(gr. chrṓma – barwa, sṓma – ciało) struktury zawierające materiał genetyczny komórki; zbudowane są z pojedynczej olbrzymiej liniowej cząsteczki DNA w formie chromatyny (związanej z białkami histonowymi)

chromosomy znajdujące się w diploidalnej komórce, jeden z nich pochodzi od ojca, a drugi od matki; chromosomy te mają tę samą długość ramion, takie samo położenie centromeru, a znajdujące się w tym samym locus geny (allele) warunkują tę samą cechę, np. barwę oczu; podczas mejozy chromosomy homologiczne łączą się, tworząc biwalenty

chromosomy różniące się od siebie długością ramion, położeniem centromeru i zawierające geny warunkujące inne cechy

wielkocząsteczkowy polimer obecny we wszystkich komórkach organizmu, który jest materialnym nośnikiem informacji genetycznej; DNA w komórkach występuje najczęściej w postaci dwuniciowej – obydwa łańcuchy DNA są owinięte wokół wspólnej osi, tworząc strukturę tzw. podwójnej helisy

fragment DNA kodujący określone białko lub RNA

l. poj.: locus, l. mn.: loci; określone miejsce na chromosomie, które zajmuje gen

wielkocząsteczkowy polimer obecny we wszystkich komórkach organizmu, który uczestniczy w syntezie białek na podstawie informacji genetycznej zapisanej w DNA; występuje głównie w postaci jednoniciowej; kwasy rybonukleinowe są składnikami licznych elementów komórki: jądra, mitochondriów, rybosomów i cytoplazmy