System oświaty każdego z państw członkowskich powstawał na drodze ewolucji trwającej wiele wieków. Dostosowywano go do warunków ekonomicznych, społecznych, ustrojowych oraz kulturalnych danego kraju. Dlatego też systemy te różnią się między sobą. Unia Europejska stara się jednak promować współpracę między uczelniami oraz ułatwiać wymianę edukacyjną i studiowanie w innych krajach członkowskich. Działania wspierające kooperację państw europejskich w zakresie polityki oświatowej są podejmowane również przez Radę Europy oraz UNESCO.UNESCOUNESCO. Jako obywatele UE płacimy takie czesne, jak obywatele danego kraju lub możemy korzystać z darmowej edukacji wyższej. Możemy też aplikować o większość stypendiów.

Działania Unii Europejskiej

Proces bolońskiproces bolońskiProces boloński powstał, aby zwiększyć spójność systemów edukacji wyższej w 48 krajach Europy, Turcji i byłych republikach sowieckich. Wszystkie kraje uczestniczące zgodziły się na:

• wprowadzenie trzystopniowego systemu szkolnictwa wyższego, obejmującego studia licencjackie, magisterskie i doktoranckie;

• zapewnienie wzajemnego uznawania kwalifikacji i okresów nauki za granicą ukończonych na innych uczelniach;

• wdrożenie systemu zapewnienia jakości w celu poprawy poziomu i adekwatności uczenia się i nauczania.

W ramach kontynuowania tych działań Komisja Europejska pracuje nad trzema głównymi priorytetami, które umożliwią wszystkim studentom większą mobilność i zwiększą liczbę wymian studenckich. Są to:

1. Europejska sieć szkół wyższych – planowane jest wyłonienie do 2024 r. około 20 europejskich szkół wyższych działających na zasadach partnerstwa uczelni z całej Unii. Europejskie szkoły wyższe to międzynarodowe sieci uniwersytetów, które będą wspierać europejskie wartości i dążyć do stworzenia ponadnarodowej wspólnoty akademickiej.

2. Automatyczne wzajemne uznawanie dyplomów – staje się podstawą utworzenia do 2025 r. europejskiego obszaru edukacjieuropejski obszar edukacjieuropejskiego obszaru edukacji. Ma dotyczyć świadectw ukończenia szkół średnich i dyplomów szkół wyższych, a także innych efektów nauki osiągniętych za granicą.

3. Europejska legitymacja studencka – inicjatywa, która ma być wdrożona do 2021 roku. Jej zadaniem jest zapewnienie łatwej i bezpiecznej identyfikacji elektronicznej studentów oraz ich rejestracji w instytucjach szkolnictwa wyższego w Europie.

Program Erasmus

R1GeenRsQ2edx1

Obraz przedstawia starszego mężczyznę w obszernym, futrzanym płaszczu i czapce na głowie. Mężczyzna ma szczupłą twarz pokrytą zmarszczkami oraz wydatny nos. Wspiera dłonie na leżącej na stole książce.

Jeśli rozpoczniemy studia na polskiej uczelni, możemy połączyć je ze studiami za granicą dzięki programowi ErasmusErasmusErasmus. Aby móc z niego skorzystać, trzeba ukończyć pierwszy rok studiów licencjackich. Należy sprawdzić, czy uczelnia, na której studiujemy, bierze udział w tym programie. Jeśli tak, to musimy skontaktować się z uczelnianym koordynatorem Erasmusa+. Podczas pobytu za granicą student otrzymuje stypendium, którego wysokość jest ustalana przez Narodową Agencję Programu Erasmus+. Kwota wynosi 300–500 euro miesięcznie i jest zależna od tego, do jakiego kraju wyjeżdżamy na studia.

Europejski System Transferu Punktów (ECTS)

Aby utworzyć zunifikowany system edukacji, uczelnie muszą wzajemnie uznawać swoje dyplomy i okresy studiów. W celu realizacji tej idei stworzono Europejski System Transferu Punktów ECTSECTSECTS. System ECTS ma umożliwić stworzenie europejskiego systemu akademickiego opartego na:

• łatwym procesie uzyskiwania informacji;

• prawie studentów do zmieniania miejsca pobytu;

• uznawalności studiów.

Punkty ECTS są liczbami odpowiadającymi wkładowi pracy, którą wykonuje student, aby otrzymać zaliczenie. Każda wartość to ilość pracy koniecznej do zaliczenia pojedynczego przedmiotu. Pod uwagę brane są wszelkie formy nauki: wykłady, ćwiczenia, zajęcia laboratoryjne itp. To rodzaj wspólnej waluty, swego rodzaju akademickie euro. Za pracę otrzymuje się wynagrodzenie, a pracę studenta na uczelni wynagradza się punktami w systemie ECTS. W ramach tego systemu rok akademicki odpowiada 60 punktom. Oceną pracy są stopnie. System daje możliwość porównania programów nauczania, a także ułatwia formalny transfer osiągnięć studenta w nauce pomiędzy instytucjami.

Jak aplikować na studia za granicą?

W całej Europie funkcjonuje trójstopniowy system edukacji wyższej odpowiadający polskim studiom: licencjackim (lub inżynierskim), magisterskim i podyplomowym. Rekrutacja na studia pierwszego stopnia odbywa się w różny sposób: w niektórych krajach działają centralne instytucje, do których należy przesyłać aplikacje (np. Wielka Brytania), w innych należy się kontaktować bezpośrednio z wybraną uczelnią (np. Włochy). W większości przypadków Polakom wystarczy odpowiednio zdana matura. Oprócz niej liczy się też znajomość języka obcego potwierdzona odpowiednim certyfikatem. Część uczelni bierze też pod uwagę dodatkowe osiągnięcia i kwalifikacje, np. staże, praktyki, wolontariat. Egzaminy wstępne są rzadkością i dotyczą raczej kandydatów na uczelnie artystyczne, sportowe i medyczne.

Słownik