Font a czcionka

Rpf4lupZEMbJt1

Zdjęcie przedstawia skrzynię z przegródkami. W przegródkach znajdują się małe metalowe prostopadłościany. Na ich powierzchni jest wypukły wzór czcionki.

Czcionka to określenie drukarskie. Jest to podstawowe narzędzie pracy zecera - osoby składającej tekst ręcznie, czyli układającej litery jak klocki. Czcionki mają postać małych drewnianych lub metalowych prostopadłościanów z główką w kształcie pojedynczej litery, która - pokryta farbą - odbija się na papierze. Wynaleziono je w $\text{XI}$ wieku. Współcześnie wszelkiego rodzaju druki składa się w programach graficznych. Wyjątki robi się dla druków akcydensowych, artystycznych lub pamiątkowych. Dzięki przeniesieniu druku do świata cyfrowego czcionka zyskała swój wirtualny odpowiednik – znak (glif) zakodowany w postaci bitmapowej lub wektorowej.

Font to po prostu cyfrowy odpowiednik kroju pisma. To nie tylko jednolicie zaprojektowany zestaw liter alfabetu, ale również pasujących do nich znaków interpunkcyjnych, symboli i cyfr. Do tego dochodzi też światło między wierszami (interliniainterliniainterlinia), odstęp między literami (trackingtrackingtracking) czy odległość między konkretnymi parami liter (kerningkerningkerning). Wszystko to składa się na unikalny krój pisma o charakterystycznych dla niego elementach graficznych.

Podział ten, choć historycznie uzasadniony, często nie jest jasny dla użytkowników, którzy stosują te pojęcia zamiennie. Wynika to z faktu, że w edytorach tekstowych i graficznych narzędzia z grupy „Czcionka” służą do określenia pewnych cech znaków, jak ich krój, wielkość, kolor, pochylenie, pogrubienie, przekreślenie, indeksy itp.

Krój pisma

Krój pisma zazwyczaj występuje w różnych odmianach. Związane są one z grubością kresek (bardzo cienkie, cienkie, zwykłe, półgrube, grube, bardzo grube), szerokością (bardzo wąskie, wąskie, normalne, szerokie, bardzo szerokie) i pochyleniem liter (w prawo, w lewo). Niektóre fonty występują tylko w kilku odmianach podstawowych (czyli zwykłe, grube i pochyłe), inne zaś mają ich kilkanaście. Istnieją też całe rodziny fontów, składające się nawet z kilkudziesięciu wariantów, zawierające wersje cieniowane, ozdobne, konturowe, w negatywie itp., ale i fonty z tylko jedną odmianą (zazwyczaj są to projekty współczesne z zakresu fontów artystycznych).

Krojów pisma jest bardzo wiele. W ich uporządkowaniu pomagają trzy rodzaje klasyfikacji.

Fonty historyczne

W alfabecie łacińskim wyróżniamy następujące rodzaje krojów pisma:

• pismo gotyckie;

• antykwyantykwaantykwy renesansowe, zwane popularnie humanistycznymi (np. font Garamond),

• antykwy barokowe (np. font Baskerville),

• antykwy klasycystyczne, nazywane nowoczesnymi lub typu modern (np. Bodonii, Modern, Didone, Didot),

• antykwy linearne szeryfowe, zwane potocznie egipcjankami (np. Caslon, Claredon, Serifa),

• antykwy linearne bezszeryfowe, zwane potocznie groteskami (np.  Gothic, Sans Serif, Grotesque, Avant Garde.

RDm3JmjBqoaTW

Ilustracja przedstawiająca alfabet złożony z wielkich i małych liter, zapisany pismem gotyckim. Pierwsza litera A jest inicjałem, ma ozdobny charakter.

R1RHEVAYMe94A

Ilustracja przedstawiająca antykwę renesansową z użyciem fontu Garamond. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci prostej i pochylonej. Obok prezentacja małej litery a z kreską na górze. Pod napisem Trianon wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. Litery posiadają pochylone szeryfy oraz zmienną grubość linii z niedużym kontrastem. Cyfry natomiast mają różną wysokość i niejednolitą linię pisma.

