Przeczytaj
Czym są kryształy kowalencyjne?
To kryształy zbudowane z atomów, połączonych wiązaniem kowalencyjnym. Czasami nawet nazywa się je kryształami makromolekularnymimakromolekularnymi lub olbrzymimi kryształami molekularnymi. Atomy w krysztale molekularnym tworzą struktury trójwymiarowe. Do tworzenia wiązań wykorzystują elektrony, znajdujące się na ostatniej powłoce, tzw. elektrony walencyjneelektrony walencyjne. Diament krystalizuje w układzie regularnym, jego struktura krystaliczna jest przedstawiona na rysunku w galerii poniżej.
W roku 2004 Andriej Gejm i Konstanstin Nowosiołow opublikowali pracę, opisującą metodę wytwarzania grafenu dwuwymiarowej odmiany alotropowejalotropowej węgla. Miał być grubości jednego atomu węgla, a w strukturze przypominać grafitgrafit, z tym że pierścienie nie tworzyły wielu warstw. W przeciwieństwie do grafitu, grafen jest materiałem niezwykle wytrzymałym i lekkim. Pierwszą metodą wytwarzania grafenu było odrywanie cienkich warstw grafitu za pomocą taśmy klejącej. W 2014 roku Gejm i Nowosiołow otrzymali Nagrodę Nobla z dziedziny fizyki za badanie właściwości grafenu. W galerii poniżej przedstawiono laureatów oraz strukturę grafenu.
Jakie związki tworzą kryształy kowalencyjne?
Jakie właściwości mają kryształy kowalencyjne?
Jak możesz zauważyć w powyższych przykładach, większość kryształów kowalencyjnych tworzą struktury regularne. Mogą się składać z jednego atomu, jak np. diament, mogą to być również kryształy związków, takich jak , czy . Wspólną cechą tych kryształów jest ich budowa. Związki te mają budowę podobną do diamentu, tworzą niekończące się struktury, w których wszystkie indywidua powiązane są wiązaniami kowalencyjnymi (atomowymi). Z budowy sieci krystalicznej substancji wynika ich twardość.
Kryształy kowalencyjne charakteryzują się wysoką temperaturą topnienia, nie przewodzą prądu, są twardymi materiałami. Sieci krystaliczne kryształów kowalencyjnych krystalizują w układzie regularnymukładzie regularnym bądź heksagonalnym. Rodzaje wiązań, jakie w nich występują, mają charakter kowalencyjny.
Słownik
, jednostka długości stosowana do wyrażania bardzo małych długości, np. długości fal świetlnych, rozmiarów atomów i cząsteczek; ; nazwa angstrem od nazwiska szwedzkiego fizyka i astronoma A.J. Ångströma, który ją wprowadził w 1868 r.
to substancje, które wykazują jedną z cech: albo nie są kowalne, albo są słabymi przewodnikami prądu. Do typowych niemetali należą: fluorowce, tlen, azot, siarka, fosfor oraz helowce
elektrony wartościowości, elektrony zapełniające w atomie danego pierwiastka tzw. orbitale walencyjne, tzn. orbitale o największej dla tego atomu wartości energii (w stanie podstawowym)
(gr. állos „obcy”, „inny”, trópos „sposób”, „postać”) występowanie tego samego pierwiastka chemicznego w dwóch lub więcej odmianach, znajdujących się w tym samym stanie skupienia. Odmiany alotropowe pierwiastka mogą się różnić między sobą strukturą krystaliczną lub ilością atomów w cząsteczce
(gr. tetrakys „czterokrotnie”) czworościan foremny
układ krystalograficzny, w którym wszystkie boki komórki krystalicznej mają identyczną długość () oraz wszystkie kąty są proste ()
(gr. makrós „bardzo duży, wielki”, łac. molecula „cząsteczka”) są to cząsteczki chemiczne złożone z kilku tysięcy atomów
odmiana alotropowa węgla, grafit jest kruchy oraz przewodzi prąd elektryczny
(siła wiązania) energia potrzebna do rozerwania cząsteczki na pojedyncze atomy
Bibliografia
Bielański A., Podstawy chemii nieorganicznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2007.
Borchardt‑Ott W., Crystallography an intoduction. Third Edition, Springer Heidelberg Dordrecht, London‑New York, 2011.
Braekken H., Zur Kristallstruktur des kubischen Karborunds, Zeitschrift fur Kristallographie 75, 1930.
Kukesh J. S., Pauling L., The problem of the graphite structure, American Mineralogist 35, 1950.
Van Meerssche M., Feneau‑Dupont J., Krystalografia i chemia strukturalna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1984.
Wyckoff R.W.G., Crystal Structures 1, Second Edition. Interscience Publishers, New York, 1963.
https://www.graphene-info.com/graphene-history-controversy-and-nobel-prize
https://materialsproject.org/materials/mp-1639/
https://materialsproject.org/materials/mp-1550/