Przeczytaj
Osmoregulacja
Osmoregulacja to aktywny proces utrzymywania względnie stałej równowagi objętości płynów ustrojowych oraz stężeń zawartych w nich elektrolitów (jonów) i związków organicznych. Osmoregulacja uzależniona jest od ilości pobieranej wody i pokarmu, ich składu jonowego oraz mechanizmów wydalania.
Istotą tego procesu jest zjawisko osmozyosmozy, czyli zdolności wody do przenikania przez błonę półprzepuszczalną (np. błonę komórkową), rozdzielającą dwa roztwory o różnych stężeniach. Miarą natężenia osmozy jest ciśnienie osmotyczne − to ciśnienie, jakie przeciwdziała przepływowi rozpuszczalnika między roztworami o różnych stężeniach. Im większa różnica stężeń, tym większe ciśnienie osmotyczne.
Roztwór o większym ciśnieniu osmotycznym, niż roztwór oddzielony od niego błoną półprzepuszczalną, nazywa się hipertonicznym. Roztwór o mniejszym ciśnieniu osmotycznym − to roztwór hipotoniczny. Dla roztworów izotonicznych, mających jednakowe stężenia po obu stronach błony, wartość ciśnienia osmotycznego wynosi zero.
Słownik
gatunek o dużej tolerancji na zmiany zasolenia wody, w której żyje
gatunek o małej tolerancji na zmiany zasolenia wody, w której żyje
komórki nabłonkowe w skrzelach niektórych ryb; biorą udział w procesie osmoregulacji przez wiązanie i wychwytywanie jonów zawartych w wodach słodkich lub aktywne usuwanie nadmiaru jonów z ustroju do wód słonych
dyfuzja rozpuszczalnika przez błonę półprzepuszczalną, która oddziela dwa roztwory o różnych stężeniach; rozpuszczalnik przenika z roztworu o niższym stężeniu rozpuszczonej substancji do roztworu o stężeniu wyższym, aż do wyrównania stężeń
woda o zasoleniu wyższym, niż w wodach słodkich, a niższym od obecnego w wodach słonych; występuje najczęściej w ujściach rzek do mórz