualnym tokiem nauki (ITN)**19.

16 § 5 cyt. rozporządzenia.

17 § 6 ust. 2 cyt. rozporządzenia.

18 § 7 cyt. rozporządzenia.

19 Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków i trybu udzie- lania zezwoleń na indywidualny program lub tok nauki oraz organizacji indywidualnego programu lub toku nauki, Dz.U. z 2017 r., poz. 1569.

Indywidualny program nauki (IPN) może dotyczyć jednego, kilku lub wszystkich obo- wiązkowych zajęć edukacyjnych przewidzianych w tygodniowym rozkładzie zajęć dla danej klasy. Uczeń realizuje wówczas program z jednego, kilku lub wszystkich obowiązkowych zajęć edukacyjnych (przedmiotów obowiązkowych), dostosowany do jego uzdolnień, zainteresowań i możliwości edukacyjnych20. Powyższe rozwiązanie umożliwia uczniowi rozwijanie wiedzy w obszarach, w których wykazuje wyższe od przeciętnych predyspozycje do nauki. Uczeń, choć uczestniczy wraz z rówieśnikami w zajęciach edukacyjnych organizo- wanych w szkole, pracuje według specjalnie dla niego przygotowanego programu. Program ten może być realizowany również podczas zajęć pozalekcyjnych oraz pozaszkolnych.

Nauczyciel przedmiotu, którego dotyczy indywidualny program nauki, ma za zadanie opracować program, według którego uczeń będzie pracował. Może również nadzorować realizację indywidualnego programu nauki przygotowanego dla ucznia poza szkołą. Ciekawym rozwiązaniem jest także możliwość włączenia w prace nad programem na- uczyciela prowadzącego zajęcia edukacyjne w szkole wyższego stopnia, nauczyciela doradcy metodycznego, psychologa szkolnego, pedagoga szkolnego lub samego ucznia.

Ważnym elementem programu jest – oprócz określenia zakresu materiału – wskazanie form pracy z uczniem. Pamiętając, iż uczeń zdolny dysponuje niezwykłymi umiejętnościami po- znawczymi (zdolność myślenia abstrakcyjnego, bogata wyobraźnia, łatwość wyciągania wniosków przyczynowo‑skutkowych, zapamiętywania, generalizacji, analizy i syntezy oraz inne), nauka w systemie klasowo‑lekcyjnym z zastosowaniem tradycyjnych podawczych metod nauczania nie jest w tym przypadku wystarczająca. Planując pracę z uczniem zdolnym, należy uwzględnić nie tylko zróżnicowanie treści i zadań, ale także powierzanie rozwiązywania zadań problemowych, opracowywanie referatów i rozprawek, przydzielanie roli asystenta nauczyciela lub eksperta w grupie zadaniowej, kierowanie pracą zespołu uczniów, opiekę nad uczniami młodszymi, analizę literatury przedmiotu obejmującą materiał wyższego rzędu itp.

Proponowany uczniom zdolnym udział w zajęciach pozalekcyjnych, jak koła zaintereso- wań, również może okazać się niewystarczającym wsparciem. Dlatego w celu zaspoko- jenia „głodu wiedzy” ucznia zdolnego należy rozważyć zaplanowanie indywidualnych konsultacji z nauczycielem‑opiekunem, spotkań z ekspertami, udziału w seminariach, konferencjach, sesjach popularnonaukowych i naukowych, wycieczkach naukowych oraz zajęciach klas programowo wyższych, również w szkołach wyższego stopnia. Skontro- lowaniem wiedzy ucznia zdolnego są nie tylko klasyczne sprawdziany i testy, ale także udział w konkursach i turniejach szkolnych i międzyszkolnych.

Kolejną formą organizacyjną, przyjętą przez prawodawcę z myślą o uczniu zdolnym, jest indywidualny tok nauki (ITN), który może dotyczyć jednego, kilku lub wszystkich obowiązu- jących zajęć edukacyjnych, przewidzianych w tygodniowym rozkładzie zajęć dla danej klasy.

20 § 1 cyt. rozporządzenia.

