Ilustracja przedstawia stopień upakowania DNA w jądrze komórkowym. Składa się on z dziewięciu ilustracji. Pierwsza z nich przedstawia łańcuch DNA w postaci podwójnej helisy. Nad rysunkiem biegnie do drugiej ilustracji półokrągła strzałka z opisem: nukleosomy – łańcuch DNA nawinięty na histony. Widnieje na niej zwinięty i tworzący okrąg łańcuch DNA; przestrzeń wewnątrz okręgu wypełnienia jednolita, niebieska struktura. Na trzeciej ilustracji widoczne są te okręgi utworzone z helisy DNA rozmieszczone na całej długości łańcucha. Nad nimi znajduje się półkolista strzałka prowadząca do kolejnego obrazka z napisem: włókno nukleosomowe (solenoid). Na czwartej ilustracji widoczne są te struktury zwinięte w jeden wspólny, gruby łańcuch, który widoczny jest również na ilustracji piątej połączony jeszcze grubszą strukturę. Do kolejnej ilustracji prowadzi również półkolista strzałka z napisem: rozluźniona chromatyna. Na szóstej ilustracji widać ten łańcuch w znacznym pomniejszeniu, stanowiący nieuporządkowaną, krętą, granatową linię na tle grubszej, prostej, zielonej linii. Na kolejnej ilustracji linie te znów są w znacznym pomniejszeniu - zielone linie są rozłożone nierównomiernie na całej powierzchni obrazka, na ich tle znajdują się cienkie, nieregularne, granatowe linie. Od tego obrazka prowadzi do kolejnego następna półkolista strzałka z napisem: skondensowana chromatyna. Zielone i granatowe linie z poprzednich ilustracji są znów pomniejszone i występują na tle nieregularnych, żółtych cząsteczek. Na dziewiątym obrazku struktury te tworzą literę X, a nad nią znajduje się napis: skondensowany chromosom.

Ilustracja przedstawiająca porównanie budowy R N A i D N A. Po lewej stronie znajdują się rozmieszczone jedna pod drugą zasady azotowe obecne w R N A, a obok fragment struktury makrocząsteczki zbudowanej z rybonukleotydów. Po prawej stronie przedstawiono zasady azotowe rozmieszczone jedna pod drugą występujące w D N A, a po ich lewej stronie podwójną helisę makrocząsteczki składającej się deoksyrybonukleotydów. Po lewej stronie oznaczone kolorami zasady azotowe występujące w R N A wraz z ich oznaczeniami literowymi, do których należą: cytozyna C (niebieski), guanina G (zielony), adenina A (żółty) oraz uracyl U (pomarańczowy). Cytozyna to 4-amino-1H-pirymidin-2-on, stanowi go sześcioczłonowy pierścień, który zbudowany jest z atomu azotu grupy N H w pozycji pierwszej związanego za pomocą wiązania pojedynczego z atomem węgla C 2 połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z atomem azotu, który to łączy się za pomocą wiązania podwójnego z atomem węgla podstawionym grupą aminową i połączonym za pomocą wiązania pojedynczego z atomem węgla C 5 związanym za pomocą wiązania podwójnego z atomem węgla C 6, który to łącząc się wiązaniem pojedynczym z atomem azotu znajdującym się w pozycji pierwszej zamyka pierścień. Guanina, czyli 2-amino-1, 7-dihydro-6H-puryn-6-on, to bicykliczny, heteroaromatyczny związek zbudowany z pięcioczłonowego oraz sześcioczłonowego pierścienia, które posiadają dwa wspólne atomy węgla, tak zwane atomy mostkowe. Sześcioczłonowy pierścień składa się z atomu azotu N 1 podstawionego atomem wodoru i połączonego z atomem węgla C 2 związanym z grupą aminową i połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem azotu N trzy. Atom N 3 związany jest z atomem C 4, który z kolei łączy się z atomem C 5 za pomocą wiązania podwójnego. Atomy C 4 i C 5 stanowią atomy mostkowe. Atom C 5 łączy się z atomem C 6, który to jest związany za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu. Atom węgla C 6 łączy się za pomocą wiązania pojedynczego z atomem azotu N 1, co zamyka pierwszy sześcioczłonowy pierścień. Drugi pierścień tworzą węgle C 4 i C pięć. Węgiel C 5 łączy się z atomem azotu N 7, który to związany jest za pomocą wiązania podwójnego z węglem C 8 połączonym z atomem azotu N 9. Atom N 9 podstawiony jest atomem wodoru i łączy się z węglem mostkowym C 4, co zamyka drugi pięcioczłonowy pierścień. Adenina, to jest 7H-puryno-6-amina, to heteroaromatyczny, bicykliczny związek zbudowany z pięcioczłonowego oraz sześcioczłonowego pierścienia, które posiadają dwa wspólne atomy węgla, tak zwane atomy mostkowe. Sześcioczłonowy pierścień składa się z atomu azotu N 1 połączonego z atomem węgla C 2, który to łączy się za pomocą wiązania podwójnego z atomem