Profesor z pewnego uniwersytetu przeprowadził egzamin składający się z pięciu zadań. Do arkusza kalkulacyjnego wpisał kryteria na podstawie których wystawi oceny. W arkuszu umieścił również imię, nazwisko, liczbę oraz sumę punktów zdobytych przez studentów. Profesor poprosił nas, abyśmy pomogli mu w zautomatyzowaniu wpisywania ocen.

Funkcja WYSZUKAJ.PIONOWO (szukana_wartość; tabela_tablica; nr_indeksu_kolumny; przeszukiwany_zakres)

Funkcja ta służy do wyszukiwania określonych wartości w tabelach z dużą ilością danych, a także do nadawania im określonych atrybutów na podstawie stworzonych wcześniej słowników. Jej działanie możemy najprościej wyjaśnić na przykładzie.

Przyjmijmy, że mamy kilkanaście wartości liczbowych zgromadzonych w komórkach kilku kolumn. Może to być na przykład liczba punktów zdobytych na egzaminie przez poszczególnych studentów. Dzięki stworzonemu wcześniej słownikowi w arkuszu kalkulacyjnym zawierającemu kryterium przyznawanych ocen możemy w pełni zautomatyzować proces przyznawania ocen w zależności o zdobytej ilości punktów.

Słownik, zawierający przyznawane oceny w zależności od ilości zdobytych punktów, do którego będziemy się odwoływać przy stosowaniu wyszukiwania, wygląda następująco:

RS1PmWsI1ueVT

Ilustracja przedstawia fragment arkusza kalkulacyjnego w programie Microsoft Excel . W scalonych komórkach od A1 do C1 znajduje się tekst: Kryteria ocen. W komórce A2 umieszczono napis: Punktacja, w komórce B2 napis: Ocena, w komórce C2: Słownie. W komórkach od A3 do A8 wprowadzone są następujące wartości: 0, 5, 10, 15, 20, 25. W komórkach od B3 do B8 wprowadzone są następujące wartości: 1, 2, 3, 4, 5, 6. W komórkach od C3 do C8 wprowadzony jest tekst – odpowiednio: niedostateczny, dopuszczający, dostateczny, dobry, bardzo dobry, celujący.

Warto zaznaczyć, że funkcja WYSZUKAJ.PIONOWO daje dwie możliwości: wyszukiwanie dokładne (FAŁSZ lub 0) oraz wyszukiwanie przybliżone (PRAWDA lub 1). Argument ten nie jest wymagany, lecz jeśli go nie zdefiniujemy, to funkcja zwróci nam automatycznie wynik przybliżony, a więc PRAWDA (1). Jeśli zależy nam na wyszukaniu konkretnej wartości, należy pamiętać o zdefiniowaniu tego argumentu jako FAŁSZ (0). W przeciwnym razie funkcja zwróci najbliższe dopasowanie do szukanej wartości w kolejności rosnącej. Stąd też wyszukiwanie przybliżone świetnie sprawdza się podczas pracy z danymi znajdującymi się w pewnych przedziałach.

Wyjaśniając to na podstawie powyższego słownika, gdybyśmy chcieli dowiedzieć się, jaką ocenę otrzymamy po uzyskaniu 22 punktów, to stosując wyszukiwanie dokładne, nie zostałaby zwrócona żadna wartość, ponieważ w kolumnie Punktacja nie znajduje się komórka o takiej wartości. Wartość 22 znajduje się w przedziale <20, 25), więc w tym przypadku należy zastosować wyszukiwanie przybliżone. Wówczas zostanie zwrócony najbliższy wynik wyszukiwania w kolejności rosnącej, a więc 25 i zostałaby zwrócona informacja, że otrzymana ocena to 5 (ocenę 5 otrzymują studenci, którzy uzyskali min. 20 punktów, ale mniej niż 25).

Microsoft Excel

Chcąc ustalić, jaka ocena przewidziana jest za uzyskaną ilość punktów, korzystamy z funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO. W tym celu zaznaczamy pierwszą komórkę w kolumnie Ocena, tj. I12 i wprowadzamy formułęformułaformułę. Teraz ze wstążki wybieramy Formuły. Następnie, w obszarze Biblioteka funkcji wybieramy Wyszuk. i odwoł., a z rozwijalnej listy wybieramy WYSZUKAJ.PIONOWO.

R16OF9uC9DVOq

Ilustracja przedstawia fragment arkusza kalkulacyjnego w programie Microsoft Excel . W scalonych komórkach od A1 do C1 znajduje się tekst: Kryteria ocen. W komórce A2 umieszczono napis: Punktacja, w komórce B2 napis: Ocena, w komórce C2: Słownie. W komórkach od A3 do A8 wprowadzone są następujące wartości: 0, 5, 10, 15, 20, 25. W komórkach od B3 do B8 wprowadzone są następujące wartości: 1, 2, 3, 4, 5, 6. W komórkach od C3 do C8 wprowadzony jest tekst – odpowiednio: niedostateczny, dopuszczający, dostateczny, dobry, bardzo dobry, celujący. Na górze arkusza znajduje się pasek menu z zakładkami. Wybrana jest zakładka Formuły. Poniżej, spośród opcji menu znajdujących się w pasku zakładki wybrana jest miniaturka wraz z podpisem: Wyszuk. i odwoł. Rozwinięta jest pionowa lista z opcjami. Wśród nich wybrana jest opcja: WYSZUKAJ.PIONOWO.

Następnie pojawia się okno Argumenty funkcji przedstawiające elementy, z których zbudowana jest ta funkcja.

R9QF9hexfSdft

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego Microsoft Excel zatytułowane: WYSZUKAJ PIONOWO. Poniżej znajdują się puste wiersze z podpisami: Szukana_wartość, Tabela_tablica, Nr_indeksu_kolumny, Przeszukiwany_zakres. Poniżej znajduje się tekst: Wyszukuje wartość w pierwszej od lewej kolumnie tabeli i zwraca wartość z tego samego wiersza w kolumnie określonej przez użytkownika. Domyślnie tabela musi być sortowana w kolejności rosnącej. Szukana wartość – wartość do znalezienia w pierwszej kolumnie tabeli, może być wartością, odwołaniem lub ciągiem tekstowym. Poniżej znajduje się tekst: Wynik formuły =, pomoc dotycząca tej funkcji oraz dwa prostokątne przyciski: OK i Anuluj.

