Choroba wywoływana przez wirusa polio. Kiedyś często występująca przyczyna niepełnosprawności u dzieci, obecnie przypadłość dość rzadka. Zmiana ta zaszła właśnie dzięki wprowadzeniu powszechnych szczepień. W Polsce od ponad 40 lat nie ma nowych zachorowań.

Zakażenie HPV zwiększa ryzyko rozwoju raka szyjki macicy. Najskuteczniejszą formą profilaktyki są szczepienia oraz okresowe badania ginekologiczne i cytologiczne. W Polsce nie są to szczepienia obowiązkowe, ale zalecane. Powinny być wykonywane u dziewcząt i chłopców (w celu ograniczania szerzenia się wirusa) przed inicjacją seksualną.

Profilaktyka grypy obejmuje podobne zachowania co przy innych chorobach rozprzestrzenianych drogą kropelkową, np. częste mycie rąk oraz zasłanianie ust i nosa podczas kichania. Ponadto istnieje szczepionka na grypę, która jest bezpieczna i skuteczna, jednak powinna być podawana co roku w sezonie infekcyjnym ze względu na dużą zmienność wirusa. Szczególnie istotne są szczepienia osób z grup ryzyka i mających kontakt z nimi (np. kobiety w ciąży, pacjenci z niedoborami odporności lub chorobami przewlekłymi, personel placówek ochrony zdrowia).

Skuteczna profilaktyka to szczepienia ochronne – w Polsce zaliczane do obowiązkowych, podawane w dwóch dawkach jako szczepionka skojarzona przeciwko odrze, śwince i różyczce.

Najskuteczniejszą formą profilaktyki tej choroby są szczepienia, które w Polsce zaliczane są do szczepień zalecanych.

Szczepienie przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A należy w Polsce do szczepień zalecanych (innym sposobem profilaktyki jest przestrzeganie zasad higieny osobistej i poprawa warunków sanitarnych), natomiast szczepienie przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B jest obowiązkowe. Nie istnieje szczepionka na WZW typu C. Profilaktyka w tym przypadku skupia się na nieswoistych metodach zapobiegania zakażeniu (do którego dochodzi drogą krwiopochodną i drogą kontaktów seksualnych): sterylizacji sprzętu medycznego, badaniu krwi do przetoczeń i narządów do przeszczepu, używaniu sprzętu jednorazowego użytku oraz unikaniu kontaktu z krwią.

To najsłabiej dotąd poznany mechanizm oporności, polegający prawdopodobnie na wbudowywaniu w osłony komórkowe bakterii białka, które hamuje uwalnianie materiału genetycznego faga do komórki bakteryjnej.

Jeżeli wirus ominie opisane mechanizmy oporności, przenosi swój materiał genetyczny do komórki bakteryjnej. Ale i na tym etapie bakterie mogą się bronić, hamując różne stadia namnażania się bakteriofagów: replikacji, transkrypcji, translacji i składania nowych cząstek wirusowych. Związane jest to m.in. z wytwarzaniem przez bakterie enzymów degradujących materiał genetyczny faga oraz produkcją białek blokujących wszystkie etapy namnażania się wirusów. Mechanizmy te często zaburzają funkcjonowanie komórek bakteryjnych, powodując śmierć bakterii – ograniczają jednak liczbę wirusów w całej populacji bakteryjnej.

Polegają na degradacji materiału genetycznego faga przy równoczesnej modyfikacji własnego DNA, aby nie został on uszkodzony.

Niedawno odkryty system obrony bakterii. Polega na występowaniu krótkich odcinków powtarzającego się DNA bakteryjnego, w który wbudowywane są fragmenty materiału genetycznego bakteriofaga. Powoduje to wytworzenie opornościopornośćoporności na późniejszą infekcję tym samym typem bakteriofaga dzięki możliwości szybkiego rozpoznania i degradacji obcego DNA.