Jednak w tym przypadku uczeń pobiera naukę według innego systemu niż udział w obo- wiązkowych zajęciach edukacyjnych. Ponadto może w trakcie jednego roku szkolnego realizować programy nauczania z zakresu dwóch lub więcej klas. Konsekwencją takiej koncepcji jest możliwość klasyfikowania i promowania ucznia w czasie całego roku szkol- nego. Również i w tej sytuacji realizowany przez ucznia program nauczania może wyni- kać ze szkolnego zestawu programów nauczania lub zostać indywidualnie opracowany na takich samych zasadach, jak dla ucznia realizującego indywidualny program nauki21.

Jak już wspomniano, z uwagi na posiadanie przez ucznia zdolnego wyjątkowych predys- pozycji do uczenia się w danym obszarze, w szczególnych warunkach prawo przewiduje możliwość realizacji w ciągu jednego roku szkolnego programu nauczania z zakresu więcej niż dwóch klas. Jednak takie rozwiązanie wymaga uzyskania pozytywnej opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny nad szkołą, do której uczęszcza uczeń22.

Ważnym aspektem organizacji kształcenia ucznia zdolnego, któremu przyznano indywi- dualny program lub tok nauki, jest możliwość uczestniczenia w lekcjach nie tylko tych, które organizowane są dla klasy, do której jest przypisany. W celu rozwijania i poszerzania wiedzy oraz zdobywania kolejnych umiejętności może on uczęszczać na wybrane zajęcia dydaktyczne do klasy programowo wyższej, odbywające się w szkole macierzystej lub innej, w szkole wyższego stopnia bądź realizować program w całości lub częściowo we własnym zakresie23. Stwarza to okazję do współdziałania ucznia zdolnego z uczniami starszymi, co nie- wątpliwie pozytywnie wpływa na motywację do pracy oraz przyrost wiedzy i umiejętności.

Nauczyciele pracujący z uczniem zdolnym zobowiązani są do udzielania mu szeroko rozumianej pomocy psychologiczno‑pedagogicznej. W jej zakres wchodzi m.in. wspar- cie ucznia korzystającego z indywidualnego programu lub toku nauki w opanowaniu wiedzy i umiejętności z innych dziedzin niż ta, w której wykazuje wysokie zdolności. W przypadku, w którym uczeń prezentujący jednokierunkowe uzdolnienia ma problemy z opanowaniem materiału z innego przedmiotu, możliwe jest dostosowanie wymagań edukacyjnych wynikających z podstawy programowej dla tych zajęć do jego indywidu- alnych potrzeb i możliwości. Wniosek w tej sprawie składa wychowawca lub nauczyciel przedmiotu, który rozpozna trudności ucznia24.

Dla lepszego zrozumienia różnic w organizacji prawnej IPN oraz ITN poniżej została za- mieszczona tabela z wykazem podstawowych rozwiązań zawartych w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków i trybu udzie- lania zezwoleń na indywidualny program lub tok nauki oraz organizacji indywidualnego programu lub toku nauki (Dz.U. z 2017 r., poz. 1569).

21 § 2 cyt. rozporządzenia.

22 § 7 ust. 2 cyt. rozporządzenia.

23 § 9 cyt. rozporządzenia.

24 § 10 cyt. rozporządzenia.

Tabela 1. Różnice i podobieństwa pomiędzy indywidualnym programem nauki a indywidualnym tokiem nauki

Źródło: Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków i trybu udzielania zezwoleń na indywidualny program lub tok nauki oraz organizacji indywidualnego programu lub toku nauki, Dz.U. z 2017 r., poz. 1569

Indywidualny program lub tok nauki dotyczy uczniów pobierających naukę na każdym etapie edukacyjnym i uczących się w każdym typie szkoły25. Jednakże trzeba pamię- tać, że zezwolenie na omawianą formę organizacji procesu edukacyjnego wydawane jest nie wcześniej, niż po upływie co najmniej jednego roku nauki, a w uzasadnionych przypadkach – po śródrocznej klasyfikacji ucznia26.

