Przeczytaj
Pobierz przykładowe dane:
Oddzielanie danych rzeczywistych od prognozowanych na wykresie liniowym
Weźmy proste zestawienie danych. W arkuszu podaną mamy liczbę ludności w Poznaniu dla lat 1990‑2035. Dane jednak są rzeczywiste tylko do roku 2020. Od roku 2021 dane są prognozowaneprognozowanieprognozowane, informacja o tym została wprowadzona do arkusza.
Tak prezentuje się nasz arkusz z danymi:
Na podstawie naszych danych stworzyliśmy wykres liniowy:
Widzimy jednak, że nie widnieją na nim podziały na dane rzeczywiste lub prognozowane.
Aby na podstawie tak zbudowanego zestawienia utworzyć czytelny wykres z wyraźnym oddzieleniem prognozy, należy wykonać następujące kroki:
Rozbudować tabelę o pomocnicze kolumny.
Wprowadzić odpowiednie formuły.
Zbudować wykres.
Sformatować serie danych.
Nadajmy kolumnom odpowiednie nazwy. W komórce C1 wpiszmy Wartości rzeczywiste
, a w komórce D1 Wartości prognozowane
.
W kolumnach C
oraz D
znajdą się formuły, których działanie będzie uzależnione od wartości podanych w komórce H1. Na tej podstawie dana wartość z kolumny B
zostanie powtórzona.
Wartość w komórce H1
będzie nam więc służyła do określenia, od którego roku rozpoczynają się dane prognozowane.
W przygotowanych kolumnach można teraz wprowadzić formuły. Pierwsza będzie obsługiwać kolumnę C
, a druga kolumnę D
.
W tym celu:
W komórce
C2
wpiszmy następującą formułę:=JEŻELI(A2<$H$1;B2;BRAK())
Następnie skopiujmy ją do komórek leżących poniżej.
Łatwo dostrzec, że formuła zwraca poprawne dane tylko dla lat 1990‑2020, a w pozostałych wyświetla błąd. Błąd #N/D
(niedostępna) informuje o tym, że formuła nie może znaleźć szukanego elementu, jednak jest to celowy zabieg, który pozwoli bezproblemowo zbudować czytelny wykres.
Nasza formuła składa się z funkcji JEŻELI(test_logiczny;[wartość_jeżeli_prawda];[wartość_jeżeli_fałsz])
. W teście logicznym sprawdzamy, czy rok w kolumnie A jest mniejszy od roku w komórce H1, czyli tego, od którego rozpoczęliśmy prognozę. Jeśli tak, to funkcja zwróci wartość z komórki B2. Jeśli jednak test logiczny nie jest prawdziwy, to funkcja zwróci wynik funkcji BRAK()
, a więc błąd #N/D
.
Teraz wpiszmy do komórki
D2
kolejną formułę:=JEŻELI(A2>=$H$1;B2;BRAK())
Następnie skopiujmy ją do komórek leżących poniżej.
Łatwo dostrzec różnicę między wynikiem funkcji w kolumnie C, mimo iż same funkcje wyglądają bardzo podobnie. Jedyna różnica polega na zmianie samego testu logicznego, tym razem sprawdzamy, czy rok w kolumnie A jest większy lub równy od tego w komórce H1, czyli tego, od którego rozpoczęliśmy prognozę.
Stwórzmy nowy wykres liniowy na podstawie nowo utworzonych danych. Seriami danych będą kolumny C i D, a etykietami osi poziomej – kolumna A. Nadajmy odpowiednie tytuły osiom i samemu wykresowi, a następnie w menu Formatowanie osi
przeskalujmy oś pionową, zmieniając jej granice od 470000 do 600000.
Teraz dodatkowo możemy zmienić kolory naszych serii, dla wartości rzeczywistych niech będzie to zielony, a dla prognozowanych czerwony.
