W celu przedstawienia wiązania chemicznego, można zastosować wzory elektronowe, zwane też wzorami Lewisa. Są to wzory strukturalne z zaznaczonym rozmieszczeniem par elektronowych wiążących (elektrony wspólne) i niewiążących (wolne pary elektronowe). Wyróżnić można trzy rodzaje wzorów elektronowych:
kropkowewzór elektronowy kropkowykropkowe (wszystkie elektrony przedstawione są za pomocą kropek);
kreskowewzór elektronowy kreskowykreskowe (każda para elektronów przedstawiona jest za pomocą kreski);
kreskowo–kropkowewzór elektronowy kreskowo–kropkowykreskowo–kropkowe (wiążąca para elektronowa przedstawiona jest kreską, a wolna para elektronowa zaznaczona jest jako dwie kropki).
Wiązanie koordynacyjne jest rodzajem wiązania kowalencyjnego. Tworzy je para elektronowa pochodząca od jednego atomu tworzącego wiązanie – donora, przesunięta w kierunku drugiego atomu – akceptora. Wiązanie to można zaznaczyć we wzorach kreskowych i kreskowo–kropkowych strzałką skierowaną w stronę akceptora.
Podczas powstawania cząsteczek z atomów, w wyniku nakładania się orbitali atomowych z niesparowanymi elektronami, uzyskujemy wiążącą parę elektronową, która tworzy orbital cząsteczkowy ze sparowaną parą elektronową. Możliwe jest też utworzenie wiązania, które stanowi para elektronowa tylko jednego z atomów (wiązanie donorowo–akceptorowe). Z kolei wolne pary elektronowe cząsteczka przejmuje w tej samej postaci, w jakiej znajdowały się na atomach. Zasady tworzenia wzoru elektronowego można przedstawić, korzystając z klatkowego zapisu konfiguracji elektronowej atomów, które biorą udział w tworzeniu cząsteczki – np. fluorowodoru (HF).
R1QBZ6Ina0Q6V1
Ilustracja przedstawiająca zapis klatkowy dla atomu wodoru oraz atomu fluoru. Dla atomu wodoru o konfiguracji , to znaczy posiadającego jeden elektron zapis stanowi jedna klatka, w której znajduje się jedna strzałka skierowana do góry. Poniżej wzór elektronowy kropkowy atomu. H kropka. Obok przedstawiono skrócony zapis konfiguracji elektronowej atomu fluoru o konfiguracji skróconej . Dla jedna klatka, w której znajdują się dwie strzałki, pierwsza skierowana do góry, a druga do dołu. Dla trzy klatki, w dwóch pierwszych znajdują się po dwie strzałki, pierwsza z każdej pary skierowana do góry, a druga do dołu. W trzeciej klatce znajduje się jedna strzałka skierowana do góry. Strzałki odpowiadają elektronom. Poniżej wzór elektronowy kropkowy atomu. Symbol fluoru F otoczony trzema parami kropek (czyli elektronów), po prawej stronie oraz od góry i od dołu, a także jedną kropką z lewej strony.
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Atom wodoru posiada jeden niesparowany elektron, ale do uzyskania trwałej walencyjnej konfiguracji elektronowej potrzebuje jeszcze jednego. Podobnie jest w przypadku atomu fluoru, który także potrzebuje jednego elektronu, aby uzyskać trwałą, walencyjną konfiguracją elektronową. Atom fluoru posiada siedem elektronów walencyjnych, w tym trzy pary elektronowe i jeden niesparowany elektron. Miedzy atomami wodoru i fluoru następuje uwspólnienie niesparowanych elektronów i utworzenie tym samym wiążącej pary elektronowej.
