Przeczytaj
W przyrodzie istnieje wiele czynników powodujących modyfikacje w zapisie genetycznym. Są one nazywane mutagenamimutagenami, a zmiany, które w wyniku ich działania zostają utrwalone w DNA, określa się jako mutacjemutacje.
Czynniki mutagenne i ich źródła
Mutageny mają zazwyczaj pochodzenie egzogenne – są czynnikami zewnętrznymi działającymi na organizm. Istnieją także mutageny endogenne, czyli wytwarzane w ustroju, do których zalicza się np. reaktywne formy tlenu – naturalne produkty metabolizmu mogące wywoływać stres oksydacyjny w komórce.
Wyróżnia się substancje mutagenne o udowodnionym działaniu mutagennym na człowieka oraz prawdopodobnym działaniu mutagennym, wnioskowanym na podstawie obserwacji lub innych dowodów, np. badań na innych gatunkach ssaków. Ponadto mutageny dzieli się na:
chemiczne;
fizyczne;
biologiczne.
Mutageny chemiczne
Do podstawowego składu zasad, które wbudowywane są w procesie replikacjireplikacji, należą zasady purynowe: adenina i guanina oraz zasady pirymidynowe: tymina i cytozyna. Mutageny chemiczne określa się jako związki bezpośrednio oddziałujące z DNA, prowadzące w konsekwencji do zmiany sekwencji nukleotydowej tej cząsteczki. Zdarza się, że podczas replikacji do łańcucha DNA zostanie wbudowany tzw. analog zasady, czyli związek o strukturze zbliżonej do zasady występującej w DNA.
Jednym z analogów zasad jest 5‑bromouracyl, który może zostać wbudowany w miejsce tyminy. W większości przypadków tworzy on parę z adeniną, ale zdarza się, że przyjmuje formę, w której może sparować się z guaniną. Zmiana ta może zostać utrwalona w procesie replikacji, co będzie skutkować mutacją. Z tego względu 5‑bromouracyl zalicza się do chemicznych czynników mutagennych.
Inne związki należące do grupy mutagenów chemicznych obejmują: 2‑aminopurynę (analog guaniny i adeniny), kwas azotawy, reaktywne formy tlenu, hydroksyloaminę, a także czynniki wnikające do struktury podwójnej helisy DNA, takie jak bromek etydyny (EtBr).
Mutageny fizyczne
Do mutagenów fizycznych należą:
promieniowanie jonizujące, np. promieniowanie X lub gamma (gamma), uszkadzające DNA – do źródeł tego typu promieniowania zalicza się aparaturę medyczną (aparaty rentgenowskie) oraz elektrownie atomowe;
promieniowanie ultrafioletowe (UV), powodujące powstawanie dimerów pirymidynowych, potencjalnie wywołujących zmiany podczas replikacji w przypadku nieodpowiedniego działania systemu naprawy DNA; promieniowanie UV związane jest z promieniowaniem słonecznym;
promieniowanie radioaktywne wywołane przez niestabilne izotopy pierwiastkówizotopy pierwiastków, a także przez aktywność człowieka – testy termojądrowe;
promieniowanie cieplne.
Nagłe skoki temperatury prowadzą niekiedy do hydrolizy wiązania beta‑N-glikozydowego w zasadach azotowych, powodując powstawanie pustych miejsc w nici DNA, które w wyniku działania mechanizmów naprawczych DNA mogą zostać wypełnione błędnym nukleotydem. Może to spowodować utrwalenie się mutacji w kolejnych cyklach replikacji.
Mutageny biologiczne
Niektóre wirusy RNA, zwane retrowirusamiretrowirusami, mają zdolność do wbudowywania swojego materiału genetycznego do genomu infekowanego gospodarza. Jest to możliwe dzięki enzymowi odwrotna transkryptaza, która przepisuje RNA wirusa na DNA. Takie DNA jest następnie wbudowywane do DNA gospodarza za pomocą enzymu integrazy. Zintegrowanie genomu wirusowego jest trwałą zmianą w informacji genetycznej komórki gospodarza.
Do mutagenów biologicznych zaliczane są również grzyby pleśniowe produkujące aflatoksynyaflatoksyny.
Mutacje a choroby genetyczne
Mutacje w pewnych genach mogą być bardziej niebezpieczne od innych. Czasami substytucja jednego nukleotydusubstytucja jednego nukleotydu może skutkować poważną chorobą. Jej przykładem jest anemia sierpowata – wrodzona niedokrwistość spowodowana nieprawidłową strukturą hemoglobiny w czerwonych krwinkach. Mutacja wywołująca tę chorobę wpływa na obniżenie powinowactwa hemoglobiny do tlenu, a w warunkach niskiej dostępności do tlenu – polimeryzację cząsteczek hemoglobiny.
Niektóre mutageny wywołują mutacje DNA, które prowadzą do rozwoju choroby nowotworowej – są to czynniki rakotwórcze (karcenogenne). Zalicza się do nich m.in. substancje chemiczne, promieniowanie jonizujące i UV, a także niektóre wirusy. Powodują one mutacje genów regulujących (tzw. protoonkogenów) i powstanie onkogenów. Prowadzi to do zaburzenia cyklu komórkowego i w konsekwencji zainicjowania procesu nowotworzenia. Onkogeny odpowiadają za niekontrolowaną proliferację, czyli namnażanie się komórek, co skutkuje rozwojem różnego rodzaju nowotworów.
Test Amesa to prosta i szybka metoda określająca potencjał mutagenny badanego czynnika. W teście wykorzystuje się konkretne szczepy bakterii z rodzaju Salmonella, które przez obecność wielu mutacji w swoim materiale genetycznym nie produkują niezbędnego im do życia aminokwasu – histydyny. Bakterie te wysiewa się na podłoże z minimalną zawartością histydyny i wystawia na działanie czynnika potencjalnie mutagennego poprzez naniesienie na podłoże krążka z bibuły nasączonego badaną substancją. Jeżeli po inkubacji na płytce obserwowany jest wzrost bakterii, czynnik uznaje się za mutagenny – w wyniku mutacji bakterie „odzyskały” zdolność do syntezy histydyny, bez której ich wzrost na podłożu jej pozbawionym nie byłby możliwy. Zjawisko to nazywa się rewersją mutacji.
Słownik
grupa związków wielopierścieniowych o silnym działaniu toksycznym, rakotwórczym, mutagennym i teratogennym na organizmy człowieka i zwierząt, wytwarzana przez niektóre gatunki pleśni z rodzaju kropidlak – Aspergillus flavus oraz Aspergillus parasiticus
atomy tego samego pierwiastka różniące się liczbą neutronów
czynnik mutagenny warunkujący powstawanie nowotworów
trwała zmiana w materiale genetycznym powstająca nagle, samoistnie lub z powodu działania różnych czynników
czynnik wywołujący mutacje
proces powielania materiału genetycznego w komórce
wirus, którego materiałem genetycznym jest RNA zdolne do integracji z genomem gospodarza po przeprowadzeniu odwrotnej transkrypcji
stan wynikający z nadmiaru reaktywnych form tlenu w komórce
typ spontanicznej mutacji genowej, w której dochodzi do zmiany składu nukleotydowego DNA poprzez podstawienie jednej pary zasad przez inną, np. A‑T zamiast G‑C.