Jak widzimy, z takiego wykresu łatwo możemy odczytać wszystkie potrzebne nam dane, a także łatwo znajdziemy wartości rzeczywiste i prognozowane.
Tak prezentuje się nasz arkusz z danymi:
Na podstawie naszych danych stworzyliśmy już wykres liniowy:
Widzimy jednak, że nie widnieją na nim podziały na dane rzeczywiste lub prognozowane.
Aby na podstawie tak zbudowanego zestawienia utworzyć czytelny wykres z wyraźnym oddzieleniem prognozy, należy wykonać następujące kroki:
Rozbudować tabelę o pomocnicze kolumny,
Wprowadzić odpowiednie formuły,
Zbudować wykres,
Sformatować serie danych.
Nadajmy kolumnom odpowiednie nazwy, w komórce C1 wpiszmy Wartości rzeczywiste
, a w komórce D1 Wartości prognozowane
.
W kolumnach C
oraz D
znajdą się formuły, których działanie będzie uzależnione od wartości podanych w komórce H1. Na tej podstawie dana wartość z kolumny B
zostanie powtórzona.
Wartość w komórce H1
będzie nam więc służyła do określenia, od którego roku rozpoczynają się dane prognozowane.
W przygotowanych kolumnach można teraz wprowadzić formuły. Pierwsza będzie obsługiwać kolumnę C
, a druga kolumnę D
.
W tym celu:
W komórce
C2
wpiszmy następującą formułę:=JEŻELI(A2<$H$1;B2;BRAK())
Następnie skopiujmy ją do komórek leżących poniżej.
Łatwo dostrzec, że formuła zwraca poprawne dane tylko dla lat 1990‑2020, a w pozostałych wyświetla błąd. Błąd #N/D
(nie dostępna) informuje o tym, że formuła nie może znaleźć szukanego elementu, jednak jest to celowy zabieg, który pozwoli bezproblemowo zbudować czytelny wykres.
Nasza formuła składa się z funkcji JEŻELI(test_logiczny;[wartość_jeżeli_prawda];[wartość_jeżeli_fałsz])
. W teście logicznym sprawdzamy czy rok w kolumnie A jest mniejszy od roku w komórce H1, czyli tego, od którego rozpoczęliśmy prognozę. Jeśli tak, to funkcja zwróci wartość z komórki B2. Jeśli jednak test logiczny nie jest prawdziwy, to funkcja zwróci wynik funkcji BRAK()
, a więc błąd #N/D
.
Teraz wpiszmy do komórki
D2
kolejną formułę:=JEŻELI(A2>=$H$1;B2;BRAK())
Następnie skopiujmy ją do komórek leżących poniżej.
Łatwo dostrzec różnicę między wynikiem funkcji w kolumnie C, mimo iż same funkcje wyglądają bardzo podobnie. Jedyna różnica polega na zmianie samego testu logicznego, tym razem sprawdzamy, czy rok w kolumnie A jest większy lub równy od tego w komórce H1, czyli tego, od którego rozpoczęliśmy prognozę.
Stwórzmy nowy wykres liniowy na podstawie nowo utworzonych danych. Seriami danych będą kolumny C i D, a etykietami osi poziomej – kolumna A. Nadajmy odpowiednie tytuły osiom i samemu wykresowi, a następnie w oknie formatowania osi Oś Y
, zakładka Skala
, przeskalujmy oś pionową, zmieniając jej granice od 470000 do 600000.
Teraz dodatkowo możemy zmienić kolory naszych serii, dla wartości rzeczywistych niech będzie to zielony, a dla prognozowanych czerwony.
Jak widzimy, z takiego wykresu łatwo możemy odczytać wszystkie potrzebne nam dane, a także łatwo znajdziemy wartości rzeczywiste i prognozowane.
Słownik
racjonalne, naukowe, przewidywanie przyszłych zdarzeń, czyli wnioskowanie o zdarzeniach nieznanych na podstawie zdarzeń znanych