Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
bg‑magenta

Mangan jako pierwiastek

Mangan występuje w związkach chemicznych najczęściej na: II, III, IV, VIII stopniu utlenieniastopień utlenieniastopniu utlenienia. Konfiguracje elektronowe manganu na różnych stopniach utlenienia przedstawiono w poniższej tabeli.

Konfiguracje elektronowe manganu na różnych stopniach utlenienia

Stopień utlenienia

Konfiguracja elektronowa

atomu manganu – Mn0

1s22s22p63s23p64s23d5

mangan na +II stopniu utlenienia – MnII

1s22s22p63s23p63d5

mangan na +III stopniu utlenienia – MnIII

1s22s22p63s23p63d4

mangan na +IV stopniu utlenienia – MnIV

1s22s22p63s23p63d3

mangan na +VI stopniu utlenienia – MnVI

1s22s22p63s23p63d1

mangan na +VII stopniu utlenienia – MnVII

1s22s22p63s23p6

Mangan jest pierwiastkiem aktywnym chemicznie. W postaci rozdrobnionej spala się w tlenie, tworząc mieszaninę tlenków MnO2Mn3O4. Reaguje z kwasami z wyparciem wodoru, np.:

Mn+2 HClMnCl2+H2

Tworzy kilka grup związków, które zostały omówione poniżej.

R1RoqwIparOrp
Czyste (99,99%) kawałki manganu rafinowane elektrolitycznie
Źródło: By Alchemist-hp (talk) (www.pse-mendelejew.de) - Praca własna, FAL, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=11930318, licencja: CC BY-NC-ND 3.0.
bg‑magenta

Tlenki manganu

Mangan tworzy kilka podstawowych tlenków: tlenek manganu(II) MnO, tlenek manganu(III) Mn2O3, tlenek manganu(IV) MnO2 i tlenek manganu(VII) Mn2O7.

Charakter chemiczny tych tlenków zmienia się wraz ze zmianą stopnia utlenieniastopień utlenieniastopnia utlenienia manganu w tych związkach. Zależność tę przedstawiono w poniższej tabeli.

1
Charakterystyka tlenków manganu

Stopień utlenienia manganu

Wzór tlenku

Nazwa

Barwa

Charakter chemiczny

II

MnO

tlenek manganu(II)

biała/bladoróżowa

zasadowy

III

Mn2O3

tlenek manganu(III)

czarna

zasadowy

IV

MnO2

tlenek manganu(IV)

brunatna

amfoteryczny

VII

Mn2O7

tlenek manganu(VII)

ciemnozielona (ciecz)

kwasowy

bg‑gray1

Tlenek manganu(II) MnO

RbGn7EMQDn0mP
Tlenek manganu(<math aria‑label="dwa">II)
Źródło: Chemicalinterest, dostępny w internecie: wikipedia.org, domena publiczna.

W przemyśle tlenek manganu(II) otrzymuje się z tlenku manganu(IV) poprzez redukcję metanem, wodorem lub tlenkiem węgla(II) w temperaturze powyżej 800°C.

MnO2+H2800°CMnO+H2O

W tej formie występuje jako oliwkowo‑szare ciało stałe, trudno rozpuszczalne w wodzie i niereagujące z wodą – nie zachodzi zatem reakcja:

MnO+H2OMnOH2

Więc tlenek ten pomimo, że zasadowy, to nie jest zasadotwóczy.

Innym sposobem otrzymywania tego tlenku jest termiczny rozkład węglanu manganu(II).

MnCO3ogrzewanieMnO+CO2 

Tlenek manganu(II) ma charakter zasadowy, o czym świadczy pozytywny wynik reakcji z kwasami i negatywny z zasadami:

MnO+2 HClMnCl2+H2O
MnO+NaOH reakcja nie zachodzi
bg‑gray1

Tlenek manganu(III) Mn2O3

Naturalnie występuje jako minerał braunit. Jest to czarne ciało stałe, otrzymywane w reakcji tlenku MnO z tlenem w bardzo wysokiej temperaturze. Najczęściej można otrzymać go poprzez rozkład termiczny tlenku manganu(IV).

4 MnO2500900°C 2 Mn2O3+O2 

Tlenek manganu(III) należy do grupy tlenków zasadowych. Nie rozpuszcza się w wodzie, etanolu i acetonie.

bg‑gray1

Tlenek manganu(IV) MnO2

Tlenek manganu(IV) w przyrodzie występuje w formie pospolitego minerału: piroluzytu, który jest kruchy i nieprzezroczysty. Odmiany ziemisteodmiana ziemistaOdmiany ziemiste piroluzytu są natomiast bardzo miękkie i tłuste w dotyku oraz brudzą ręce. Tlenek manganu(IV) jest także składnikiem braunsztynu – najważniejszej rudy manganowej.

