najczęściej wykonana jest z elastycznego fotopolimeru (rzadziej z elastomeru czy gumy). Jest to forma wypukła, co znaczy, że wypukłe elementy utrwalone na formie służą do bezpośredniego przenoszenia obrazu z formy na podłoże drukowe.

drukujące, gdzie szerokość wstęgi nie przekracza 500 mm (czasami przyjmuje się nawet 600 mm). Najczęściej spotykane szerokości maszyn to: 250 mm, 330 mm, 440 mm, a liczba zespołów drukujących może mieć od 2 do 10. Maszyny te są powszechnie stosowane do druku podłoży podawanych z roli: papierowych i tworzywowych, najczęściej samoprzylepnych – do różnego typu aplikacji etykietowych.

maszyny drukujące, gdzie szerokość wstęgi przekracza 600 mm i może dochodzić nawet do 1600 mm. Występują jako konstrukcje szeregowe bądź z centralnym cylindrem. Stosowane są do zadruku wszelkiego rodzaju folii, laminatów, a także papierów, z których wykonywane są opakowania na artykuły spożywcze (np. czekolady, chipsy, kawy, przyprawy) czy produkty chemiczne (mydła, proszki do prania itp.).

maszyny drukujące, obsługujące podłoża podawane w postaci arkuszy, dostosowane konstrukcyjnie do obsługi tektur wielowarstwowych o grubościach do 10 mm. Na rynku są dostępne modele umożliwiające zadruk podłoży o szerokości przekraczającej 2000 mm. Występują w konfiguracjach od 1 do nawet 10 kolorów. Znajdują zastosowanie w druku wysokonakładowych opakowań tekturowych logistycznych i produktowych.

maszyny drukujące, obsługujące podłoża podawane ze wstęgi, dostosowane do materiałów papierowych, z zakresu tzw. tissue. Pod względem konstrukcyjnym mogą być zaliczane do maszyn szerokowstęgowych, choć zwykle są dużo prostsze w budowie i wyposażone w mniejszą liczbę zespołów drukujących. Do zadruku stosowane są specjalne farby wodne do podłoży wsiąkliwych. Wykorzystywane są do produkcji takich wyrobów, jak: papier toaletowy, chusteczki higieniczne, ręczniki kuchenne, serwetki.

operacja zakładania formy drukowej na cylindrze formowym maszyny drukującej. Na ogół odbywa się poza maszyną drukującą, z wykorzystaniem specjalnych urządzeń do montażu, wyposażonych w system kamer, co zapewnia precyzyjne pasowanie.

(z ang. anilox) – rodzaj cylindra z naniesionymi drobnymi kałamarzykami, który jest odpowiedzialny za precyzyjne przenoszenie i dozowanie farby drukarskiej na formę drukową.

urządzenie do krojenia wzdłużnego roli na węższe rolki. Opcjonalnie może być wyposażona w moduły do laserowej bądź mechanicznej perforacji podłoży. Moduły te umożliwiają ich nacinanie bądź mikroperforowanie. Często na bobiniarce instaluje się moduły do wizyjnej oceny jakości wydruku, aby podczas końcowego nawijania jeszcze raz dokonać kontroli jakości.

w języku zawodowym maszyna sztancująca. Urządzenie do obróbki drukowanych arkuszy, służące do wykrajania/nadkrawania/przegniatania gotowych arkuszy, np. opakowań z tektury, zgodnie z przygotowanym wcześniej wykrojem, montowanym na wykrojniku płytowym.

moduł do finiszingu, zainstalowany na końcu maszyny drukującej albo oddzielne urządzenie służące do wykrajania/nadkrawania zadrukowanego podłoża (np. roli etykiet) przy użyciu klasycznych narzędzi wykrawających w postaci wykrojników, które są zamontowane na cylindrze.