Przeczytaj
Komórki macierzyste
Komórki macierzyste to niezróżnicowane i niewyspecjalizowane komórki występujące naturalnie w organizmie (komórki macierzyste tkanek) u zwierząt i człowieka, a także wyhodowane w warunkach in vitroin vitro (pierwotne komórki zarodkowe), zdolne do nieograniczonych podziałów (proliferacjiproliferacji) przez całe życie organizmu. Są one okrągłe lub owalne, mają liczne mitochondria i względnie mało cytoplazmy w stosunku do wielkości jądra. Nie zawierają wyspecjalizowanych struktur komórkowych typowych dla komórek dojrzałej tkanki.
Każda komórka macierzysta, dzieląc się, wytwarza dwie komórki potomne, z których jedna pozostaje komórką macierzystą, a druga jest komórką prekursorową. Komórka prekursorowa od razu różnicuje się w wyspecjalizowaną komórkę tkanki lub dzieli się wielokrotnie, w wyniku czego powstają komórki, które następnie ulegają różnicowaniu. Komórki macierzyste mają potencjał przekształcenia się w inne typy komórek organizmu w zależności od wpływu otoczenia. Istotną ich cechą jest zdolność do namnażania się i różnicowania z zachowaniem stałej liczby komórek macierzystych w organizmie. Jest to niezmiernie ważne ze względu na zachodzące w tkankach procesy odnowy i regeneracji.
Rodzaje komórek macierzystych
Komórki macierzyste totipotencjalne zwane są również zarodkowymi, ponieważ są to pierwsze komórki powstające w wyniku bruzdkowaniabruzdkowania zygoty (czyli blastomeryblastomery). Mogą namnażać się w nieskończoność oraz różnicować we wszystkie inne typy komórek.
Komórki macierzyste pluripotencjalne (embrionalne) są zdolne do przekształcenia się w komórki i tkanki wywodzące się z trzech listków zarodkowychlistków zarodkowych, z wyjątkiem komórek łożyska, co odróżnia je od komórek totipotencjalnych. Ten typ komórek występuje w blastocyścieblastocyście.
Komórki macierzyste multipotencjalne mogą przekształcać się w komórki wywodzące się tylko z tego listka zarodkowego, z którego pochodzą. Do tej grupy zalicza się m.in. krwiotwórcze komórki macierzyste, których źródłem jest szpik kostny i krew pępowinowa.
Komórki macierzyste unipotencjalne to dojrzałe komórki macierzyste występujące w tkankach organizmu. Zwane są często somatycznymi i mogą różnicować się tylko w jeden rodzaj komórek, w zależności od warunków otoczenia i miejsca występowania w organizmie. Ich obecność w tkankach dorosłego człowieka zapewnia utrzymanie zdolności regeneracji organizmu i zastępowanie starych wyspecjalizowanych komórek ciała komórkami młodymi.
Pozyskiwanie komórek macierzystych
Największy potencjał z punktu widzenia medycyny mają komórki totipotencjalne i pluripotencjalne. Jednak ich pozyskiwanie wzbudza wiele kontrowersji i problemów natury moralnej, ponieważ pochodzą z zarodków ludzkich uzyskanych metodą zapłodnienia in vitro i niewykorzystanych w celu leczenia niepłodności, a także z zarodków uzyskanych poprzez klonowanie tkanki płodu po poronieniu czy aborcji. Zakłada się w ten sposób specjalne linie hodowlane komórek pluripotencjalnych, które są następnie wykorzystywane w celach medycznych (tzw. klonowanie terapeutyczneklonowanie terapeutyczne).
Komórki macierzyste można wyizolować także z łożyska i krwi pępowinowej. Takie komórki są multipotencjalne, co oznacza, że mogą różnicować się w ograniczone rodzaje komórek, np. w komórki krwi (w tym komórki układu odpornościowego).
W organizmie dorosłego człowieka również występują komórki macierzyste. Multipotencjalne komórki obecne w szpiku kostnym i krwi obwodowej wykazują zdolność do przekształcenia się we wszystkie elementy morfotyczne krwi. Inne, również izolowane ze szpiku, mogą różnicować się w komórki kostne i chrzęstne, a nawet mięśniowe. Multipotencjalne komórki macierzyste wykorzystywane są w leczeniu chorób nowotworowych, m.in. białaczek, chłoniaków czy szpiczaków.
Komórki macierzyste wyizolowano także z rogówki i siatkówki, wątroby, jelita i skóry. Takie komórki, tj. macierzyste komórki unipotencjalne, mogą różnicować się w jeden typ komórek, wśród których występują. Ich pozyskiwanie z danej tkanki pozwala na leczenie chorób z nią związanych.
Metody pozyskiwania komórek macierzystych
Najczęściej komórki macierzyste pozyskuje się od dorosłego człowieka z krwi obwodowej. Procedura ta wymaga przyjmowania na kilka dni przed pobraniem zastrzyków zawierających czynnik wzrostu, który powoduje zwiększenie liczby komórek macierzystych we krwi.
