Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Pokolenie Kolumbów – rys historycznoliteracki

R1Kpb2j51yoGI1
Tablica upamiętniająca Krzysztofa Kamila Baczyńskiego przy ul. Bagatela 10 w Warszawie.
Źródło: Adrian Grycuk, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.

Pokolenie Kolumbów nazywano również „pokoleniem 1920”, „pokoleniem spełnionej Apokalipsy”, „pokoleniem straconym”. Tworzyli je pisarze urodzeni w dwudziestoleciu międzywojennym, którzy mieli odkrywać nową, niepodległą Polskę, a dla których II wojna światowa stała się przeżyciem generacyjnym. Źródło nazwy kryje się w tytule powieści Romana Bratnego Kolumbowie rocznik 20.  Do najważniejszych przedstawicieli tego pokolenia zalicza się Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Tadeusza Borowskiego, Gustawa Herlinga‑Grudzińskiego, Tadeusza Gajcego, Andrzeja Trzebińskiego i Tadeusza Różewicza.

Najważniejszym tematem twórczości pisarzy reprezentujących pokolenie spełnionej Apokalipsy jest wojna, jej okrucieństwo i dramatyzm. Większość Kolumbów brała udział w konspiracji i walce z niemieckim okupantem. Borowski był więźniem w Auschwitz, Różewicz – partyzantem. To typowe biografie przedstawicieli pokolenia 1920. Ich twórczość często charakteryzował katastrofizmkatastrofizmkatastrofizm, a tematem, który w niej powracał, był kryzys wartości i upadek człowieczeństwa spowodowane doświadczeniem grozy, cierpienia i okrucieństwa.

Wielu przedstawicieli pokolenia 1920 nie przetrwało wojny – zginęli w obronie ojczyzny. Był wśród nich Krzysztof Kamil Baczyński. Jego poezję cechuje bogata metaforyka, intelektualizm, katastrofizm historiozoficznyhistoriozofiahistoriozoficzny i generacyjny, przenikanie się motywów miłości i śmierci. O twórcach, którym udało się przeżyć II wojnę światową, często mówi się, że byli zarażeni śmiercią. Należał do nich Tadeusz Różewicz. Wojna stała się dla niego – jak ujął to Marian Kisiel – punktem zero, wyznaczyła jego poetycką drogę. Zbigniew Majchrowski zatytułował swą książkę o pisarstwie Różewicza Poezja jak otwarta rana. Określenie to może posłużyć za charakterystykę twórczości całego pokolenia Kolumbów

O autorach

R1GQLnqKkURc21
Krzysztof Kamil Baczyński
Źródło: domena publiczna.

Krzysztof Kamil Baczyński (1921–1944) – poeta, żołnierz Armii Krajowej. Pochodził z rodziny o wielopokoleniowych tradycjach niepodległościowych (jego ojciec walczył w szeregach Legionów Polskich w pierwszej wojnie światowej, a dziadek był powstańcem styczniowym w latach 1863–1864). Ukończył słynne warszawskie Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego, gdzie w maju 1939 roku zdał maturę. Pierwsze próby literackie podejmował już jako uczeń gimnazjum. Debiutował w wieku zaledwie 19 lat tomem Zamknięty echem. W czasie okupacji opublikował w podziemnych wydawnictwachwydawnictwa podziemnepodziemnych wydawnictwach jeszcze trzy inne tomy oraz liczne pojedyncze utwory i rysunki. Jednocześnie aktywnie działał w podziemiu niepodległościowym i wstąpił w szeregi Armii Krajowej. Zginął w powstaniu warszawskim 4 sierpnia 1944 roku.

W twórczości Baczyńskiego można wyróżnić dwie główne grupy utworów: wiersze miłosne i erotyczne inspirowane osobą żony poety, Barbary z Drapczyńskich, oraz wiersze podejmujące temat wojny. Cechą charakterystyczną utworów wojennych jest powracanie do pytania o moralną słuszność wojny, sprzeciw wobec zabijania, przy jednoczesnym głębokim poczuciu obowiązki walki za ojczyznę. Podmiot liryczny wielu utworów Baczyńskiego jest bohaterem tragicznym, rozdartym pomiędzy niedającymi się pogodzić w czasie wojny postawami – patriotyzmem i pacyfizmem.

RO33oGvLWX6vs1
Tadeusz Różewicz i Gunter Grass
Źródło: Michał Kobyliński, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 2.5.

