Przeczytaj
Analizując rodzaj i cel współpracy państwwspółpracy państw, należy spojrzeć na stopień integracji krajów. Za integrację uważa się „proces i stan współpracy między państwami, której celem jest utworzenie wspólnoty międzynarodowej, czyli związku suwerennych państw” (Haliżak, Kuźniar 2006). Integracja państw ma najczęściej podłoże polityczne, w tym gospodarcze. W tym zakresie współpraca może przybierać następujące formy:
porozumienie handlowe,porozumienie handlowe,
strefa wolnego handlustrefa wolnego handlu,
wspólny rynekwspólny rynek,
unia celnaunia celna,
unia walutowaunia walutowa,
wspólnota bezpieczeństwawspólnota bezpieczeństwa.
Przykłady współpracy międzynarodowej w Europie
CEFTA – Central European Free Trade Agreement (Środkowoeuropejskie Porozumienie o Wolnym Handlu)
Porozumienie, podpisane w 1992 r. w Krakowie przez Polskę, Czechy, Słowację i Węgry, zaczęło funkcjonować w 1994 r. Jego celem było utworzenie strefy wolnego handlu i zniesienie ceł do 2001 r. Wymiana handlowa określona w porozumieniu obejmowała tylko produkty przemysłowe i niektóre rolnicze. W 1996 r. do Porozumienia dołączyła Słowenia, która wraz z państwami założycielskimi była członkiem CEFTA do 2004 r. W kolejnych latach zbiór państw tworzących Porozumienie się zmieniał. W latach 1997–2007 członkiem CEFTA była Rumunia, w latach 1999–2007 Bułgaria, a w latach 2003–2013 Chorwacja. Obecnie Porozumienie podpisały następujące kraje: Albania, Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Macedonia Północna, Mołdawia, Serbia i UNMIK. Macedonia Północna przystąpiła do Porozumienia w 2006 r., pozostałe państwa w 2007 r.
EFTA – European Free Trade Association (Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu)
EFTA to gospodarcza organizacja międzynarodowa założona w 1960 r. przez Austrię, Danię, Norwegię, Portugalię, Szwajcarię, Szwecję i Wielką Brytanię, której celem było utworzenie strefy wolnego handlu. Dania i Wielka Brytania pozostały członkami EFTA do 1973 r., Portugalia do 1986 r., a Austria i Szwecja do 1995 r. Obecnie do Stowarzyszenia należą Islandia, Liechtenstein, Norwegia oraz Szwajcaria. Celem Stowarzyszenia jest rozwijanie relacji ekonomicznych między państwami członkowskimi i współpraca w ramach Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EEA Agreement).
OSCE – Organization for Security and Co‑operation in Europe (Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, OBWE)
Organizacja została założona w 1995 r., a wśród jej 57 członków znajduje się Polska, a także państwa pozaeuropejskie (Kanada, Kazachstan, Kirgistan, Stany Zjednoczone, Uzbekistan). Celem organizacji jest:
umacnianie bezpieczeństwa i współpracy w wymiarze polityczno‑wojskowym, gospodarczo‑ekologicznym i ludzkim,
współpraca z innymi organizacjami międzynarodowymi (Unią Europejską, ONZ).
EU – European Union (Unia Europejska, UE)
Początki dzisiejszej Unii Europejskiej sięgają czasów powojennych. W 1952 r. powstała Europejska Wspólnota Węgla i Stali, którą tworzyły Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy i Włochy. W 1957 r. powstała natomiast Europejska Wspólnota Gospodarcza (EWG), której celem było utworzenie wspólnego rynku. W 1973 r. rozszerzyła się ona o kolejne państwa – Danię, Irlandię i Wielką Brytanię. Kolejne rozszerzenie wspólnoty nastąpiło w 1981 r. (Grecja) oraz w 1986 r. (Hiszpania, Portugalia). Nazwa Unii Europejskiej zaczęła funkcjonować od 1993 r., czyli od momentu powstania jednolitego rynku. Dwa lata później Unia została rozszerzona o Austrię, Finlandię i Szwecję. Kolejne rozszerzenia wspólnoty następowały w:
2004 r. (Cypr, Czechy, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Słowacja, Słowenia, Węgry),
2007 r. (Bułgaria, Rumunia),
2013 r. (Chorwacja).
W 2020 r. z Unii Europejskiej wystąpiła Wielka Brytania. Obecnie do UE należy 27 państw. Działania podejmowane w ramach organizacji dotyczą następujących dziedzin: badania i innowacje, bezpieczeństwo żywności, energia, handel, polityka celna, jednolity rynek, konkurencja, kształcenie i szkolenie, kultura, podatki, polityka regionalna, polityka zagraniczna i bezpieczeństwa, pomoc humanitarna i ochrona ludności, prawa człowieka i demokracja, przedsiębiorstwa i przemysł, rolnictwo, rozwój i współpraca, środowisko, transport, sprawiedliwość i prawa podstawowe, zatrudnienie i sprawy społeczne oraz zdrowie.
Słownik
uzyskanie preferencyjnego dostępu do konkretnego rynku dla wybranych towarów handlowych
forma integracji gospodarczej; połączenie terytoriów kilku państw w jeden obszar celny
zniesienie ceł i innych ograniczeń w obrotach handlowych pomiędzy państwami wchodzącymi w jej skład oraz ustanowienie jednolitej taryfy celnej w stosunku do krajów trzecich
ugrupowanie integracyjne posługujące się wspólną jednostką monetarną, emitowaną przez ponadnarodowy bank centralny
układ stosunków sił między państwami, wykluczający możliwość wystąpienia konfliktu zbrojnego między nimi
porozumienia i umowy między państwami dotyczące realizacji wspólnych celów o charakterze ogólnym, politycznym czy gospodarczym
forma integracji gospodarczej polegająca na zniesieniu ceł i innych ograniczeń w handlu między tworzącymi go państwami; prowadzi do wykształcenia wspólnej polityki handlowej