Ilustracja interaktywna. Ilustracja przedstawia kontury tłumu, który niesie flagi oraz broń. Elementy ilustracji interaktywnej: 1. Metafizyka klasyczna stała na stanowisku podziału rzeczywistości na świat idei transcendentnych – istniejących obiektywnie, niezależnie od woli poznania i możliwości poznawczych człowieka – i świat rzeczywistości zjawiskowej – zmiennej i niedoskonałej. Zadaniem władców chrześcijańskich średniowiecznej Europy było odczytanie naturalnego porządku rzeczy (prawa boskiego) i wdrożenie tego prawa na ziemi. Porządek boski cechuje najwyższy stopień doskonałości, do którego porządek ludzki może jedynie aspirować, jednakże konieczność podjęcia próby odwzorowania tego porządku nie zmienia faktu, że ta próba nie może nigdy zakończyć się pełnym powodzeniem. Doskonałości w doczesnym świecie zjawisk nie da się osiągnąć na mocy samej jego definicji. Co do tego panowała powszechna zgoda. 2. Rewolucyjne idee wstrząsały co jakiś czas społeczeństwem chrześcijańskim. Ruchy heretyckie postulowały radykalną zmianę modelu życia społecznego (przesadna asceza, zniesienie małżeństwa i własności prywatnej, pacyfizm, antymonarchizm). Chęć zburzenia społecznego porządku była jednak tępiona i karana z całą surowością przez sądy świeckie i kościelne. Myśl scholastyczna raczej zachwycała się harmonią i doskonałością stworzenia, żywiąc do niego szacunek jako do dzieła boskiej mądrości, w pokorze poznając i kontemplując porządek świata. 3. W czasach nowożytnych teza o dualizmie bytów zostaje zakwestionowana. Punktem wyjścia refleksji politycznej staje się człowiek (cogito). Struktura jego myślenia ma decydujące znaczenie dla organizacji życia politycznego. Filozofowie dostrzegają mankamenty społecznego ładu, porządek naturalny przestaje im wystarczać. Wierzą, że doskonała organizacja państwa leży w horyzoncie możliwości człowieka; dobro ma immanentny charakter, odwzorowywanie transcendentnej idei Dobra, podobnie jak Prawdy, nie jest już ani konieczne, ani możliwe., 4. W XVIII wieku pojawiły się nowe prądy w literaturze i filozofii, które miały nieodwracalnie zmienić oblicze świata. Państwem, które przewodziło kulturze XVII-wiecznej Europy, była silna politycznie i gospodarczo Francja. O ile wiek XVII był „złotym wiekiem” w historii Francji, o tyle wiek XVIII zapisał się w historii tego kraju jako czas kryzysu wartości kulturowych i udanej próby ich redefinicji. Formuła absolutyzmu zużyła się, ludzie przestali postrzegać króla jako dobrego „ojca” i sprawiedliwego sędziego, będącego gwarantem suwerenności państwa, zaczęli czuć „jarzmo tyranii”. Zrozumieli, że to lud jest suwerenem, chcieli być wolni i równi, i to nie w odległej przyszłości życia wiecznego, ale „tu i teraz”. Wybuchła Wielka Rewolucja Francuska, która zadając pytanie o tożsamość jednostki w kontekście zbiorowości, zmieniła znaczenie pojęcia wspólnoty politycznej oraz status tworzących ją jednostek.

Ilustracja interaktywna. Zdjęcie przedstawia dojrzałego mężczyznę. Mężczyzna ma bujne, siwe włosy. Ma wyraźnie zaznaczone brwi i głęboko osadzone oczy. Twarz mężczyzny okala gęsta, siwa broda. Mężczyzna ma także bujne, ciemne wąsy. Jest ubrany w garnitur, kamizelkę i koszulę. Elementy ilustracji interaktywnej: 1. Rewolucja francuska, prekursorka wszystkich rewolucji, jest wydarzeniem otwierającym nową epokę, trwającą, według niektórych, do dnia dzisiejszego. Każdy historyk idei musi się wobec niej określić. 2. Rewolucja Francuska jest symbolem walki o prawa wykluczonych, dlatego odwoływali się do niej rewolucjoniści niosący wolność warstwom upośledzonym społecznie w każdej epoce historycznej. 3. Rewolucja była natchnieniem anarchistów, jej dzieje studiowali K. Marks, F. Engels i W. I. Lenin. 4. Postulaty przez nią podnoszone należą do kanonu praw człowieka we współczesnym państwie.