Przeczytaj
Racja stanu
Rację stanu najkrócej można określić jako nadrzędny interes państwowy, wspólny dla większości obywateli i organizacji działających w państwie oraz poza jego granicami, ale na rzecz (korzyść) tego państwa. Zawartość treściowa pojęcia racji stanu to niepodległość, suwerenność i integralność terytorialna państwa, a także ochrona jego bezpieczeństwa, tożsamości narodowej i możliwości rozwojowych. Po raz pierwszy pojęcie racji stanu pojawiło się w pracy włoskiego filozofa Giovanniego Botero pt. Della Ragion di Stato w 1589 r., natomiast za twórcę koncepcji racji stanu jest uważany Niccolò Machiavelli.
Zgodnie z Białą Księgą Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej polska racja stanu obejmuje kilka bardzo istotnych obszarów.
Kierowanie się polską racją stanu przez podmioty prowadzące politykę zagraniczną powinno odnosić się do wszystkich państw i podmiotów prawa międzynarodowego, w tym szczególnie do sąsiadów Polski.
Podmioty zaangażowane w realizację polskiej polityki zagranicznej
Polska polityka zagraniczna jest prowadzona przez Radę Ministrów, natomiast Prezydent RP jako reprezentant państwa w stosunkach zewnętrznych współdziała z Prezesem Rady Ministrów i ministrem spraw zagranicznych. Do zadań ministra spraw zagranicznych należy koordynowanie polityki zagranicznej rządu i zapewnienie utrzymania stosunków z innymi państwami, dbanie o interesy Polski i jej obywateli, a także o międzynarodowy wizerunek Polski. Polską politykę zagraniczną realizują urzędnicy i dyplomaci pracujący w Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz na placówkach zagranicznych. Funkcjonują oni w ramach służby zagranicznej.
Rozważ, który podmiot odgrywa ważniejszą rolę w polskiej polityce zagranicznej: Prezydent RP czy Prezes Rady Ministrów.
Podstawy prawne wzajemnych stosunków Polski z sąsiadami
Polska graniczy z siedmioma państwami, w tym czterema wchodzącymi w skład Unii Europejskiej (Niemcy, Czechy, Słowacja, Litwa) i trzema spoza Unii Europejskiej (Rosja, Białoruś, Ukraina). Z wszystkimi sąsiadami Polska ma podpisane bilateralnebilateralne traktaty o przyjaźni i współpracy, zawarte kolejno:
17 czerwca 1991 r. z Niemcami;
6 października 1991 r. z Czechosłowacją (w 1993 r. podpisanie odrębnych protokołów z Czechami i Słowacją o sukcesji traktatów z Czechosłowacją);
18 maja 1992 r. z Ukrainą;
22 maja 1992 r. z Rosją;
23 czerwiec 1992 r. z Białorusią;
26 kwietnia 1994 r. z Litwą.
Relacje Polski z państwami sąsiedzkimi, będącymi członkami Unii Europejskiej
Polska – Niemcy
Relacje polsko‑niemieckie mają bardzo długą i burzliwą historię. Znajdziemy w nich zarówno sukcesy, jak i problemy.
Za istotne problemy w tych relacjach należy uznać:
asymetrię w partnerstwie obu państw, szczególnie w dziedzinie gospodarczej i społecznej;
nierówny status polskiej mniejszości w Niemczech;
krytykowanie przez Niemcy uczestnictwa Polski w wojnie w Iraku w 2003 r.;
krytykę wymierzoną w polski rząd za popieranie rozszerzenia NATO o Ukrainę i Gruzję;
krytykę niemieckiego rządu przez polskie władze w związku z budową gazociągu północnego z pominięciem Polski;
krytykę Niemiec związaną z popieraniem przez ten kraj traktatu konstytucyjnego UEUE, planów utworzenia z Unii federacji, a także pakietu klimatycznego;
domaganie się przez stronę niemiecką odszkodowań za mienie utracone przez Niemców wysiedlonych po 1945 r.;
polskie roszczenia odszkodowawcze związane ze zbrodniami i szkodami wyrządzonymi przez Niemcy w latach 1939–1945;
podejmowanie przez Niemcy działań mających na celu wypaczanie historii i rozmywanie odpowiedzialności, którą ponoszą Niemcy w związku z wybuchem i skutkami II wojny światowej;
budowę przez Niemcy i Rosję gazociągu Nord Stream II.
Zastanów się, jakie znaczenie ma kwestia reparacji wojennych dla relacji polsko‑niemieckich.
Polska – Czechy i Polska – Słowacja
Z kolei problemami są:
zaszłości historyczne związane z aneksją przez Polskę Zaolzia w 1938 r., a także wkroczenie polskich wojsk do Czechosłowacji w 1968 r. w ramach interwencji Układu Warszawskiego;
próby ograniczania czeskiego rynku dla polskich produktów spożywczych w 2012 r. zwane „wojną spożywczą”;
stosunkowo niski poziom inwestycji polsko‑słowackich.
Podaj główne motywy utworzenia Grupy Wyszehradzkiej dla Polski, Czech i Słowacji. Uzasadnij swoje zdanie.
Polska – Litwa
Po stronie sukcesów w relacjach polsko‑litewskich są m.in.:
Problemy w stosunkach z Litwą, to m.in.:
spory historyczne dotyczące np. żądania strony litewskiej uznania, że w latach 1920–1939 Wileńszczyzna znajdowała się pod polską okupacją, różnej oceny działań AK i oddziałów litewskich na tym obszarze podczas II wojny światowej;
nierespektowanie wobec Polaków na Litwie postanowień traktatu o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy (dyskryminacja polskiej mniejszości).
Słownik
dwustronne
różnicowanie
zrzeszenie Polski, Czech, Słowacji i Węgier mające na celu pogłębianie współpracy między tymi państwami
organizacja utworzona przez ministrów spraw zagranicznych trzech państw: Polski, Niemiec i Francji w celu rozwoju współpracy pomiędzy tymi państwami, a także promowania odradzającej się Polski na arenie międzynarodowej
Unia Europejska