R1JchKyNLOBh0
Wzór elektronowy kropkowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kropkowy. Atom wodoru łączy się poprzez uwspólnienie elektronu z atomem fluoru . Zatem powstaje wiązanie, na skutek sparowania pierwotnie niesparowanego elektronu pochodzącego od atomu wodoru z niesparowanym elektronem atomu fluoru. Parę elektronową symbolizują dwie kropki znajdujące się pomiędzy atomem wodoru i atomem fluoru. Atom fluoru posiada ponadto trzy wolne pary elektronowe otaczające symbol , są to niewiążące pary elektronowe. Każdą parę reprezentują dwie kropki. Wzór elektronowy kropkowo–kreskowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kropkowo-kreskowy. Atom wodoru łączy się poprzez uwspólnienie elektronu z atomem fluoru . Zatem pierwotnie niesparowany elektron atomu wodoru i niesparowany elektron fluoru tworzą parę elektronową, co symbolizuje kreska łącząca symbol z . Atom fluoru posiada ponadto trzy wolne pary elektronowe otaczające symbol , są to niewiążące pary elektronowe. Każdą parę reprezentują dwie kropki. Wzór elektronowy kreskowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kreskowy. Atom wodoru łączy się poprzez uwspólnienie elektronu z atomem fluoru . Zatem pierwotnie niesparowany elektron atomu wodoru i niesparowany elektron fluoru tworzą parę elektronową, co symbolizuje kreska łącząca symbol z . Atom fluoru posiada ponadto trzy wolne pary elektronowe otaczające symbol , są to niewiążące pary elektronowe. Każdą parę reprezentuje kreska.
Wzór elektronowy kropkowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kropkowy. Atom wodoru łączy się poprzez uwspólnienie elektronu z atomem fluoru . Zatem powstaje wiązanie, na skutek sparowania pierwotnie niesparowanego elektronu pochodzącego od atomu wodoru z niesparowanym elektronem atomu fluoru. Parę elektronową symbolizują dwie kropki znajdujące się pomiędzy atomem wodoru i atomem fluoru. Atom fluoru posiada ponadto trzy wolne pary elektronowe otaczające symbol , są to niewiążące pary elektronowe. Każdą parę reprezentują dwie kropki. Wzór elektronowy kropkowo–kreskowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kropkowo-kreskowy. Atom wodoru łączy się poprzez uwspólnienie elektronu z atomem fluoru . Zatem pierwotnie niesparowany elektron atomu wodoru i niesparowany elektron fluoru tworzą parę elektronową, co symbolizuje kreska łącząca symbol z . Atom fluoru posiada ponadto trzy wolne pary elektronowe otaczające symbol , są to niewiążące pary elektronowe. Każdą parę reprezentują dwie kropki. Wzór elektronowy kreskowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kreskowy. Atom wodoru łączy się poprzez uwspólnienie elektronu z atomem fluoru . Zatem pierwotnie niesparowany elektron atomu wodoru i niesparowany elektron fluoru tworzą parę elektronową, co symbolizuje kreska łącząca symbol z . Atom fluoru posiada ponadto trzy wolne pary elektronowe otaczające symbol , są to niewiążące pary elektronowe. Każdą parę reprezentuje kreska.
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑gray2
Tworzenie wzoru elektronowego cząsteczki wody
bg
Atom tlenu posiada sześć elektronów walencyjnych, więc do uzyskania trwałej walencyjnej konfiguracji elektronowej brakuje mu dwóch elektronów. Potrzebne elektrony uzyskuje od dwóch atomów wodoru, z którymi uwspólnia swoje dwa elektrony.
RwogvWf5sP7Jv1
Ilustracja przedstawiająca zapis klatkowy dla dwóch atomów wodoru oraz atomu tlenu. Dla atomów wodoru o konfiguracji , to znaczy posiadającego jeden elektron zapis stanowi jedna klatka, w której znajduje się jedna strzałka skierowana do góry, analogicznie dla drugiego atomu wodoru. Poniżej z prawej i z lewej strony ilustracji znajdują się wzory elektronowe kropkowe dwóch atomów wodoru. H kropka. Pomiędzy nimi przedstawiono skrócony zapis konfiguracji elektronowej atomu tlenu o konfiguracji skróconej . Dla jedna klatka, w której znajdują się dwie strzałki, pierwsza skierowana do góry, a druga do dołu. Dla trzy klatki, w pierwszej znajdują się dwie strzałki, pierwsza skierowana do góry, a druga do dołu. W drugiej i trzeciej klatce znajduje się po jednej strzałce skierowanej do góry. Każda strzałka odpowiada jednemu elektronowi. Poniżej wzór elektronowy kropkowy dla atomu tlenu. Symbol tlenu O otoczony z dwóch stron przez dwie pary kropek, od góry i z prawej strony. A także przez dwie pojedyncze kropki (to jest niesparowane elektrony) z lewej strony i od dołu.