R1FWHIDFriSKH

Ilustracja przedstawiająca antykwę barokową z użyciem fontu Baskerville. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci prostej i pochylonej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem Cambridge wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. Znaki posiadają pochylone szeryfy oraz zmienną grubość linii.

R1D62XqnOu7uu

Ilustracja przedstawiająca antykwę klasycystyczną z użyciem fontu Didot. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci prostej i pochylonej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem MOLIÈRE wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. Znaki posiadają proste i cienkie szeryfy oraz zmienną grubość linii.

RKJNUykTRi7B8

Ilustracja przedstawiająca antykwę linearną szeryfową z użyciem fontu Egyptienne. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci normalnej i pogrubionej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem Campagne wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. Znaki posiadają proste szeryfy oraz podobną długość linii.

RHzvZcStwBYGE

Ilustracja przedstawiająca antykwę linearną bezszeryfową z użyciem fontu Helvetica. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci normalnej i pogrubionej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem Kunsthalle wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. Znaki nie posiadają szeryfów oraz mają linie tej samej grubości.

Fonty szeryfowe i bezszeryfowe

Druga klasyfikacja krojów pisma to podział na fonty szeryfowe i bezszeryfowe.

Fonty szeryfowe to inaczej fonty ozdobne. „SzeryfyszeryfSzeryfy” stosuje się w celu zwiększenia dekoracyjności fontu - mają one zazwyczaj formę kresek lub pogrubień zwieńczających linie liter lub innych znaków.

Szeryfy mogą być klinowe, belkowe, kreskowe, wyokrąglone lub niewyokrąglone oraz skryte (czyli prawie niewidoczne). Fonty szeryfowe zazwyczaj są smuklejsze, bardziej czytelne i przejrzyste, dlatego używa ich się częściej do składu książek czy czasopism.

Najpopularniejsze fonty szeryfowe to Garamond, Georgia, Times New Roman, Bodoni, Minion, Caslon, Trajan.

R1MryegvL3XAg

Ilustracja przedstawiająca font szeryfowy na przykładzie Times New Roman. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci prostej i pochylonej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem Publisher wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9.

RZudpb79f3wsi

Ilustracja przedstawiająca antykwę renesansową z użyciem fontu Garamond. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci prostej i pochylonej. Obok prezentacja małej litery a z kreską na górze. Pod napisem Trianon wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. Litery posiadają pochylone szeryfy oraz zmienną grubość linii z niedużym kontrastem. Cyfry natomiast mają różną wysokość i niejednolitą linię pisma.

RH0hl3GKLJqkM

Ilustracja przedstawiająca font szeryfowy o nazwie Clarendon. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci prostej i pochylonej. Obok prezentacja małej litery a. Pod napisem Fann Street wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. W budowie znaków są silne kontrasty, występują masywne szeryfy. Cyfry mają identyczną wysokość.

RzUFqydm6JojN

Ilustracja przedstawiająca font szeryfowy na przykładzie Calson. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci prostej i pochylonej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem Jacquard wypisano alfabet małymi literami oraz podwójnie cyfry od 0 do 9. Litery są delikatne. Pierwsza linia cyfr ma taką samą wysokość i linię pisma w przeciwieństwie do drugiej linii cyfr.

Fonty bezszeryfowe natomiast - jak wskazuje ich nazwa - to kroje pisma pozbawione szeryfów. Ze względu na prostszą formę stosuje się je głównie w publikacjach internetowych, ponieważ są mniej męczące dla wzroku. Częściej też używa się ich w projektowaniu graficznym, zwłaszcza gdy typografia jest głównym elementem projektu.

Najpopularniejsze fonty bezszeryfowe to Arial, Helvetica, Futura, Tahoma, Trebuchet MS, Verdana, Myriad, Humanist, Franklin Gothic.

R73LregDeQtAY

Ilustracja przedstawiająca font bezszeryfowy na przykładzie Arial. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci prostej i pochylonej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem Deliverable wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. Krój proporcjonalny, jednoelementowy, bezszeryfowy.

