Przeczytaj
Eutrofizacja jako naturalne zjawisko zachodzące w ekosystemie wodnym
EutrofizacjaEutrofizacja to proces wzrostu żyzności wód. Pojęcie trofii wód jest stosowane w kontekście zasobności wód w biogeny. Eutrofizacja jest zjawiskiem zachodzącym stopniowo, przez długi czas: do jeziora, rzeki czy morza wpływają wody zawierające pierwiastki biogennepierwiastki biogenne – głównie azot i fosfor – z naturalnych źródeł, pochodzących np. z rozkładu szczątków organicznych. W wyniku tego fitoplanktonfitoplankton i rośliny wodne rozrastają się. Przyrasta biomasa roślin, a w następstwie mnoży się zooplankton oraz ryby. Ekosystem wodny powoli rozwija się i pozostaje w równowadze.
Jak przebiega eutrofizacja spowodowana działalnością człowieka?
Eutrofizacja spowodowana przez ludzi ulega znacznemu przyspieszeniu. W dużo krótszym czasie zwiększa się ilość pierwiastków w ciekach i zbiornikach wodnych – azotu o 80%, a fosforu o 75%. Wynika to z różnych przyczyn: z powodu nadmiernego użycia nawozów na polach uprawnych (25% nawozów przedostaje się z pól do wód), na skutek spływu ścieków – domowych, przemysłowych, odprowadzanych z obiektów hodowli zwierząt, z kopalni, z terenów bez kanalizacji, a także w rezultacie nadużywania związków fosforu w proszkach do prania i innych detergentach. Wzrost stężenia biogenówbiogenów, będący wynikiem działalności człowieka, zachodzi bardzo szybko, dlatego prowadzi do eutrofizacji przebiegającej inaczej niż naturalna. Skutkuje ona załamaniem równowagi ekosystemu wodnego oraz powstawaniem w nim martwych strefmartwych stref. Kolejne etapy tego zjawiska przedstawia poniższa grafika interaktywna.
W 1960 r. w oceanach zidentyfikowano 10 martwych strefmartwych stref. 50 lat później odnotowano ich ponad 450, a liczba ta wciąż rośnie. Szacuje się, że 14% powierzchni Morza Bałtyckiego zajmują martwe strefy.
Podczas zakwituzakwitu sinicsinic woda nie tylko zmienia barwę, smak i zapach, ale również przejrzystość – mętność spowodowana dużą ilością mikroorganizmów stanowi jeden ze wskaźników eutrofizacji.
Woda ze zbiornika dotkniętego zakwitem może być niebezpieczna dla zwierząt i ludzi. Wiele gatunków sinic produkuje toksyny: spośród ponad 5 tys. znanych gatunków morskiego fitoplanktonufitoplanktonu 2% (czyli ponad 100 gatunków) wykazuje działanie szkodliwe lub trujące nawet dla dużych ssaków. Dzieje się tak, gdyż wytwarzane przez sinice związki toksyczne mogą kumulować się w organizmach z wyższych poziomów łańcuchów pokarmowych. W taki sposób giną fiszbinowcefiszbinowce żywiące się krylem, żółwie morskie czy delfiny zjadające ryby.

Do mórz i oceanów spływa coraz więcej biogenówbiogenów pochodzących przede wszystkim z rolnictwa. Niegdyś gospodarstwa były niewielkie, rolnicy uprawiali grunty rolne głównie na swoje potrzeby, a obornik zużywali do nawożenia pól. Ze wzrostem zamożności społeczeństwa zwiększyła się jednak konsumpcja mięsa, przez co pojawiła się konieczność zintensyfikowania jego produkcji, to znaczy tuczu zwierząt na rzeź. Aby zapewnić im odpowiednią ilość pokarmu, należało znacząco zwiększyć produkcję zbóż na pasze, a w konsekwencji na polach zaczęto powszechnie i w dużych ilościach stosować nawozy sztuczne. Z farm przemysłowych spłukiwane są coraz większe ilości odchodów do zbiorników wodnych, co skutkuje powstawaniem coraz większej ilości martwych strefmartwych stref w akwenach morskich i śródlądowych – jest to następstwem eutrofizacjieutrofizacji.
Czy ludzie, którzy przyczyniają się do zanieczyszczania wód biogenami, mogą temu zapobiegać? Czy jest możliwe zmniejszenie negatywnych skutków eutrofizacji, skoro nie można cofnąć rozwoju ludzkości?
