Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
bg‑lime

Gospodarka wodna roślin

Prawidłowa gospodarka wodna roślin warunkuje przebieg ich wzrostu i rozwoju oraz realizację procesów życiowych w pojedynczych komórkach i w całym organizmie. Zjawiska te obejmują pobieranie wody, rozprowadzanie jej i wydalanie.

R1M7ZWQxKznue
Schemat przedstawia wodną gospodarkę roślin. Obejmuje pobieranie wody, rozprowadzanie jej w roślinie elementami naczyniowymi oraz wydalanie. U roślin wodnych czy mszaków pobieranie wody następuje całą powierzchnią. U roślin lądowych przez włośniki, czyli długie komórki korzenia. Rozprowadzanie wody w roślinie odbywa się elementami przewodzącymi drewna. Trzecim etapem jest wydalanie wody. U roślin lądowych proces odbywa się przez liście w postaci pary wodnej (to transpiracja) lub rzadziej przez wypacanie w stanie płynnym (to gutacja).

Parametrem określającym różnicę między pobieraniem a transpiracją jest bilans wodny. Decydują o nim warunki wzrostu rośliny. Jeżeli ilość pobranej wody jest mniejsza od ilości wydalonej (ujemny bilans wodny), z powodu niedostatecznego jej pobierania lub zbyt szybkiej utraty, roślina traci turgorturgor turgor, więdnie, a w końcu zasycha.

bg‑lime

Podział roślin ze względu na gospodarkę wodną:

roślin hydrostabilnych bilans wodny przez cały czas jest bliski 0, co oznacza, że roślina wykazuje małe wahania zawartości wody i małe zmiany potencjału osmotycznego. Natomiast rośliny hydrolabilne wykazują przez pewien czas bilans wodny ujemny, są jednak w stanie przetrwać okresy niedoboru wody mimo ubytku wody z tkanek.

RfRQv9dFBIpav1
Mapa myśli. Lista elementów:
  • Nazwa kategorii: [bold]Rośliny[\]{color=#669933}{value=40}
    • Elementy należące do kategorii [bold]Rośliny[\]
    • Nazwa kategorii: [bold]Rośliny hydrostabilne[\]{color=#99CC66}
      • Elementy należące do kategorii [bold]Rośliny hydrostabilne[\]
      • Nazwa kategorii: Rozbudowany [br]system [br]korzeniowy{value=24}
      • Nazwa kategorii: Szybka reakcja [br]aparatów [br]szparkowych [br]w przypadku [br]niedoboru wody [br]w glebie{value=30}
      • Nazwa kategorii: Gromadzenie [br]zapasów wody [br]w miękiszu wodnym {value=26}
      • Koniec elementów należących do kategorii [bold]Rośliny hydrostabilne[\]{color=#99CC66}
    • Nazwa kategorii: [bold]Rośliny hydrolabilne[\]{color=#99CC99}
      • Elementy należące do kategorii [bold]Rośliny hydrolabilne[\]
      • Nazwa kategorii: Reakcja [br]aparatów [br]szparkowych[br] dopiero przy[br] znacznym niedoborze [br]wody{value=30}
      • Nazwa kategorii: Mechanizmy [br]zapewniające[br] odporność na spadek[br] potencjału[br] osmotycznego [br] soku komórkowego{value=24}
      • Nazwa kategorii: Słabo rozbudowany [br]system korzeniowy
      • Koniec elementów należących do kategorii [bold]Rośliny hydrolabilne[\]{color=#99CC99}
      Koniec elementów należących do kategorii [bold]Rośliny[\]{color=#669933}{value=40}
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑lime

Pobieranie wody

R10kZLY8FBE5Y1
Włośniki są wydłużonymi wypustkami skórki korzenia, które są przystosowane do pobierania wody i soli mineralnych z gleby.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Dzięki pobieraniu wody roślina jest zaopatrywana w składniki mineralne potrzebne jej do wzrostu i rozwoju. Głównym miejscem pobierania wody i jonów są wyspecjalizowane wypustki komórek skórki korzenia - włośniki.włośnikiwłośniki. Niektóre związki nieorganiczne mogą dostawać się do rośliny również przez liście.

bg‑lime

Parcie korzeniowe

Za „tłoczenie” wody i rozpuszczonych w niej substancji w ciągach elementów przewodzących drewna (ksylemu) odpowiada parcie korzeniowe, czyli ciśnienie płynu powstające w tkankach korzeniowych. Jest ono związane z intensywnym pobieraniem wody przez korzeń, spowodowanym aktywnym (zależnym od nakładu energii) pobieraniem i transportem jonów soli mineralnych z komórek miękiszowych korzenia (graniczących z naczyniami) do naczyń. Parcie korzeniowe współdziała z transpiracją w przewodzeniu wody w roślinie. Powoduje zjawiska: eksudacji i gutacji.

