Przeczytaj
Do podstawowych zadań ośrodkowego układu nerwowego należą: odbiór informacji (bodźców) ze środowiska zewnętrznego i wewnętrznego organizmu, analiza tych informacji oraz generowanie adekwatnej odpowiedzi (reakcji) organizmu. Analiza informacji docierających do układu nerwowego zachodzi w szerokich grupach połączonych ze sobą synaptycznie neuronów zwanych obwodami lub sieciami nerwowymi. Charakteryzują się one odmienną budową, poziomem złożoności oraz funkcjami.
Więcej informacji na temat organizacji układu nerwowego u różnych gromad zwierząt znajdziesz w e‑materiałach pt. Typy układów nerwowych zwierząt bezkręgowychTypy układów nerwowych zwierząt bezkręgowych oraz Ogólny plan budowy układu nerwowego kręgowcówOgólny plan budowy układu nerwowego kręgowców.
Proste łuki odruchowe jako przykład sieci neuronalnych
Odruch to mimowolna reakcja organizmu na bodziec. Umożliwia ją tzw. łuk odruchowy, czyli droga, jaką przebywa impuls nerwowy od receptora do efektora. Przykładem najprostszej reakcji jest łuk odruchowy, który kontroluje reakcję cofania ręki.

W tym przypadku neuron czuciowy przekazuje informację o bodźcu bólowym (np. dotknięciu dłonią otwartego ognia albo gorącej powierzchni) do ośrodka zlokalizowanego w rdzeniu kręgowym. Tutaj następuje analiza informacji płynących z receptorów bólowych, co prowadzi do pobudzenia dwóch grup interneuronówinterneuronów.
Interneurony pobudzające aktywują neurony ruchowe, których aksony unerwiają mięśnie zginaczy kończyny. Natomiast interneurony hamujące blokują działanie neuronów ruchowych, których aksony biegną do mięśni prostowników. W efekcie dochodzi do skurczu mięśni zginaczy i równoczesnego rozluźnienia mięśni prostowników, co wywołuje gwałtowne cofnięcie kończyny.
Synapsy akso‑aksonalne
informacje o budowie i funkcjonowaniu synaps, czyli miejsc funkcjonalnego kontaktu między komórkami. Przeczytaj e‑materiał pt. Rodzaje i budowa synapsRodzaje i budowa synaps.
Jednym z podstawowych i często występujących w układzie nerwowym sposobów przetwarzania informacji są sieci neuronalne, w których akson jednej komórki nerwowej tworzy synapsęsynapsę w obrębie innej synapsy, w jej części presynaptycznej.
W zależności od tego, czy synapsa akso‑aksonalnasynapsa akso‑aksonalna ma charakter pobudzający czy hamujący, występuje zjawisko pobudzenia (torowania) lub hamowania presynaptycznego.
Z pobudzeniem presynaptycznym mamy do czynienia, gdy pobudzająca synapsa akso‑aksonalna zlokalizowana jest na elemencie presynaptycznymelemencie presynaptycznym innej synapsy pobudzającej. Wtedy równoczesne pobudzenie obu synaps zwiększa odpowiedź głównej synapsy tej sieci neuronalnej, prowadząc do większego pobudzenia komórki postsynaptycznejpostsynaptycznej.
Z kolei hamowanie presynaptyczne zachodzi, gdy aktywna jest hamująca synapsa akso‑aksonalna, zlokalizowana na elemencie presynaptycznym innej synapsy pobudzającej. Wtedy równoczesne pobudzenie obu synaps zmniejsza lub całkowicie hamuje odpowiedź głównej synapsy tej sieci neuronalnej.
Konwergencja i dywergencja w układzie nerwowym
Wiele zjawisk w układzie nerwowym zachodzi dzięki specyficznym układom połączeń między komórkami nerwowymi tworzącymi sieci neuronalne. Układy te mają charakter konwergencyjny lub dywergencyjny. Układ dywergencyjnyUkład dywergencyjny polega na tym, że akson jednego neuronu rozgałęzia się i tworzy wiele synaps na licznych komórkach postsynaptycznych.

Przykładem tego typu połączenia może być komórka czuciowa przekazująca informację z receptora dotyku zlokalizowanego w skórze. Jej akson rozgałęzia się w rdzeniu kręgowym i tworzy synapsy na wielu neuronach, przekazujących następnie impulsy do móżdżkumóżdżku, pnia mózgupnia mózgu i kory mózgowej. Dzięki zjawisku dywergencji informacja o bodźcu dotykowym przekazywana jest do różnych ośrodków mózgowych.
Z kolei zjawisko konwergencjizjawisko konwergencji zachodzi, gdy na jednym neuronie wytworzonych jest wiele synaps przekazujących informacje z różnych neuronów presynaptycznych. W ośrodkowym układzie nerwowym większość komórek ma tego typu unerwienie.

