Przeczytaj
Miasta i ich funkcje
MiastemMiastem określa się osadę, której liczba mieszkańców przekroczyła pewną liczbę (np. w Japonii to 50 000 mieszkańców, a w Norwegii 200 mieszkańców) W Polsce, Rosji i wielu europejskich krajach osada staje się miastem także po otrzymaniu praw miejskich. Za podstawową funkcję miastfunkcję miast można uznać funkcję mieszkaniową – miasto to po prostu miejsce, w którym mieszkają ludzie. Poza miejscem zamieszkania miasta oferują wiele usług i obiektów, a im ważniejsze są te usługi czy obiekty dla funkcjonowania miasta, tym bardziej określają one charakter danej jednostki osadniczej.
Cechy charakteryzujące miasto to: duża intensywność zabudowy, mała ilość terenów rolniczych, ludność pracująca głównie w przemyśle lub usługach i prowadząca miejski styl życia.
W procesie identyfikacji miast stosowane są cztery podstawowe kryteria:
kryterium funkcjonalne – opiera się na analizie struktury zatrudnienia mieszkańców,
kryterium prawno‑administracyjne – opiera się na formalnym uznaniu miejskości, uwzględnia posiadanie praw miejskich oraz odrębnego statusu prawnego,
kryterium fizjonomiczne – wyróżnia specyficzne cechy krajobrazu miejskiego, uwzględnia morfologiczną analizę struktury zabudowy osiedla,
kryterium statystyczne – wprowadza pewne minimum zaludnienia, które traktuje jako podstawę wydzielenia miast.
Funkcje miasta określają potrzeby państwa lub regionu (w którym miasto się znajduje), zaspokajane przez mieszkańców miasta oraz instytucje w nim działające. Bardzo często jest tak, że jedna z funkcji jest dominującadominująca (związana z głównym źródłem utrzymania większości mieszkańców), a pozostałe funkcje są uzupełniające.
Zastanówmy się, co miasto oferuje swoim mieszkańcom i osobom przyjezdnym. Przede wszystkim miasta mogą być siedzibą władz, zarówno lokalnych, jak i wyższego szczebla. O takich miastach mówi się, że pełnią funkcję administracyjną. Bezsprzecznie taką funkcję pełnią stolice państw i województw. Jako przykład takich miast można wskazać Warszawę czy Berlin.
Miasta oferują także miejsca pracy, a pracować można w trzech sektorach – rolnictwie, przemyśle lub usługach. Z przyczyn oczywistych miasta nie pełnią funkcji rolniczej, w miastach silnie rozwijał się przemysł i usługi. Jeżeli gospodarka miasta opiera się właśnie na przemyśle, to można powiedzieć, że miasto pełni funkcję przemysłową. Przykładem mogą być Katowice lub Wolfsburg.
Jeśli miasto cechuje się usługami, które przyciągają nie tylko mieszkańców, ale także osoby z zewnątrz, to o takim mieście można powiedzieć, że pełni funkcję usługową. Z taką sytuacją można się spotkać w szczególności w większych miastach, które oferują usługi niedostępne w mniejszych ośrodkach. Przykładem może być Poznań.
Miasta mogą rozwijać pewien określony rodzaj usług – np. handel czy naukę i badania. O takich miastach możemy powiedzieć, że pełnią funkcję handlową (na terenie takiego miasta często organizowane są targi, jarmarki czy też funkcjonują centra handlowe; przykłady: Poznań, Lipsk) lub funkcję naukową (miasta te charakteryzują się posiadaniem ważnych placówek oświatowych, np. uczelni wyższych; przykłady: Cambridge, Kraków).
Niektóre miasta mogą leżeć na skrzyżowaniu ważnych ciągów komunikacyjnych o znaczeniu krajowym i międzynarodowym. Takie miasta pełnią funkcję komunikacyjną, o której decyduje obecność węzła komunikacyjnego, np. w Polsce takim miastem jest Łódź. Niektóre małe miasta położone są w bardzo dogodnych przyrodniczo warunkach oraz w specyficznym, korzystnym dla zdrowia mikroklimacie. Jeśli w takich ośrodkach rozwinięte zostały usługi sanatoryjne i medyczne, to miasta te pełnią funkcję uzdrowiskową (np. Ciechocinek lub Druskienniki na Litwie).
