Zastosowanie struktur

Znamy już kilka sposobów przechowywania danych w programach. Najprostszymi kontenerami są typy proste (np. logiczne, liczbowe), dzięki którym zapisujemy w pamięci pojedyncze liczby, znaki lub wartości logiczne. Kiedy pracujemy z większą liczbą danych tego samego typu (np. wyniki pomiarów temperatury), wygodnie jest użyć typów złożonych, np. tablic.

Sprawy komplikują się, gdy chcemy przechować informacje o obiektach, które są opisywane za pomocą wielu wartości różnego typu. Za przykład niech posłużą samochody: każdy pojazd można scharakteryzować, podając jego markę, model i rok produkcji. W przypadku tego typu danych dobrze sprawdzają się struktury, które mogą przechowywać elementy opisywane za pomocą wartości różnego typu.

Struktury wykorzystujemy głównie do grupowania danych, które są ze sobą w jakimś stopniu związane. Struktury oraz tablice nie wykluczają się nawzajem. Tablica może być częścią struktury, a strukturę można przechowywać w tablicy.

W strukturze każde pole ma przypisaną nazwę oraz typ danych. Aby uzyskać informację zapisaną w strukturze, wypisujemy najpierw jej nazwę, a następnie stawiamy kropkę. Po kropce wpisujemy nazwę pola, do którego chcemy się odwołać.

Rozpatrzmy strukturę uczen, która ma pola przechowujące informacje na temat wieku, ulubionego przedmiotu oraz średniej wszystkich ocen:

struktura Uczen
	wiek: liczba całkowita
    ulubiony_przedmiot: tekst
    srednia: liczba zmiennoprzecinkowa

Gdybyśmy chcieli wypisać wartość pola przechowującego średnią, zapisalibyśmy następującą instrukcję:

wypisz Uczen.srednia

Chcąc zapisać bądź nadpisać informacje zawarte w polu, odwołujemy się do struktury i pola, tak jak to zostało zapisane powyżej. Następnie wybranemu polu przypisujemy nową wartość:

Uczen.wiek = 13

Wartość początkową strukturze możemy również nadać, używając notacji z klamrami. W klamrach podajemy oddzielone przecinkami wartości, które później zostaną zapisane w odpowiednich polach.

Uczen = {
	14,
	"informatyka",
    5.4
}