Izolacja Pierwszym wymiarem tej kultury jest wymiar geograficzny: domknięcie przestrzenne do wiejskich społeczności lokalnych lub co najwyżej do granic parafii. Izolacja geograficzna wiązała się z odseparowaniem społecznym społeczności wiejskiej od społeczności miejskich i – tym samym – kultury ludowej od kultury innych grup społecznych i kultury narodowej. Konsekwencją separacji geograficznej i społecznej była izolacja świadomościowa: podział świata na wewnętrzny (wiejski, własny) i zewnętrzny. W wewnętrznym świecie obowiązywały reguły myślenia mitycznego, odporne na empiryczne argumenty. Można wskazać na jeszcze jeden wymiar izolacjonizmu. Kulturowa ludowa we współczesnym ujęciu jest całością, w której jej dziedziny: sztuka, wierzenia i wiedza ludowa są ściśle związane z pracą, organizacją życia rodzinnego i społeczności wiejskich, stanowiąc względnie izolowany mikrokosmos., Tradycjonalizm Zasadzający się na bezpośrednim, ustnym międzypokoleniowym przekazie wszystkich istotnych treści kultury ludowej: począwszy od umiejętności praktycznych związanych z wiejskim bytowaniem (prace w gospodarstwie domowym i zaspokajanie w jego obrębie większości potrzeb domowników) i podstawami egzystencji mieszkańców wsi, czyli rolnictwem, a na kulturze symbolicznej skończywszy. Z praktycznymi czynnościami w gospodarstwie rolnym, w obejściu i w domu skojarzone były elementy symboliczne należące do obrzędowości religijnej, jak i pozareligijnej. Na przykład zamawianie chorób, odczynianie uroków, przy jednoczesnym przywoływaniu odpowiednich świętych, modlitwach itp. Istotnymi cechami międzygeneracyjnego przekazu treści kultury symbolicznej były spontaniczność i ekspresja. Tekstowi ustnemu towarzyszą bowiem gesty, odpowiednia mimika twarzy oraz bezpośredni kontakt pomiędzy nadawcą a odbiorcą). Tak się właśnie odbywa słuchanie gawęd, pieśni ludowych, podań, przysłów czy zagadek., Religijność ludowa Jest nierozerwalnie związana z życiem ludności chłopskiej. Wątki religijne wplatane były w czynności wykonywane w gospodarstwie domowym (na przykład w procesie wypieku chleba obecne są wątki religijne, podobnie jak rozpoczynanie bochna chleba poprzedzone było znakiem krzyża czynionym na bochnie). Jeszcze ważniejszą funkcję pełniły w czynnościach gospodarskich (na przykład święcenie pól, święcenie zboża siewnego itp. Rok rolniczy i rok obrzędowy ma wiele elementów wspólnych: święta religijne wyznaczają czas zbierania plonów – 15 sierpnia przypada święto Matki Bożej Zielnej, na czas siewów ozimin, 8 września, przypada z kolei święto Matki Bożej Siewnej, wreszcie i rok obliczeniowy w rolnictwie datowany był na św. Marcina, czyli 11 listopada). Przejawem religijności było uczestnictwo w zbiorowych praktykach religijnych: mszach, nieszporach, odpustach. Uczestnictwo w tychże praktykach było kontrolowane przez społeczność i wpływało na ocenę osób i rodzin., Anonimowość Jest to cecha definicyjna kultury ludowej. Anonimowość twórcy wynika z faktu, że swe dzieła tworzył on dla siebie, najbliższego kręgu osób, a nie w celu upamiętnienia swojej osoby. Bez znaczenia w tego typu kulturze były materialne konsekwencje własności dzieła.