bg‑violet

Komórki macierzyste

Komórki macierzyste to niezróżnicowane i niewyspecjalizowane komórki występujące naturalnie w organizmie (komórki macierzyste tkanek) u zwierząt i człowieka, a także wyhodowane w warunkach in vitroin vitroin vitro (pierwotne komórki zarodkowe), zdolne do nieograniczonych podziałów (proliferacjiproliferacjaproliferacji) przez całe życie organizmu. Są one okrągłe lub owalne, mają liczne mitochondria i względnie mało cytoplazmy w stosunku do wielkości jądra. Nie zawierają wyspecjalizowanych struktur komórkowych typowych dla komórek dojrzałej tkanki.

R1FjdzdBTDlPw1
Powstająca siatkówka wyhodowana z embrionalnych komórek macierzystych myszy. Zawiera prekursory fotoreceptorów, m.in. pigment wzrokowy rodopsynę (zielony) i czynnik transkrypcyjny Crx (czerwony).
Źródło: UCL News, Flickr, licencja: CC BY-NC 2.0.

Każda komórka macierzysta, dzieląc się, wytwarza dwie komórki potomne, z których jedna pozostaje komórką macierzystą, a druga jest komórką prekursorową. Komórka prekursorowa od razu różnicuje się w wyspecjalizowaną komórkę tkanki lub dzieli się wielokrotnie, w wyniku czego powstają komórki, które następnie ulegają różnicowaniu. Komórki macierzyste mają potencjał przekształcenia się w inne typy komórek organizmu w zależności od wpływu otoczenia. Istotną ich cechą jest zdolność do namnażania się i różnicowania z zachowaniem stałej liczby komórek macierzystych w organizmie. Jest to niezmiernie ważne ze względu na zachodzące w tkankach procesy odnowy i regeneracji.

bg‑magenta

Rodzaje komórek macierzystych

Komórki macierzyste totipotencjalne zwane są również zarodkowymi, ponieważ są to pierwsze komórki powstające w wyniku bruzdkowaniabruzdkowaniebruzdkowania zygoty (czyli blastomeryblastomeryblastomery). Mogą namnażać się w nieskończoność oraz różnicować we wszystkie inne typy komórek.

Komórki macierzyste pluripotencjalne (embrionalne) są zdolne do przekształcenia się w komórki i tkanki wywodzące się z trzech listków zarodkowychlistki zarodkowelistków zarodkowych, z wyjątkiem komórek łożyska, co odróżnia je od komórek totipotencjalnych. Ten typ komórek występuje w blastocyścieblastocystablastocyście.

Komórki macierzyste multipotencjalne mogą przekształcać się w komórki wywodzące się tylko z tego listka zarodkowego, z którego pochodzą. Do tej grupy zalicza się m.in. krwiotwórcze komórki macierzyste, których źródłem jest szpik kostny i krew pępowinowa.

Komórki macierzyste unipotencjalne to dojrzałe komórki macierzyste występujące w tkankach organizmu. Zwane są często somatycznymi i mogą różnicować się tylko w jeden rodzaj komórek, w zależności od warunków otoczenia i miejsca występowania w organizmie. Ich obecność w tkankach dorosłego człowieka zapewnia utrzymanie zdolności regeneracji organizmu i zastępowanie starych wyspecjalizowanych komórek ciała komórkami młodymi.

