Czynniki sprzyjające rozwojowi turystyki

Głównym czynnikiem warunkującym rozwój turystykiturystykaturystyki jest atrakcyjność danego regionu, czyli właściwość obszaru lub miejscowości wynikająca z zespołu cech przyrodniczych lub pozaprzyrodniczych stanowiących o zainteresowaniu turystów tym regionem. O stopniu atrakcyjności turystycznej danego obszaru lub miejscowości decydują głównie:

• walory turystyczne,

• dostępność komunikacyjna,

• zagospodarowanie turystyczne.

Walory turystyczne obejmują:

• walory wypoczynkowe służące regeneracji sił fizycznych i psychicznych,

• walory specjalistyczne umożliwiające uprawianie turystyki specjalistycznej (kwalifikowanej): żeglarstwa, kajakarstwa, alpinizmu, jeździectwa, turystyki pieszej, rowerowej,

• walory krajoznawcze (poznawcze) służące zaspokajaniu potrzeb poznawczych i rozbudzaniu ciekawości świata.

Walory krajoznawcze przyrodnicze dzieli się na:

• powstałe bez udziału człowieka: skałki i grupy skał, jaskinie, głazy narzutowe i głazowiska, wąwozy, doliny i przełomy rzeczne, wodospady, źródła, osobliwości flory i fauny,

• w pewnym stopniu powstałe z udziałem człowieka, ale niepodlegające kontroli: parki narodowe, parki krajobrazowe, punkty widokowe,

• utworzone przez człowieka: ogrody botaniczne, ogrody zoologiczne, muzea i zbiory przyrodnicze, parki zabytkowe.

RbDGQRIAhhGTz

Zdjęcie przedstawia widok z góry na rzekę z dwoma wysokimi wodospadami. Po prawej stronie brzegu rzeki znajdują się budynki i biegnie droga.

Walory krajoznawcze pozaprzyrodnicze (kulturowe) są to obiekty materialne wytworzone przez człowieka i przez niego kontrolowane oraz elementy ściśle związane z jego życiem i działalnością:

• muzea i rezerwaty archeologiczne: Stonehenge w Wielkiej Brytanii, Pompeje we Włoszech, Muzeum Archeologiczne w Biskupinie,

• muzea etnograficzne, skanseny: Norweskie Muzeum Historii Kulturalnej w Oslo, Kaszubski Park Etnograficzny we Wdzydzach Kiszewskich koło Kościerzyny,

• zabytki architektury i budownictwa: Kreml w Moskwie, Bazylika Świętego Piotra i Koloseum w Rzymie, piramidy w Gizie, Akropol w Atenach,

• zabytki działalności gospodarczej i techniki: wieża Eiffla w Paryżu, opera w Sydney, Golden Gate w San Francisco, Skansen Parowozownia Kościerzyna, Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce,

• muzea biograficzne: Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie, Dom Urodzenia Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli, Dom Jana Matejki w Krakowie, muzeum Rimskiego‑Korsakowa w Petersburgu,

• muzea sztuki: Ermitaż w Petersburgu, Luwr w Paryżu, Muzeum Brytyjskie w Londynie, Muzeum Historii Naturalnej w Londynie,

• miejsca i obiekty historyczno‑wojskowe: pole bitwy pod Waterloo, pole pod Grunwaldem, fortyfikacje Linii Maginota we Francji, Pearl Harbor w Honolulu,

• miejsca i muzea martyrologii: Katyń, Dachau w Niemczech, Państwowe Muzeum Auschwitz‑Birkenau w Oświęcimiu, Państwowe Muzeum na Majdanku, Państwowe Muzeum Stutthof,

• miejsca pielgrzymkowe: Jerozolima w Izraelu, Fatima w Portugalii, Lourdes we Francji, Mekka w Arabii Saudyjskiej,

• teatry i sale koncertowe: La Scala w Mediolanie, Covent Garden Theatre w Londynie, Metropolitan Opera w Nowym Jorku,

• miejsca rozrywki: Disneyland w Kalifornii i na Florydzie, Eurodisneyland we Francji, Legoland w Danii, Prater w Wiedniu,

• współczesne imprezy kulturalne: festiwale filmowe w Berlinie, San Sebastian i Cannes, wystawy Expo (w różnych miejscach), Oktoberfest w Bawarii, targi przemysłu muzycznego MIDEM w Cannes.

