Przeczytaj
Zmienność organizmów
Zmienność to występowanie wszelkich różnic między organizmami należącymi do tej samej populacji lub tego samego gatunku. Dzieli się ją na zmienność uwarunkowaną czynnikami genetycznymi i środowiskowymi.
Czym jest zmienność środowiskowa?
Zmienność środowiskowa jest wynikiem oddziaływania czynników środowiska zewnętrznego na cechy warunkowane przez dane geny. Można się o niej przekonać np. poprzez umieszczenie dwóch osobników o tym samym genotypiegenotypie w różnych środowiskach. Zróżnicowanie warunków otoczenia wpłynie na powstanie różnic między niektórymi cechami takich organizmów.
Synonimami zmienności środowiskowej są terminy zmienność fluktuacyjnafluktuacyjna i zmienność modyfikacyjnamodyfikacyjna. Przymiotnik „fluktuacyjna” wskazuje na jej nieregularny przebieg, wynikający ze zmiennych warunków środowiska, natomiast „modyfikacyjna” – na związek z modyfikacją fenotypu.
Na zmienność środowiskową wpływają czynniki takie jak:
klimat (np. wysokość nad poziomem morza);
pokarm;
temperatura;
dostępność do światła;
poziom pH gleby (w przypadku roślin).
Cechy osiągnięte wskutek wpływu środowiska nie podlegają dziedziczeniu. Zakres zmienności modyfikacyjnej wyznaczany jest przez plastyczność genotypu. Z kolei jej trwałość zależy od czasu i natężenia oddziaływania określonego czynnika zewnętrznego.
Zmienność środowiskowa u strzałki wodnej
Znanym przykładem zmienności środowiskowej jest zróżnicowanie kształtu liści strzałki wodnej. Strzałka wodna to bylinabylina należąca do rodziny żabieńcowatych, która występuje powszechnie w płytkich zbiornikach wodnych. U strzałki wodnej, w zależności od środowiska, można wyróżnić różne typy liści. Liście, które są całkowicie zanurzone w wodzie, przyjmują kształt wstęgowaty. Z kolei te, które znajdują się nad wodą, mają kształt strzałkowaty. Trzecim typem liści u strzałki wodnej są liście owalne, które znajdują się na powierzchni wody.
Polimorfizm u pszczół jako przykład zmienności środowiskowej
Zmienność środowiskowa jest widoczna również w populacjach pszczół. Z zapłodnionego jaja u tych owadów może powstać królowa zdolna do rozrodu albo robotnica, czyli pszczoła niezdolna do rozrodu. To, jaki rodzaj pszczoły powstanie, zależy przede wszystkim od długości karmienia larwy. Larwy pszczół są karmione wydzieliną z gruczołów ślinowych młodych robotnic (mleczko pszczele). Larwy, które przekształcą się w niezdolne do rozrodu robotnice, otrzymują pokarm tylko przez ok. 3 dni. Z kolei przyszła królowa jest karmiona dłużej, aż do momentu przeobrażenia w poczwarkę.
Zmienność środowiskowa u królika himalajskiego
Barwa sierści u królika himalajskiego jest uzależniona od temperatury. U tego gatunku królika najniższa temperatura ciała zauważalna jest na kończynach, pyszczku oraz ogonie i uszach. Właśnie te obszary ciała pokryte są ciemną sierścią, natomiast reszta ciała – sierścią białą. Stanowi to przystosowanie do niskiej temperatury – ciemna sierść w większym stopniu pochłania promieniowanie słoneczne. W przypadku gdy inne rejony ciała królika osiągają odpowiednio niską temperaturę, porastająca je sierść również przybiera ciemną barwę. Tego rodzaju zmiany ubarwienia nie są dziedziczone, lecz powstają w odpowiedzi na warunki środowiskowe, w tym przypadku temperaturę.
Słownik
roślina wieloletnia, charakteryzująca się zimującymi organami podziemnymi oraz pąkami przyziemnymi
zjawisko wymiany odcinków chromatyd między chromosomami homologicznymi w profazie I mejozy, prowadzące do wymiany materiału genetycznego między tymi chromosomami
zespół wszystkich cech danego organizmu; fenotyp warunkowany jest zarówno przez geny, jak i środowisko
nieregularna zmienność nasilenia przebiegu procesu lub zjawiska; fluktuacją jest też pojedyncza zmiana nasilenia się tego przebiegu
zespół genów charakterystyczny dla danego osobnika
częściowa zmiana czegoś nienaruszająca istoty rzeczy; w genetyce także zmiana cechy organizmu wywołana czynnikami środowiskowymi
zjawisko wytwarzania kilku alternatywnych fenotypów przez jeden genotyp; zmiana warunków środowiska może także prowadzić do zmiany fenotypu; plastyczność fenotypowa jest jednym z podstawowych mechanizmów adaptacji i obejmuje szereg zmian morfologicznych, fizjologicznych i behawioralnych, obserwowanych u wielu organizmów
heteromorfizm, wielopostaciowość, współwystępowanie w obrębie tej samej populacji kilku postaci typów osobniczych, wyraźnie różniących się pod względem morfologii, fizjologii, zachowań lub innych cech (np. polimorfizm genowy), a mimo to zdolnych do swobodnego krzyżowania się ze sobą