R11JFk2OydQCI

Ilustracja przedstawiająca font bezszeryfowy na przykładzie Futura. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci prostej i pogrubionej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem Zuführung wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. Krój pisma geometryczny, bezszeryfowy, jednoelementowy, proporcjonalny.

RndMGOmQOBdzW

Ilustracja przedstawiająca font bezszeryfowy na przykładzie Verdana. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci prostej i pogrubionej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem Sylvestris wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. Krój pisma cechuje się poszerzonym oczkiem i odstępami międzyliterowymi, co zapobiega optycznemu zlewaniu się liter na ekranie.

Rbsn7PKHgnCpz

Ilustracja przedstawiająca antykwę linearną bezszeryfową z użyciem fontu Helvetica. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci normalnej i pogrubionej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem Kunsthalle wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. Znaki nie posiadają szeryfów oraz mają linie tej samej grubości.

Fonty jedno- i dwuelementowe

Trzecia klasyfikacja to podział na kroje jedno- i dwuelementowe.

W przypadku krojów jednoelementowych znaki są zbudowane z kresek jednakowej grubości. Z kolei w fontach dwuelementowych kreski tworzące znaki różnią się grubością, np. pionowe mogą być cieńsze od tych poziomych.

Oczywiście obie kategorie - czyli fonty szeryfowe i bezszeryfowe oraz jedno- i dwuelementowe - współwystępują ze sobą, składając się na dany krój pisma. Mamy więc kroje: szeryfowe dwuelementowe (np. Times New Roman czy Minion), szeryfowe jednoelementowe (np. Rockwell czy Glypha), bezszeryfowe jednoelementowe (np. Arial, Helvetica czy Myriad ) i - stosunkowo rzadkie - bezszeryfowe dwuelementowe (np. Imperial, Peignot czy Britannic).

RWDUBAQSr5cgL

Ilustracja przedstawiająca font szeryfowy dwuelementowy na przykładzie Times New Roman. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci prostej i pochylonej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem Publisher wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. To font szeryfowy.

R10QFmGYxW6fp

Ilustracja przedstawiająca font szeryfowy jednoelementowy na przykładzie Rockwell. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci prostej i pogrubionej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem TURBINE wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. Rockwell jest krojem geometrycznym, jego wielkie i małe o jest bardziej okrągłe niż eliptyczne. Szeryf na szczycie wielkiej litery A jest wyrazisty (szeryf belkowy). Ponadto oś liter okrągłych jest całkowicie prostopadła do linii pisma.

RYyaFfv04gJCA

Ilustracja przedstawiająca font bezszeryfowy dwuelementowy na przykładzie Britannic. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci normalnej i pogrubionej. Obok prezentacja małej literki a. Pod napisem Whalesong wypisano alfabet małymi literami oraz cyfry od 0 do 9. Britannic to krój bezszeryfowy o pionowej osi i wysokim stopniu kontrastu kreski.

RO5vWwYl1XCpe

Ilustracja przedstawiająca font bezszeryfowy jednoelementowy na przykładzie Myriad. Zaprezentowano pary wielkich i małych liter w postaci normalnej, pogrubionej i pochylonej. Obok prezentacja małej literki a. Poniżej wypisano inne znaki, w tym interpunkcyjne, i cyfry.

Inne rodzaje fontów

Poza przedstawionymi powyżej klasyfikacjami możemy spotkać też:

• fonty skryptowe – kroje zbliżone do pisma odręcznego, przywodzące na myśl styl klasyczny, elegancki, zbliżony do kaligrafii;

• fonty odręczne, tak zwane pisanki – udające pismo odręczne, zarówno piórem, jak i ołówkiem, markerem czy graffiti;

• fonty komputerowe – ich rodowód sięga pierwszego oprogramowania; aktualnie, na fali popularności stylu oldschool, wracają w wielu odmianach;

• fonty artystyczne – kroje inspirowane komiksem, filmami, grami, innymi kulturami, stylem retro itd.