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Rlz9JxshSslbs
Wzór elektronowy kropkowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kropkowy cząsteczki wody zbudowanej z atomu tlenu połączonego za pomocą wiązań pojedynczych z dwoma atomami wodoru . Każde wiązanie łączące atom tlenu i atom wodoru symbolizowane jest przez dwie kropki pomiędzy symbolami wspomnianych atomów. Ponadto atom tlenu posiada dwie wolne pary elektronowe reprezentowane przez dwie pary kropek (w sumie cztery kropki, to jest cztery elektrony). Kąt pomiędzy atomami H O H jest kątem rozwartym i wynosi 104,45 stopnia. , Wzór elektronowy kropkowo–kreskowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kropkowo-kreskowy cząsteczki wody zbudowanej z atomu tlenu połączonego za pomocą wiązań pojedynczych z dwoma atomami wodoru . Każde wiązanie łączące atom tlenu i atom wodoru symbolizowane jest przez kreskę łączącą symbole wspomnianych pierwiastków. Ponadto atom tlenu posiada dwie wolne pary elektronowe reprezentowane przez dwie pary kropek (w sumie cztery kropki, to jest cztery elektrony). Kąt pomiędzy atomami H O H jest kątem rozwartym i wynosi 104,45 stopnia. , Wzór elektronowy kreskowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kreskowy cząsteczki wody zbudowanej z atomu tlenu połączonego za pomocą wiązań pojedynczych z dwoma atomami wodoru . Każde wiązanie łączące atom tlenu i atom wodoru symbolizowane jest przez kreskę łączącą symbole wspomnianych pierwiastków. Ponadto atom tlenu posiada dwie wolne pary elektronowe reprezentowane przez dwie kreski (w sumie cztery elektrony). Kąt pomiędzy atomami H O H jest kątem rozwartym i wynosi 104,45 stopnia.
Wzór elektronowy kropkowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kropkowy cząsteczki wody zbudowanej z atomu tlenu połączonego za pomocą wiązań pojedynczych z dwoma atomami wodoru . Każde wiązanie łączące atom tlenu i atom wodoru symbolizowane jest przez dwie kropki pomiędzy symbolami wspomnianych atomów. Ponadto atom tlenu posiada dwie wolne pary elektronowe reprezentowane przez dwie pary kropek (w sumie cztery kropki, to jest cztery elektrony). Kąt pomiędzy atomami H O H jest kątem rozwartym i wynosi 104,45 stopnia. , Wzór elektronowy kropkowo–kreskowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kropkowo-kreskowy cząsteczki wody zbudowanej z atomu tlenu połączonego za pomocą wiązań pojedynczych z dwoma atomami wodoru . Każde wiązanie łączące atom tlenu i atom wodoru symbolizowane jest przez kreskę łączącą symbole wspomnianych pierwiastków. Ponadto atom tlenu posiada dwie wolne pary elektronowe reprezentowane przez dwie pary kropek (w sumie cztery kropki, to jest cztery elektrony). Kąt pomiędzy atomami H O H jest kątem rozwartym i wynosi 104,45 stopnia. , Wzór elektronowy kreskowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kreskowy cząsteczki wody zbudowanej z atomu tlenu połączonego za pomocą wiązań pojedynczych z dwoma atomami wodoru . Każde wiązanie łączące atom tlenu i atom wodoru symbolizowane jest przez kreskę łączącą symbole wspomnianych pierwiastków. Ponadto atom tlenu posiada dwie wolne pary elektronowe reprezentowane przez dwie kreski (w sumie cztery elektrony). Kąt pomiędzy atomami H O H jest kątem rozwartym i wynosi 104,45 stopnia.