Tadeusz Różewicz urodził się w 1921 roku, zmarł w 2014. Często był wymieniany jako kandydat do Literackiej Nagrody Nobla. Przeżyciem, które ukształtowało Różewicza jako artystę, była II wojna światowa. Został wciągnięty do konspiracji przez swojego starszego brata Janusza. Odbył szkolenie w tajnej szkole podchorążych i został zaprzysiężony. Różewicz przez ponad rok walczył w oddziałach partyzanckich. Już wtedy dał się poznać jako poeta  głównie twórca wierszy satyrycznych. Podczas wojny ukazał się jego pierwszy tomik poetycki Echa leśne. W 1948 roku otrzymał Medal Wojska Polskiego. Tomikiem, który uznaje się za właściwy debiut Różewicza, jest Niepokój z 1947 roku. Krytycy literaccy określili tę książkę jako rewolucyjną. Autor wprowadził w niej nową formę wiersza, który – od nazwiska poety – nazywany jest „wierszem różewiczowskim”. W swojej twórczości poeta daje wyraz niepokojowi, który towarzyszył pokoleniu Kolumbów. Przeżył wojnę, która zweryfikowała jego myślenie o człowieku i człowieczeństwie.

Krzysztof Kamil Baczyński Z głową na karabinie

Nocą słyszę, jak coraz bliżej
drżąc i grając krąg się zaciska.
A mnie przecież zdrój rzeźbił chyży,
wyhuśtała mnie chmur kołyska.

A mnie przecież wody szerokie
na dźwigarach swych niosły płatki
bzu dzikiego; bujne obłoki
były dla mnie jak uśmiech matki.

Krąg powolny dzień czy noc krąży,
ostrzem świszcząc tnie już przy ustach,
a mnie przecież tak jak i innym
ziemia rosła tęga – nie pusta.

I mnie przecież jak dymu laska
wytryskała gołębia młodość;
teraz na dnie śmierci wyrastam
ja – syn dziki mego narodu.

Krąg jak nożem z wolna rozcina,
przetnie światło, zanim dzień minie,
a ja prześpię czas wielkiej rzeźby
z głową ciężką na karabinie.

Obskoczony przez zdarzeń zamęt,
kręgiem ostrym rozdarty na pół,
głowę rzucę pod wiatr jak granat,
piersi zgniecie czas czarną łapą;

bo to była życia nieśmiałość,
a odwaga – gdy śmiercią niosło.
Umrzeć przyjdzie, gdy się kochało
wielkie sprawy głupią miłością.

cytat 1 Źródło: Krzysztof Kamil Baczyński, Z głową na karabinie, [w:] tegoż, Wybór poezji, oprac. J. Święch, s. 226–227.
Tadeusz Różewicz Rok 1939

Oszukany tak że możecie
mi wręczyć białą laskę ślepca
bo nienawidzę
was
uchodzę
z wczorajszego siebie

szukam cmentarza
gdzie nie powstanę z martwych
tu złożę niepotrzebne śmieszne rekwizyty

Boga tak malutkiego jak lipowy świątek
orła białego który jest ptaszkiem
na gałązce
człowieka którym nie będę

cytat 2 Źródło: Tadeusz Różewicz, Rok 1939, [w:] tegoż, Utwory zebrane, t. 7: Poezje 1, s. 24.

Słownik

elipsa
elipsa

(gr. élleipsis - brak, opuszczenie, pominięcie) – zdanie, w którym celowo pominięto jakąś część, ale znaczenia opuszczonych wyrazów można się domyslić z kontekstu

historiozofia
historiozofia

(gr. historía – wiedza + sophía – mądrość) – dziedzina ogólnych rozważań nad przebiegiem procesu dziejowego, nad sensem historii, statusem praw historycznych itp.

katastrofizm
katastrofizm

(gr. katastrophḗ – punkt zwrotny) – nurt refleksji historiozoficznej w literaturze, publicystyce i teorii kultury XX w., będący wyrazem przeświadczenia o nieuchronnej i bliskiej zagładzie zagrażającej współczesnemu światu, a zwłaszcza tradycjom, instytucjom i wartościom kultury europejskiej

oniryzm
oniryzm

(grec. oneiros – marzenie senne) – przedstawianie rzeczywistości na wzór marzenia sennego

wydawnictwa podziemne
wydawnictwa podziemne

wydawnictwa konspiracyjne publikujące podczas II wojny światowej

wiersz biały
wiersz biały

wiersz bezrymowy