Jako że klasyfikacji jest wiele, najlepiej pozostać przy prostym podziale na fonty z ozdobnikami (szeryfami) i bez. Rozwój projektowania graficznego i oprogramowania stworzył możliwość o wiele łatwiejszego tworzenia krojów niż dawniej oraz o wiele prostszy do nich dostęp.

Dodatkowo – w środowisku komputera – fonty dzielimy według formatu plików na Type 1Type 1Type 1, True TypeTrueTypeTrue Type i Open TypeOpenTypeOpen Type (najpopularniejsze) oraz TFM i GF.

Jak zarządzać fontami?

Informacji na temat pracy z krojami pisma dostarcza typografia. Najprościej mówiąc, typografia to takie projektowanie tekstu, by ułatwić jego odbiór. Warto poznać choćby jej podstawy, umożliwia to bowiem efektywne poruszanie się po świecie liternictwa. Jeśli rozejrzymy się wokół, zauważymy, że litery otaczają nas wszędzie. To nie tylko czasopisma i książki, ale również plakaty, reklamy, szyldy, billboardy, opakowania, etykiety, ulotki czy nadruki na torbach i ubraniach. We wszystkich tych miejscach fonty powinny być tak dobrane, aby nie tylko ułatwić przeczytanie tekstu, ale również zainteresować odbiorcę - np. przyciągnąć uwagę potencjalnego klienta bądź odpowiednio spełniać funkcję estetyczną.

Dlatego tak ważne jest poznanie podstawowych klasyfikacji fontów oraz zrozumienie, do czego służą. Fonty szeryfowe na przykład stosuje się zazwyczaj w książkach i czasopismach, gdyż są bardziej czytelne i przyjazne dla oczu. Inaczej jest w przypadku takich tekstów, jak ulotki leków, instrukcje obsługi czy informacje na opakowaniach produktów. Tutaj głównym kryterium jest dość ograniczone miejsce - chodzi więc  przede wszystkim o to, by zmieścić jak największą ilość tekstu na jak najmniejszej powierzchni. Dlatego sprawdzają się w tym wypadku fonty bezszeryfowe, tzw. sansy, które są zwarte i zabierają znacznie mniej miejsca niż szeryfowe (szczególnie w odmianach typu bardzo wąska cienka).

Fonty bezszeryfowe dominują również w internecie. Wynika to z niskiej rozdzielczości pierwszych monitorów i wszelkie drobne dodatki, zwłaszcza szeryfy były słabo wyświetlane i zmniejszały czytelność. Środowisko cyfrowe w ogóle nie jest szczególnie łaskawe dla wszelkich ozdobników czy cienkich linii. Na szczęście tekst na ekranie może być wyświetlany w różnej wielkości, a ta wpływa na czytelność fontu. Dlatego też w internecie widzimy  głównie takie fonty, jak Verdana, Arial czy  Trebuchet.

R1NgwEVGmcG3Q

Ilustracja przedstawiająca cztery pary tekstu: Kiedy łamiesz zasady, łam je mocno i na dobre. Para składa się z linijki tekstu szeryfowego i linijki tekstu bezszeryfowego. Każda para ma inną wielkość fontu: od największego do najmniejszego.

RhSnDhVIRyysU

Ilustracja przedstawiająca linie tekstu: Gdyby bogowie chcieli, żeby ludzie latali, daliby wszystkim bilety lotnicze. Linie tekstu są zapisane tym samym fontem, ale w różnych jego odmianach.

Ale litery to nie tylko tekst w książce czy na ulotce. To również logotypylogotyplogotypy czy projekty graficzne, w których litera stanowi element równie ważny, co ilustracja. Dobór właściwego fontu w tworzeniu logotypu ma kluczowe znaczenie, to samo słowo napisane różnym fontem może mieć bowiem kompletnie odmienny wydźwięk.

