Zmiany liczby ludności można obliczać na trzy sposoby:

• podając wartość bezwzględną zmiany (różnica liczby ludności w dwóch okresach),

• podając procentową wielkość zmiany liczby ludności, tym samym odpowiadając na pytanie, o jaki odsetek zmieniła się liczba ludzi w danym okresie,

• obliczając wskaźnik dynamiki liczby ludnościwskaźnik dynamiki ludnościwskaźnik dynamiki liczby ludności.

Wskaźnik ten wyliczamy ze wzoru:

gdzie $L_1$ to liczba ludności na początku badanego okresu, a $L_2$ to liczba ludności na końcu badanego okresu.

Jeśli liczba ludności na początku jest większa niż na końcu badanego okresu (co oznacza zmniejszenie się liczby ludności), to wskaźnik przyjmie wartość mniejszą niż 100. W takim przypadku im mniejsza wartość wskaźnika, tym większy nastąpił ubytek ludności danego obszaru. Natomiast jeśli początkowa liczba jest mniejsza niż końcowa, czyli nastąpił wzrost liczby ludności, to wskaźnik dynamiki przyjmuje wartości większe niż 100. W tym przypadku im większa wartość wskaźnika, tym większy nastąpił przyrost liczby ludzi. Wartość 100 oznacza, że liczba ludności w badanym okresie nie zmieniła się. Wskaźnik dynamiki liczby ludności umożliwia porównanie tempa zmian liczby ludności dla dwóch lub więcej jednostek‑obszarów.

Wskaźnik dynamiki liczby ludności można policzyć dla każdej jednostki administracyjnej – państwa, województwa (regionu), powiatu, gminy czy pojedynczych miejscowości. Zobaczmy na przykładzie, jak policzyć i zinterpretować wskaźnik.

Z powyższych obliczeń wynika, że zarówno na świecie, jak i na poszczególnych kontynentach, liczba ludności w latach 2000–2017 wzrosła. Największą dynamiką liczby ludności charakteryzowała się Afryka, dla której wskaźnik osiągnął wartość 153,33. Oznacza to, że w analizowanym okresie liczba mieszkańców Afryki zwiększyła się o ponad połowę. Najmniejszą dynamiką charakteryzowała się Europa, dla której wskaźnik osiągnął wartość 102,05. Wynika z tego, że liczba ludności od 2000 do 2017 roku wzrosła zaledwie o 2,05%.

Słownik