Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Wybrane przykłady ujęcia motywu zdrady w literaturze

Słownik języka polskiego podaje trzy znaczenia słowa zdrada:

  1. niedochowanie wierności wobec partnerki lub partnera;

  2. złamanie jakichś zasad, idei;

  3. działanie na szkodę kraju.

Przykłady można znaleźć w historii i literaturze. Strach, ambicja, zysk, fanatyzm to najczęstsze przyczyny zdrady. Bolesław Piasecki, Aleksander Wielopolski, Szczęsny Potocki, Ludwik Kalikstein to postacie autentyczne, których zdrada doprowadziła do tragedii wielu ludzi. Motyw zdrady od dawna fascynował artystów, w literaturze odnajdziemy wiele jednoznacznych i niejednoznacznych portretów zdrajcy. Najczęściej wymykają się one jednoznacznym ocenom.

William Szekspir Makbet (epoka elżbietańska)

ROXsTAH9HGH1W1
Aktor Herbert Beerbohm Tree jako Makbet w filmie z 1916 roku.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Historia Makbeta rozgrywa się w Szkocji, gdzie dochodzi do krwawej walki o władzę. Tytułowy bohater pod wpływem przepowiedni, która rozbudza w nim ambicje polityczne, zabija swego pana, króla Szkocji Dunkana i obejmuje tron. Chcąc utrzymać władzę, posuwa się do coraz potworniejszych zbrodni, pozbawiając życia m.in. swego przyjaciela Banka. Ostatecznie jednak ponosi klęskę, ginąc w walce z Makdufem, jednym z panów szkockich. Powodem zdrad, których dopuszcza się Makbet, jest żądza władzy. Według Szekspira zdrada i zbrodnia, jak każde zło, muszą zostać ukarane. Zbrodniczego króla Szkocji wyrzuty sumienia prowadzą do szaleństwa, a jego żonę, Lady Makbet, która pchnęła go do pierwszej zbrodni, wiodą do samobójczej śmierci. Bohaterowie Szekspira są skomplikowani i wielowymiarowi. Ich historia pokazuje, w jaki sposób zło rodzi zło i w jaki sposób zdrada przyczynia się do następnej zdrady i zbrodni.

Gustav Flaubert Pani Bovary (realizm, w Polsce – pozytywizm)

R16lzmixjK7O3
Od imienia bohaterki utworzono pojęcie bowaryzmu, które oznacza eskapizm, ucieczkę przed światem realnym w krainę marzeń oraz tworzenie wyimaginowanego wizerunku własnej osoby. Bowaryzm tłumaczy (choć nie usprawiedliwia) zdrady Emmy i wyjaśnia, dlaczego marzenie o miłości okazało się dla niej silniejsze niż zasady moralne.
Źródło: Pixabay, domena publiczna.

Flaubert po napisaniu tej powieści wypowiedział słynne zdanie: Pani Bovary to ja. Stwierdzenie to miało podwójny sens: wyrażało przekonanie autora, że to najważniejsza książka, jaką stworzył, a także że bierze swoją bohaterkę w obronę i sugeruje czytelnikom, aby przyjrzeli się jej wnikliwiej. Emma Bovary jest postacią złożoną – to wrażliwa i nieszczęśliwa kobieta, która przez całe życie poszukuje miłości. Pochodząca z warstwy zamożnych chłopów dziewczyna, wyróżniająca się urodą i delikatnością, zostaje wysłana na pensję w klasztorze. Płytka religijność i romansowe lektury, które tam pochłania, wyrabiają w niej fałszywe wyobrażenia na temat życia. Kiedy wychodzi za mąż za wiejskiego lekarza Karola Bovary, jej marzenia zderzają się z szarą rzeczywistością. Niedobrane małżeństwo i niedojrzałość Emmy stają się przyczyną jej romansów. Emma zdradza męża z ziemianinem Rudolfem Boulanger, a potem z młodym notariuszem Leonem Dupuis. Związki te nie przynoszą jej szczęścia, kochankowie ją wykorzystują i przyczyniają się do jej kłopotów finansowych. Kiedy komornik zajmuje cały skromny majątek państwa Bovary, przerażona perspektywą materialnej nędzy i towarzyskiego skandalu Emma popełnia samobójstwo. Dopiero po tej tragicznej śmierci Karol poznaje prawdę o podwójnym życiu żony.

Czesław Miłosz Który skrzywdziłeś (współczesność)

Wiersz powstał w roku 1950 w ponurych czasach komunizmu, zniewolenia i całkowitej zależności Polski od Związku Sowieckiego. Ma on podwójny wymiar – historyczny (odnoszący się do czasu, w którym został napisany) oraz uniwersalny. Składa się z dwóch części. W pierwszej znajduje się opis zdrajcy – despotydespotyzmdespoty:

Czesław Miłosz Który skrzywdziłeś

(fragment)
Który skrzywdziłeś człowieka prostego
Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając
Gromadę błaznów koło siebie mając
Na pomieszanie dobrego i złego.

skrz Źródło: Czesław Miłosz, Który skrzywdziłeś, [w:] tegoż, Wiersze, 1987, s. 261.

Cyniczny śmiech krzywdziciela oraz jego siła, którą czerpie z poklasku służalców oraz zastraszenia ludzi, nie jest jednak wieczna. Druga część wiersza zawiera przestrogę pod jego adresem – wypowiada ją podmiot liryczny, przedstawiający się jako poeta. Okrucieństwo nie zagwarantuje tyranowi bezpieczeństwa, a dzięki poetom, którzy przechowają pamięć o zbrodniach, wyrok historii będzie okrutny. Jedynym wyjściem dla tyrana jest:

Czesław Miłosz Który skrzywdziłeś

(fragment)
(…) świt zimowy
I sznur i gałąź pod ciężarem zgięta.

skrz Źródło: Czesław Miłosz, Który skrzywdziłeś, [w:] tegoż, Wiersze, 1987, s. 261.
RPGILmAmNIKgy
Cavalier d’Arpino, Pojmanie Jezusa, ok. 1597
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Wizja samobójczej śmierci, okrutnej i poniżającej, odsyła do obrazu końca życia innych „wielkich” zdrajców – Judasza i Zygfryda de LöweKrzyżaków Sienkiewicza.

Słownik

despotyzm
despotyzm

(gr.despótēs - mistrz, władca) forma nieograniczonych rządów charakteryzujących się nieograniczonymi uprawnieniami władzy, oparta na terrorze, nieprzestrzegająca praw obywatelskich: dyktatura; tyrania; satrapia

eskapizm
eskapizm

(ang. escape - uchodzić, wymykać się) ucieczka, oderwanie się od rzeczywistości, unikanie problemów, w psychologii oznacza ucieczkę człowieka od problemów życia codziennego w świat iluzji