Przeczytaj
Protisty jako grupa parafiletyczna
Protisty (Protista) to grupa parafiletycznagrupa parafiletyczna. Oznacza to, że została sztucznie utworzona i obejmuje organizmy, które są ze sobą słabo spokrewnione. Z tego powodu charakteryzują się one ogromną różnorodnością pod względem morfologicznym i funkcjonalnym.
Ogólna charakterystyka
Protisty są kosmopolitycznymikosmopolitycznymi organizmami o prostej, lecz zróżnicowanej budowie. Występują wśród nich formy jednokomórkowe, kolonijne i wielokomórkowe. Wielkość jednokomórkowców waha się od kilku mikrometrów do kilku milimetrów. Formy wielokomórkowe, w przeciwieństwie do np. roślin czy zwierząt, nie tworzą tkanek.
Ruch
Większość protistów jednokomórkowych może aktywnie się przemieszczać. Sposób poruszania się związany jest z ich budową. Ze względu na rodzaj organelli ruchu protisty jednokomórkowe dzieli się na: pełzaki (Amoeba), wiciowce (Euglena virdis) oraz orzęski (Ciliata). Gatunki należące do pełzaków wykonują ruch za pomocą wypustek plazmatycznych zwanych pseudopodiami (tzw. ruch ameboidalny, pseudopodialny, czyli pełzakowaty). Natomiast wiciowce i orzęski poruszają się za pomocą wici lub rzęsek zwanych undulipodiami, a sposób wykonywanego przez nie ruchu określany jest jako undulipodialny. Jednokomórkowe protisty pozbawione organelli ruchu (np. chlorella – Chlorella) oraz osiadłe wielokomórkowce (np. morszczyn – Fucus) mogą być przenoszone przez wodę.
Tryb życia i sposób oddychania
Protisty występują zarówno w środowisku wodnym (wody słodkie, słonawe i słone), jak i lądowym (mokre gleby i piaski). Mogą żyć wolno lub być pasożytami. Większość z nich oddycha tlenowo, prowadząc wymianę gazową całą powierzchnią ciała. Jedynie gatunki pasożytnicze zdolne są do przeprowadzania procesu fermentacji.
Pobieranie pokarmu
Wśród protistów występują zarówno organizmy samożywne (autotroficzneautotroficzne), jak i cudzożywne (heterotroficzneheterotroficzne).
Przez błony komórkowe do wnętrza organizmu może napływać również woda. Jej nadmiar usuwany jest przez tzw. wodniczki tętniącewodniczki tętniące, spełniające tym samym funkcję osmoregulatorów. Więcej informacji na temat tego procesu u protistów znajdziesz w e‑materiale pt. „Osmoregulacja u pantofelka”.
Odbieranie bodźców
Protisty odbierają bodźce zewnętrzne poprzez zmianę polaryzacji błony komórkowej. Dodatkowo niektóre miksotrofymiksotrofy mają narząd światłoczuły zwany plamką oczną (inaczej stigmą). Zbudowana jest ona z fotoreceptora i tworu zawierającego barwnik.
Rozmnażanie
Większość protistów rozmnaża się bezpłciowo poprzez mitotycznymitotyczny podział komórki (jednokomórkowce poruszające się), pączkowanie (jednokomórkowce osiadłe) lub fragmentacjęfragmentację (wielokomórkowce). Wiele gatunków rozmnaża się płciowo. U wielokomórkowych protistów doszło do zróżnicowania się gamet. W zależności od tego, jakiej wielkości są łączące się ze sobą komórki i czy mają zdolność poruszania się, wyróżnia się trzy rodzaje zapłodnienia (gamii): izo-, anizo- i oogamię.
Orzęski wymieniają się materiałem genetycznym w procesie płciowym zwanym koniugacją. W jej wyniku nie zwiększa się liczba komórek, ale dochodzi do rekombinacji materiału genetycznego. W przeciwieństwie do rozmnażania bezpłciowego koniugacja zwiększa wartość adaptacyjną potomstwa. Więcej na temat tego procesu przeczytasz w e‑materiale „Koniugacja orzęsków”.
Znaczenie protistów dla środowiska i człowieka
Znaczenie dla środowiska
Autotroficzne protisty uczestniczą w produkcji materii organicznej.
Protisty grzybopodobne są destruentamidestruentami i rozkładają martwą materię, uczestnicząc tym samym w obiegu pierwiastków w przyrodzie.