Pierwszym argumentem jest Szukana_wartość, czyli to, co funkcja ma odszukać. W naszym przypadku jest to suma punktów, więc wpisujemy adres pierwszej komórki z kolumny Suma punktów, tj. H12.

RzYX0htbRCFT0

Ilustracja przedstawia fragment arkusza kalkulacyjnego w programie Microsoft Excel . W kolumnie Suma punktów znajdują się wartości liczbowe, w pierwszym wierszu kolumna Ocena jest formuła: /O(H12) i kolumna: Słownie jest pusta. Obok znajduje się okno arkusza kalkulacyjnego zatytułowane: ARGUMENTY FUNKCJI. W obszarze z nagłówkiem WYSZUKAJ PIONOWO znajdują się wiersze: Szukana_wartość: H12, oraz puste wiersze: Tabela_tablica, Nr_indeksu_kolumny, Przeszukiwany_zakres. Poniżej znajduje się tekst: Wyszukuje wartość w pierwszej od lewej kolumnie tabeli i zwraca wartość z tego samego wiersza w kolumnie określonej przez użytkownika. Domyślnie tabela musi być sortowana w kolejności rosnącej. Szukana wartość – wartość do znalezienia w pierwszej kolumnie tabeli, może być wartością, odwołaniem lub ciągiem tekstowym. Poniżej znajduje się tekst: Wynik formuły =, pomoc dotycząca tej funkcji oraz dwa prostokątne przyciski: OK i Anuluj.

Kolejny argument funkcji to Tabela_tablica, gdzie wskazujemy zakres komórek, w którym wyszukiwanie ma się odbyć. Jest to zatem stworzony wcześniej słownik zawierający kryteria ocen. Wybieramy więc zakres A3:C8, pamiętając jednocześnie o zablokowaniu kolumn, dzięki czemu przy kopiowaniu formuły do innych komórek wyszukiwanie będzie odbywało się w tym samym zakresie danych.

RpaLOwU61CdgL

Ilustracja przedstawia fragment arkusza kalkulacyjnego w programie Microsoft Excel . W scalonych komórkach od A1 do C1 znajduje się tekst: Kryteria ocen. W komórce A2 umieszczono napis: Punktacja, w komórce B2 napis: Ocena, w komórce C2: Słownie. W komórkach od A3 do A8 wprowadzone są następujące wartości: 0, 5, 10, 15, 20, 25. W komórkach od B3 do B8 wprowadzone są następujące wartości: 1, 2, 3, 4, 5, 6. W komórkach od C3 do C8 wprowadzony jest tekst – odpowiednio: niedostateczny, dopuszczający, dostateczny, dobry, bardzo dobry, celujący. Obok znajduje się okno arkusza kalkulacyjnego zatytułowane: ARGUMENTY FUNKCJI. W obszarze z nagłówkiem WYSZUKAJ PIONOWO znajdują się wiersze: Szukana_wartość: H12, Tabela_tablica: A$3:C$8 oraz puste wiersze: Nr_indeksu_kolumny, Przeszukiwany_zakres. Poniżej znajduje się tekst: Wyszukuje wartość w pierwszej od lewej kolumnie tabeli i zwraca wartość z tego samego wiersza w kolumnie określonej przez użytkownika. Domyślnie tabela musi być sortowana w kolejności rosnącej. Szukana wartość – wartość do znalezienia w pierwszej kolumnie tabeli, może być wartością, odwołaniem lub ciągiem tekstowym. Poniżej znajduje się tekst: Wynik formuły =, pomoc dotycząca tej funkcji oraz dwa prostokątne przyciski: OK i Anuluj.

Trzecim argumentem jest Nr_indeksu_kolumny ze wskazanego przez nas we wcześniejszym kroku zakresu, z którego ma zostać zwrócona pasująca wartość. Nas interesuje kolumna Ocena (druga kolumna zakresu), a więc wpisujemy 2.

R17CfT06KIbDd

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego Microsoft Excel zatytułowane: WYSZUKAJ PIONOWO. Poniżej znajdują się wiersze: Szukana_wartość: H12, Tabela_tablica: A$3:C$8, Nr_indeksu_kolumny: 2 oraz pusty wiersz: Przeszukiwany_zakres. Poniżej znajduje się tekst: Wyszukuje wartość w pierwszej od lewej kolumnie tabeli i zwraca wartość z tego samego wiersza w kolumnie określonej przez użytkownika. Domyślnie tabela musi być sortowana w kolejności rosnącej. Nr_indeksu_kolumny – numer kolumny w argumencie tabela_tablica, z której ma zostać pobrana zwracana pasująca wartość. Pierwsza kolumna wartości w tabeli to kolumna 1. Poniżej znajduje się tekst: Wynik formuły = 4, pomoc dotycząca tej funkcji oraz dwa prostokątne przyciski: OK i Anuluj.

Czwarty argument to Przeszukiwany_zakres, czyli interesujący nas sposób wyszukiwania, o którym była już mowa wcześniej. Ustalamy w tym miejscu, czy funkcja ma podać nam dokładny czy przybliżony wynik wyszukiwania. W naszym zadaniu występują przedziały, więc musimy zastosować wynik wyszukiwania przybliżony, wpisujemy więc 1 (PRAWDA). Jest to domyślny sposób wyszukiwania, więc gdybyśmy nic nie wpisali, to wynik wyszukiwania byłby w tym przypadku identyczny.

RrZdm7L7skx5C

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego Microsoft Excel zatytułowane: WYSZUKAJ PIONOWO. Poniżej znajdują się wiersze: Szukana_wartość: H12, Tabela_tablica: A$3:C58, Nr_indeksu_kolumny: 2 i Przeszukiwany_zakres: 1. Poniżej znajduje się tekst: Wyszukuje wartość w pierwszej od lewej kolumnie tabeli i zwraca wartość z tego samego wiersza w kolumnie określonej przez użytkownika. Domyślnie tabela musi być sortowana w kolejności rosnącej. Przeszukiwany_zakres – wartość logiczna: aby znaleźć najlepsze dopasowanie w pierwszej kolumnie (sortowanej w kolejności rosnącej) = PRAWDA lub pominięta; aby znaleźć dokładny odpowiednik = FAŁSZ. Poniżej znajduje się tekst: Wynik formuły = 4, pomoc dotycząca tej funkcji oraz dwa prostokątne przyciski: OK i Anuluj.