Trzeba jednak pamiętać, że podobnie jak font nie jest tożsamy z czcionką, tak logotyp to nie to samo, co logologologo. Logo to znak graficzny marki - zazwyczaj składa się z dwóch elementów: sygnetu i logotypu. SygnetsygnetSygnet to element graficzny, znak, obrazek czy abstrakcyjny symbol. Logotyp to element tekstowy, nazwa zaprojektowana z użyciem fontu. Czasem jeszcze w skład loga wchodzi tagline/claim – może to być motto marki albo rok powstania firmy. Logotyp i sygnet mogą funkcjonować oddzielnie. Najczęściej loga składają się z logotypu czy sygnetu, może to być też sam logotyp - albo w formie pełnej nazwy, albo skrótu. Znane i rozpoznawalne marki decydują się też na używanie samego sygnetu.

R1Y8yx0cftJJm

Ilustracja przedstawiająca budę logo Mercedes‑Benz. Po lewej stronie loga pionowa linia z opisem logo. Obok, po prawej, trójramienna gwiazda w okręgu. Nad nią opis – sygnet. Dalej, na prawo od loga, napis Mercedes‑Benz opisany jako logotyp, a pod nim tekst: The best or nothing opisany tagline.

Odpowiedni dobór fontów ma istotne znaczenie również w artystycznych formach projektowych, jak plakat czy okładka książki. Często najlepsze i najbardziej przemawiające do wyobraźni projekty tworzone są właśnie z wykorzystaniem wyłącznie lub głównie liternictwa. Polska słynie ze świetnej szkoły graficznej i typograficznej. Druga połowa XX wieku to czas tworzenia wyjątkowych i śmiałych projektów z nowatorskim użyciem liternictwa (plakaty filmowe i teatralne, okładki książek). Twórczość tego okresu nazywamy Polską Szkołą Plakatupolska szkoła plakatuPolską Szkołą Plakatu.

R1Y7M1E9hwazW

Ilustracja przedstawiająca plakat filmu Wózek Dla Wnuka. W centrum postać starszego mężczyzny z wąsami w kapeluszu. Na jego głową wózek. Po lewej stronie wyłania się postać kobiety w czerwonej sukience, a po prawej mężczyzny w kombinezonie w czerwono‑zieloną kratę. Po obu stronach głównej postaci wypisano ozdobnym fontem wykonawców, reżyserię oraz produkcję.

R1crkNXYIxpY5

Ilustracja przedstawiająca plakat filmu Morderca. Z czarnego tła wysłania się czerwona postać mężczyzny. Na górze tekst: Głośny kryminalny film Fritza Langa. Poniżej po lewej duża litera M w cudzysłowie i myślnik. Poniżej duży napis MORDERCA zapisany w trzech liniach poprzez podzielnie sylabami. Na dole plakatu wypisano wykonawców oraz produkcję. Na plakacie użyto tylko bezszeryfowych fontów, normalnych i pogrubionych oraz wersalików.

R1coyS18JTu6U

Ilustracja przedstawiająca okładkę programu Teatru Buffo „Syrena”. Na górze napis Teatr Buffo „Syrena”. Na środku duża litera S w czerwonym kolorze, zakończona syrenim ogonem. Na dole napis PROGRAM z dużymi odstępami między literami.

Przykładem doskonałego wykorzystania liternictwa w projektowaniu są książki wydawnictwa Karakter - większość ich okładek to projekty czysto typograficzne.

RypM6PWpVdMdy

Ilustracja przedstawiająca okładki trzech książek. Pierwsza okładka ma pomarańczowe tło, a na nim czarny tekst. Po lewej wyrównany do prawej tekst w wąskiej kolumnie. Równolegle do niego wyraz Widzieć zapisany w dwóch liniach. Poniżej dwa akapity tekstu. Druga okładka ma fioletowe tło, a na nim wyśrodkowane linie tekstu. Tekst składa się z dwóch rodzajów fontów, przepalających się na zmianę: pochylony, elegancki w kolorze ciemnego fioletu i beszeryfowy, mniejszy w jasnym kolorze. Trzecie okładka ma białe tło, a na nim czarny tekst. Autora i tytuł zapisano przy krawędziach odwrotnie do ruchu wskazówek zegara, zaczynając od dolnej krawędzi. Tekst zmierza do środka okładki, gdzie znajduje się strzałka w górę i kwadrat.

