Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Fluor jest najbardziej aktywnym niemetalem. Łączy się bezpośrednio z większością pierwiastków. Wyjątek stanowią azot, hel i argon. Fluor jest też najsilniejszym utleniaczem, co można zaobserwować w przypadku reakcji z wodą. W atmosferze fluoru następuje bardzo gwałtowny proces utlenianiareakcja utlenianiautleniania (spalania) wody. W wyniku reakcji powstaje fluorowodór i cząsteczka tlenu.

Przykład 1

Ustal formalne stopnie utlenienia pierwiastków oraz zapisz równania bilansu elektronowo‑jonowego.

F2+H2OHF+O2

Równanie reakcji redukcji:

F2+2 e-2 F- |·2

Równanie reakcji utleniania:

6 H2OO2+4 H3O++4 e-

2 F2+4 e-+6 H2O4 F-+O2+4 H3O++4 e-
2 F2+4 e-+62 H2O4 HF+O2+4 H2O+4 e-
2 F2+2 H2O4 HF+O2

Laboratoryjna, bezpieczna metoda otrzymywania fluorowodoru polega na działaniu mocnego kwasu na fluorek metalu, np:

CaF2(s)+2 H2SO4(stęż.)Ca(HSO4)2(aq)+2 HF(g)
bg‑yellow

Związki fluoru

Związkiem występującym w przyrodzie jest fluorek wapnia. Może być domieszką w apatytachapatytyapatytachfosforytachfosforytyfosforytach lub występować jako samodzielny minerał – fluoryt.

Najważniejszym, nieorganicznym związkiem fluoru jest fluorowodór, który –w przeciwieństwie do innych wodorków fluorowców – ze względu na tworzenie silnych wiązań wodorowych pomiędzy swoimi cząsteczkami, w warunkach normalnych jest cieczą. Reakcja syntezyreakcja syntezyReakcja syntezy fluoru z wodorem zachodzi bardzo gwałtownie również w fazie ciekłej obu reagentów, czyli w temperaturze poniżej -250°C. Jest to wyjątkowe zjawisko, ponieważ w tak niskiej temperaturze większość procesów przebiega bardzo powoli. Szczególna aktywność fluorowodoru przejawia się tym, że ma on zdolność do trawienia szkła.

Ważne!

Otrzymany w reakcji fluorowodór rozpuszcza się w wodzie, tworząc słaby kwas fluorowodorowy o właściwościach żrących i silnie toksycznych.

Doświadczenie 1

UWAGA! Doświadczenie należy wykonywać pod wyciągiem. Koniecznie stosować rękawice ochronne.

R1cpyrxoQJHbX
Problem badawczy: Jak kwas fluorowodorowy działa na szkło?. Hipoteza: Kwas fluorowodorowy reaguje ze szkłem. Odczynniki i sprzęt: kawałek szkła okiennego; fluorek sodu; kwas siarkowy(VI) stężony; łyżeczka; pipeta. Instrukcja wykonania doświadczenia: 1. Przygotuj kawałek szkła. 2. Na szkło nasyp niewielką ilość fluorku sodu. 3. Używając pipety polej niewielką ilością kwasu siarkowego(VI) kryształy soli (aby je zwilżyć). 4. Próbkę pozostaw pod wyciągiem na ok. 1 h. 5. Po tym czasie opłucz dokładnie szkło wodą. 6. Obejrzyj dokładnie powierzchnię szkła. Obserwacje: W miejscu działania mieszaniny fluorku i kwasu siarkowego(VI) można zauważyć wyraźne zmatowienie, zniszczenie szkła. Wnioski: Kwas siarkowy(VI) jako mocniejszy wypierał fluorowodór z jego soli. 2 NaF + H2SO4 → 2 HF + Na2SO4 Powstający kwas fluorowodorowy reaguje z krzemionką, która jest głównym składnikiem szkła. SiO2 + 4 HF → SiF4 ↑ + 2 H2O Proces ten nazywamy trawieniem szkła.
Dla zainteresowanych

Trawienie szkła polega na roztwarzaniu krzemionki w wyniku jej reakcji z fluorowodorem. Pod wpływem fluorowodoru SiO2, tlenek krzemu(IV) ulega przemianie we fluorek krzemu(IV) SiF4. Produktem ubocznym tego procesu jest woda.

SiO2+4 HFSiF4(g)+2 H2O
RrTDvdrGfDzYD
Okno z trawionym szkłem w historycznym szpitalu w Zwickau
Źródło: Lysippos, dostępny w internecie: commons.wikimedia.org, licencja: CC BY-SA 4.0.

Ze względu na właściwości chemiczne, kwas fluorowodorowy nie może być przechowywany w szklanych opakowaniach, a jedynie w pojemnikach z tworzywa sztucznego.

