Przeczytaj
Stechiometria chemiczna
Dziedzina chemii, która zajmuje się ilościowym opisem reakcji chemicznych, to stechiometria chemiczna. Dzięki niej można obliczyć liczbę cząsteczek (atomów, jonów, etc.), które biorą udział w reakcji, ilość produktu powstałego w czasie reakcji, ilość reagentów potrzebnych do przeprowadzenia reakcji i wiele innych zależności. Do tych obliczeń niezbędne są uzgodnione równania reakcji chemicznychrównania reakcji chemicznych i liczne wzory, ale również prawa (chemiczne i fizyczne) oraz znajomość pojęć.
- Nazwa kategorii: WIELKOŚCI CHEMICZNE I FIZYCZNE
- Nazwa kategorii: masa atomowa
- Nazwa kategorii: masa cząsteczkowa
- Nazwa kategorii: Liczba Avogadra
- Nazwa kategorii: mol
- Nazwa kategorii: masa molowa
- Nazwa kategorii: objętość molowa
- Nazwa kategorii: stężenie molowe i procentowe Koniec elementów należących do kategorii WIELKOŚCI CHEMICZNE I FIZYCZNE
- Elementy należące do kategorii WIELKOŚCI CHEMICZNE I FIZYCZNE
-
WIELKOŚCI CHEMICZNE I FIZYCZNE
-
masa atomowa
-
masa cząsteczkowa
-
Liczba Avogadra
-
mol
-
masa molowa
-
objętość molowa
-
stężenie molowe i procentowe
-
Kolejność wykonywania obliczeń
Znając szereg pojęć i wzorów ściśle związanych ze stechiometrią, można wykonywać obliczenia na podstawie równań reakcji chemicznych.
Równania reakcji chemicznych są podobne do równań matematycznych – tutaj jednak znakiem równości jest strzałka prowadząca od substratów do produktów (często także znak równości). Dzięki dobrze dobranym współczynnikom stechiometrycznym (gdy liczba atomów/jonów danego pierwiastka przed strzałką równa się liczbie atomów/jonów tego samego pierwiastka za strzałką), równanie reakcji podaje stosunki ilościowe między reagentami i produktami, pozwalając na wiele praktycznych obliczeń.
Korzystne w tym celu będzie poniższe postępowanie:
Krok I.
Napisanie równania reakcji chemicznej (zapisanie jakościowe, czyli substratów i produktów).
Krok II.
Dobranie współczynników stechiometrycznych.
Krok III.
Oznaczenie danych i szukanych wielkości w równaniu reakcji chemicznej.
Krok IV.
Ułożenie proporcji.
Krok V.
Obliczenie szukanych wielkości.
Krok VI.
Sformułowanie odpowiedzi.
Napisz równanie reakcji termicznego rozkładu tlenku rtęci(). Dobierz współczynniki stechiometryczne. Oblicz, ile moli rtęci powstanie z rozkładu moli tlenku rtęci().
Oblicz, jaka objętość wydzieli się w reakcji z kwasem solnym, przy założeniu, że reakcja została przeprowadzona w warunkach normalnych. Wynik podaj z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku.
Do przeprowadzenia reakcji, której celem było otrzymanie tlenku glinu, użyto mole tlenu oraz moli glinu. Oblicz, jaką masę tlenku glinu otrzymano w wyniku tej reakcji. Wynik podaj z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku.
Słownik
umowny zapis reakcji chemicznej w postaci równania, którego lewą stronę stanowią wzory związków chemicznych i/lub symbole atomów substratów, a prawą chemiczne wzory i/lub symbole produktów reakcji z właściwymi współczynnikami stechiometrycznymi
średnia masa pojedynczego atomu wyrażona w unitach ():
masa pojedynczej cząsteczki wyrażona w unitach (); dla danego związku wylicza się poprzez zsumowanie mas atomowych pierwiastków, będących częścią tego związku chemicznego
określa liczbę drobin (cząsteczek, jonów, atomów) zawartych w :
jednostka liczności (ilości) materii, podstawowa w układzie SI; jeden mol zawiera dokładnie indywiduów chemicznych; z pojęciem mola związane są dwa poniższe wzory:
gdzie – liczba drobin (cząsteczek, jonów, atomów), – masa substancji wyrażona w gramach, – masa molowa wyrażona w
masa indywiduów chemicznych substancji wyrażona w gramach. Przykład: masa atomowa sodu wynosi , a jego masa molowa
objętość gazu odmierzonego w warunkach normalnych (dla oraz ). Dla gazów rzeczywistych, w warunkach normalnych, wynosi
gdzie – objętość gazu oraz – objętość molowa gazu.
obliczanie objętości gazów występujących w innych, niż wskazują warunki normalne, relacjach ciśnienia i temperatury; objętość tych gazów ulega zmianie
gdzie – ciśnienie gazu (w paskalach ); – objętość gazu (w ); – liczba moli gazu; – temperatura gazu (w ); – stała gazowa wynosząca .
masa substancji rozpuszczonej w roztworu.
gdzie – masa substancji; – masa roztworu.
liczba moli substancji rozpuszczonej w roztworu
gdzie – liczba moli; – objętość roztworu.
Bibliografia
Bielański A., Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 1994.
Encyklopedia PWN
Hejwowska S., Marcinkowski R., Chemia ogólna i nieorganiczna, Gdynia 2005.