Ostatecznie formuła wygląda następująco:

=WYSZUKAJ.PIONOWO(H12;A$3:C$8;2;1)

a otrzymany wynik wyszukiwania dla komórki H12 (której wartości wynosiła 17) wynosi 4, czyli została zwrócona wartość z zakresu <15;20), dla której według słownika student otrzymuje ocenę dobrą.

Analogiczne wyszukiwanie możemy zastosować dla kolumny Słownie. W tym przypadku szukaną wartością również będzie suma punktów, zakresem wyszukiwania słownik – kryteria ocen, lecz wartości będą tym razem zwracane z trzeciej kolumny zakresu wyszukiwania, tj. kolumna Słownie, więc jako trzeci argument podajemy 3.

Reguła będzie wówczas wyglądała następująco:

=WYSZUKAJ.PIONOWO(I12;A$3:C$8;3;1)

Oto otrzymany rezultat wyszukiwania:

LibreOffice Calc

Chcąc ustalić, jaka ocena przewidziana jest za uzyskaną ilość punktów, korzystamy z funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO. W tym celu zaznaczamy pierwszą komórkę w kolumnie Ocena, tj. I12 i wprowadzamy formułęformułaformułę. Teraz ze wstążki wybieramy Wstaw, a następnie Funkcja...

RWBDBvIzpFTmm

Ilustracja przedstawia fragment arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc . Na górze arkusza znajduje się pasek menu z zakładkami. Wybrana jest zakładka Wstaw. Rozwinięta jest pionowa lista z opcjami. Wśród nich wybrana jest opcja: Funkcja… Ctrl+F2.

Z rozwijanej listy przy polu Kategoria wybieramy Arkusz kalkulacyjny, a następnie w obszarze Funkcja wybieramy WYSZUKAJ.PIONOWO.

R144Aub2YERJv

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc zatytułowane Kreator funkcji. Z prawej strony znajdują się dwie zakładki – Funkcje i Struktura. Wybrana jest zakładka Funkcje. Znajdujące się pod nią okienko Szukaj jest puste. W okienku Kategoria wybrano: Arkusz kalkulacyjny, a w okienku Funkcja opcję WYSZUKAJ.PIONOWO. W znajdującym się po prawej stronie okienku Wynik widnieje zawartość #ZERO!, a w umiejscowionym poniżej okienku Formuła: =. W dolnej części paska znajduje się odznaczona opcja Macierz i prostokątne przyciski: Pomoc, <Wstecz, Dalej>, OK i Anuluj.

Przyciskamy przycisk Dalej >. Pojawia się pole przedstawiające elementy, z których zbudowana jest ta funkcja.

RIcI9EuqJsn6C

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc zatytułowane Kreator funkcji. Z prawej strony znajdują się dwie zakładki – Funkcje i Struktura. Wybrana jest zakładka Funkcje. Znajdujące się pod nią okienko Szukaj jest puste. W okienku Kategoria wybrano: Arkusz kalkulacyjny, a w okienku Funkcja opcję WYSZUKAJ.PIONOWO. W znajdującym się po prawej stronie okienku Wynik funkcji widnieje zawartość Błąd:511. Poniżej znajdują się puste pola: Kryterium wyszukiwania, Macierz, Indeks, Posortowany zakres wyszukiwania. W polu Wynik znajduje się zawartość: Błąd:511, a w umiejscowionym poniżej okienku Formuła: =WYSZUKAJ.PIONOWO(). W dolnej części paska znajduje się odznaczona opcja Macierz i prostokątne przyciski: Pomoc, <Wstecz, Dalej>, OK i Anuluj.

Pierwszym argumentem jest Kryterium wyszukiwania, czyli to, co funkcja ma odszukać. W naszym przypadku jest to suma punktów, więc wpisujemy adres pierwszej komórki z kolumny Suma punktów, tj. H12.

Kolejny argument funkcji to Macierz, gdzie wskazujemy zakres komórek, w którym wyszukiwanie ma się odbyć. Jest to zatem stworzony wcześniej słownik zawierający kryteria ocen. Wybieramy więc zakres A3:C8, pamiętając jednocześnie o zablokowaniu kolumn, dzięki czemu przy kopiowaniu formuły do innych komórek wyszukiwanie będzie odbywało się w tym samym zakresie danych.

Trzecim argumentem jest Indeks ze wskazanego przez nas we wcześniejszym kroku zakresu, z której ma zostać zwrócona pasująca wartość. Nas interesuje kolumna Ocena, jest to druga kolumna zakresu, a więc wpisujemy 2.

RZa4D16obRety

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc zatytułowane Kreator funkcji. Z prawej strony znajdują się dwie zakładki – Funkcje i Struktura. Wybrana jest zakładka Funkcje. Znajdujące się pod nią okienko Szukaj jest puste. W okienku Kategoria wybrano: Arkusz kalkulacyjny, a w okienku Funkcja opcję WYSZUKAJ.PIONOWO. W znajdującym się po prawej stronie okienku Wynik funkcji widnieje zawartość 4. Poniżej znajduje się pole: Kryterium wyszukiwania z zawartością H12, Macierz z zawartością: A$3:C$8, Indeks z zawartością: 2 i puste pole Posortowany zakres wyszukiwania. W polu Wynik znajduje się zawartość: 4, a w umiejscowionym poniżej okienku Formuła: =WYSZUKAJ.PIONOWO(H12;A$3:C$8;2). W dolnej części paska znajduje się odznaczona opcja Macierz i prostokątne przyciski: Pomoc, <Wstecz, Dalej>, OK i Anuluj.