Osobami wnioskującymi o indywidualny program lub tok nauki mogą być: sam uczeń (jeśli niepełnoletni, to za zgodą rodziców), rodzice niepełnoletniego ucznia, wycho- wawca klasy oraz nauczyciel zajęć edukacyjnych za zgodą rodziców albo pełnoletniego ucznia27. Wniosek dotyczący udzielenia zezwolenia na indywidualny program lub tok nauki składa się do dyrektora szkoły za pośrednictwem wychowawcy klasy, do której uczęszcza uczeń, wraz z opinią wychowawcy klasy o predyspozycjach, możliwościach i oczekiwaniach oraz informacją na temat dotychczasowych osiągnięć ucznia28.

Kolejnymi warunkami udzielenia zgody na omawianą formę nauki są pozytywna opinia publicznej poradni psychologiczno‑pedagogicznej29, w której zostaną określone indy- widualne potrzeby rozwojowe i możliwości psychofizyczne ucznia, a także wyrażenie pozytywnej opinii przez radę pedagogiczną. W przypadku zezwolenia na indywidualny tok nauki, umożliwiający realizację w ciągu jednego roku szkolnego programu nauczania z zakresu więcej niż dwóch klas, wymaga się także pozytywnej opinii organu sprawu- jącego nadzór pedagogiczny nad szkołą30.

W zezwoleniu dyrektor wskazuje okres, na jaki udziela zgody na indywidualny program lub tok nauki31. Uczniowi, który otrzyma powyższe zezwolenie, dyrektor szkoły przydziela nauczyciela‑opiekuna, ustalając jednocześnie zakres jego obowiązków32.

Dyrektor szkoły, który uzna, iż uczeń nie spełnia warunków umożliwiających wydanie zezwolenia na indywidualny program nauki lub tok nauki, wydaje decyzję administra- cyjną zawierającą odmowę udzielenia zezwolenia33.

Z uwagi na to, iż obecne warunki życia niejednokrotnie zmuszają rodziców do zmiany miejsca zamieszkania, a dzieci do zmiany szkoły, przewidziano możliwość kontynuowa- nia przez ucznia indywidualnego programu lub toku nauki w nowej szkole. Wówczas również wymagane jest uzyskanie odpowiedniego zezwolenia od dyrektora szkoły,

25 § 3 cyt. rozporządzenia.

26 § 4 ust. 1 cyt. rozporządzenia.

27 § 4 ust. 2 cyt. rozporządzenia.

28 § 4 ust 3 i 4 cyt. rozporządzenia.

29 § 6 cyt. rozporządzenia.

30 § 7 ust. 2 cyt. rozporządzenia.

31 § 6 cyt. rozporządzenia.

32 § 7 ust. 1 i 3 oraz § 8 cyt. wyżej rozporządzenia

33 Art. 115 ust. 1 Ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. „Prawo oświatowe”, t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1148, ze zm.

do której uczeń został przyjęty34. Poszczególne etapy związane z uzyskaniem zezwolenia na IPN lub ITN zawiera poniższy schemat.

Schemat 2. Ścieżka wydawania zezwolenia na indywidualny program lub indywidualny tok nauki

Źródło: opracowanie własne

34 § 7 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków i trybu udzielania zezwoleń na indywidualny program lub tok nauki oraz organizacji indywidualnego programu lub toku nauki, Dz.U. z 2017 r., poz. 1569.

Warto ponownie podkreślić, że wybór formy organizacji kształcenia oraz wsparcia z zakresu pomocy psychologiczno‑pedagogicznej dla ucznia zdolnego wymaga zgody rodziców. Ich czynny udział w procesie planowania oraz realizacji nauczania gwarantuje wysoką jakość edukacji dziecka oraz uzyskanie znacznych osiągnięć. Rodzice (prawni opiekunowie) do momentu uzyskania pełnoletniości przez dziecko są jedynymi, którzy odpowiadają za dziecko, a więc również reprezentują jego interesy. Wystąpienie z jakim- kolwiek wnioskiem do dyrektora szkoły lub PPP musi zostać przez nich zaakceptowane.

