Zdaniem konserwatystów, jednostka nie potrafi własną pracą i rozumem wyzwolić się od nieszczęść, ograniczeń i zła, które jest nieusuwalną częścią życia ludzkiego. Człowiek nie jest również istotą racjonalną, ponieważ w swoich wyborach kieruje się emocjami. Dlatego błędem jest myślenie, że relacje społeczne można oprzeć na umowach. Zdaniem współczesnych konserwatystów, ludzie nie są sobie równi, poza podstawowym wymiarem, że wszyscy są ludźmi.

Zdaniem konserwatystów, wspólnota jest nadrzędna wobec jednostki i ona kształtuje osobowość człowieka. Dlatego współcześni konserwatyści krytykują społeczeństwo masowe, w którym zanika poszanowanie tradycji i autorytetów. Zdaniem współczesnych konserwatystów, w społeczeństwach masowych brakuje poczucia przynależności do wspólnoty, a równocześnie zanika poczucie odpowiedzialności i umiejętność samodzielnego myślenia, podejmowania decyzji i odpowiedzialności za ich skutki. Powodami krytyki społeczeństw masowych jest również zanik tradycyjnych więzów rodzinnych i spadek znaczenia religii. Współczesny konserwatyzm jest zróżnicowany, dlatego niektóre partie konserwatywne, nawiązując do tradycji rodziny, wprowadzają małżeństwa jednopłciowe (Wielka Brytania, Irlandia), w innych idea ta jest sprzeczna z programem partii. Podobnie w różny sposób współczesne partie konserwatywne patrzą na problem migracji.

Zupełnie inaczej niż w XIX wieku, współcześni reprezentanci konserwatyzmu widzą problem ustroju politycznego. Uznali, że demokracja przedstawicielska jest najlepszym ustrojem godzącym autorytet i siłę państwa z wolnością jednostki. Jednocześnie zwracają uwagę, że wolność jednostki nie może zostać użyta przeciw nienaruszalnym zasadom etycznym. Powinna ona służyć realizacji podstawowych norm moralnych. Nie stawiają wolności jednostki na czele potrzeb społecznych. Nawiązując do organicyzmu, uważają, że w społeczeństwie powinny być realizowane wszystkie potrzeby jednostki. Równocześnie akcentują oni potrzebę istnienia mocnych i stabilnych symboli państwowych, ponieważ państwo powinno opierać się również na emocjach.

W obszarze gospodarki współczesne partie konserwatywne głoszą poglądy zbieżne z ich XIX-wiecznymi poprzednikami. Są przede wszystkim zwolennikami ochrony własności prywatnej. Podkreślając jej znaczenie, neokonserwatyści wskazywali na jej rolę w zaspokajaniu potrzeb życiowych, ale również na warunkowaną przez nią wolność i osobistą odpowiedzialność. Zdaniem współczesnych konserwatystów, własność prywatna ogranicza dominację państwa, jest czynnikiem zwiększającym możliwość wyboru i źródłem niezależności. Współcześni reprezentanci wspomnianej idei dążą do ograniczenia ingerencji państwa w gospodarkę i minimalizowania interwencjonizmu państwowego. Dopuszczają interwencjonizm, ale wskazują, że państwo nie może robić nic ponad usuwanie przeszkód dla optymalnego działania. Powinno zająć się produkcją tanich towarów i usług, głównie tych, które nie mogą być komercjalizowane (np. obrona narodowa, system informacji, zbiorowe bezpieczeństwo, system prawny), aż po wykorzystywanie instrumentów pieniężno-kredytowych i politykę podatkową.