Czwarty argument to Posortowany zakres wyszukiwania, czyli interesujący nas sposób wyszukiwania, o którym była już mowa wcześniej. Ustalamy w tym miejscu, czy funkcja ma podać nam dokładny czy przybliżony wynik wyszukiwania. W naszym zadaniu występują przedziały, więc musimy zastosować wynik wyszukiwania przybliżony, wpisujemy więc 1 (PRAWDA). Jest to domyślny sposób wyszukiwania, więc gdybyśmy nic nie wpisali to wynik wyszukiwania byłby w tym przypadku identyczny.

R6G1ZSS0DxopR

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc zatytułowane Kreator funkcji. Z prawej strony znajdują się dwie zakładki – Funkcje i Struktura. Wybrana jest zakładka Funkcje. Znajdujące się pod nią okienko Szukaj jest puste. W okienku Kategoria wybrano: Arkusz kalkulacyjny, a w okienku Funkcja opcję WYSZUKAJ.PIONOWO. W znajdującym się po prawej stronie okienku Wynik funkcji widnieje zawartość 4. Poniżej znajduje się pole: Kryterium wyszukiwania z zawartością H12, Macierz z zawartością: A$3:C$8, Indeks z zawartością: 2 i pole Posortowany zakres wyszukiwania z zawartością 1. W polu Wynik znajduje się zawartość: 4, a w umiejscowionym poniżej okienku Formuła: =WYSZUKAJ.PIONOWO(H12;A$3:C$8;2;1). W dolnej części paska znajduje się odznaczona opcja Macierz i prostokątne przyciski: Pomoc, <Wstecz, Dalej>, OK i Anuluj.

Ostatecznie formuła wygląda następująco:

=WYSZUKAJ.PIONOWO(H12;A$3:C$8;2;1)

a otrzymany wynik wyszukiwania dla komórki H12 (której wartości wynosiła 17) wynosi 4, czyli została zwrócona wartość z zakresu <15;20), dla której według słownika student otrzymuje ocenę dobrą.

Analogiczne wyszukiwanie możemy zastosować dla kolumny Słownie. W tym przypadku szukaną wartością również będzie suma punktów, zakresem wyszukiwania słownik – kryteria ocen, lecz wartości będą tym razem zwracane z trzeciej kolumny zakresu wyszukiwania, tj. kolumna Słownie, więc jako trzeci argument podajemy 3.

Reguła będzie wówczas wyglądała następująco:

=WYSZUKAJ.PIONOWO(I12;A$3:C$8;3;1)

Oto otrzymany rezultat wyszukiwania:

Funkcja WYSZUKAJ.POZIOMO (odniesienie; tablica; nr_wiersza; wiersz)

Zasada działania tej funkcji wygląda podobnie jak działanie funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO, przy czym dane są przeszukiwane według wierszy zamiast kolumn, tak więc o rodzaju stosowanego wyszukiwania decyduje układ zakresu komórek, do którego odnosi się wyszukiwanie.

Działanie tej funkcji można przedstawić na przykładzie, który znajduje się na karcie WYSZUKAJ.POZIOMO plików do ćwiczeń. Przyjmijmy, że w pewnym sklepie jest możliwość uzyskania określonego rabatu w zależności od wysokości zamówienia.

Kupujący zamawiając towar za kwotę nieprzekraczającą 10 000 zł, nie otrzymuje rabatu, jeśli wartość zamówienia wyniesie minimum 10 000 zł, ale nie więcej niż 20 000 zł otrzyma 2% rabatu itd.

W ten sposób za pomocą funkcji WYSZUKAJ.POZIOMO możemy stworzyć prosty kalkulator, który będzie wskazywał, jaki procent rabatu należy zastosować w zależności od wysokości zamówienia.

Microsoft Excel

W tym celu zaznaczamy komórkę, w której ma być zwracany wynik wyszukiwania, czyli B7 i wprowadzamy formułę. Teraz ze wstążki wybieramy Formuły. Następnie, w obszarze Biblioteka funkcji wybieramy Wyszuk. i odwoł., a z rozwijalnej listy wybieramy WYSZUKAJ.POZIOMO.

Re1ovRJGCS3iB

Ilustracja przedstawia fragment arkusza kalkulacyjnego w programie Microsoft Excel . W komórce A1 i A6 znajduje się tekst: wartość zamówienia, w komórce A2 i A7 tekst: % rabatu. Na górze arkusza znajduje się pasek menu z zakładkami. Wybrana jest zakładka Formuły. Poniżej, spośród opcji menu znajdujących się w pasku zakładki wybrana jest miniaturka wraz z podpisem: Wyszuk. i odwoł. Rozwinięta jest pionowa lista z opcjami. Wśród nich wybrana jest opcja: WYSZUKAJ.POZIOMO.

Następnie w oknie Argumenty funkcji postępujemy analogicznie jak w przypadku funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO, a więc:

• pierwszy argument, tj. Odniesienie, wskazuje, jaka wartość będzie szukana (w naszym przypadku jest to wartość zamówienia, czyli komórka B6);

• drugi argument, tj. Tablica, określa zakres komórek, w których będzie odbywało się wyszukiwanie (w naszym przypadku jest to obszar A1:G2);

• trzeci argument, tj. Nr_wiersza, wskazuje numer wiersza obszaru, z którego ma zostać zwrócona pasująca wartość (w naszym przypadku jest to drugi wiersz, %rabatu, więc wpisujemy 2);

• czwarty argument, tj. Wiersz, określa sposób zastosowanego wyszukiwania (wyszukiwanie dokładne lub wyszukiwanie zbliżone).

R3R187K9RXVrQ

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego Microsoft Excel zatytułowane: WYSZUKAJ POZIOMO. Poniżej znajdują się pola z zawartością – Odniesienie: B6, Tablica: B1:G2, Nr wiersza: 2, Wiersz: 1. Niżej znajduje się tekst: Wyszukuje wartość w górnym wierszu tabeli lub tablicy wartości i zwraca wartości z tej samej kolumny ze wskazanego wiersza. Wiersz – wartość logiczna: aby znaleźć najlepsze dopasowanie w górnym wierszu (posortowanym w kolejności rosnącej) = PRAWDA lub pomięte; aby znaleźć dokładne dopasowanie = FAŁSZ. Poniżej znajduje się tekst: Wynik formuły = 0%, pomoc dotycząca tej funkcji oraz dwa prostokątne przyciski: OK i Anuluj.

