Niezależnie od rozmiaru bazy danych dobrą praktyką jest szyfrowanie haseł. Powinny one zatem mieć dodaną przynajmniej tzw. sól (ciąg zaburzający), czyli dane losowe, które dodawane są do hasła podczas obliczania funkcji skrótu (hash). Sól pomaga chronić hasła przed atakami słownikowymi, czyli takimi, które wyszukują ciągi znaków złożone np. z popularnych słów. Drugim etapem jest tzw. hashowanie, czyli funkcja skrótu, nazywana też funkcją mieszającą. To funkcja, która zmienia dane (czyli hasło) na wartość znakową o stałym rozmiarze. Kluczową cechą funkcji skrótu jest nieodwracalność. Nawet jeśli ktoś ma hash, nie może zastosować funkcji odwrotnej, by poznać hasło, dla którego wygenerowano dany hash.