Utworzymy obiekt klasy Pies o nazwie pierwszy_psiak. Za pomocą funkcji type() sprawdzimy, jakiego typu jest utworzony obiekt oraz jakie elementy zawiera.

class Pies:
	pass

pierwszy_psiak = Pies()

print(type(pierwszy_psiak))
# <class '__main__.Pies'>

Typ obiektu pierwszy_psiak to klasa __main__.Pies.

Przykładowe utworzenie obiektu klasy Pies:

pies = Pies()

# przypisujemy konkretne wartości do pól instancji klasy
pies.rasa = 'kundelek'
pies.imie = 'Reksio'

Możemy zdefiniować inne obiekty klasy Pies i przypisać ich polom różne wartości.

# definicja nowych obiektów klasy Pies
pies_a = Pies()
pies_a.rasa = "kundelek"
pies_a.imie = "Reksio"

pies_b = Pies()
pies_b.rasa = "kundelek"
pies_b.imie = "Azor"

pies_c = Pies()
pies_c.rasa = "wilczur"
pies_c.imie = "Brutus"

Każdy z obiektów klasy ma pola klasy o różnych wartościach, a metody podaj_lape() oraz opis_zwierzaka() działają dla każdego obiektu w następujący sposób, tj.  poszczególne obiekty w wyświetlanych komunikatach będą wykorzystywały swoje zmienne wewnętrzne, podane im wcześniej przy inicjalizacji obiektów.

pies_a.opis_zwierzaka()
# Zwierzak typu czworonóg - Reksio, rasa: kundelek
pies_a.podaj_lape()
# Zwierzak Reksio podaje łapę.

pies_b.opis_zwierzaka()
# Zwierzak typu czworonóg - Azor, rasa: kundelek
pies_b.podaj_lape()
# Zwierzak Azor podaje łapę.

pies_c.opis_zwierzaka()
# Zwierzak typu czworonóg - Brutus, rasa: wilczur
pies_c.podaj_lape()
# Zwierzak Brutus podaje łapę.

Łatwo również wykazać, że obiekty klasy są różnymi obiektami. Python ma funkcję id(), pozwalającą pokazać unikatowy identyfikatoridentyfikatoridentyfikator zmiennej.

# przykładowe wyniki wywołania funkcji id()
# jeśli spróbujesz wywołać kod samodzielnie,
# najprawdopodbniej otrzymasz inne wyniki,
# ponieważ Python przyporządkuje obiektom inne
# adresy w pamięci
print(id(pies_a))
# 140279558901432

print(id(pies_b))
# 140279558899752

print(id(pies_c))
# 140279558901712

Zdefiniujmy klasę Hiena, która będzie zawierała pola i funkcje klasy Pies wzbogacone o pewien nowy element. Pozwoli ona na przechowywanie informacji specyficznych dla hieny, przy czym niektóre elementy będą wspólne – dokładnie te, które klasa Hiena odziedziczyła po klasie Pies.

class Hiena(Pies):
    """klasa opisująca hienę - bazuje na klasie Pies"""
    # przypisujemy wszystkim instancjom klasy Hiena wartość zmiennej klasowej rasa

    def __init__(self):
        self.imie: str = ""
        self.rasa: str = "hiena"
        self.rejon_wystepowania: str = ""

    # nadpisujemy metodę, aby wyswietlała też rejon występowania
    def opis_zwierzaka(self):
        print(f"Zwierzak typu {self.typ} - {self.imie}, rasa: {self.rasa}, rejon wystepowania: {self.rejon_wystepowania}")

Możemy zdefiniować kilka obiektów i sprawdzić, jak działają ich metody.

# definicja nowych obiektów klasy Hiena
hiena_a = Hiena()
hiena_a.imie = "Kunegunda"
hiena_a.rejon_wystepowania = "Polska"

hiena_b = Hiena()
hiena_b.imie = "Topaz"
hiena_b.rejon_wystepowania = "Hiszpania"

# próba wywołania metod zdefiniowanych w klasie Pies
hiena_a.opis_zwierzaka()
# Zwierzak typu czworonóg - Kunegunda, rasa: hiena, rejon wystepowania: Polska
hiena_a.podaj_lape()
# Zwierzak Kunegunda podaje łapę.

hiena_b.opis_zwierzaka()
# Zwierzak typu czworonóg - Topaz, rasa: hiena, rejon wystepowania: Hiszpania
hiena_b.podaj_lape()
# Zwierzak Topaz podaje łapę.

(ang. identity) – liczba naturalna, która jest unikatowa i stała dla każdego obiektu w  przestrzeni nazw języka Python w trakcie swojego istnienia; w implementacji CPython jest to adres pamięci RAM, w którym przechowywany jest obiekt

opis (definicja) tworzonych na jej podstawie obiektów; składa się z pól i metod; pola (atrybuty) przechowują wartości, które są cechami obiektu, z kolei metody pozwalają na manipulacje tymi wartościami

(ang. immutable) sekwencja, która jest niemodyfikowalna „w miejscu”, a więc nie można zmienić żadnego z jej elementów wewnątrz, trzeba stworzyć nowy obiekt, który zawiera zmienione elementy; w języku Python większość wbudowanych typów jest niezmienna, np. liczby, krotki, łańcuch znaków

instancja klasy; powstaje w wyniku utworzenia zmiennej typu obiektowego (danej klasy); obiekt jest zbudowany z pól zadeklarowanych w klasie; do zmian wartości pól możemy wykorzystać zaimplementowane w klasie metody; obiekty możemy jednoznacznie identyfikować

Style Guide for Python Code – dokument stworzony przez Guido van Rossum, opisujący konwencje kodowania dla języka Python, które powinny stanowić drogowskaz dla programistów

(ang. OOP – Object Oriented Programming) – paradygmat programowania; konwencja wytwarzania oprogramowania, zalecająca traktowanie programu komputerowego jako współpracujących ze sobą abstrakcyjnych obiektów, posiadających pola/atrybuty (określające stan) oraz metody (definiujące zachowania); obiekty stworzone według klas współpracują ze sobą w celu wykonywania zadań

(ang. type hints) informacja o typie danego obiektu zapisana literalnie w kodzie programu (te podpowiedzi w żaden sposób nie wpływają na działanie programu; z uwagi na dynamiczną naturę języka Python), pomaga ona w zrozumieniu kodu programu i pozwala na sprawdzanie kodu przez różne programy IDE, np. PyCharm czy SublimeText lub Atom; przykład użycia takiego zapisu: zmienna: int = 10; type hints są dokładnie opisane w dokumencie PEP 484, inną nazwą są annotations opisane w dokumencie PEP 3107

(ang. mutable) sekwencja, która jest modyfikowalna „w miejscu”, a więc można zmienić dowolny z jej elementów wewnątrz, bez konieczności przypisywania nowych wartości do kolejnego obiektu; w języku Python zmienne są np. listy, słowniki, zbiory