Ostatecznie formuła wyglądać będzie następująco:

=WYSZUKAJ.POZIOMO(B6;B1:G2;2;1)

Aby sprawdzić jej poprawne działanie, wpiszmy w komórce B6 wartość zamówienia w wysokości na przykład 35 000 zł. W polu H7 zwracana jest wówczas wartość 8%, co jest wartością prawidłową, gdyż zgodnie z przyjętymi założeniami w przypadku zamówienia o wartości powyżej 30 000 zł, ale nie większej niż 40 000 zł, powinien zostać naliczony rabat w wysokości 8%.

LibreOffice Calc

W tym celu zaznaczamy komórkę, w której ma być zwracany wynik wyszukiwania, czyli B7 i wprowadzamy formułę. Teraz naciskamy prawym przyciskiem myszy ikonę Kreator funkcji.

R16Z3Z3sS8ISS

Ilustracja przedstawia fragment arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc – kolumny A i B oraz wiersze od 1 do 9. W wierszu 1, w dwóch komórkach znajduje się tekst: wartość zamówienia i kwota: 0,00 zł. W wierszu 2, w dwóch komórkach znajduje się tekst: % rabatu i kolejno wartości: 0%. W komórce B5 znajduje się tekst: kalkulator oferty, w komórce A6 tekst: wartość zamówienia, komórka B6 jest pusta, w komórce A7 tekst: % rabatu, komórka B7 jest pusta, w komórce A8 tekst: rabat, w komórce B8 kwota 0,00 zł, w komórce A9 tekst: po rabacie, a w komórce B9 kwota 0,00 zł.

Następnie, w obszarze Kategoria, wybieramy Arkusz kalkulacyjny, a z listy Funkcja wybieramy WYSZUKAJ.POZIOMO. Naciskamy przycisk Dalej >.

Następnie postępujemy analogicznie jak w przypadku funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO, a więc:

• pierwszy argument, tj. Kryterium wyszukiwania, wskazuje, jaka wartość będzie szukana (w naszym przypadku jest to wartość zamówienia, czyli komórka B6);

• drugi argument, tj. Macierz, określa zakres komórek, w których będzie odbywało się wyszukiwanie (w naszym przypadku jest to obszar A1:G2);

• trzeci argument, tj. Indeks, wskazuje numer wiersza obszaru, z którego ma zostać zwrócona pasująca wartość (w naszym przypadku jest to drugi wiersz, %rabatu, więc wpisujemy 2);

• czwarty argument, tj. Posortowany zakres wyszukiwania, określa sposób zastosowanego wyszukiwania (wyszukiwanie dokładne lub wyszukiwanie zbliżone).

R1CGIf47g1YAy

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc zatytułowane Kreator funkcji. Z prawej strony znajdują się dwie zakładki – Funkcje i Struktura. Wybrana jest zakładka Funkcje. Znajdujące się pod nią okienko Szukaj jest puste. W okienku Kategoria wybrano: Arkusz kalkulacyjny, a w okienku Funkcja opcję WYSZUKAJ.POZIOMO. W znajdującym się po prawej stronie okienku Wynik funkcji widnieje zawartość: #N/D. Poniżej znajduje się pole: Kryterium wyszukiwania z zawartością B6, Macierz z zawartością: $B$1:$G$2, Indeks z zawartością: 2 i pole Posortowany zakres wyszukiwania z zawartością 1. W polu Wynik znajduje się zawartość: #N/D, a w umiejscowionym poniżej okienku Formuła: =WYSZUKAJ.POZIOMO(B6;$B$1:$G$2;2;1). W dolnej części paska znajduje się odznaczona opcja Macierz i prostokątne przyciski: Pomoc, <Wstecz, Dalej>, OK i Anuluj.

Ostatecznie formuła wyglądać będzie następująco:

=WYSZUKAJ.POZIOMO(B6;$B$1:$G$2;2;1)

Aby sprawdzić jej poprawne działanie, wpiszmy w komórce B6 wartość zamówienia w wysokości na przykład 35 000 zł. W polu H7 zwracana jest wówczas wartość 8%, co jest wartością prawidłową, gdyż zgodnie z przyjętymi założeniami w przypadku zamówienia o wartości powyżej 30 000 zł, ale nie większej niż 40 000 zł powinien zostać naliczony rabat w wysokości 8%.

Funkcja INDEKS (tablica; nr_wiersza; [nr_kolumny])

Funkcja INDEKS zwraca wartość znajdującą się na przecięciu wiersza i kolumny analizowanego obszaru danych, co jest niezwykle istotne podczas analizowania rozbudowanych arkuszy.

Działanie funkcji najlepiej wytłumaczyć na przykładzie. Załóżmy, że mając raport miesięcznej sprzedaży z kilku oddziałów, chcemy sprawdzić, jaka była sprzedaż Oddziału 2 w kwietniu.

Microsoft Excel

Chcąc zastosować funkcję INDEKS, wybieramy ze wstążki Formuły. Następnie, w obszarze Biblioteka funkcji, wybieramy Wyszuk. i odwoł., a z rozwijalnej listy wybieramy INDEKS.

RePKRX0G7Vm9k

Ilustracja przedstawia fragment arkusza kalkulacyjnego w programie Microsoft Excel . W komórce A1 miesiąc, a w komórkach od A2 do A5 kolejno nazwy miesięcy: styczeń, luty, marzec, kwiecień. Na górze arkusza znajduje się pasek menu z zakładkami. Wybrana jest zakładka Formuły. Poniżej, spośród opcji menu znajdujących się w pasku zakładki wybrana jest miniaturka wraz z podpisem: Wyszuk. i odwoł. Rozwinięta jest pionowa lista z opcjami. Wśród nich wybrana jest opcja: INDEKS.

Następnie wybieramy listę argumentów, które mają być zastosowane w formule. Wybierzmy tablica; nr_wiersza; nr_kolumny. Potwierdźmy przyciskiem OK.