Niektóre gatunki mogą pochłaniać cząsteczki organiczne występujące w środowisku, a także ograniczać liczbę bakterii poprzez ich fagocytowanie.
Protisty są ważnym ogniwem łańcucha pokarmowego. Wybrane gatunki okrzemek wchodzą w skład planktonuplanktonu, stanowią więc pożywienie dla wielu zwierząt żyjących w środowisku wodnym.
Gatunki należące do zielenic (Chlorophyta) w wyniku masowego występowania powodują zakwit wody. Zakwit sinic (Cyanoprokaryota) wskazuje na nadmierną żyzność wody i pogorszenie jej jakości.
Znaczenie dla człowieka
Zakwit wody w stawie hodowlanym spowodowany obecnością drobnych zielenic może być korzystny, ponieważ oznacza to większą ilość pokarmu dla ryb odżywiających się glonami.
Protisty, które mają twarde osłonki, występują pod postacią skamielin, stanowiąc źródło informacji na temat historii Ziemi. Część z nich uformowała wapienie pochodzenia otwornicowego.
Algi (niektóre gatunki morskich protistów) zawierają wiele związków biologicznie czynnych, w tym pierwiastki pobierane z wody (m.in. cynk, wapń, magnez, fluor, fosfor, miedź i jod). Wyizolowane z nich ekstrakty są wykorzystywane do produkcji nawozów, pasz i kosmetyków. Z kolei jednokomórkowe protisty, takie jak Chlorella pyrenoidosa czy Scenedesmus obliquus, są hodowane w celu pozyskiwania preparatów zwanych chlorellą i spiruliną, bogatych w witaminę BIndeks dolny 1212.
Wśród protistów istnieją również pasożytnicze gatunki chorobotwórcze, np. zarodziec malaryczny (Plasmodium malariae), wywołujący malarię, i świdrowiec gambijski (Trypanosoma gambiense), odpowiedzialny za śpiączkę afrykańską.
Protist chorobotwórczy | Wywoływana choroba |
---|---|
zarodziec malaryczny (Plasmodium malariae) | malaria |
świdrowiec gambijski (Trypanosoma gambiense) | śpiączka afrykańska |
rzęsistek pochwowy (Trichomonas vaginalis) | rzęsistkowica |
Toxoplasma gondii | toksoplazmoza |
Pełzak czerwonki (Entamoeba histolytica) | pełzakowica |
Ogoniastek jelitowy (Giardia intestinalis) | lamblioza |
Słownik
inaczej samożywność; zdolność organizmu do syntezy złożonych związków organicznych z prostych związków nieorganicznych przy udziale energii świetlnej (fotosynteza) lub energii chemicznej (chemosynteza)
organizmy, które żywią się szczątkami organicznymi lub odchodami; powodują rozkład złożonych związków organicznych do prostszych oraz ich mineralizację, co umożliwia obieg pierwiastków w przyrodzie; stanowią końcowy etap łańcucha pokarmowego
enzymy katalizujące rozpad wiązań chemicznych w procesie hydrolizy
(gr. phágos – pożeracz, kýtos – naczynie, komórka) rodzaj endocytozy, proces pochłaniania (pożerania) dużych cząstek oraz komórek lub ich fragmentów przez organizmy jednokomórkowe bądź wyspecjalizowane komórki organizmów o bardziej złożonej budowie (fagocyty)
sposób rozmnażania bezpłciowego; oddzielanie się od organizmu macierzystego jego fragmentów dających początek nowym organizmom
takson obejmujący wszystkich potomków ostatniego wspólnego przodka, np. ssaki
sztuczny takson obejmujący tylko część organizmów pochodzących od jednego przodka
odżywianie się gotowymi związkami organicznymi przez organizmy niezdolne do syntezy związków organicznych z nieorganicznych
(gr. míxos – mieszany; trophḗ – żywienie, karmienie) organizmy zachowujące się zależnie od warunków jak samożywne (autotrofy) lub jak cudzożywne (heterotrofy)
proces podziału jądra komórkowego, któremu towarzyszy rozdzielenie chromosomów
gatunek o bardzo szerokim zasięgu geograficznym
rodzaj endocytozy, polegający na pobieraniu przez komórkę z otaczającego środowiska płynów lub określonego rodzaju makrocząsteczek, np. białek czy polisacharydów
zespół organizmów biernie unoszących się w wodzie; stanowi pożywienie wielu zwierząt
błoniasty pęcherzyk w cytoplazmie protistów, za pomocą którego wydalane są produkty przemiany materii oraz nadmiar wody