Więcej informacji na temat parcia korzeniowego znajdziesz w e‑materiale: Parcie korzeniowe i gutacjaP12decFvYParcie korzeniowe i gutacja.

bg‑lime

Transpiracja

Głównym organem transpiracji, czyli parowania wody z powierzchni roślin, są liście, z których para wodna uchodzi przez aparaty szparkoweaparat szparkowyaparaty szparkowe. Parowanie umożliwia przepływ wody i soli mineralnych z korzeni do liści przez elementy przewodzące drewna,  wytwarzając tzw. siłę ssącą liści podciągającą wodę ku górze. Ponadto, obniżając temperaturę organów, chroni je przed przegrzaniem. Intensywność transpiracji zależy od stopnia rozwarcia i liczby aparatów szparkowych zlokalizowanych w skórce.

Więcej informacji na temat transpiracji znajdziesz w e‑materiale: Transpiracja i czynniki na nią wpływające.

R1P9P7EEKIZQo
Zjawisko transpiracji u roślin.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Ciekawostka

U roślin narażonych na suszę transpiracja jest ograniczona przez redukcję powierzchni (liście iglaste lub liście przekształcone w ciernie u kaktusowatych) bądź pokrycie skórki włoskami (kutneremkutnerkutnerem) lub grubą warstwą wosku (kutykuląkutykula kutykulą).

bg‑lime

Eksudacja

Eksudacja polega na wydzielaniu się płynu z uszkodzonej powierzchni pędu (pnia) lub korzenia (po odcięciu części nadziemnej), spowodowanym silnym parciem korzeniowym. Wydzielony płyn (eksudat) zawiera rozpuszczone w wodzie jony soli mineralnych i proste związki organiczne. Intensywna eksudacja jest właściwością nielicznych gatunków roślin. U drzew klimatu umiarkowanego (np. klonów, brzóz) pojawia się na wiosnę przed rozwojem liści, u palm – przed zakwitaniem.

bg‑lime

Gutacja

Gutacja to wydzielanie wody w stanie płynnym przez rośliny lądowe wywołane działaniem parcia korzeniowego. Woda jest wydzielana przez specjalne twory, zwane hydatodami, znajdujące się na brzegach lub na końcu liścia w miejscach zakończenia wiązek przewodzących. Intensywna gutacja występuje np. u nasturcji, zbóż i roślin obrazkowatych.

Słownik

aparat szparkowy
aparat szparkowy

wytwór epidermy (powierzchniowej warstwy komórek) organów pędowych roślin; składa się z pary komórek szparkowych, które strukturalnie i funkcjonalnie znacznie różnią się od innych komórek epidermy

kutner
kutner

gęste, martwe i miękkie włoski wypełnione powietrzem; kutner pełni funkcję ochronną przed nadmiernym parowaniem i nagrzewaniem powierzchni liści u roślin występujących na siedliskach suchych lub słonecznych; nadaje roślinom białawo‑srebrzyste zabarwienie (np. u dziewanny, szarotki, starca)

kutykula
kutykula

u roślin zewnętrzna warstwa ściany komórkowej przesycona kutyną, pokrywająca powierzchnię skórki na liściach, łodygach i owocach; chroni przed promieniowaniem ultrafioletowym oraz przed nadmierną transpiracją

pompy jonowe
pompy jonowe

kompleksy wyspecjalizowanych białek (transbłonowych), które uczestniczą w transporcie, przez błony komórkowe, określonych jonów wbrew gradientowi ich stężeń (tzw. transport aktywny); pompy protonowe generują gradient stężenia protonów wykorzystywany m.in. do transportu jonów, np. do pobierania jonów przez komórki skórki korzeni

potencjał wody w roślinie
potencjał wody w roślinie

psiw; ilość energii swobodnej (zdolność do wykonania pracy użytecznej) wnoszonej do układu przez każdy mol wody

turgor
turgor

ciśnienie turgorowe; stan wysycenia komórek i tkanek roślinnych wodą, umożliwiający utrzymanie kształtu i określonej pozycji przez roślinę lub niektóre jej organy, niemające dobrze wykształconej podtrzymującej tkanki wzmacniającej; zależy od potencjału osmotycznego soku wakuolarnego oraz od własności fizykochemicznych ściany komórkowej; obniżenie turgoru może nastąpić na skutek nadmiernego ubytku wody w komórce

włośniki
włośniki

cienkościenne, cylindryczne, długie, wypustki komórek skórki korzenia; tworzą w pobliżu wierzchołka korzenia (za strefą wydłużania) strefę włośnikową, zwiększającą powierzchnię chłonną korzenia 5–40 razy; występują u prawie wszystkich lądowych roślin naczyniowych