RJgWEnSMEYrmw

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego Microsoft Excel zatytułowane: Argumenty funkcji. Poniżej znajduje się pole zatytułowane Indeks i podpisem: ta funkcja posiada kilka list argumentów. Wybierz jedną z nich. Argumenty. Poniżej znajduje się okno z zawartością: tablica.nr wiersza;nr kolumny. Poniżej znajduje się tekst: Pomoc dotycząca tej funkcji oraz dwa prostokątne przyciski: OK i Anuluj.

Pojawi się wówczas okno, w którym możemy zdefiniować poszczególne argumenty.

R1aXVey2zJ6pz

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego Microsoft Excel zatytułowane: Argumenty funkcji. Poniżej znajduje się pole INDEKS z zawartością – Tablica:, Nr wiersza:, Nr kolumny: oraz =. Niżej znajduje się tekst: Zwraca wartość odwołanie do komórki na przecięciu określonego wiersza i kolumny w danym zakresie. Tablica – zakres komórek lub stała tablicowa. Wynik formuły =, Pomoc dotycząca tej funkcji oraz dwa prostokątne przyciski: OK i Anuluj.

W polu Tablica określamy zakres wyszukiwanego obszaru. W naszym przykładzie będzie to A1:F5. Następnie wybieramy Nr_wiersza analizowanego obszaru. Będzie to piąty wiersz, w którym są podane dane za miesiąc kwiecień. Trzeci argument to Nr_kolumny analizowanego obszaru. Interesuje nas Oddział 2, więc wybieramy kolumnę 3.

RHuPxnJ24M3RN

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego Microsoft Excel zatytułowane: Argumenty funkcji. Poniżej znajduje się pole INDEKS z zawartością – Tablica: A1:F5, Nr wiersza: 5, Nr kolumny: 3 oraz =33698. Niżej znajduje się tekst: Zwraca wartość odwołanie do komórki na przecięciu określonego wiersza i kolumny w danym zakresie. Nr_kolumny – zaznacza kolumnę w tablicy lub odwołaniu, z której ma zostać zwrócona wartość. W przypadku pominięcia wymagany jest argument nr_wiersza. Poniżej znajduje się tekst: Wynik formuły =33698, Pomoc dotycząca tej funkcji oraz dwa prostokątne przyciski: OK i Anuluj.

Ostatecznie formuła wyglądać będzie następująco:

=INDEKS(A1:F5;5;3)

W ten sposób w polu B8 zostanie zwrócona wartość 33 698,00 zł, którą mieliśmy wyszukać.

LibreOffice Calc

Chcąc zastosować funkcję INDEKS, wybieramy kombinację klawiszy [Ctrl] + [F2], która wywoła okno kreatora funkcji. Następnie, w obszarze Kategoria, wybieramy Arkusz kalkulacyjny, a z listy wybieramy INDEKS.

RVApexq2QHfym

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc zatytułowane Kreator funkcji. Z prawej strony znajdują się dwie zakładki – Funkcje i Struktura. Wybrana jest zakładka Funkcje. Znajdujące się pod nią okienko Szukaj jest puste. W okienku Kategoria wybrano: Arkusz kalkulacyjny, a w okienku Funkcja opcję INDEKS. Znajdujące się po prawej stronie okienko Wynik funkcji jest puste. Poniżej znajduje się pole z napisem: INDEKS. INDEKS (Odwołanie; Wiersz; Kolumna; Zakres). Zwraca odwołanie do komórki z podanego zakresu. W polu Wynik znajduje się zawartość: #ZERO, a w umiejscowionym poniżej okienku Formuła: = . W dolnej części paska znajduje się odznaczona opcja Macierz i prostokątne przyciski: Pomoc, <Wstecz, Dalej>, OK i Anuluj.

Naciśnijmy przycisk Dalej >. Pojawi się wówczas pole, w którym możemy zdefiniować poszczególne argumenty.

RVuYelgdfZWiZ

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc zatytułowane Kreator funkcji. Z prawej strony znajdują się dwie zakładki – Funkcje i Struktura. Wybrana jest zakładka Funkcje. Znajdujące się pod nią okienko Szukaj jest puste. W okienku Kategoria wybrano: Arkusz kalkulacyjny, a w okienku Funkcja opcję INDEKS. W znajdującym się po prawej stronie okienku Wynik funkcji widnieje zawartość: Błąd:511. Poniżej znajduje się puste pole: Odwołanie, Wiersz, Kolumna, Zakres. W polu Wynik znajduje się zawartość: Błąd:511, a w umiejscowionym poniżej okienku Formuła: =INDEKS() . W dolnej części paska znajduje się odznaczona opcja Macierz i prostokątne przyciski: Pomoc, <Wstecz, Dalej>, OK i Anuluj.

W polu Odwołanie określamy zakres wyszukiwanego obszaru. W naszym przykładzie będzie to A1:F5. Następnie wybieramy Wiersz analizowanego obszaru. Będzie to piąty wiersz, w którym są podane dane za miesiąc kwiecień. Trzeci argument to Kolumna analizowanego obszaru. Interesuje nas Oddział 2, więc wybieramy kolumnę 3.

RSANswQTBEEVr

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc zatytułowane Kreator funkcji. Z prawej strony znajdują się dwie zakładki – Funkcje i Struktura. Wybrana jest zakładka Funkcje. Znajdujące się pod nią okienko Szukaj jest puste. W okienku Kategoria wybrano: Arkusz kalkulacyjny, a w okienku Funkcja opcję INDEKS. W znajdującym się po prawej stronie okienku Wynik funkcji widnieje zawartość: 33 698,00 zł. Poniżej znajduje się pole: Odwołanie z zawartością: $A$1:$F$5, pole Wiersz z zawartością: 5, pole Kolumna z zawartością 3, i puste pole Zakres. W polu Wynik znajduje się zawartość: 33 698,00 zł, a w umiejscowionym poniżej okienku Formuła: =INDEKS($A$1:$F$5;5;3) . W dolnej części paska znajduje się odznaczona opcja Macierz i prostokątne przyciski: Pomoc, <Wstecz, Dalej>, OK i Anuluj.

Ostatecznie formuła wyglądać będzie następująco:

=INDEKS($A$1:$F$5;5;3)

W ten sposób w polu B8 zostanie zwrócona wartość 33 698,00 zł, którą mieliśmy wyszukać.