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑gray2
Tworzenie wzoru elektronowego jonu hydroniowego
bg
Jeżeli do cząsteczki wody przyłączy się proton, to otrzymany zostanie jon hydroniowy (). W cząsteczce wody oba atomy wodoru i atom tlenu posiadają trwałą walencyjną konfigurację elektronową. Na atomie tlenu znajdują się dwie wolne pary elektronowe, z których jedna zostanie wykorzystana na utworzenie wiązania donorowo‑akceptorowego.
R35yYIoGpwEqe
Wzór elektronowy kropkowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kreskowy jonu hydroniowego zbudowanego z atomu tlenu połączonego z trzema atomami wodoru . Każde z trzech wiązań łączących atom tlenu i atom wodoru symbolizowane jest przez dwie kropki znajdujące się pomiędzy symbolami wspomnianych pierwiastków. Ponadto atom tlenu posiada jedną wolną parę elektronową reprezentowaną przez dwie kropki (w sumie są to dwa elektrony). Kąt pomiędzy atomami H O H jest kątem rozwartym i wynosi 104,45 stopnia. Cała struktura znajduje się w nawiasie kwadratowym, względem którego w indeksie górnym znajduje się znak plus., Wzór elektronowy kropkowo–kreskowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kreskowy jonu hydroniowego zbudowanego z atomu tlenu połączonego z trzema atomami wodoru . Każde z dwóch wiązań łączących atom tlenu i atom wodoru symbolizowane jest przez kreskę łączącą symbole wspomnianych pierwiastków. Ponadto atom tlenu posiada jedną wolną parę elektronową reprezentowaną przez dwie kropki (w sumie są to dwa elektrony). Atom tlenu posiada również drugą parę elektronową (reprezentowaną przez kreskę) tworzącą wiązanie z trzecim atomem wodoru. Wiązanie to symbolizuje strzałka poprowadzona od wspomnianej pary elektronowej tlenu do trzeciego atomu wodoru. Kąt pomiędzy atomami H O H jest kątem rozwartym i wynosi 104,45 stopnia. Cała struktura znajduje się w nawiasie kwadratowym, względem którego w indeksie górnym znajduje się znak plus., Wzór elektronowy kreskowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kreskowy jonu hydroniowego zbudowanego z atomu tlenu połączonego z trzema atomami wodoru . Każde z dwóch wiązań łączących atom tlenu i atom wodoru symbolizowane jest przez kreskę łączącą symbole wspomnianych pierwiastków. Ponadto atom tlenu posiada jedną wolną parę elektronową reprezentowaną przez kreskę (w sumie są to dwa elektrony). Atom tlenu posiada również drugą parę elektronową tworzącą wiązanie z trzecim atomem wodoru. Wiązanie to symbolizuje strzałka poprowadzona od wspomnianej pary elektronowej do trzeciego atomu wodoru. Kąt pomiędzy atomami H O H jest kątem rozwartym i wynosi 104,45 stopnia. Cała struktura znajduje się w nawiasie kwadratowym, względem którego w indeksie górnym znajduje się znak plus.