Osobnym zagadnieniem jest sposób oceniania ucznia zdolnego lub ucznia o wybitnych uzdolnieniach jednokierunkowych. Należy zaznaczyć, iż nauczyciel ma obowiązek sto- sować indywidualizację w pracy dydaktycznej, w tym w procesie oceniania ucznia35. Skierowanie aktywności ucznia zdolnego na rozwijanie zdolności kierunkowych może skutkować brakiem czasu, energii lub umiejętności uczenia się innych przedmiotów. Jak wspomniano wyżej, zdarza się, że z racji posiadania przez ucznia wyjątkowych cech sprzyjających uczeniu się danego przedmiotu, sprostanie wymaganiom edukacyjnym z innych zajęć jest dla niego trudne. W takim przypadku nauczyciel prowadzący zajęcia nieobjęte indywidualnym programem lub tokiem nauki może dostosować wymagania edukacyjne z tych zajęć do indywidualnych potrzeb i możliwości ucznia, z zachowaniem wymagań edukacyjnych wynikających z podstawy programowej36. Uczeń ma wówczas zagwarantowane zrealizowanie podstawy programowej z tego przedmiotu, jednak zgod- nie z indywidualnie dostosowanymi do jego możliwości i predyspozycji wymaganiami. Ma również możliwość skorzystania z indywidualnie dostosowanych kryteriów oceniania.

Przyjęte rozwiązanie oznacza w praktyce, iż uczeń opanowuje niezbędne wymagania, sprecyzowane w podstawie programowej danego przedmiotu, w sposób indywidualnie określony przez nauczyciela. Zatem dostosowanie wymagań edukacyjnych do indywidu- alnych możliwości ucznia oznacza wskazanie przez nauczyciela niezbędnych wiadomości i umiejętności, które pozwolą uczniowi uzyskać pozytywne oceny śródroczne i roczne. Z uwagi na realizację przez ucznia zdolnego indywidualnego programu lub toku nauki wskazane jest również sformułowanie sposobu wywiązywania się przez ucznia z opa- nowania materiału. Sposób, zakres i termin prezentacji przez ucznia zdobytej wiedzy następuje dzięki opracowaniu przez nauczyciela indywidualnych kryteriów oceniania.

W przypadku uczniów realizujących indywidualny tok nauki klasyfikacja następuje na podstawie egzaminów klasyfikacyjnych37. Takie rozwiązanie podyktowane jest po-

35 Art. 44 c. ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 730, 761.

36 § 10 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków i trybu udzielania zezwoleń na indywidualny program lub tok nauki oraz organizacji indywidualnego programu lub toku nauki, Dz.U. z 2017 r., poz. 1569.

37 Art. 115 ust. 3 Ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. „Prawo oświatowe”, t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1148, ze zm.

bieraniem nauki przez ucznia zdolnego w systemie innym niż udział w obowiązkowych zajęciach edukacyjnych. Powyższy egzamin przeprowadza komisja, w skład której wcho- dzą przewodniczący komisji, czyli nauczyciel prowadzący dane zajęcia, oraz nauczyciel prowadzący takie same lub pokrewne zajęcia edukacyjne38. Zakres wiedzy, który spraw- dzany jest podczas egzaminu klasyfikacyjnego, wynika w tym wypadku bezpośrednio z wymagań edukacyjnych określonych w programach realizowanych przez ucznia.

Wyznaczając termin egzaminu klasyfikacyjnego dla ucznia zdolnego, dyrektor musi pamiętać, iż nie może się on odbyć później niż w dniu poprzedzającym dzień zakoń- czenia rocznych zajęć dydaktyczno‑wychowawczych w danym roku szkolnym. Ponadto powyższy termin należy uzgodnić z uczniem oraz jego rodzicami39.

Może się zdarzyć, iż z usprawiedliwionych przyczyn losowych uczeń nie przystąpi do eg- zaminu klasyfikacyjnego. Wówczas dyrektor szkoły wyznacza dodatkowy termin spraw- dzenia wiedzy i umiejętności ucznia40.