Inne miasta swoją gospodarkę mogą opierać na turystyce – czyli mogą pełnić funkcję turystyczną, a także funkcję wypoczynkową (Zakopane, Rzym, Paryż), a jeśli miasto posiada ważne obiekty kulturowe, które podobnie jak obiekty turystyczne czy handlowe przyciągają użytkowników z zewnątrz, to pełni funkcję kulturalną (liczne i ważne ośrodki kultury, teatry, galerie, muzea, festiwale, przykładem może być Mediolan).
Pewnym rodzajem funkcji kulturalnej i turystycznej może być też funkcja religijna (Częstochowa, Jerozolima), występująca w miastach będących celem wycieczek i pielgrzymek religijnych. Miasta mogą pełnić również funkcje militarne (miasta fortece, np. Toruń w XIX wieku) oraz funkcje polityczne (np. Strasburg), które pełnią wszystkie miasta będące siedzibą ważnych organizacji międzynarodowych.
Funkcja | Miasta |
administracyjna | Warszawa, Bruksela, Londyn, Waszyngton, Canberra, Brasília |
przemysłowa | Łódź, Dortmund, Liverpool, Johannesburg |
naukowa | Toruń, Oxford, Cambridge, Berkeley |
handlowa | Poznań, Frankfurt, Nowy Jork, Paryż |
transportowa | Koluszki (węzeł kolejowy), Rotterdam, Singapur (porty morskie), Chicago (węzeł lotniczy) |
uzdrowiskowa | Rabka Zdrój, Vichy, Baden‑Baden, Karlowe Wary |
turystyczna | Zakopane, Nicea, Rzym, Aspen, Giza |
kulturalna | Paryż, Wenecja, Berlin, Cannes, Mediolan |
religijna | Częstochowa, Fatima, Asyż, Watykan, Mekka, Jerozolima |
mieszkaniowa | wszystkie miasta |
Funkcja miasta nie jest raz na zawsze do niego przypisana. Funkcje miast zmieniają się w czasie, w szczególności w związku z rozwojem społeczno‑gospodarczym czy zmianą systemu polityczno‑gospodarczego. Najlepszym przykładem takich zmian są niektóre polskie miasta, które po 1989 roku przestały pełnić funkcję przemysłową. Wskutek wyżej wymienionych procesów miasta mogą pełnić nowe funkcje, w ten sposób wiele miast stało się ośrodkami turystycznymi. Czynnikami wpływającymi na zmianę funkcji miasta mogą być na przykład: gęstość zaludnienia, stopień rozwoju infrastruktury, struktura zatrudnienia mieszkańców, poziom urbanizacji. Czynniki te mają bezpośredni wpływ na to, jakie funkcje może pełnić miasto. Zjawisko zmiany dominującej funkcji danego miasta nazywamy sukcesją funkcjisukcesją funkcji.
lp. | Miasto | Liczba mieszkańców (w mln os.) |
1. | Tokio | 30,0 |
2. | Nowy Jork | 21,2 |
3. | Meksyk | 21,0 |
4. | São Paolo | 17,9 |
5. | Los Angeles | 16,4 |
6. | Szanghaj | 14,4 |
7. | Mumbaj (Bombaj) | 14,3 |
8. | Seul | 14,3 |
9. | Osaka | 14,2 |
10. | Londyn | 14,0 |
Typy zespołów miejskich
Postępujące procesy urbanizacyjne prowadzą do rozwoju miast i stref podmiejskich. Wzrost powiązań społeczno‑ekonomicznych pomiędzy miastami prowadzi do powstania pewnych form skupienia miast, nazywanych też typami zespołów miejskichzespołów miejskich.
Aglomeracja monocentryczna
Jest to zespół miast powiązanych funkcjonalnie i komunikacyjnie, wśród których jedno jest dominujące pod względem pełnionych funkcji. Z reguły miasto centralne (rdzeń) skupia największą liczbę ludności, a wokół niego rozmieszczone są mniejsze miasta satelitarne. Wśród miast satelitarnych wyróżnia się „miasta sypialnie”, których mieszkańcy pracują w ośrodku centralnym. AglomeracjeAglomeracje monocentryczne związane są najczęściej z miastami stołecznymi i głównymi ośrodkami regionu, przykładem może być aglomeracja Warszawy, Paryża, Londynu, Moskwy, Meksyku czy na szczeblu krajowym aglomeracja Łodzi, Krakowa, Wrocławia.