RgAk2iFlZ9ml01
Ilustracja przedstawia zdolność komórki macierzystej do przekształcania się w inne typy komórek organizmu. W centralnej części schematu znajduje się komórka macierzysta. Ma kulisty kształt. Wewnątrz znajduje się okrągłe jądro komórkowe. Od komórki macierzystej promieniście narysowano strzałki wskazujące poszczególne komórki, w jakie może zmienić się komórka macierzysta. Numerem drugim zaznaczono podłużne komórki mięśniowe z zaznaczonym poprzecznym prążkowaniem oraz położonymi obwodowo jądrami. Zbudowane są z miofilamentów grubych (miozyny) tworzących ciemniejsze fragmenty i cienkich (aktyny) tworzących jaśniejsze fragmenty. Daje to charakterystyczny efekt prążkowania. Numerem trzecim na schemacie zaznaczono komórkę tłuszczową. Komórka ma owalny kształt. W jej wnętrzu znajduje się duża kropla tłuszczu. Jądro komórkowe oraz mitochondria zlokalizowane są peryferyjnie. Kolejna strzałka wskazuje na komórkę tkanki kostnej z centralnie ułożonym jądrem komórkowym, która posiada liczne wypustki. Numerem piątym na schemacie oznaczono komórki krwi. Mają one kształt dwuwklęsłych dysków. Nie posiadają jądra komórkowego. Numerem szóstym oznaczono komórkę nerwową, która składa się z ciała komórki oraz wypustek: dendrytów i aksonu. Kolejna ze strzałek wskazuje na komórki nabłonka mające kształt sześcienny z umiejscowionym centralnie jądrem komórkowym. Komórki ściśle przylegają do siebie. Tworzą zwartą strukturę i ułożone są na warstwie błony podstawnej. Kolejną strzałką oznaczono komórkę układu odpornościowego z centralnie umiejscowionym jądrem komórkowym. Ma nieregularną formę. Zawiera liczne organelle komórkowe, zaznaczone na schemacie jako punkty otaczające jądro komórkowe. Kolejnym numerem na schemacie oznaczono komórki płciowe: plemnik i komórkę jajową. Plemnik składa się z owalnej główki, szyjki i witki. Komórka jajowa jest okrągła. Otoczona jest przez wieniec promienisty i osłonkę przejrzystą.
Pluripotencjalne komórki macierzyste mogą przekształcić się w dowolne komórki organizmu. Należą do nich komórki zarodka.
Źródło: Haileyfournier (zmodyfikowano), licencja: CC BY-SA 4.0.
bg‑magenta

Pozyskiwanie komórek macierzystych

Największy potencjał z punktu widzenia medycyny mają komórki totipotencjalne i pluripotencjalne. Jednak ich pozyskiwanie wzbudza wiele kontrowersji i problemów natury moralnej, ponieważ pochodzą z zarodków ludzkich uzyskanych metodą zapłodnienia in vitro i niewykorzystanych w celu leczenia niepłodności, a także z zarodków uzyskanych poprzez klonowanie tkanki płodu po poronieniu czy aborcji. Zakłada się w ten sposób specjalne linie hodowlane komórek pluripotencjalnych, które są następnie wykorzystywane w celach medycznych (tzw. klonowanie terapeutyczneklonowanie terapeutyczneklonowanie terapeutyczne).

Rzh9wgZbgXBnz
Kolonia ludzkich zarodkowych komórek macierzystych (w centrum). Fotografia spod mikroskopu fluorescencyjnego, powiększenie 10x.
Źródło: N/A, Wikimedia Commons, domena publiczna.

Komórki macierzyste można wyizolować także z łożyska i krwi pępowinowej. Takie komórki są multipotencjalne, co oznacza, że mogą różnicować się w ograniczone rodzaje komórek, np. w komórki krwi (w tym komórki układu odpornościowego).

R1NgBtIywCeiO
Ludzki płód i łożysko.
Źródło: Shang-Yi Chiu, Wei Hsu, Wikimedia Commons, licencja: CC BY 2.5.

W organizmie dorosłego człowieka również występują komórki macierzyste. Multipotencjalne komórki obecne w szpiku kostnym i krwi obwodowej wykazują zdolność do przekształcenia się we wszystkie elementy morfotyczne krwi. Inne, również izolowane ze szpiku, mogą różnicować się w komórki kostne i chrzęstne, a nawet mięśniowe. Multipotencjalne komórki macierzyste wykorzystywane są w leczeniu chorób nowotworowych, m.in. białaczek, chłoniaków czy szpiczaków.

Komórki macierzyste wyizolowano także z rogówki i siatkówki, wątroby, jelita i skóry. Takie komórki, tj. macierzyste komórki unipotencjalne, mogą różnicować się w jeden typ komórek, wśród których występują. Ich pozyskiwanie z danej tkanki pozwala na leczenie chorób z nią związanych.