Na szczególną uwagę zasługuje sposób oceny zachowania ucznia zdolnego. Zdarza się, iż uczeń zdolny nie należy do pokornych, grzecznych i podporządkowujących się podopiecznych. Nauczyciele mogą obserwować zachowania charakteryzujące się niecierpliwością i chęcią uzyskania natychmiast odpowiedzi na dręczące go pytania. Przerywanie wypowiedzi innych osób, brak tolerancji wobec niezrozumienia problemu przez innego ucznia, skracanie toku myślenia, preferowanie pracy samodzielnej to częste problemy, o jakich wspominają na- uczyciele zdolnych uczniów. W takim przypadku należy zastosować rozwiązania wynikające z art. 5 ustawy Prawo oświatowe oraz art. 44 c. ustawy o systemie oświaty, które wskazują, iż: nauczyciel wswoich działaniach dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych ma obowiązek kierowania się dobrem uczniów, troską o ich zdrowie, postawę moralną i obywatelską, z posza- nowaniem godności osobistej ucznia41 oraz: nauczyciel jest obowiązany indywidualizować pracę z uczniem na zajęciach edukacyjnych odpowiednio do potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia42. Powyższe uregulowania nakładają na nauczycieli obowiązek podjęcia działań zmierzających do opracowania indywidualnych zasad i kryteriów oceny zachowania ucznia, ustalenia zintegrowanych działań nauczycieli pracujących z uczniem w tym zakresie oraz konsekwentnego rozliczania ucznia z przyjętych ustaleń. Nie oznacza to, iż uczeń zdolny jest traktowany ulgowo; wręcz przeciwnie. Wymaga on jednak zindywidu- alizowanego podejścia wychowawczego. Nauczyciele w ten sposób wskazują mu postawy, które wykraczają poza ogólnie przyjęte normy, umożliwiając przyswojenie i stosowanie zasad postępowania społecznie respektowanych oraz uzyskanie pozytywnej oceny z zachowania.

38 Art. 44 l. ust. 1 Ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 730, 761 oraz

§ 15 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 lutego 2019 r. w sprawie oceniania, klasy- fikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych, Dz.U. z 2019 r., poz. 373.

39 Art. 44 l. ust. 2 cyt. ustawy.

40 Art. 44 l. ust. 3 cyt. ustawy.

41 Art. 5 Ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. „Prawo oświatowe”, t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1148, ze zm.

42 Art. 44 c. Ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 730, 761.

Trzeci etap pracy z uczniem zdolnym odnosi się do oceny efektywności udzielonego wsparcia. Podstawą oceniania jest analiza wyników edukacyjnych oraz innych osiągnięć ucznia. Porównanie wyników uzyskanych przez ucznia z założeniami realizowanego przez niego programu nie tylko pozwoli na określenie stopnia przyswojenia przez ucznia zdolne- go wiedzy i umiejętności. Z prawnego punktu widzenia, omawiając ocenianie, myślimy o: rozpoznawaniu przez nauczycieli poziomu i postępów w opanowaniu przez ucznia wiadomości i umiejętności w stosunku do (…) wymagań edukacyjnych43 wynikających z realizowanego przez ucznia programu. Zatem, biorąc pod uwagę, iż ocenianie: umożliwia nauczycielom doskonalenie organizacji i metod pracy dydaktyczno‑wychowawczej44, stanowi ono podstawę przeprowadzenia oceny efektywności oddziaływań zaplanowanych wobec ucznia zdolnego.

Konieczne jest również dokonanie oceny efektywności udzielanej uczniowi pomocy psychologiczno‑pedagogicznej. Przepisy prawa podkreślają, iż: nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych i specjaliści udzielający pomocy psychologiczno‑pedagogicznej (…) oceniają efektywność udzielanej pomocy i formułują wnioski dotyczące dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia45. Ponadto, jak wspomniano wcześniej, pomoc psychologiczno‑pedagogiczna jest odpowiedzią na problemy ucznia i charaktery- zuje ją adekwatność do jego potrzeb. Oczywiste więc jest, że bez przeprowadzenia analizy zrealizowanych działań i wyciągnięcia wniosków planowanie kolejnych oddziaływań nie jest możliwe. Powyższa regulacja ma zastosowanie w szczególności do uczniów wykazują- cych problemy emocjonalne i społeczne. Posiadanie zdolności kierunkowych nie wyklucza bowiem występowania trudności w funkcjonowaniu emocjonalno‑społecznym ucznia.

Wnioski sformułowane na podstawie oceny ucznia pozwolą określić poprawność zasto- sowanych form i metod pracy na zajęciach dydaktycznych. Natomiast wnioski dotyczące udzielonej pomocy psychologiczno‑pedagogicznej – na ocenę efektywności prowa- dzonych działań w powyższym zakresie oraz zaplanowanie kolejnych form wsparcia. Będą one również podstawą do dokonania modyfikacji w opracowywanych progra- mach nauki oraz planowanych zintegrowanych działaniach nauczycieli lub wsparciu psychologiczno‑pedagogicznym na kolejny rok szkolny.

