Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Warto przeczytać

Kondensator to urządzenie służące do gromadzenia ładunku, składające się z dwóch przewodników. Po doprowadzeniu napięcia do okładek kondensatora zostaje na nich wyindukowany ładunek elektryczny. Cechą charakteryzującą kondensator jest jego pojemność, czyli informacja, jaki ładunek zostanie zgromadzony na kondensatorze przy zadanym napięciu. Kondensatory możemy ze sobą łączyć, pozwala to skonstruować układ o potrzebnej nam pojemności. Rozróżniamy dwa sposoby łączenia kondensatorów: szeregowo oraz równolegle. Jeśli chcesz się o tym więcej dowiedzieć, informacje te uzyskasz w materiałach „Łączenie szeregowe kondensatorów” oraz „Łączenie równoległe kondensatorów”.

W tabeli poniżej przedstawiono najważniejsze wzory obowiązujące w tych dwóch typach połączeń, dla układu zastępczego n kondensatorów:

Opcja

Połączenie szeregowe

Połączenie równoległe

Ładunek zgromadzony na kondensatorze zastępczym Q 

Q=Q1=Q2=Q3=...=Qn

Q=i=1nQi

Różnica potencjałów na kondensatorze zastępczym ΔV

ΔV=i=1nΔVi

ΔV=ΔV1=ΔV2=ΔV3=...=ΔVn

Pojemność kondensatora zastępczego C

1C=i=1n1Ci

C=i=1nCi

Przeanalizujmy teraz schemat rozwiązywania zadań, dotyczących łączenia kondensatorów.

Przykład 1

Na początku zastanówmy się, z jakim typem połączenia mamy do czynienia na Rys. 1.

R1FtOlFYpv1eu
Rys. 1. Schemat układu pomiarowego
Źródło: Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0.

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że kondensatory zostały połączone szeregowo. Przyjrzyjmy się jednak uważnie. Widzimy, że części układu są zwarte. Napięcie wprowadzone na poszczególne kondensatory jest więc takie samo. Na rys. 2 elementy o tym samym potencjale zostały oznaczone jednakowym kolorem.

R1ZwgQLNWVSFV
Rys. 2. Schemat układu pomiarowego
Źródło: Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0.

Można teraz łatwo zauważyć, że kondensatory te są połączone równolegle.

R13gRXlbKtSra
Rys. 3. Schemat układu pomiarowego
Źródło: Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0.

A teraz obliczenie pojemności zastępczej jest już całkiem proste. Korzystamy z wzoru

C=i=1nCi

Czyli

C=C1+C2+C3

Przykład 2

Często w zadaniach mamy układ mieszany. Na rys. 4 przedstawiono właśnie taki układ. Jest to schemat połączenia ze sobą sześciu kondensatorów. Widzimy, że kondensatory CIndeks dolny 1 i CIndeks dolny 1 połączone są ze sobą szeregowo. Tak samo jak CIndeks dolny 2 i CIndeks dolny 2, a także CIndeks dolny 3 i CIndeks dolny 3. Następnie wszystkie pary kondensatorów połączono równolegle.

RTljWxkYmUviZ
Rys. 4. Schemat układu pomiarowego
Źródło: Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0.

W powyższym przypadku najpierw wyznaczamy pojemności zastępcze każdego z połączeń szeregowych:

1C11=1C1+1C1=2C1
C11=C12
C22=C22
C33=C32

Następnie napiszmy wzór na całkowity opór C, który jest oporem zastępczym dla połączonych równolegle kondensatorów CIndeks dolny 11, CIndeks dolny 22, CIndeks dolny 33:

C=C11+C22+C33=C12+C22+C32=C1+C2+C32

Przykład 3

Rozważmy kondensator próżniowy o pojemności C0=2pF i odległości między okładkami d. Pomiędzy okładki kondensatora wsuwamy dielektrykDielektrykdielektryk o względnej przenikalności elektrycznej εr=4 oraz grubości 12d, jak pokazano na rys. 5.

R19V02AJYKtUr
Rys. 5. Ułożenie dielektryka pomiędzy okładkami kondensatora
Źródło: Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0.

Obliczmy nową pojemność takiego kondensatora.

Zwróćmy uwagę, że możemy go traktować jak połączenie szeregowe dwóch kondensatorów CIndeks dolny 1 oraz CIndeks dolny 2, z których jeden zawiera dielektryk, a drugi jest pusty:

R11NiNVYBnlWq
Rys. 6. Ułożenie dielektryka pomiędzy okładkami kondensatorów
Źródło: Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0.

Wiemy, że

C0=ε0Sd

CIndeks dolny 1 oraz CIndeks dolny 2 możemy wyznaczyć z wzorów:

C1=ε0εrS12d=2εrε0Sd=2εrC0
C2=ε0S12d=2εoSd=2C0

Pojemność zastępczą układu, czyli pojemność kondensatora z dielektrykiem, możemy obliczyć z wzoru:

1C=1C1+1C2=12εrC0+12C0=12εrC0+εr2εrC0=1+εr2εrC0

A więc

C=2εrC01+εr

Teraz wystarczy już tylko podstawić dane:

C=2·4·2 pF1+4=165 pF=3,2 pF

Jeśli dielektryk wsunięty byłby od góry (jak na rys. 7), wtedy możemy traktować tę sytuację, jak układ dwóch kondensatorów (o polu powierzchni okładek równym s2 oraz odległości między nimi równej d) połączonych równolegle.

RdCwh8pQ7OfGY
Rys. 7. Ułożenie dielektryka pomiędzy okładkami kondensatorów
Źródło: Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0.

Pojemność takiego kondensatora C możemy zapisać jako:

C = C 1 + C 2 = ε 0 1 2 S d + ε 0 ε r 1 2 S d = ε 0 1 2 S + ε 0 ε r 1 2 S d = ε 0 S 2 d ( 1 + ε r )

Słowniczek

Dielektryk
Dielektryk

(ang.: dielectric) – materiał który liczba swobodnych elektronów jest bardzo mała, materiał ten bardzo słabo przewodzi prąd elektryczny. Umieszczony między okładkami kondensatora zwiększa jego pojemność elektryczną.