R17bRJ2dinN9L
Ilustracja przedstawia pojemnik z fluorowodorem. Butelka jest wykonana z plastiku, jest biała i ma czarną zakrętkę. Piktogramy określające zagrożenia związane z kontaktem człowieka z fluorowodorem: 1. Ilustracja przedstawia czaszkę człowieka i skrzyżowane kości. Symbol znajduje się w kwadracie otoczonym czerwoną ramką. Substancja oznaczona tym symbolem charakteryzuje się ostrą toksycznością po przyjęciu jej drogą pokarmową, oddechową lub przez kontakt ze skórą. 2. Ilustracja przedstawia dłoń, na którą wylewana jest zawartość probówki oraz poziomą powierzchnię, na którą wylewana jest zawartość probówki. Na powierzchni tej znajduje się wgłębienie. Symbol znajduje się w kwadracie otoczonym czerwoną ramką. Substancja oznaczona tym symbolem wykazuje silne właściwości żrące oraz może wywoływać korozję metali.
Pojemnik z fluorowodorem
Źródło: Dorgan, zmienione, dostępny w internecie: commons.wikimedia.org, licencja: CC BY-SA 3.0.
Ciekawostka

Związki fluoru z innymi fluorowcamifluorowcefluorowcami mają właściwości pośrednie między właściwościami tworzących je pierwiastków. Im cięższy fluorowiec, tworzący związek z fluorem, tym entalpia wiązania jest mniejsza, a fluorek bardziej reaktywny.

Znane są:

ClF, ClF3, ClF5,
BrF, BrF3, BrF5,
IF, IF3, IF5, IF7

Mimo że fluor reaguje ze wszystkimi metalami, to niektóre z nich w niższych temperaturach ulegają pasywacji (pokrywają się warstewką ochronną soli). Należą do nich: Mg, Al, Fe, Ni, Cu, Zn. Z tego powodu materiałem do produkcji aparatury do pracy z fluorem oraz zbiorników do jego transportu może być nikiel.

Fluor tworzy także związki z helowcami. Fluorki kryptonu i ksenonu powstają w reakcji syntezy bezpośredniej z pierwiastków (w zależności od warunków –temperatury, ciśnienia – powstaje odpowiedni fluorek).

Znane są:

  • KrF2 – fluorek kryptonu(II);

  • XeF2 – fluorek ksenonu(II);

  • XeF4 – fluorek ksenonu(IV);

  • XeF6  – fluorek ksenonu(VI).

Związki te stosowane są jako silne środki fluorujące, np.:

XeF4(s)+Pt(s)Xe(g)+PtF4(s)

Fluorki ksenonu są substancjami krystalicznymi.

RZjIIVtHeQQ2y
Modele fluorków ksenonu
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Słownik

reakcja syntezy
reakcja syntezy

(gr. sýnthesis „złożenie”) reakcja chemiczna łącząca proste związki (substraty) do złożonego produktu

fluorowce
fluorowce

halogeny; pierwiastki 17. grupy układu okresowego: fluor (F), chlor (Cl), brom (Br), jod (I), astat (At)

halogenowodory
halogenowodory

fluorowcowodory; związki pierwiastków 17. grupy z wodorem: fluorowodór (HF), chlorowodór HCl, bromowodór HBr, jodowodór HI

reakcja utleniania
reakcja utleniania

(utlenianie, oksydacja; fr. oxygéne dosłownie „kwasoród”, „tlen”) oksydacja, proces polegający na oddaniu elektronu (elektronów) przez jon, atom lub grupę atomów, w wyniku czego podwyższa się stopień utlenienia pierwiastka oddającego elektrony

apatyty
apatyty

(gr. apato „oszukiwać”, ponieważ mylony jest często z innymi minerałami) szeroko rozpowszechnione minerały z gromady fosforanów, które są jednak niezwykle rzadko spotykane w postaci czystej; poza jonami fosforanowymi(V), zawierają w sobie również jony wapnia oraz dodatkowe jony; stanowią podstawowe źródło fosforu w przyrodzie

fosforyty
fosforyty

skały osadowe zbudowane w większości z fosforanów wapnia (apatytów), wykorzystywane jako żródło fosforu oraz do produkcji nawozów fosforowych

Bibliografia

Atkins P., Jones L., Chemia ogólna, Warszawa 2004, s. 951‑968.

Czerwiński A, Czerwińska A., Jelińska‑Kazimierczuk M., Kuśmierczyk K., Chemia 1, Warszawa 2002, s. 335‑346.

Emsley J., Chemia. Przewodnik po pierwiastkach, Warszawa 1997, s. 70‑71.

Kałuża B., Kamińska F., Chemia. Podręcznik. Zakres rozszerzony, cz. 1, Warszawa 2013, s. 298‑299.

Waselowsky K., 225 doświadczeń chemicznych, Warszawa 1987, s. 51.