Ocenianie jest również swego rodzaju informacją zwrotną dla ucznia i jego rodziców, bo- wiem zgodnie z prawem informuje ucznia: o poziomie jego osiągnięć edukacyjnych (…) oraz postępach wtym zakresie46. Ponadto ma na celu udzielenie uczniowi pomocy w nauce, gdyż

43 Art. 44 b. ust. 3 Ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 730, 761.

44 Art. 44 b. ust. 5 pkt 6 cyt. ustawy.

45 § 20 ust. 8 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organi- zacji i udzielania pomocy psychologiczno‑pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach, Dz.U. z 2017 r., poz. 1591, ze zm.

46 Art. 44 b. ust. 5 pkt 1 cyt. ustawy.

wskazuje: co uczeń robi dobrze i jak powinien się dalej uczyć47 oraz udzielenie: wskazówek do samodzielnego planowania własnego rozwoju, motywowanie ucznia do dalszych postępów48.

Na zakończenie analizy prawnych aspektów pracy z uczniem zdolnym można wpisać poszczególne działania w poniższy schemat.

Schemat 3. Etapy pracy nauczyciela z uczniem zdolnym

Źródło: opracowanie własne

Zadania dyrektora szkoły w organizacji procesu edukacyjnego ucznia zdolnego od- noszą się do uczestniczenia w procedurach przyznania uczniowi zdolnemu prawa do organizacji IPN lub ITN oraz nadzoru pedagogicznego nad realizacją powyższych form nauki, a także do nadzoru pedagogicznego dotyczącego adekwatności wsparcia udzielanego uczniowi zdolnemu i jego rodzicom przez nauczycieli i specjalistów.

47 Art. 44 b. ust. 5 pkt 2 cyt. ustawy.

48 Art. 44 b. ust. 5 pkt 3 cyt. ustawy.

We wcześniejszej części artykułu szczegółowo przedstawiono procedurę wydawania zezwolenia na IPN oraz ITN oraz zadania dyrektora w tym zakresie, dlatego w tym miejscu zostanie omówiona kwestia nadzoru pedagogicznego, który dyrektor szkoły ma obowiązek sprawować nad nauczycielami zatrudnionymi w szkole49.

Szczegółowy zakres obowiązków dyrektora szkoły dotyczących sprawowania nadzoru pedagogicznego wskazuje Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 25 sierp- nia 2017 r. w sprawie nadzoru pedagogicznego50. Zgodnie z rozporządzeniem do zadań dyrektora należą m.in.:

działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej;

Kadra pedagogiczna szkoły musi się spodziewać, iż dyrektor będzie nadzorował sposób i stopień rozpoznawania indywidualnych zdolności uczniów przez poszczególnych nauczycieli, realizację przez nich programu nauczania uczniów zdolnych, w tym wyni- kających z IPN lub ITN, zakres oraz efektywność udzielanego wsparcia uczniom zdolnym i ich rodzicom oraz opracowanie i przestrzeganie dostosowanych do indywidualnych potrzeb i możliwości uczniów zdolnych wymagań edukacyjnych, wynikających z reali- zowanych programów i kryteriów oceniania.

Dyrektor szkoły, realizując zadania wynikające ze sprawowanego nadzoru pedagogicz- nego, m.in. analizuje dokumentację przebiegu nauczania prowadzoną przez nauczyciela. Powyższe działanie dostarcza informacji np. na temat realizacji programu, postępów ucznia oraz jego frekwencji na zajęciach. Niezastąpionym źródłem informacji na temat pracy nauczyciela są także obserwacje zajęć dydaktycznych oraz innych działań reali- zowanych przez nauczyciela. Dyrektor ma wówczas możliwość oceny nie tylko metod i form pracy nauczyciela, ale również stylu pracy, sposobu komunikacji, atmosfery panującej na zajęciach, relacji uczeń – nauczyciel52.