„Metoda pobrania krwiotwórczych komórek macierzystych z krwi obwodowej przypomina procedurę oddawania krwi w stacjach krwiodawstwa. Dawcy zakłada się dwa dożylne dojścia w obydwa przedramiona. Z jednego krew wypływa, trafia do specjalnej maszyny, która odseparowuje krwiotwórcze komórki macierzyste, a następnie krew wraca do organizmu drugim dojściem. Taki zabieg trwa ok. 4–5 godzin, po których dawca od razu może wrócić do domu”.
Indeks górny Źródło: dr Tigran Torosian, lekarz hematolog, dyrektor medyczny Fundacji DKMS, strona internetowa Fundacji DKMS. Indeks górny koniecŹródło: dr Tigran Torosian, lekarz hematolog, dyrektor medyczny Fundacji DKMS, strona internetowa Fundacji DKMS.
Inną metodą jest pozyskanie komórek macierzystych bezpośrednio ze szpiku. Taki zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym i trwa około godziny. Za pomocą specjalnej igły pobierane jest 1–1,5 litra mieszaniny krwi i szpiku kostnego. Najczęściej szpik pobiera się tą metodą z talerza kości biodrowej.
Indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste
Naukowcy wykazali, że często w hodowli in vitro komórka macierzysta jednej tkanki może różnicować się w komórki innej tkanki, w zależności od warunków prowadzonej hodowli. Obecnie badania naukowe skierowane są ku otrzymywaniu tzw. indukowanych pluripotencjalnych komórek macierzystych (iPSCiPSC, ang. induced pluripotent stem cells). Są one otrzymywane ze zmodyfikowanych genetycznie komórek somatycznych, w których pod wpływem czynników transkrypcyjnychczynników transkrypcyjnych zachodzą procesy odróżnicowaniaodróżnicowania komórki. Metodę tę po raz pierwszy zastosowano w 2006 r. w przypadku mysich fibroblastów. W 2012 r. za opracowanie metody przeprogramowania dorosłych komórek organizmu w komórki pluripotencjalne Shin’ya Yamanaka i John Gurdon otrzymali Nagrodę Nobla.
Komórki iPSC mogą być pozyskiwane z własnych komórek jądrzastych pacjenta, które zostały poddane reprogramowaniu. Wykorzystywane są do przeszczepu i zastępowania wadliwych komórek. Dużą zaletą tej metody jest zgodność genetyczna przeszczepianych komórek, co zapobiega odrzuceniu przeszczepu przez organizm pacjenta. Należy pamiętać, że wszystkie komórki organizmu człowieka powstały z jednej komórki zygoty, więc ich materiał genetyczny zasadniczo nie uległ zmianie. Różnicowanie się komórek polega głównie na „włączaniu i wyłączaniu” określonych genów, w zależności od pełnionej w organizmie funkcji. Identyfikacja takich genów i ich aktywacja umożliwia potencjalnie odróżnicowanie się większości typów komórek lub nawet ich bezpośrednie przekształcenie w inny typ komórki występującej w organizmie. Stworzono już linie komórek iPSC pochodzących od pacjentów z cukrzycą lub chorobą Parkinsona, lecz badania nad nimi są wciąż na etapie eksperymentalnym.
Słownik
stadium rozwoju zarodkowego; powstaje w wyniku bruzdkowania; jest zbudowana z trofoblastu ograniczającego jamę blastocysty (blastocel) i węzła zarodkowego; w stadium blastocysty następuje implantacja zarodka do ściany macicy
komórki zarodka w stadium blastuli, powstałe w wyniku bruzdkowania
seria mitotycznych podziałów zygoty na coraz mniejsze komórki – blastomery, prowadzące do powstania blastuli
białka sprzyjające transkrypcji genów poprzez wiązanie się w pobliskim DNA; umożliwiają aktywację lub deaktywację poszczególnych genów
sposób przeprowadzania doświadczeń polegający na badaniu procesów biologicznych w warunkach sztucznych, poza organizmem
(ang. induced pluripotent stem cells) indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste, uzyskiwane ze zróżnicowanych komórek organizmu
pozyskiwanie metodą in vitro komórek macierzystych z klonów zarodków oraz ich wykorzystywanie w celach medycznych (leczenie różnych chorób)
warstwy komórek pojawiające się we wczesnym rozwoju zarodkowym na etapie gastrulacji i przekształcające w dalszym rozwoju w tkanki i narządy (histogeneza, organogeneza); początkowo tworzą się dwie warstwy: zewnętrzny listek zarodkowy, czyli ektoderma, i wewnętrzny listek zarodkowy, czyli endoderma (entoderma); następnie u większości zwierząt rozwija się między nimi trzeci, środkowy listek zarodkowy, czyli mezoderma
powrót wyspecjalizowanych morfologicznie i funkcjonalnie komórek do stanu niezróżnicowanego
namnażanie się komórek w ciele organizmu (narządzie, jamie) lub w hodowli komórkowej