Przeczytaj
Szybkość reakcji chemicznej
Szybkość reakcji chemicznejSzybkość reakcji chemicznej jest wyrażana przez zmianę stężenia substratu bądź produktu, podzieloną przez czas, w którym ta zmiana zachodzi. Szybkość reakcji chemicznej, w miarę upływu czasu, zmniejsza się.
Ilość substratu podczas reakcji maleje w jednostce czasu (ubytek stężenia substratu), dlatego przed zmianą stężenia substratu jest znak minus. Dodatni znak przed równaniem oznacza przyrost stężenia produktu.
Jednostką szybkości jest:
Jak obliczamy szybkość reakcji chemicznej?
Przeprowadzono reakcję, która trwała minut. W tym czasie zostało zaobserwowane zmniejszenie stężenia substratu z do .
Jak zatem obliczamy średnią szybkość opisanej powyżej reakcji?
Korzystamy z przedstawionych powyżej wzorów. W podanym przykładzie zmierzono zmianę substratu, więc wybieramy wzór:
Następnie należy przeliczyć minuty na sekundy oraz obliczyć zmianę stężenia substratu:
Teraz, kiedy znane są potrzebne wartości, należy podstawić je do podanego wzoru:
Odpowiedź: Średnia szybkość reakcji wynosi .
W trakcie pewnej reakcji powstaje produkt, którego stężenie zmienia się od do w czasie sekund. Oblicz średnią szybkość reakcji w podanym przedziale czasu.
Jak chemicy mierzą szybkość reakcji? Skąd otrzymują potrzebne dane?
Aby doświadczalnie określić szybkość reakcji chemicznej, chemicy monitorują stężenie lub ilość co najmniej jednego substratu lub produktu. Dostępnych jest wiele metod, a jej wybór zależy od badanej reakcji oraz dostępności sprzętu (monitorowanie masy, , przewodności elektrycznejprzewodności elektrycznej, miareczkowaniemiareczkowanie, metody spektroskopowespektroskopowe).
W reakcjach chemicznych, w których następuje zmiana roztworu, pomiaru szybkości reakcji chemicznej można dokonać, używając -metru (przyrząd, który służy do pomiaru ). Rejestrowane są zmiany w jednostce czasu.
Rozpatrując poniższą reakcję, szybkość można wyznaczyć, np. badając przewodnictwo elektryczne.
Jedną z technik, pozwalającą na wyznaczenie szybkości reakcji chemicznej, jest pomiar przewodnictwa elektrycznego roztworu. Jak wiemy, nośnikami ładunku elektrycznego w roztworach, np. soli czy kwasów, są jony powstałe na skutek dysocjacji elektrolitycznej. Określenie przewodnictwa roztworu może nam dostarczyć informacji dotyczącej ilości jonów w roztworze, a na tej podstawie możemy wyznaczyć stężenie jonów oraz szybkość przebiegającej reakcji chemicznej. W powyższym równaniu reakcji widzimy, że ilość jonów mogących być nośnikami ładunku elektrycznego, która znajduje się po stronie substratów, jest różna od ilości po stronie produktów. Zatem z powodzeniem możemy powiązać zmianę przewodnictwa roztworu z szybkością zachodzenia reakcji.
Z otrzymanych danych pomiarowych można obliczyć stężenia badanych reagentów. Innym sposobem kontroli szybkości powyższej reakcji chemicznej jest pomiar objętości wydzielającego się wodoru.
Podczas przeprowadzania reakcji opisanej równaniem: badano stężenie produktu w zależności od czasu. Wyniki eksperymentu podano w poniższej tabeli. Oblicz średnią szybkość reakcji w podanych przedziałach czasu. Narysuj wykres zależności stężenia produktu od czasu reakcji.
a) Od do
b) Od do
c) Od do
Podczas przeprowadzania reakcji opisanej równaniem: badano stężenie produktu w zależności od czasu. Wyniki eksperymentu podano w tabeli. Oblicz średnią szybkość reakcji w podanych przedziałach czasu:
a) od do
b) od do
c) od do .
czas | |
|---|---|
Słownik
zmiana stężenia substratów lub produktów w jednostce czasu
metoda w chemii analitycznej, która pozwala na dokładne określenie stężenia danego roztworu
miara zdolności materiału do przewodzenia prądu elektrycznego
dziedzina nauki, która obejmuje metody badania materii przy użyciu promieniowania elektromagnetycznego; promieniowanie może być w danym układzie wytworzone lub może oddziaływać z tym układem
ujemny logarytm dziesiętny ze stężenia kationów oksoniowych; miara kwasowości i zasadowości roztworów
Bibliografia
Atkins P., Jones L., Chemical Principles: The Quest for Insight, 5th Edition, New York 2009.
Bielański A., Podstawy Chemii Nieorganicznej, Warszawa 2010.
Clancy Ch., Mustoe F., Chemistry11, Kanada 2001.
Witowski D., Chemia. Zbiór zadań wraz z odpowiedziami, Warszawa 2015.
encyklopedia.pwn.pl