azotu N 3. Atom N 3 związany jest z atomem C 4, który z kolei łączy się z atomem C 5 za pomocą wiązania podwójnego. Atomy C 4 i C 5 stanowią atomy mostkowe. Atom C 5 łączy się z atomem C 6, który to jest podstawiony grupą aminową i związany za pomocą wiązania podwójnego z atomem azotu N 1, co zamyka pierwszy sześcioczłonowy pierścień. Drugi pierścień tworzą węgla C 4 i C 5. Węgiel C5 łączy się z atomem azotu N 7, który to związany jest za pomocą wiązania podwójnego z węglem C 8 połączonym z atomem azotu N 9. Atom N 9 podstawiony jest atomem wodoru i łączy się z węglem mostkowym C 4, co zamyka drugi pięcioczłonowy pierścień. Uracyl, czyli 1H-pirymidyn-2, 4-dion, to związek, który stanowi sześcioczłonowy pierścień zbudowany z atomu azotu grupy N H w pozycji pierwszej związanego za pomocą wiązania pojedynczego z atomem węgla C 2 połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z atomem azotu kolejnej grupy N H, który to łączy się z atomem węgla C 4 połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z atomem C 5 związanym za pomocą wiązania podwójnego z atomem węgla C 6, który to łącząc się wiązaniem pojedynczym z atomem azotu znajdującym się w pozycji pierwszej zamyka pierścień. Po lewej stronie ilustracji przedstawiono zasady azotowe obecne w D N A, do których należą omówione już cytozyna, guanina i adenina, a także tymina. Tymina to 5-metylopirymidyno-2, 4(1H,3H)-dion, stanowi ją sześcioczłonowy pierścień, który zbudowany jest z atomu azotu grupy N H w pozycji pierwszej związanego za pomocą wiązania pojedynczego z atomem węgla C 2 połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z atomem azotu kolejnej grupy N H, który to łączy się za pomocą pojedynczego z atomem węgla C 4. Atom ten połączony jest za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z atomem węgla C 5, który to podstawiony jest grupą metylową i który to łączy się za pomocą wiązania podwójnego z atomem węgla C 6 związanym za pomocą wiązania pojedynczego z atomem azotu w pozycji pierwszej, co zamyka pierścień. W przypadku R N A makrocząsteczka jest znacznie mniejsza od D N A, jednoniciowa, a jej struktura jest helikalna. Podstawową jednostką budulcową R N A są rybonukleotydy. Każdy rybonukleotyd stanowi odpowiednia zasada azotowa: cytozyna, guanina, adenina lub uracyl, która to łączy się za pomocą wiązania N-glikozydowego z rybozą - cykliczną pięcioczłonową resztą cukrową, która to z kolei związana jest wiązaniem estrowym z resztą kwasu fosforowego. Owe rybonukleotydy łączą się ze sobą poprzez wiązania fosfodiestrowe, które tworzą swoisty szkielet, czy też rusztowanie dla informacji zapisanej w cząsteczce. Kolejność zasad jest komplementarna do kolejności zasad w nici D N A, jednak w R N A występują inne zasad komplementarne do występujących w D N A. I tak w R N A pary tworzą guanina G i cytozyna C, a także adenina A i uracyl U. Na ilustracji do szkieletu cukrowo-fosforanowego przyłączone są zasady, zgodnie z przypisanymi im na początku kolorami, które reprezentują poziomo rozmieszczone wzdłuż skręconej nici belki. Są one niebieskie, zielone, żółte i pomarańczowe. W przypadku D N A makrocząsteczka jest dużo większa od R N A, dwuniciowa, a jej struktura jest helikalna oparta na zasadzie komplementarności. Łańcuchy tworzące podwójną helisę są antyrównoległe. Podstawową jednostką budulcową D N A są deoksyrybonukleotydy. Każdy deoksyrybonukleotyd stanowi odpowiednia zasada azotowa: cytozyna, guanina, adenina lub tymina, która to łączy się za pomocą wiązania N-glikozydowego z deoksyrybozą - cykliczną pięcioczłonową resztą cukrową, która to z kolei związana z resztą kwasu fosforowego. Deoksyrybonukleotydy łączą się ze sobą poprzez wiązania fosfodiestrowe, które tworzą swoisty szkielet, czy też rusztowanie dla informacji zapisanej w cząsteczce. Kolejność zasad jest komplementarna względem drugiej z nici D N A. I tak w D N A pary tworzą guanina G i cytozyna C, a także adenina A i tymina T. Na ilustracji do dwóch helikalnych szkieletów cukrowo-fosforanowego przyłączone są zasady, zgodnie z przypisanymi im na początku kolorami, które reprezentują poziomo rozmieszczone wzdłuż skręconej nici belki. Belki odpowiadające cytozynie i guaninie łączą się ze sobą, analogicznie te przypisane adeninie i tyminie (kolor czerwony). 1. Zasady azotowe, 2. Pary zasad, 3. Helisa, 4. Podwójna helisa