Funkcja PODAJ.POZYCJĘ (szukana_wartość; przeszukiwana_tab; [typ_porównania])

Funkcja INDEKS bardzo często łączy się z funkcją PODAJ.POZYCJĘ. Dzięki zastosowaniu tej funkcji nie musimy sprawdzać, który w kolejności wiersz i która komórka mają być wyszukiwane. Zamiast numeru wiersza i numeru kolumny wystarczy podać ich tytuł.

Argumenty tej funkcji wyglądają następująco:

szukana_wartość; przeszukiwana_tab; typ porównania

Pierwszy argument dotyczy dowolnej wartości, którą chcemy odnaleźć, drugi argument obejmuje zakres przeszukiwanego obszaru, natomiast trzeci argument oznacza rodzaj wyszukiwania - dokładny lub przybliżony.

Do wyboru mamy trzy typy porównania:

• „0 – dokładne dopasowanie” – najczęściej stosowane rozwiązanie;

• „1 – mniejsze niż” – stosowana w przypadku, gdy nie chcemy szukać dokładnej wartości lub gdy wiemy, że nie znajduje się ona w przeszukiwanym obszarze i chcemy wówczas odnaleźć jej wartość najbliższą spośród innych wartości od niej mniejszych; opcja ta może być stosowana tylko w przypadku, gdy dane są posortowane rosnąco;

• „-1 – większe niż” – działa analogicznie jak opcja „1 – mniejsze niż” i wyszukuje wartość najbliższą spośród innych wartości od niej większych, ale tylko w sytuacji, kiedy dane są posortowane malejąco.

Microsoft Excel

Aby skorzystać z tej funkcji, ze wstążki wybieramy Formuły. Następnie, w obszarze Biblioteka funkcji, wybieramy Wyszuk. i odwoł., a z rozwijalnej listy wybieramy PODAJ.POZYCJĘ.

R132Jqszc1vh6

Ilustracja przedstawia fragment arkusza kalkulacyjnego w programie Microsoft Excel . W komórce A1 miesiąc, a w komórkach od A2 do A5 kolejno nazwy miesięcy: styczeń, luty, marzec, kwiecień. Na górze arkusza znajduje się pasek menu z zakładkami. Wybrana jest zakładka Formuły. Poniżej, spośród opcji menu znajdujących się w pasku zakładki wybrana jest miniaturka wraz z podpisem: Wyszuk. i odwoł. Rozwinięta jest pionowa lista z opcjami. Wśród nich wybrana jest opcja: PODAJ.POZYCJĘ.

W naszym przykładzie szukaliśmy informacji, jaka była sprzedaż Oddziału 2 w kwietniu. Dzięki funkcji PODAJ.POZYCJĘ możemy zlokalizować, w którym wierszu znajdują się dane dla miesiąca kwietnia i w której kolumnie znajdują się dane dla Oddziału 2.

Zatem w oknie Argumenty funkcji określamy argumenty dla miesiąca kwietnia, aby wyszukać jego pozycję w wierszach tabeli.

Szukana wartość to „kwiecień”, przeszukiwany obszar to cała kolumna Miesiąc, czyli zakres komórek A1:A5, a typ porównania to 0, czyli wyszukiwanie dokładne.

RCediAzbtKPGM

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego Microsoft Excel zatytułowane: Argumenty funkcji. Poniżej znajduje się pole PODAJ.POZYCJĘ z zawartością – Szukana_wartość: ”kwiecień”, Przeszukiwana_tab: A1:A5, Typ_porównania: 0 oraz =5. Niżej znajduje się tekst: Zwraca względną pozycję elementu w tablicy, odpowiadającą określonej wartości przy podanej kolejności. Typ_porównania – liczba 1, 0 albo -1 wskazująca, która wartość jest zwrócona. Poniżej znajduje się tekst: Wynik formuły =10, Pomoc dotycząca tej funkcji oraz dwa prostokątne przyciski: OK i Anuluj.

W ten sposób funkcja PODAJ.POZYCJĘ zwraca wartość 5, potwierdzającą, że dane za miesiąc kwiecień znajdują się w piątym wierszu przeszukiwanego zakresu danych.

Analogicznie postępujemy w przypadku odnalezienia pozycji Oddziału 2. Szukana wartość to „Oddział 2”, przeszukiwany obszar to cały wiersz Miesiąc, czyli zakres komórek A1:F1, a typ porównania to 0, czyli wyszukiwanie dokładne.

R1MpqTEenXAja

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego Microsoft Excel zatytułowane: Argumenty funkcji. Poniżej znajduje się pole PODAJ.POZYCJĘ z zawartością – Szukana_wartość: ”Oddział 2”, Przeszukiwana_tab: A1:F1, Typ_porównania: 0 oraz =3. Niżej znajduje się tekst: Zwraca względną pozycję elementu w tablicy, odpowiadającą określonej wartości przy podanej kolejności. Typ_porównania – liczba 1, 0 albo -1 wskazująca, która wartość jest zwrócona. Poniżej znajduje się tekst: Wynik formuły =3, Pomoc dotycząca tej funkcji oraz dwa prostokątne przyciski: OK i Anuluj.

Funkcja zwraca w ten sposób wartość 3, a więc dane dla Oddziału 2 znajdują się w trzeciej kolumnie przeszukiwanego obszaru.

W ten sposób, gdy będziemy stosować funkcję INDEKS, nie będziemy musieli wpisywać dokładnego numeru wiersza i kolumny, co będzie kłopotliwe w przypadku bardziej rozbudowanych tabel, lecz zrobi to za nas funkcja PODAJ.POZYCJĘ.

W tym celu formułę funkcji INDEKS:

=INDEKS(A1:F5;5;3)

wystarczy zamienić na:

=INDEKS(A1:F5;PODAJ.POZYCJĘ("kwiecień";A1:A5;0);PODAJ.POZYCJĘ("Oddział 2";A1:F1;0))

LibreOffice Calc

Aby skorzystać z tej funkcji, z menu głównego wybieramy Wstaw, a następnie Funkcja...

ROAi3XVoCJlvP

Ilustracja przedstawia fragment arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc . Na górze arkusza znajduje się pasek menu z zakładkami. Wybrana jest zakładka Wstaw. Rozwinięta jest pionowa lista z opcjami. Wśród nich wybrana jest opcja: Funkcja… Ctrl+F2.