Tlenek manganu(IV) w stanie bezwodnym jest czarny, w stanie uwodnionym staje się brunatny. Można go otrzymać między innymi w wyniku rozkładu KMnO4 – zarówno w wyniku termicznej reakcji, jak i reakcjach redoks w środowisku obojętnym.

2 KMnO4K2MnO4+MnO2+O2
2 KMnO4+3 K2SO3+H2O2 MnO2+3 K2SO4+2 KOH

MnO2 jest tlenkiem amfoterycznym, ale dość biernym chemicznie. Reaguje stapiany ze ze stałym wodorotlenkiem sodu, ale nie z jego wodnym roztworem:

MnO2+2 NaOHNa2MnO3+H2O

Z kwasami również reaguje opornie. Z kwasem chlorowodorowym reaguje dopiero przy znacznych jego stężeniach, ulegając reakcji redoks:

MnO2+4 HClMnCl2+Cl2+2 H2O
1
Właściwości amfoteryczne tlenku manganu(IV)

reaguje z kwasami

reaguje z zasadami

2 MnO2+2 H2SO42 MnSO4+O2+2 H2O

Na przykład podczas stapiania MnO2KOH, pod wpływem tlenu z powietrza powstaje sól manganu na VI stopniu utlenienia.

2 MnO2+4 KOH+O22 K2MnO4+2 H2O

Równanie wskazuje, że następuje redukcjaredukcjaredukcja Mn na IV stopniu utlenienia do Mn na II stopniu utlenienia, czyli MnO 2 jest w tych reakcjach utleniaczem.utleniaczutleniaczem.

Następuje utlenienieutlenianieutlenienie Mn na IV stopniu utlenienia do Mn na VI stopniu utlenienia, czyli MnO2 jest w tych reakcjach reduktoremreduktorreduktorem.

Podczas ogrzewania tlenek manganu(IV) rozkłada się między innymi z wydzieleniem tlenu (jest to laboratoryjna metoda otrzymywania tlenu).

4 MnO2500900°C 2 Mn2O3+O2 

MnO2 znalazł zastosowanie w produkcji zapałek (utleniacz).

bg‑gray1

Tlenek manganu(VIIMn2O7

Tlenek manganu(VII) wydziela się w postaci ciemnozielonej oleistej cieczy, w wyniku działania stężonego kwasu siarkowego(VI) na stały KMnO4:

2 KMnO4+H2SO4Mn2O7+K2SO4+H2O

Mn2O7 jest tlenkiem kwasowym i reaguje z zasadami, tworzy sole nietrwałego kwasu manganowego(VII) – manganiany(VII), np. manganian(VII) potasu KMnO4. Jest wybuchowy.

bg‑magenta

Sole manganu

Mangan tworzy liczne sole. Roztwory wodne rozpuszczalnych soli manganu(II) są zazwyczaj bezbarwne (a przy znacznych stężeniach jonów Mn2+ bladoróżowe), a siarczek manganu(II) to cielisty osad, który powstaje np. w reakcji:

MnCl2 +Na2SMnS+2 NaCl

Najbardziej popularną solą manganu(II) jest siarczan(VI) manganu(II) MnSO4. Sól ta w stanie bezwodnym jest bezbarwana, natomiast w postaci hydratu oraz w roztworze wodnym przybiera barwę bladoróżową.

Z kolei sole manganu(III) są zazwyczaj barwnymi związkami zarówno w roztworze wodnym, jak i w ciele stałym. Powstają poprzez roztworzenie w odpowiednich kwasach tlenku manganu(III). Do soli manganu na stopniu utlenienia III zaliczyć można między innymi: siarczan(VI) manganu(IIIMn2SO43, fluorek manganu(IIIMnF3 oraz chlorek manganu(III) MnCl3.

Na wyższych stopniach utlenienia mangan występuje w anionach, ale także w solach, np. K2MnO4KMnO4.

bg‑magenta

Wodorotlenki

Wśród związków manganu nie sposób nie wspomnieć o wodorotlenku manganu(IIMnOH2. Wodorotlenek manganu(II) jest ciałem stałym o białej barwie, bardzo słabo rozpuszczalnym w wodzie. Świeżo strącony biały osad wodorotlenku manganu(II), pod wpływem tlenu z powietrza lub nadtlenku wodoru, utlenia się do uwodnionego tlenku manganu i przybiera barwę brunatną.

