Przypomnijmy sobie model wiązania metalicznegowiązanie metalicznewiązania metalicznego. Na rysunku poniżej widać, że elektrony walencyjneelektrony walencyjneelektrony walencyjne atomów metalu, które wchodzą w skład chmury elektronowejchmura elektronowachmury elektronowej, otaczają rdzenie atomowerdzeń atomowyrdzenie atomowe (kationy metalu). Elektrony te przeciwdziałają odpychaniu dodatnich rdzeni i wiążą je, co jest wynikiem działania sił elektrostatycznych.

Plastyczność oznacza zdolność do ulegania odkształceniom, które można osiągnąć we wszystkich materiałach w określonych warunkach eksperymentalnych, ale w różnym stopniu. Właściwości plastyczne, takie jak ciągliwość (zdolność do wyciągania w druty) i kowalność (na przykład zdolność do ściskania w arkusze), mają fundamentalne znaczenie dla zastosowania wielu metali (takich jak złoto), czy też stopów metali.

Ciągliwość jest miarą odporności metalu na naprężenia rozciągające. Określa podatność metalu do trwałego odkształcenia bez naruszenia jego spójności. Zwykle podczas wykonywania próby na rozciąganie, przy działaniu maksymalnej siły, metal jest wyciągany za oba jego końce (w sposób zaprezentowany poniżej).

RQEwlsvB8wHu1

Ilustracja przedstawia warstwy rdzeni atomowych podczas rozciągania. Po lewej stronie u dołu znajdują się regularnie rozmieszczone na planie prostokąta beżowe kule. Kule reprezentują rdzenie atomowe. Jest to prostokąt o wymiarach dwie na pięć kul. Pomiędzy nim znajdują się małe niebieskie kule reprezentujące elektrony. Po lewej stronie zamieszczono strzałkę skierowaną w lewą stronę wskazującą kierunek rozciągania. Nad nimi z prawej strony znajduje się analogiczna struktura składająca się również z dziesięciu beżowych kul rozmieszczonych na planie prostokąta. Po ich prawej stronie również zamieszczono strzałkę skierowaną w prawą stronę. Dwie ostatnie kolumny kul beżowych z pierwszego, lewego prostokąta znajdują się tuż pod dwiema pierwszymi kolumnami drugiego prostokąta. Zatem warstwy są przesunięte względem siebie.

Na skutek rozciągania, warstwy rdzeni atomowych (kulki beżowe) mogą łatwo przesuwać się obok siebie, bez przerwania wiązania metalicznego. Na podstawie wykonywanego pomiaru określa się górną lub dolną granicę plastyczności oraz wytrzymałość na rozciąganie. Jeżeli metal jest ciągliwy to oznacza to, że w trakcie wykonywania próby można go rozciągnąć w cienki drut, który nie łamie się, ani nie słabnie. Przykładem metalu o dużej ciągliwości, który można wyciągać w cienkie druty bez zrywania jest miedź. Z kolei metale o niskiej ciągliwości np. bizmut, poddane naprężeniu rozciągającemu pękają.

Poniżej przedstawiono wybrane przejawy plastyczności metali.