Wzór elektronowy kropkowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kreskowy jonu hydroniowego zbudowanego z atomu tlenu połączonego z trzema atomami wodoru . Każde z trzech wiązań łączących atom tlenu i atom wodoru symbolizowane jest przez dwie kropki znajdujące się pomiędzy symbolami wspomnianych pierwiastków. Ponadto atom tlenu posiada jedną wolną parę elektronową reprezentowaną przez dwie kropki (w sumie są to dwa elektrony). Kąt pomiędzy atomami H O H jest kątem rozwartym i wynosi 104,45 stopnia. Cała struktura znajduje się w nawiasie kwadratowym, względem którego w indeksie górnym znajduje się znak plus., Wzór elektronowy kropkowo–kreskowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kreskowy jonu hydroniowego zbudowanego z atomu tlenu połączonego z trzema atomami wodoru . Każde z dwóch wiązań łączących atom tlenu i atom wodoru symbolizowane jest przez kreskę łączącą symbole wspomnianych pierwiastków. Ponadto atom tlenu posiada jedną wolną parę elektronową reprezentowaną przez dwie kropki (w sumie są to dwa elektrony). Atom tlenu posiada również drugą parę elektronową (reprezentowaną przez kreskę) tworzącą wiązanie z trzecim atomem wodoru. Wiązanie to symbolizuje strzałka poprowadzona od wspomnianej pary elektronowej tlenu do trzeciego atomu wodoru. Kąt pomiędzy atomami H O H jest kątem rozwartym i wynosi 104,45 stopnia. Cała struktura znajduje się w nawiasie kwadratowym, względem którego w indeksie górnym znajduje się znak plus., Wzór elektronowy kreskowy Ilustracja przedstawiająca wzór elektronowy kreskowy jonu hydroniowego zbudowanego z atomu tlenu połączonego z trzema atomami wodoru . Każde z dwóch wiązań łączących atom tlenu i atom wodoru symbolizowane jest przez kreskę łączącą symbole wspomnianych pierwiastków. Ponadto atom tlenu posiada jedną wolną parę elektronową reprezentowaną przez kreskę (w sumie są to dwa elektrony). Atom tlenu posiada również drugą parę elektronową tworzącą wiązanie z trzecim atomem wodoru. Wiązanie to symbolizuje strzałka poprowadzona od wspomnianej pary elektronowej do trzeciego atomu wodoru. Kąt pomiędzy atomami H O H jest kątem rozwartym i wynosi 104,45 stopnia. Cała struktura znajduje się w nawiasie kwadratowym, względem którego w indeksie górnym znajduje się znak plus.
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Kwas siarkowy() () składa się z dwóch atomów wodoru, jednego atomu siarki i czterech atomów tlenu.
RnMHNUODYOIEh1
Ilustracja przedstawiająca zapis klatkowy konfiguracji dla atomów wodoru, tlenu oraz siarki. Atomy te tworzą cząsteczkę kwasu siarkowego(<math aria‑label="sześć">VI). Jego wzór elektronowy kropkowy został również uwzględniony na rysunku. Atom wodoru o konfiguracji posiada jeden elekron. Zapis klatowy konfiguracji jest następujący. Stanowi go jedna klatka, w której znajduje się jedna strzałka skierowana do góry. Analogiczny zapis przedstawiono dla drugiego atomu wodoru. Obok przedstawiono skrócony zapis konfiguracji elektronowej dwóch z czterech atomów tlenu w cząsteczce kwasu siarkowego(<math aria‑label="sześć">VI). Atomy te związane są z atomami wodoru i atomem siarki. Są to atomy tlenu o konfiguracji skróconej . Dla narysowano jedną klatkę, w której znajdują się dwie strzałki. Pierwsza skierowana do góry, a druga do dołu. Dla trzy klatki, w pierwszej znajdują się dwie strzałki, pierwsza skierowana do góry, a druga do dołu. W drugiej i trzeciej klatce znajduje się po jednej strzałce skierowanej do góry. Dalej przedstawiono skrócony zapis konfiguracji elektronowej dwóch pozostałych z czterech atomów tlenu w cząsteczce kwasu siarkowego(<math aria‑label="sześć">VI) związanych z atomem siarki. Są to atomy tlenu o konfiguracji skróconej . Dla jest to