Aglomeracja policentryczna (konurbacja)
Jest to zespół miast powiązanych funkcjonalnie i komunikacyjnie, wśród których żadne nie odgrywa wyraźnie dominującej roli. Kilka lub kilkanaście miast pełni równorzędne funkcje i wszystkie się wzajemnie uzupełniają. Konurbacje kształtują się przede wszystkim w okręgach przemysłowych, np. konurbacja Zagłębia Ruhry (Gelsenkirchen, Dortmund, Bochum, Hagen, Essen, Mülheim, Duisburg, Düsseldorf), konurbacja górnośląska (Katowice, Chorzów, Dąbrowa Górnicza, Bytom, Zabrze) czy konurbacje w obrębie Zagłębia Uralskiego i Zagłębia Donieckiego.
Megalopolis
Megalopolis to zespół osadniczy zajmujący ogromne przestrzenie, powstały w efekcie łączenia się aglomeracji wraz z ich strefami podmiejskimi. Najbardziej klasycznym przykładem megalopolis jest BOSNYWASH (akronim pochodzący od nazw miast: Boston, New York, Washington) – położone na północno‑wschodnim wybrzeżu USA od Bostonu do Waszyngtonu wraz z takimi miastami jak Hartford, Filadelfia czy Baltimore. Zamieszkuje je ok. 45 mln osób.
Metropolia (megamiasto)
MetropoliaMetropolia (megamiasto) to obszar jednej lub kilku aglomeracji, w którym skupiają się ważne instytucje gospodarcze, społeczne, polityczne, kulturalne. Przykładem metropolii jest Paryż, Londyn, Berlin, Amsterdam, Madryt, Rzym, Hanower, Wiedeń czy Monachium.
Miasta postindustrialne
Miasta postindustrialne – ich początki wiążą się z XIX w., lecz ich intensywny rozwój nastąpił dopiero po II wojnie światowej; charakteryzują się szachownicowym układem ulic, gdzie od ulicy centralnej odchodzą ulice boczne; barakowate, gęste zabudowania klasy robotniczej wznoszono początkowo wokół fabryk; w XX w. dzielnice przemysłowe i mieszkaniowe zostały oddzielone.
Słownik
jednostka morfologiczna tworząca spójny zespół wzajemnie powiązanych jednostek osadniczych, powstały w wyniku koncentracji zabudowy i zagospodarowania; obszar o dużym skupieniu ludności utrzymującej się z zawodów pozarolniczych
Indeks dolny Źródło: Encyklopedia PWN Indeks dolny koniecŹródło: Encyklopedia PWN
funkcja związana z głównym źródłem utrzymania większości mieszkańców
funkcje określające potrzeby regionu lub państwa, w którym miasto się znajduje, które są zaspokajane przez mieszkańców miasta i instytucje tam działające (instytucje służą też mieszkańcom samego miasta)
skupisko ludzkie, przeciwstawiane wsi, charakteryzujące się zagęszczoną zabudową, zróżnicowaną strukturą społeczną mieszkańców, utrzymujących się w większości z zajęć nierolniczych – handlu, rzemiosła, przemysłu i usług
Indeks dolny Źródło: Encyklopedia PWN Indeks dolny koniecŹródło: Encyklopedia PWN
główne miasto danej prowincji, regionu lub kraju spełniające na danym terenie funkcje centrum administracyjnego, kulturalnego, oświatowego, gospodarczego itp.
Indeks dolny Źródło: Encyklopedia PWN Indeks dolny koniecŹródło: Encyklopedia PWN
zjawisko zmiany dominującej funkcji danego miasta
element sieci osadniczej, obejmujący zgrupowanie miast i osiedli lub co najmniej 2 miasta o wzajemnych powiązaniach funkcjonalno‑przestrzennych
Indeks dolny Źródło: Encyklopedia PWN Indeks dolny koniecŹródło: Encyklopedia PWN