Przeczytaj
Kara w polskim prawodawstwie
Według najogólniejszej definicji kara to sankcja, forma zadośćuczynienia za wyrządzenie krzywdy drugiej osobie. Rodzaj i wysokość wymierzanej dolegliwości uzależnione są od popełnionego czynu zabronionego. Uwzględnia się również okoliczności popełnienia czynu, kim jego sprawca jest i jakie były jego motywacje.
W literaturze można spotkać pojęcie kary w najróżniejszych kontekstach i znaczeniach, w zależności od tego, z jakiego punktu widzenia – socjologicznego, psychologicznego, filozoficznego, pedagogicznego czy prawnego – będziemy ją rozpatrywać. Również na gruncie prawa polskiego pojęcie kary jest wieloznaczne – zależy od gałęzi prawa, według której ją analizujemy. W niniejszych rozważaniach interesować nas będzie kara wymierzana na gruncie prawa karnego, czyli kara kryminalna.
W tym znaczeniu kara to:
Polskie prawo karne. Część ogólna(...) osobista dolegliwość zadana sprawcy przestępstwa, będąca reakcją na popełnione przestępstwo, wyrażająca potępienie przestępstwa, wymierzona przez konstytucyjnie uprawniony do tego organ państwa.”
Cechy charakterystyczne tak rozumianej kary to:
uregulowanie w prawie karnym;
bycie najostrzejszym środkiem przymusu państwowegoprzymusu państwowego stosowanym w walce z przestępstwami;
wymierzanie w imieniu państwa przez sądy;
ściśle osobisty charakter.
Kary i środki karne w polskim prawie określone zostały w dwóch aktach prawnych – Kodeksie karnym i Kodeksie wykroczeńwykroczeń.
Kary i środki karne z Kodeksu karnego mogą być orzekane zarówno samodzielnie, jak i łącznie.
Celem środków karnych jest przede wszystkim przeciwdziałanie przestępczości i jej skutkom, uzupełniają one działanie kar zasadniczych.
Środki karne
Do środków karnych należą:
pozbawienie praw publicznych;
zakaz zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej;
zakaz prowadzenia działalności związanej z wychowywaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub z opieką nad nimi;
obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach;
zakaz kontaktowania się z określonymi osobami lub zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu;
zakaz wstępu na imprezę masową;
zakaz wstępu do ośrodków gier i uczestniczenia w grach hazardowych;
nakaz opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym;
zakaz prowadzenia pojazdów; przepadek;
obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienie za doznaną krzywdę;
nawiązka;
świadczenie pieniężne;
podanie wyroku do publicznej wiadomości.
Wśród środków karnych, jakie można wymierzać na podstawie Kodeksu wykroczeń, znajdziemy natomiast:
zakaz prowadzenia pojazdów;
nawiązkę;
obowiązek naprawienia szkody;
podanie orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości w szczególny sposób.
Polskie prawo karne przewiduje również system środków probacyjnych związanych z poddaniem sprawcy próbie, obejmujący: warunkowe umorzenie postępowania, warunkowe zawieszenie wykonania kary oraz warunkowe przedterminowe zwolnienie. To również są środki karne, przy czym dwa pierwsze mają charakter samoistny – jako forma reakcji na przestępstwo,przestępstwo, trzeci zaś jest w istocie korektą kary w toku jej wykonania, tyle że opartą na mechanizmie probacyjnym. Dzięki ich wprowadzeniu znacznie wzbogacono i uelastyczniono system reakcji prawnokarnej na przestępstwo.
Funkcje kary
Słownik
zachowanie wypełniające ustawowe znamiona typu czynu zabronionego, czyli odpowiadające opisowi zachowania określonego w ustawie karnej
czyn zabroniony uznany za zasadniczo społecznie szkodliwy lub społecznie niebezpieczny, konkretnie zdefiniowany i zagrożony karą na mocy Kodeksu karnego
wymuszanie posłuszeństwa jednostek ludzkich i grup społecznych wobec władzy publicznej
powrót do przestępstwa
czyn społecznie szkodliwy (nawet w stopniu znikomym), zabroniony przez Kodeks wykroczeń