Przeczytaj
Warto przeczytać
Układem termodynamicznym nazywamy pewną wyróżnioną część przestrzeni zawierającą substancje, podlegające procesom termodynamicznym. Wszystko, co nie należy do układu nazywamy jego otoczeniem, a układ od otoczenia oddziela granica układu. Granica czasem ma postać materialną, jak na przykład ścianki naczynia, w którym znajduje się ciecz lub gaz podlegający przemianom. Może mieć też znaczenie abstrakcyjne – po prostu wydzielamy myślowo z całej przestrzeni jej część, w której przebiega interesujące nas zjawisko (Rys. 1.).
Układ termodynamiczny może być otwarty, zamknięty lub izolowany.
Układ termodynamiczny otwarty to układ, który może wymieniać z otoczeniem materię oraz energię. Przykładem może być woda w szklance (Rys. 2.), której masa może się zmniejszyć przez parowanie albo zwiększyć, jeśli dolejemy nieco wody albo przez kondensację pary wodnej z otoczenia.
Układ termodynamiczny zamknięty to układ, który może wymieniać z otoczeniem energię, ale nie wymienia materii. Jeśli umieścimy wodę w butelce (Rys. 3.) i zakręcimy ją, to otrzymamy układ zamknięty. Woda może pobierać lub oddawać do otoczenia ciepło i zmieniać swoją temperaturę, ale jej ilość, a więc masa - jest stała.
Układ termodynamiczny izolowany to układ, który nie może wymieniać z otoczeniem ani materii, ani energii. Termos z kawą (Rys. 4.) to układ izolowany, jeśli oczywiście założymy, że izolacja termiczna termosu jest idealna. W praktyce wiemy, że temperatura kawy w termosie powoli maleje. W naszych rozważaniach przyjmujemy, że granica układu ma idealną izolację i nie ma wymiany energii (np. cieplnej) z otoczeniem.
Rys. 5. pokazuje symbolicznie trzy rodzaje układów termodynamicznych.
Stan układu termodynamicznego substancji określają parametry, takie jak: temperatura, objętość i ciśnienie. Istnieje minimalny zestaw parametrów niezależnych, określających stan układu. Pozostałe parametry są funkcjami parametrów niezależnych. Przykładem jest gaz doskonały w układzie zamkniętym (a więc mamy ustaloną jego ilość), który jest opisywany jednoznacznie przez dowolne dwa z trzech parametrów, takich jak: ciśnienie , temperatura i objętość . Są one związane ze sobą równaniem stanu gazurównaniem stanu gazu
gdzie to liczba moli, a to tzw. uniwersalna stała gazowa. Więcej w e‑materiale „Równanie stanu gazuRównanie stanu gazu doskonałego”.
Parametry układu mogą być zależne od wielkości układu. Nazywamy je parametrami ekstensywnymi. Są to np. objętość, masa, liczba moli, energia wewnętrznaenergia wewnętrzna.
Parametry niezależne od wielkości układu to parametry intensywne. Mogą one mieć różne wartości w różnych częściach układu. Do parametrów intensywnych należą: temperatura, ciśnienie, gęstość itp. (Rys. 6.).
Słowniczek
(ang.: ideal gas law) związek między parametrami stanu gazu, np. ciśnieniem, objętością i temperaturą. W przypadku gazu doskonałego ma ono postać równania Clapeyrona.
(ang.: internal energy) suma energii kinetycznych cząsteczek oraz energii potencjalnych oddziaływań międzycząsteczkowych i wewnątrzcząsteczkowych.