Przeczytaj
Trybunał Stanu jest konstytucyjnym organem władzy sądowniczej utworzonym w celu egzekwowania odpowiedzialnościodpowiedzialności osób pełniących najważniejsze funkcje w państwie za naruszenie konstytucji lub ustawy, w związku z zajmowanym stanowiskiem lub w zakresie swojego urzędowania.
Organizacja Trybunału Stanu
Zgodnie z art. 199 konstytucji Trybunał Stanu składa się z przewodniczącego, którym jest z urzędu Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, dwóch zastępców przewodniczącego i 16 członków wybieranych przez sejm spoza grona posłów i senatorów na czas kadencji sejmu. Zastępcy przewodniczącego Trybunału Stanu oraz co najmniej połowa jego członków powinni mieć kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska sędziego.
Immunitet
Konstytucja przyznaje członkom trybunału immunitet formalny oraz przywilej nietykalności. Członek Trybunału Stanu nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności bez zgody trybunału. Członkowie trybunału nie mogą być też zatrzymani ani aresztowani z wyjątkiem sytuacji, gdy zostali ujęci na gorącym uczynku, a ich zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. W takim wypadku o zatrzymaniu musi zostać niezwłocznie powiadomiony Przewodniczący Trybunału Stanu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanej osoby.
Kary wymierzane przez Trybunał Stanu
Trybunał Stanu jest sądem pierwszej instancji oraz sądem drugiej instancji, co oznacza, że nie istnieje inna instytucja odwoławcza, która mogłaby wyrok trybunału uchylić. Wobec osób skazanych przez Trybunał Stanu nie stosuje się też prawa łaski - jest to jedyny organ władzy sądowniczej, od którego wyroków takie uprawnienie Prezydenta RP nie przysługuje.
Słownik
prawo kandydowania w wyborach do organów władzy
prawo głosowania w wyborach do organów władzy
ustanowione z reguły przez konstytucję konsekwencje, które można zastosować wobec osób zajmujących wysokie stanowiska w państwie, jeśli te osoby podczas wykonywania swoich funkcji naruszyły konstytucję lub inne ustawy
możliwość uchylenia się od zaspokojenia roszczenia po upływie określonego prawem terminu
indywidualny akt ingerencji odpowiedniego organu władzy wykonawczej lub ustawodawczej w kompetencje władzy sądowniczej, polegający najczęściej na całkowitym darowaniu kary lub też częściowym złagodzeniu postanowień wyroku sądowego