Następnie, w obszarze Kategoria, wybieramy Arkusz kalkulacyjny, a z listy wybieramy PODAJ.POZYCJĘ. Klikamy przycisk Dalej >.

RmhQkFvt1DYlJ

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc zatytułowane Kreator funkcji. Z prawej strony znajdują się dwie zakładki – Funkcje i Struktura. Wybrana jest zakładka Funkcje. Znajdujące się pod nią okienko Szukaj jest puste. W okienku Kategoria wybrano: Arkusz kalkulacyjny, a w okienku Funkcja opcję PODAJ.POZYCJĘ. Znajdujące się po prawej stronie okienko Wynik funkcji jest puste. Poniżej znajduje się pole z napisem: PODAJ.POZYCJĘ. PODAJ.POZYCJĘ (Kryterium wyszukiwania; Przeszukiwana macierz; Typ). Wyznacza pozycję w macierzy po porównaniu wartości W polu Wynik znajduje się zawartość: #ZERO, a w umiejscowionym poniżej okienku Formuła: = . W dolnej części paska znajduje się odznaczona opcja Macierz i prostokątne przyciski: Pomoc, <Wstecz, Dalej>, OK i Anuluj.

W naszym przykładzie szukaliśmy informacji, jaka była sprzedaż Oddziału 2 w kwietniu. Dzięki funkcji PODAJ.POZYCJĘ możemy zlokalizować, w którym wierszu znajdują się dane dla miesiąca kwietnia i w której kolumnie znajdują się dane dla Oddziału 2.

Zatem w oknie Kreator funkcji określamy argumenty dla miesiąca kwietnia, aby wyszukać jego pozycję w wierszach tabeli.

Szukana wartość to „kwiecień”, przeszukiwany obszar to cała kolumna Miesiąc, czyli zakres komórek A1:A5, a typ porównania to 0, czyli wyszukiwanie dokładne.

R1Yuvy48140hA

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc zatytułowane Kreator funkcji. Z prawej strony znajdują się dwie zakładki – Funkcje i Struktura. Wybrana jest zakładka Funkcje. Znajdujące się pod nią okienko Szukaj jest puste. W okienku Kategoria wybrano: Arkusz kalkulacyjny, a w okienku Funkcja opcję PODAJ.POZYCJĘ. Znajdujące się po prawej stronie okienko Wynik funkcji zawiera cyfrę 5. Poniżej znajduje się pole z napisem: Wyznacza pozycję w macierzy po porównaniu wartości. Typ (opcjonalnie). Typ może przyjąć wartość 1 (macierz pierwszej kolumny rosnąco), 0 (ścisłe dopasowanie lub symbol wieloznaczny lub dopasowanie wyrażenia regularnego) lub -1 (macierz pierwszej kolumny malejąc…). Poniżej znajdują się trzy okienka z zawartością: Kryterium wyszukiwania: ”kwiecień”, Przeszukiwana macierz: A$1:A$5, Typ: -. W polu Wynik znajduje się zawartość: 5, a w umiejscowionym poniżej okienku Formuła: =PODAJ.POZYCJĘ(”kwiecień”;A$1:A$5;0) . W dolnej części paska znajduje się odznaczona opcja Macierz i prostokątne przyciski: Pomoc, <Wstecz, Dalej>, OK i Anuluj.

W ten sposób funkcja PODAJ.POZYCJĘ zwraca nam wartość 5, potwierdzającą, że dane za miesiąc kwiecień znajdują się w piątym wierszu przeszukiwanego zakresu danych.

Analogicznie postępujemy w przypadku odnalezienia pozycji Oddziału 2. Szukana wartość to „Oddział 2”, przeszukiwany obszar to cały wiersz Miesiąc, czyli zakres komórek A1:F1, a typ porównania to 0, czyli wyszukiwanie dokładne.

R1HzPhtVMojem

Ilustracja przedstawia okno arkusza kalkulacyjnego w programie LibreOffice Calc zatytułowane Kreator funkcji. Z prawej strony znajdują się dwie zakładki – Funkcje i Struktura. Wybrana jest zakładka Funkcje. Znajdujące się pod nią okienko Szukaj jest puste. W okienku Kategoria wybrano: Arkusz kalkulacyjny, a w okienku Funkcja opcję PODAJ.POZYCJĘ. Znajdujące się po prawej stronie okienko Wynik funkcji zawiera cyfrę 3. Poniżej znajduje się pole z napisem: Wyznacza pozycję w macierzy po porównaniu wartości. Typ (opcjonalnie). Typ może przyjąć wartość 1 (macierz pierwszej kolumny rosnąco), 0 (ścisłe dopasowanie lub symbol wieloznaczny lub dopasowanie wyrażenia regularnego) lub -1 (macierz pierwszej kolumny malejąc…). Poniżej znajdują się trzy okienka z zawartością: Kryterium wyszukiwania: ”Oddział 2”, Przeszukiwana macierz: $A1:$F1, Typ: -. W polu Wynik znajduje się zawartość: 3, a w umiejscowionym poniżej okienku Formuła: =PODAJ.POZYCJĘ(”Oddział 2”; $A1:$F1;0) . W dolnej części paska znajduje się odznaczona opcja Macierz i prostokątne przyciski: Pomoc, <Wstecz, Dalej>, OK i Anuluj.

Funkcja zwraca w ten sposób wartość 3, a więc dane dla Oddziału 2 znajdują się w trzeciej kolumnie przeszukiwanego obszaru.

W ten sposób, gdy będziemy stosować funkcję INDEKS, nie będziemy musieli wpisywać dokładnego numeru wiersza i kolumny, co będzie kłopotliwe w przypadku bardziej rozbudowanych tabel, lecz zrobi to za nas funkcja PODAJ.POZYCJĘ.

W tym celu formułę funkcji INDEKS:

=INDEKS($A$1:$F$5;5;3)

wystarczy zamienić na:

=INDEKS($A$1:$F$5;PODAJ.POZYCJĘ("kwiecień";A$1:A$5;0);PODAJ.POZYCJĘ("Oddział 2";$A1:$F1;0))

Słownik