Neurony ruchoweNeurony ruchowe rdzenia kręgowego, których aktywność warunkuje skurcz mięśni szkieletowych, są unerwione m.in. przez szlaki biegnące z kory mózgowej, móżdżku, pnia mózgu oraz z receptorów zlokalizowanych w samych mięśniach. Innym przykładem konwergencji może być budowa siatkówki oka. W ludzkim oku występuje ok. 120 mln receptorów wzrokowych (czopkówczopków i pręcikówpręcików), które przekazują informacje do ok. 1,2 mln komórek zwojowych wysyłających aksony z informacją wzrokową do mózgu.

Przykładem odruchu bezwarunkowego jest m.in. odruch kolanowy, w powstawaniu którego biorą udział wyłącznie neurony czuciowe i ruchowe.
Obwody rewerberacyjne
Obwody i sieci neuronalne o wyższym stopniu skomplikowania związane są np. z procesami uczenia się i tworzenia śladów pamięciowychśladów pamięciowych. Zgodnie z tzw. teorią rewerberacji, sformułowaną w 1949 r. przez Donalda Hebba, informacje przechowywane są w pamięci dzięki impulsom nerwowym krążącym w obwodach rewerberacyjnych. Obwody takie tworzone są przez neurony, które łączą się w pętle pobudzające się wzajemnie.
Krążenie informacji (impulsów nerwowych) w takich zamkniętych sieciach neuronalnych jest, prawdopodobnie, podstawą istnienia pamięci krótkotrwałejpamięci krótkotrwałej. Pośrednim dowodem na potwierdzenie takiej tezy jest fakt, że gwałtowne zakłócenie czynności bioelektrycznej mózgu, np. podczas zabiegu elektrowstrząsówelektrowstrząsów, usuwa bezpowrotnie informacje przechowywane w pamięci krótkotrwałej.

Wraz z rozwojem technologii możliwe jest głębsze poznanie funkcjonowania ludzkiego organizmu. Funkcjonalny rezonans magnetyczny obrazuje wzrost przepływu krwi i utlenowania aktywnej okolicy mózgu. Dzięki badaniom fMRI mózgowia odkryto sieci funkcjonalne odpowiedzialne za uczenie się oraz czytanie.

Naturalne sieci neuronalne wykorzystywane są w technologii – na ich podstawie tworzy się sztuczne sieci neuronalne, czyli „układ nerwowy” tzw. sztucznej inteligencji (AI). To przykład tego, jak mózg człowieka i jego anatomia zainspirowały naukowców oraz inżynierów do tworzenia innowacyjnych i „myślących” algorytmów, które mogą wykonywać setki skomplikowanych operacji.
Słownik
element synapsy; błona komórkowa zakończenia aksonu neuronu przekazującego impuls nerwowy, przez którą neuroprzekaźniki uwalniane są do szczeliny synaptycznej
element synapsy; błona komórkowa neuronu odbierającego impuls nerwowy lub błona komórki efektorowej, do której docierają cząsteczki neuroprzekaźników łączące się ze specyficznymi receptorami błony
receptory wzrokowe wrażliwe na różne długości fal świetlnych; odpowiadają za ostre widzenie barwne
rodzaj terapii polegający na wywołaniu w mózgu pacjenta synchronicznych wyładowań za pomocą zewnętrznego źródła prądu; stosuje się je w leczeniu niektórych zaburzeń psychicznych
komórka nerwowa o krótkim aksonie, który nie opuszcza danej struktury mózgu
część mózgu wchodząca w skład tyłomózgowia; czynność móżdżku związana jest z utrzymaniem odpowiedniego poziomu napięcia mięśniowego oraz koordynacją ruchów
komórka nerwowa, której akson przekazuje pobudzenie w kierunku odśrodkowym, przewodząc informacje z centralnego układu nerwowego do narządów wykonawczych: mięśni i gruczołów
układ komórek nerwowych, w którym akson jednego neuronu rozgałęzia się i tworzy wiele synaps na licznych komórkach postsynaptycznych
układ komórek nerwowych, w którym na jednym neuronie wytworzonych jest wiele synaps przekazujących informacje z różnych neuronów presynaptycznych
sposób przetwarzania informacji przez umysł; dotyczy aktualnych zdarzeń i trwa od kilku sekund do kilku minut; przykładem działania pamięci krótkotrwałej jest zapamiętywanie numeru telefonu, utrzymujące się od przeczytania go do wybrania tego numeru na klawiaturze aparatu telefonicznego
część mózgu, w której skład wchodzą rdzeń przedłużony, most oraz śródmózgowie
receptory wzrokowe odpowiadające za czarno‑białe widzenie w warunkach słabego oświetlenia
(gr. sýnapsis – połączenie); miejsce styku zakończenia aksonu jednego neuronu z dendrytem lub ciałem innego neuronu bądź z komórką narządu wykonawczego (efektor); pośredniczy w przekazywaniu impulsu nerwowego
synapsa wytworzona przez akson jednego neuronu na aksonie innej komórki nerwowej; inaczej: połączenie aksonu z aksonem
inaczej: engram; zmiana powstająca w wyniku odebrania bodźca i utrzymująca się przez pewien czas w ośrodkowym układzie nerwowym