Na szczęście odpowiedź na powyższe pytania jest twierdząca, gdyż:
Można kontrolować skład ścieków komunalnych i przemysłowych oraz usuwać z nich nadmiar pierwiastków biogennychpierwiastków biogennych, wykorzystując metody fizyczne i chemiczne. Oczyszczalnie ścieków dzieli się zazwyczaj na oczyszczalnie ścieków komunalnych i przemysłowych. Oczyszczalnie ścieków komunalnych przystosowane są głównie do oczyszczania ścieków bytowych pomieszanych ze ściekami przemysłowymi. Wykorzystują one głównie metody fizyczne, nazywane również mechanicznymi, które polegają na usuwaniu większych ciał stałych oraz zawiesin organicznych i mineralnych za pomocą krat, sitek, tłuszczowników oraz osadników. Z kolei oczyszczalnie ścieków przemysłowych przystosowane są do oczyszczania ścieków powstających podczas różnorodnych procesów przemysłowych. W tych oczyszczalniach częściej wykorzystywane są metody chemiczne, które przeprowadza się przy użyciu odczynników chemicznych. Wyróżnia się kilka metod oczyszczania chemicznego: koagulację (podczas której koloidy łączą się ze sobą w większe zespoły), neutralizację (czyli zobojętnianie ścieków), ekstrakcję (rozdzielanie ścieków na dwie ciecze), elektrolizę (zmianę struktury cząstek zawieszonych w ściekach) i destylację (rozdział zawiesiny przez odparowanie z niej cieczy).
Można hodować małże (omułki jadalne), pochłaniające azotany i fosforany, jak praktykuje się to w Szwecji we fiordzie Gullmar, w pobliżu oczyszczalni ścieków Lysekil.
Rolnicy mogą używać nawozów w sposób, który pozwoli ograniczyć ich negatywny wpływ na eutrofizację wód, np. unikając stosowania nawozów azotowych, gdy spodziewane są większe opady, lub też tworząc strefy buforowestrefy buforowe przy ciekach w celu ograniczenia spływu związków azotu i fosforu.
Wszyscy możemy zrezygnować z detergentówdetergentów szkodliwych dla środowiska lub choćby ograniczyć ich zużycie.
System recyklingu biogenów pomiędzy rolnictwem a akwakulturą (hodowla w wodzie): z morza na ląd i z powrotem na przykładzie hodowli omułków

Słownik
(gr. bios – życie, génos – ród, pochodzenie, gatunek) pierwiastki biogenne kluczowe dla życia; są składową elementów świata nieożywionego oraz budują organizmy i uczestniczą w ich najważniejszych procesach życiowych; należą do nich: węgiel (C), wodór (H), tlen (O), azot (N), siarka (S) i fosfor (P)
zielony barwnik uczestniczący w procesie fotosyntezy; absorbuje światło; obecny u wszystkich roślin fotosyntetyzujących, a także u alg i cyjanobakterii
związki chemiczne obniżające napięcie powierzchniowe wody; są składnikami używanych powszechnie preparatów do mycia (szampony, płyny do kąpieli), prania (proszki, żele) i czyszczenia (płyny, mleczka do czyszczenia); pod względem chemicznym są to sole sodowe estrów kwasu siarkowego i wyższych alkoholi
(gr. eutrophía – dobre odżywianie) zjawisko użyźniania wód pierwiastkami biogennymi; wywołuje ono szereg procesów prowadzących, w wyniku nadmiaru owych pierwiastków, do zamierania życia w zbiornikach i ciekach wodnych oraz powstawania tzw. martwych stref
podrząd ssaków morskich z rzędu waleni, łączący 3 grupy wielorybów oraz pływacze. Nazwa grupy pochodzi stąd, iż zęby występują tylko u płodu, natomiast już w pierwszym roku życia wyrastają tym zwierzętom zwisające z podniebienia rogowe płyty, u dołu postrzępione (tzw. fiszbiny), w liczbie do 800 sztuk, które służą do odcedzania pokarmu, który stanowi plankton
(gr. phytón – roślina, planktós – dryfujący) drobne rośliny, w tym glony, unoszące się na powierzchni wody; fitoplankton pełni rolę producenta w ekosystemach wodnych
toksyny wytwarzane przez sinice; powodują poważne uszkodzenia wątroby, a transportowane z krwią także naruszenie innych tkanek
powstające na skutek eutrofizacji obszary wód o zbyt niskiej zawartości tlenu, by mogły zasiedlać je organizmy nim oddychające
(Cyanoprokaryota) prokariotyczne glony mające cechy bakterii, a zarazem zdolne do prowadzenia fotosyntezy
strefy oddzielające grunty rolne od wód powierzchniowych zapobiegające dostawaniu się do tych wód zanieczyszczeń rolniczych
termin określający produktywność biologiczną zbiorników wodnych; zależy ona od zasobności wód w pierwiastki biogenne oraz czynników środowiskowych, takich jak np. położenie, budowa geologiczna zbiornika, skład i ilość dostających się do wody nawozów rolniczych czy ścieków, a także składu gatunkowego i liczebności organizmów
masowy wzrost populacji samożywnych mikroorganizmów (np. glonów czy bakterii) w zbiornikach wodnych i ciekach spowodowany eutrofizacją; w wyniku tego wzrostu woda mętnieje i lekko się pieni, nabiera zielonkawej barwy oraz nieprzyjemnego zapachu