Infrastruktura turystyczna (zagospodarowanie turystyczne) obejmuje obiekty i urządzenia turystyczne, które zaspokajają potrzeby związane zarówno z turystyką bierną, jak i aktywną. Zalicza się do niej:

• bazę noclegową: hotele, motele, pensjonaty, schroniska, domy wycieczkowe, kempingi,

• bazę gastronomiczną: restauracje, bary, kawiarnie, zajazdy, puby,

• bazę towarzyszącą, stanowiącą uzupełnienie podstawowej infrastruktury i obejmującą obiekty o charakterze usługowym, handlowym, rozrywkowym, kulturalnym i sportowym: hale sportowe, korty tenisowe, galerie, wystawy, parki rozrywki, wesołe miasteczka, szlaki piesze i rowerowe.

R1iCt0I8WhRtx

Zdjęcie przedstawia paralotniarza unoszącego się w powietrzu wysoko nad ziemią. Elementem nośnym jest skrzydło. Do niego za pomocą linek i taśm nośnych podczepiona jest uprząż dla pilota. Pilot jest w pozycji siedzącej.

Dostępność komunikacyjna

Rozwój transportu spowodował zwiększenie się mobilności społeczeństw i skrócenie czasu podróży. Zwiększyła się też dostępność komunikacyjna wielu miejsc na świecie. Dodatkowym czynnikiem wpływającym na rozwój turystyki stał się internet, który pozwala m.in. rezerwować miejsca online i robić przelewy bankowe, co skraca czas potrzebny do przygotowania podróży.

Sytuacja polityczna i gospodarcza

Stabilność polityczna państwa, brak konfliktów, bezpieczeństwo podróżnych czy podejmowanie działań stymulujących rozwój turystyki (wprowadzenie ruchu bezwizowego, uproszczenie odpraw celnych itp.) podnosi atrakcyjność turystyczną danego regionu. Wzrost dochodów ludności powoduje wzrost popytu na różnorodne usługi, w tym usługi turystyczne. Działalność turystyczna przyciąga coraz większą liczbę inwestorów, również w krajach słabo rozwiniętych.

Rozwój nowych kierunków w turystyce

W trosce o zadowolenie klientów organizatorzy turystyki urozmaicają oferty, proponując:

• turystykę kwalifikowaną, która związana jest z aktywnością sportową wymagającą od uczestników fizycznego i psychicznego przygotowania,

• turystykę biznesową i kongresową (podróże w interesach),

• turystykę handlową (wyjazdy na zakupy),

• turystykę motywacyjną, czyli wyjazdy turystyczne organizowane przez pracodawców dla pracowników,

• wyjazdy na imprezy sportowe i muzyczne,

• agroturystykęagroturystykaagroturystykę.

Ruch turystyczny na świecie

Po II wojnie światowej nastąpił gwałtowny wzrost ruchu turystycznego. Do najczęściej odwiedzanych krajów należą: Francja, Hiszpania, Stany Zjednoczone, Chiny i Włochy.

Przyczyny wzrostu ruchu turystycznego:

• postęp techniczny (rozwój infrastruktury i transportu), skracanie czasu podróży,

• zwiększenie potrzeb regeneracji sił w związku z tempem życia i odczuwanym stresem,

• zmiany demograficzne (coraz więcej ludzi starszych dysponuje wolnym czasem),

• intensywny rozwój gospodarczy, bogacenie się społeczeństw,

• rosnąca urbanizacja wymuszająca poszukiwanie nowych miejsc wypoczynku,

• stabilizacja sytuacji politycznej na świecie, wzrost bezpieczeństwa podróżowania,

• zróżnicowanie i atrakcyjność oferty turystycznej, reklama,

• wzrost wykształcenia i zainteresowania poznawaniem świata.

Rozwój turystyki w Polsce

Po latach spadku liczby miejsc noclegowych w turystyce od połowy pierwszej dekady XXI w. notuje się ponowny ich wzrost. Największą bazą noclegową mogą się pochwalić województwa nadmorskie: zachodniopomorskie i pomorskie oraz województwo małopolskie, które obejmuje swym zasięgiem Tatry.

Na terenie Polski w 2019 roku funkcjonowało 11 251 obiektów noclegowych oferujących przynajmniej 10 miejsc noclegowych. Wśród tej grupy blisko 32% stanowiły hotele. Największy jednak udział mają obiekty oferujące pozostałe rodzaje turystycznych obiektów noclegowych – stanowią ponad 31,5% wszystkich obiektów. Duże znaczenie mają kwatery agroturystyczne, które obejmują ponad 21% obiektów.

Obiektami, które skupiają najwięcej miejsc noclegowych, są hotele. To powoduje, że tam właśnie zanocowało najwięcej turystów, bo aż 64,4%, a udzielono w nich ponad 40 mln noclegów. W pozostałych rodzajach obiektów tymczasowo zamieszkało znacznie mniej osób. To tylko jedno oblicze turystyki i jeden element tego sektora gospodarki. Zapoznaj się z audiobookiem, aby dowiedzieć się, jak turystyka przekłada się na funkcjonowanie gospodarki Polski.

Słownik