Ustalony przez dyrektora plan nadzoru pedagogicznego na dany rok szkolny nauczyciele poznają najpóźniej 15 września podczas zebrania rady pedagogicznej. Zawiera on m.in.: te- matykę i terminy przeprowadzania kontroli przestrzegania przez nauczycieli przepisów prawa dotyczących działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej (…), zakres wspomaga- nia nauczycieli w realizacji ich zadań (…), plan obserwacji (…) oraz zakres monitorowania”53.

49 Art. 60 ust. 7, art. 68 ust. 1 pkt 2 Ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. „Prawo oświatowe”, t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1148, ze zm.

50 Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 25 sierpnia 2017 r. w sprawie nadzoru pedagogicz- nego, Dz.U. z 2017 r., poz. 1658.

51 § 22 ust. 1 cyt. rozporządzenia.

52 Tamże.

53 § 23 cyt. rozporządzenia.

Wnioski wyciągnięte z prowadzonego przez dyrektora nadzoru pedagogicznego wy- korzystywane są do zaplanowania działań wspierających nauczycieli. Praca z uczniem zdolnym wymaga ciągłego doskonalenia się nauczycieli, a w szczególności nauczyciela-

-opiekuna ucznia zdolnego, oraz współpracy z innymi członkami rady pedagogicznej. W związku z tym dyrektor, oceniając pracę nauczyciela‑opiekuna, zwraca uwagę na ro- dzaj i zakres wsparcia, jakiego powinien mu udzielić.

Zakres obowiązków dyrektora szkoły w odniesieniu do uczniów zdolnych przedstawia poniższy schemat.

Schemat 4. Obowiązki dyrektora szkoły w odniesieniu do uczniów zdolnych

Źródło: opracowanie własne

Biorąc pod uwagę specyficzne potrzeby uczniów wybitnie uzdolnionych, powyższe roz- wiązania prawne wydają się odpowiednie do właściwej organizacji procesu uczenia się tych uczniów. Odpowiednie, czyli umożliwiające zdobywanie wiedzy i umiejętności

w tempie dostosowanym do możliwości danego ucznia oraz w sposób zapewniają- cy dostęp do szerszego zakresu materiału niż to zakłada podstawa programowa dla danej klasy. Jednak: odpowiedni nie oznacza: wystarczający, bowiem zawsze istnieje prawdopodobieństwo znalezienia lepszego rozwiązania, umożliwiającego pełniejszy rozwój zdolności ucznia.

Warto poddać refleksji system edukacji nauczycieli. W szczególności należy zastanowić się nad wyposażeniem przyszłych pedagogów w umiejętności diagnozowania zdolności uczniów, opracowywania programów adekwatnych do indywidualnych potrzeb i moż- liwości uczniów zdolnych oraz dostosowywania wymagań edukacyjnych i kryteriów oceniania dla tych wyjątkowych podopiecznych.

Należy pamiętać, że umiejętność rozpoznawania wyjątkowych uzdolnień sprzyja elimi- nowaniu zachowań trudnych uczniów o nieprzeciętnych zdolnościach. Nierozpoznany uczeń zdolny, pozostawiony w szkole bez specjalistycznego wsparcia, może swoją aktyw- ność – zamiast na poszerzaniu wiedzy – skupić na innych, w tym wypadku niewłaściwych, formach działania. Narastająca frustracja, spowodowana brakiem zaspokojenia potrzeby zdobywania wiedzy, akceptacji i uznania, może wyzwolić zachowania nieakceptowane społecznie. Zatem rozpoznanie zdolności uczniów i ich rozwijanie nie tylko przynosi chlubę szkole, ale również wpływa na prawidłowy i zgodny z przepisami prawa przebieg procesów dydaktycznych, opiekuńczych i wychowawczych, realizowanych przez szkołę wobec poszczególnych uczniów oraz zespołów klasowych.

Na zakończenie, w formie tabeli, został przedstawiony spis najważniejszych odniesień dotyczących organizacji przez szkołę procesów dydaktycznych, opiekuńczych i wycho- wawczych w stosunku do ucznia zdolnego.

Tabela 2. Przepisy regulujące organizację kształcenia, wychowania i opieki ucznia zdolnego

Źródło: opracowanie własne

Ośrodek Rozwoju Edukacji Aleje Ujazdowskie 28

00‑478 Warszawa

tel. 22 345 37 00

www.ore.edu.pl