MnCl2 +2 NaOHMnOH2+2 NaCl
2 MnOH2+O22 MnO2+2 H2O

Wodorotlenek manganu(II) ma charakter zasadowy – reaguje z kwasami, dając sole o bladoróżowym zabarwieniu.

MnOH2+2 HClMnCl2+2 H2O
bg‑magenta

Manganiany

Odrębną grupę związków manganu stanowią manganiany, czyli sole kwasów manganowych. W zależności od stopnia utlenienia manganu, znane są:

  • manganiany(IV) – MnO32 lub MnO44;

  • manganiany(V) – MnO43;

  • manganiany(VI) – MnO42 (nazwa zwyczajowa: manganiany).

  • manganiany(VII) – MnO 4 (nazwa półsystematyczna: nadmanganiany).

Manganiany(VI) o wzorze ogólnym Me2MnO4 (gdzie Me – symbol metalu) to związki trwałe w środowisku zasadowym. Najbardziej znanym manganianem(VI) jest manganian(VI) potasu K2MnO4, który można otrzymać w reakcji:

MnO2+KNO3+K2CO3K2MnO4 +KNO2+CO2

Roztwór manganianu(VI) potasu ma barwę zieloną. Jeśli tylko zostawimy go na dłużej w wodzie, nie alkalizując środowiska lub zakwasimy roztwór, wówczas zachodzi reakcja dysproporcjonowania:

środowisko obojętne:

3 K2MnO4+2 H2O2 KMnO4+MnO2+4 KOH

środowisko kwasowe:

3 K2MnO4+4 HCl2 KMnO4+MnO2+4 KCl+2 H2O
3 MnO42+4 H3O+2 MnO4+MnO2+6 H2O

Najbardziej popularnym manganianem(VII) jest manganian(VII) potasu KMnO4 – zwany dawniej nadmanganianem potasu. Związek ten otrzymuje się za pomocą elektrolitycznego utleniania manganianu(VI). W procesie elektrolizy następuje utlenianie jonów MnO42- do jonów MnO4-, co można zapisać za pomocą schematu:

MnO42-MnO4-+e-

KMnO4 to bardzo silny utleniacz, który znajduje zastosowanie w chemii organicznej i nieorganicznej. Kryształki są fioletowe z czarnozielonym połyskiem, zaś roztwór  wodny jest intensywnie fioletowy. Ze względu na swoje właściwości oksydo‑redukcyjne, związki manganu stanowią podstawowe wyposażenie niemal każdego laboratorium.

Ciekawostka

W Stanach Zjednoczonych wykorzystuje się nie KMnO4, a NaMnO4.

R1VyQYBJwKwpN
Nadmanganian potasu (manganian(<math aria‑label="siedem">VII) potasu), KMnO4
Źródło: Adam Rędzikowski, Wikipedia, licencja: CC BY-SA 4.0.

Słownik

stopień utlenienia
stopień utlenienia

ładunek, jaki zgromadziłby się na atomie danego pierwiastka wchodzącego w skład związku chemicznego, przy założeniu, że wszystkie wiązania chemiczne w związku mają charakter wiązań jonowych

redukcja
redukcja

proces przyjmowania elektronów, związany z obniżaniem stopnia utlenienia utleniacza

utlenianie
utlenianie

proces oddawania elektronów, związany z podwyższaniem stopnia utlenienia reduktora

reduktor
reduktor

atom, jon lub cząsteczka, które w reakcji redoks są donorem elektronu (elektronów)

utleniacz
utleniacz

atom, jon lub cząsteczka, które w reakcji redoks są akceptorem elektronu (elektronów)

odmiana ziemista
odmiana ziemista

odmiana minerału, która pod względem wyglądu zewnętrzengo oraz sposobu wykształcenia przypomina ziemię; w kolorze podobnym do ziemi, szary z odcieniem brunatnym

Bibliografia

Bielański A., Podstawy Chemii nieorganicznej, t. 1–2, Warszawa 2010.

Greenwood N.N., Earnshaw A., Chemistry of the Elements, second edition, Oksford 1997.

Krzeczkowska M., Loch J., Mizera A., Chemia. Repetytorium. Liceum – poziom podstawowy i rozszerzony, Warszawa – Bielsko‑Biała 2010.

Lautenschläger K. H., Schröter W., Wanninger A., Nowoczesne kompendium chemii, tłumaczenie Andrzej Dworak, Warszawa 2014.