Kolejny przykład ilustruje, jak różne rodzaje fontów mogą wpływać na wydźwięk tej samej okładki, pomimo użycia identycznej (lub niemal identycznej) ilustracji. Tytułowy font po lewej stronie, za sprawą swojej podniszczonej i symbolicznie zakrwawionej faktury (bardzo popularnej na okładkach powieści sensacyjnych), nasuwa skojarzenia ze współczesnym kryminałem, co dodatkowo wzmacnia bezszeryfowy krój pisma. Natomiast font zastosowany na okładce po prawej stronie od razu odsyła nas do literackiej przeszłości.

R1QhKBrG6iwtE

Ilustracja przedstawiająca dwie wersje okładki utworu Balladyna. Na pierwszej okładce postać dziewczyny w kapturze z mieczem umieszczono na czerwonym tle. Na pierwszym planie tytuł utworu zapisany ciężkim, bezszeryfowym fontem. Poniżej autor zapisany mniejszym fontem w kolorze tła. Na drugiej okładce postać tej samej dziewczyny umieszczono na niebieskim tle z czerwonymi rogami. Na pierwszym planie tytuł utworu zapisany ozdobnym fontem, poniżej autor zapisany mniejszym fontem w tym samym stylu co tytuł.

Kolejnym przykładem pokazującym znaczenie odpowiedniego doboru fontów jest prasa. Można dostrzec trendy w obrębie danej tematyki czasopisma.

Charakterystyczne jest to, że czasopisma dotyczące światowej mody czy kultury, mają tytuły zaprojektowane w bardzo podobny sposób: są to fonty szeryfowe, klasyczne, wąskie i eleganckie. Co ciekawe, wszystkie trzy przedstawione tu kroje, zaprojektowane specjalne dla tych magazynów, oparte są na jednym klasycznym foncie Didot.

RyW4q0TT7yiyf

Ilustracja przedstawiają logo magazynu Elle – tekst zapisany szeryfowym, eleganckim fontem.

Rk7Wga1lEddiC

Ilustracja przedstawiają logo magazynu Vogue – tekst zapisany szeryfowym, eleganckim fontem.

RTfzhdnmW7pN8

Ilustracja przedstawiają logo magazynu Harper’s Bazaar – tekst zapisany szeryfowym, eleganckim fontem. Wyraz Harper’s umieszczono między dwiema literami A wyrazu Bazaar.

Inną prawidłowość można dostrzec wśród tytułów, które również skierowane są do kobiet, ale mają już inną tematykę. Swoje treści kierują do znacznie szerszej grupy kobiet, zazwyczaj stawiają na loga zaprojektowane z użyciem fontów bezszeryfowych. Sprawiają przez to wrażenie bardziej dostępnych, codziennych i nowoczesnych.

R1SuuGrMS8t7d

Ilustracja przedstawiają logo magazynu Glamour – tekst w kolorze różowym zapisany bezszeryfowym fontem.

R15PSBgvNoJFa

Ilustracja przedstawiają logo magazynu Cosmopolitan - tekst w kolorze różowym zapisany bezszeryfowym fontem.

RHLA8S2B6Knud

Ilustracja przedstawiają logo magazynu InStyle - tekst zapisany bezszeryfowym fontem, gdzie wyraz In ma kolor czarny, a Style czerwony.

Nie zawsze jednak w projektowaniu obowiązują sztywne czy oczywiste reguły. Tytuły najbardziej znanych wydawnictw na świecie zostały zaprojektowane w sposób, który gwarantuje im rozpoznawalność, a niekoniecznie spełnia jakieś wyznaczniki.

R1B047ZSs3T9i

Ilustracja przedstawiają logo magazynu RollingStone. Napis jest czerwony, litery są nieco pochylone w prawo.

R1OL9k4UTvck2

Ilustracja przedstawiają logo czasopisma TIME. Font jest szeryfowy.

Słownik