Przeczytaj
Elektrolity
Niektóre substancje chemiczne, rozpuszczone w wodzie, ulegają dysocjacji na kationykationy i anionyaniony. Temu procesowi towarzyszą związki chemiczne rozpuszczalne w wodzie, w których występuje wiązanie jonowe bądź silnie spolaryzowane wiązanie kowalencyjne. W wyniku rozerwania wiązania powstają jony, które są obdarzone ładunkiem elektrycznym. Mogą one przewodzić prąd elektryczny, a substancję, której roztwór przewodzi prąd elektryczny, nazywamy elektrolitemelektrolitem.
Biorąc pod uwagę zdolność do rozpadu na jony substancji chemicznych (zdolność do dysocjacji), elektrolity dzielimy na:
elektrolity mocne;
elektrolity słabe.
Elektrolity mocne
Elektrolitem mocnym nazywamy substancję, która dysocjuje w roztworze całkowicie lub prawie całkowicie. Równania dysocjacji tych substancji zapisywane są zwykle z pojedynczą strzałką. Stopień dysocjacji (alfa) takich roztworów wynosi (lub jest bliski ), a należą do nich:
▪ niektóre kwasy, m.in. kwas chlorowodorowy (solny), azotowy(), chlorowy(), np.:
▪ wodorotlenki metali z grupy i (bez berylu), np.:
▪ rozpuszczalne w wodzie sole, np:.
Elektrolity mocne rozpuszczają się w wodzie i rozpadają całkowicie lub prawie całkowicie na jony, dzięki którym roztwór przewodzi prąd elektryczny.
Przeprowadź doświadczenie w laboratorium chemicznym. Zapisz cel doświadczenia. W formularzu zapisz swoje obserwacje i wyniki w postaci równań reakcji, a następnie sformułuj wnioski.
Pamiętaj o zachowaniu środków ostrożności i wykonywaniu doświadczenia w okularach ochronnych. Przed przystąpieniem do pracy, zapoznaj się z kartami charakterystyk substancji wykorzystanych w doświadczeniu.
Sprzęt laboratoryjny:
pięć zlewek o pojemności ;
elementy niezbędne do zbudowania układu do badania przewodności: przewody, elektrody, płaska bateria (), żarówka;
(Uwaga: możesz również wykorzystać gotowy układ do badania przewodności.)
kartka.
Badane roztwory (przygotowane z wykorzystaniem wody destylowanej):
kwas chlorowodorowy (solny);
roztwór sacharozy;
roztwór wodorotlenku potasu;
roztwór gliceryny.
Uwaga! Należy unikać wody kranowej i dokładnie płukać wodą destylowaną wszystkie naczynia i sprzęty. Ze względu na jony pochodzące od substancji rozpuszczonych w wodzie kranowej, może ona wykazywać przewodnictwo elektryczne, szczególnie przy zastosowaniu mierników, które posiadają diody led.
Instrukcja wykonania doświadczenia:
Zmontuj zestaw do badania przewodnictwa prądu elektrycznego, składający się z przewodów, elektrod, płaskiej baterii () i żarówki. Jeśli posiadasz gotowy układ, pomiń ten punkt.
Opłucz elektrody wodą destylowaną nad zlewką.
Do pozostałych czterech zlewek () wlej po badanych roztworów.
Zbadaj przewodnictwo elektrolityczne roztworów poprzez zanurzenie elektrod i obserwację, czy dla danego roztworu żarówka świeci.
Zanotuj obserwacje i swoje wnioski.
Problem badawczy: Zbadanie przewodnictwa elektrycznego wodnych roztworów związków chemicznych.
Odczynniki: kwas chlorowodorowy (solny); roztwór sacharozy; roztwór wodorotlenku potasu; roztwór gliceryny.
Sprzęt laboratoryjny: pięć zlewek o pojemności , elementy niezbędne do zbudowania układu do badania przewodności: przewody, elektrody, płaska bateria (), żarówka.
Instrukcja wykonania doświadczenia:
1. Zmontowano zestaw do badania przewodnictwa prądu elektrycznego, składający się z przewodów, elektrod, płaskiej baterii () i żarówki.
2. Opłukano elektrody wodą destylowaną nad zlewką.
3. Do pozostałych czterech zlewek () wlano po badanych roztworów.
4. Zbadano przewodnictwo elektrolityczne roztworów poprzez zanurzenie elektrod i obserwację, czy w danym roztworze żarówka ulega zapaleniu.
5. Zanotowano obserwacje i wnioski.
Obserwacje
W zlewkach z roztworem wodnym wodorotlenku potasu i z kwasem solnym, po zanurzeniu w nich elektrod, żarówka się zaświeciła. W pozostałych dwóch zlewkach nie zaobserwowano zmian.
Wnioski
Wodne roztwory kwasów i zasad przewodzą prąd – są więc elektrolitami.
Równania reakcji dysocjacji
Słownik
(gr. ánodos „idący w górę”) jon o ujemnym ładunku elektrycznym
(gr. katin „idący w dół”) jon o dodatnim ładunku elektrycznym
(gr. ḗlektron „bursztyn”, lytós „rozpuszczalny”) związek chemiczny, który ulega procesowi rozpadu na jony pod wpływem wody i jest zdolny do przewodzenia prądu elektrycznego; gdy jest całkowicie zdysocjowany, mówimy o elektrolicie mocnym
stopień dysocjacji elektrolitycznej (); stosunek zdysocjowanej części związku chemicznego (stężenie lub liczba moli) lub jonów, powstałych w czasie dysocjacji, do całkowitej ilości związku (stężenia lub liczby moli) wprowadzonej do roztworu; dla elektrolitów mocnych , dla elektrolitów słabych i zależy od: struktury związku, dla którego ten stopień jest ustalany, rodzaju rozpuszczalnika, obecności w roztworze innych związków zdolnych do dysocjacji, stężenia roztworu (na ogół wzrasta w miarę rozcieńczania roztworu), temperatury (na ogół nieco wzrasta wraz ze wzrostem temperatury).
Bibliografia
M. Krzeczkowska, J. Loch, A. Mizera, Repetytorium chemia. Liceum – poziom podstawowy i rozszerzony, Warszawa – Bielsko–Biała .