RpoNQDXWA4XO9
Chondrocyty (owalne komórki chrzęstne leżące w jamce substancji międzykomórkowej chrząstki) otrzymane z somatycznych komórek macierzystych. Zdjęcie spod mikroskopu konfokalnego, powiększenie 100×.
Źródło: University of California, San Francisco Photo/Dr. Sonja Schrepfer, Xiaomeng Hu, Alessia Gravina, and Dr. Dong Wang, NIH Image Gallery, Flickr, licencja: CC BY-NC 2.0.
bg‑violet

Metody pozyskiwania komórek macierzystych

Najczęściej komórki macierzyste pozyskuje się od dorosłego człowieka z krwi obwodowej. Procedura ta wymaga przyjmowania na kilka dni przed pobraniem zastrzyków zawierających czynnik wzrostu, który powoduje zwiększenie liczby komórek macierzystych we krwi.

„Metoda pobrania krwiotwórczych komórek macierzystych z krwi obwodowej przypomina procedurę oddawania krwi w stacjach krwiodawstwa. Dawcy zakłada się dwa dożylne dojścia w obydwa przedramiona. Z jednego krew wypływa, trafia do specjalnej maszyny, która odseparowuje krwiotwórcze komórki macierzyste, a następnie krew wraca do organizmu drugim dojściem. Taki zabieg trwa ok. 4–5 godzin, po których dawca od razu może wrócić do domu”.

Indeks górny Źródło: dr Tigran Torosian, lekarz hematolog, dyrektor medyczny Fundacji DKMS, strona internetowa Fundacji DKMS. Indeks górny koniec

Inną metodą jest pozyskanie komórek macierzystych bezpośrednio ze szpiku. Taki zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym i trwa około godziny. Za pomocą specjalnej igły pobierane jest 1–1,5 litra mieszaniny krwi i szpiku kostnego. Najczęściej szpik pobiera się tą metodą z talerza kości biodrowej.

RxdZRm2BoTDbJ1
Grafika interaktywna przedstawia miejsca, w których dokonywana jest punkcja w celu biopsji szpiku kostnego. Na łóżku pacjent leży przykryty zielonym nakryciem. To mężczyzna. Jego głowa spoczywa na poduszce. Leży na lewym boku. Odkryte jest jego biodro, do którego zostanie wbita igła. Celem tego inwazyjnego badania będzie pobranie szpiku kostnego. Igła ma ogranicznik, dzięki któremu nie zostaje w prowadzona do jamy szpikowej zbyt głęboko. Nad leżącym pacjentem w czterech kółkach znajdują się ilustracje z różnymi kośćmi. Są ponumerowane oraz zawierają opisy. 1. Ilustracja przedstawia żebra oraz wyróżniony niebieską otoczką mostek. Jest to długa, płaska kość. Opis. Biopsję z mostka wykonuje się bardzo rzadko. 2. Ilustracja przedstawia kość piszczelową, której górna część wyróżniona jest niebieską otoczką. Opis. Biopsję z kości piszczelowej wykonuje się u dzieci. 3. Ilustracja przedstawia kręgosłup i kości biodrowe odstające na lewo i prawo. Niebieską poświatą wyróżniono ich górną część przy kręgosłupie. Opis. Biopsję robi się przede wszystkim z kolców kości biodrowej: m.in. z tylnej części grzebienia biodrowego kości biodrowej – z kolca biodrowego tylnego. Z tego miejsca pobiera się także komórki macierzyste do przeszczepu. 4. Ilustracja przedstawia te same kości, co poprzednia, ale od przeciwnej strony. Niebieską otoczką wyróżniono boczne części kości biodrowych. Opis. Biopsję można wykonać także z przedniej części grzebienia biodrowego kości biodrowej – z kolca biodrowego przedniego.
Miejsca, w których dokonywana jest punkcja w celu biopsji szpiku kostnego.
Źródło: Scientific Animations, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.
bg‑magenta

Indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste

Naukowcy wykazali, że często w hodowli in vitro komórka macierzysta jednej tkanki może różnicować się w komórki innej tkanki, w zależności od warunków prowadzonej hodowli. Obecnie badania naukowe skierowane są ku otrzymywaniu tzw. indukowanych pluripotencjalnych komórek macierzystych (iPSCiPSC iPSC, ang. induced pluripotent stem cells). Są one otrzymywane ze zmodyfikowanych genetycznie komórek somatycznych, w których pod wpływem czynników transkrypcyjnychczynniki transkrypcyjneczynników transkrypcyjnych zachodzą procesy odróżnicowaniaodróżnicowanieodróżnicowania komórki. Metodę tę po raz pierwszy zastosowano w 2006 r. w przypadku mysich fibroblastów. W 2012 r. za opracowanie metody przeprogramowania dorosłych komórek organizmu w komórki pluripotencjalne Shin’ya YamanakaJohn Gurdon otrzymali Nagrodę Nobla.

Komórki iPSC mogą być pozyskiwane z własnych komórek jądrzastych pacjenta, które zostały poddane reprogramowaniu. Wykorzystywane są do przeszczepu i zastępowania wadliwych komórek. Dużą zaletą tej metody jest zgodność genetyczna przeszczepianych komórek, co zapobiega odrzuceniu przeszczepu przez organizm pacjenta. Należy pamiętać, że wszystkie komórki organizmu człowieka powstały z jednej komórki zygoty, więc ich materiał genetyczny zasadniczo nie uległ zmianie. Różnicowanie się komórek polega głównie na „włączaniu i wyłączaniu” określonych genów, w zależności od pełnionej w organizmie funkcji. Identyfikacja takich genów i ich aktywacja umożliwia potencjalnie odróżnicowanie się większości typów komórek lub nawet ich bezpośrednie przekształcenie w inny typ komórki występującej w organizmie. Stworzono już linie komórek iPSC pochodzących od pacjentów z cukrzycą lub chorobą Parkinsona, lecz badania nad nimi są wciąż na etapie eksperymentalnym.

R13z4usUKEwuo
Neurony otrzymane z indukowanych pluripotencjalnych komórek macierzystych. Zdjęcie spod mikroskopu konfokalnego, powiększenie 100×.
Źródło: NIH Image Gallery, licencja: CC BY-NC 2.0.

Słownik

blastocysta
blastocysta

stadium rozwoju zarodkowego; powstaje w wyniku bruzdkowania; jest zbudowana z trofoblastu ograniczającego jamę blastocysty (blastocel) i węzła zarodkowego; w stadium blastocysty następuje implantacja zarodka do ściany macicy

blastomery
blastomery

komórki zarodka w stadium blastuli, powstałe w wyniku bruzdkowania

bruzdkowanie
bruzdkowanie

seria mitotycznych podziałów zygoty na coraz mniejsze komórki – blastomery, prowadzące do powstania blastuli

czynniki transkrypcyjne
czynniki transkrypcyjne

białka sprzyjające transkrypcji genów poprzez wiązanie się w pobliskim DNA; umożliwiają aktywację lub deaktywację poszczególnych genów

in vitro
in vitro

sposób przeprowadzania doświadczeń polegający na badaniu procesów biologicznych w warunkach sztucznych, poza organizmem

iPSC 
iPSC 

(ang. induced pluripotent stem cells) indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste, uzyskiwane ze zróżnicowanych komórek organizmu

klonowanie terapeutyczne
klonowanie terapeutyczne

pozyskiwanie metodą in vitro komórek macierzystych z klonów zarodków oraz ich wykorzystywanie w celach medycznych (leczenie różnych chorób)

listki zarodkowe
listki zarodkowe

warstwy komórek pojawiające się we wczesnym rozwoju zarodkowym na etapie gastrulacji i przekształcające w dalszym rozwoju w tkanki i narządy (histogeneza, organogeneza); początkowo tworzą się dwie warstwy: zewnętrzny listek zarodkowy, czyli ektoderma, i wewnętrzny listek zarodkowy, czyli endoderma (entoderma); następnie u większości zwierząt rozwija się między nimi trzeci, środkowy listek zarodkowy, czyli mezoderma

odróżnicowanie
odróżnicowanie

powrót wyspecjalizowanych morfologicznie i funkcjonalnie komórek do stanu niezróżnicowanego

proliferacja
proliferacja

namnażanie się komórek w ciele organizmu (narządzie, jamie) lub w hodowli komórkowej