jedna klatka. Znajdują się w niej dwie strzałki, pierwsza skierowana do góry, a druga do dołu. Dla trzy klatki, w pierwszej i drugiej znajdują się po dwie strzałki, pierwsza skierowana do góry, a druga do dołu. Trzecia klatka jest pusta, ponieważ następuje utworzenie wiązania poprzez elektrony pochodzące od atomu siarki. Dla atomu siarki o skróconej konfiguracji elektronowej zapis klatkowy składa się z rdzenia gazu szlachetnego oraz z pojedynczej klatki zawierającej dwie strzałki, pierwszą skierowaną do góry, a drugą do dołu dla . A także z trzech klatek dla . W pierwszej z nich znajdują się dwie strzałki, jedna skierowana do góry, a druga do dołu. W dwóch kolejnych klatkach znajduje się po jednej strzałce skierowanej do góry. Każda strzałka odpowiada jednemu elektronowi. Obok przedstawiono strukturę cząsteczki kwasu siarkowego(<math aria‑label="sześć">VI). Wzór elektronowy kropkowy składa się z dwóch atomów wodoru. Każdy z nich łączy się z atomem tlenu. Pomiędzy atomami wodoru i tlenu znajdują się dwie kropki symbolizujące parę elektronową biorącą udział w tworzeniu wiązania. Elektrony pochodzące od wodoru zaznaczono kolorem niebieskim (po jednym od każdego atomu pierwiastka). Z kolei elektrony pochodzące od atomu tlenu kolorem czerwonym. Oprócz tego, atomy tlenu posiadają po dwie wolne pary elektronowe, które zaznaczone są jako dwie pary kropek znajdujące się po przeciwnych stronach w obrębie każdego z atomów tlenu. Każdy z wspomnianych atomów tlenu uwspólnia ostatni dostępny elektron z atomem siarki. Ten zaś uwspólnia z każdym z dwóch omawianych atomów tlenu po jednym elektronie. Atom siarki łączy się również z dwoma pozostałymi atomami tlenu, będąc donorem par elektronowych zaznaczonych w postaci dwóch kropek (w kolorze żółtym) pomiędzy atomem siarki oraz pierwszym, jak i drugim atomem tlenu. Każdy z ostatnio wspomnianych dwóch atomów tlenu posiada również trzy wolne pary elektronowe, zaznaczone jako sześć czerwonych kropek otaczających każdy z dwóch atomów tlenu.
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Atomy wodoru posiadają po jednym niesparowanym elektronie, więc brakuje im jednego elektronu do uzyskania trwałej walencyjnej konfiguracji elektronowej. Potrzebny elektron uzyskają od atomów tlenu, które posiadają po cztery elektrony sparowane i dwa niesparowane. Każdy z atomów tlenu przeznaczy swój jeden elektron niesparowany na wiązanie z atomem wodoru. Drugi niesparowany elektron atomów tlenu weźmie udział w tworzeniu wiążącej pary elektronowej z atomem siarki, której do uzyskania trwałej walencyjnej konfiguracji elektronowej brakuje dwóch elektronów. W ten sposób zarówno atomy wodoru, tlenu, jak i atom siarki uzyskują trwałe, walencyjne konfiguracje elektronowe. W celu przyłączenia dwóch kolejnych atomów tlenu, atom siarki przeznacza swoje dwie wolne pary elektronowe na utworzenie wiązania donorowo‑akceptorowego (atom tlenu, chcąc przyjąć parę elektronową, musi przenieść niesparowany elektron na inny orbital, na którym znajduje się elektron, dzięki czemu pozostawia jeden wolny).
R14bQOlCwcKpt
Wzór elektronowy kropkowy Ilustracja przedstawiająca strukturę cząsteczki kwasu siarkowego(VI). Wzór elektronowy kropkowy składa się z dwóch atomów wodoru, z których każdy łączy się z atomem tlenu. Pomiędzy atomami wodoru i tlenu znajdują się dwie kropki symbolizujące parę elektronową biorącą udział w tworzeniu wiązania. Elektrony pochodzące od wodoru (po jednym od każdego atomu pierwiastka) zaznaczono kolorem niebieski, a elektrony pochodzące od atomu tlenu kolorem czerwonym. Oprócz tego, atomy tlenu posiadają po dwie wolne pary elektronowe, które zaznaczone są jako dwie pary kropek znajdujące się po przeciwnych stronach w obrębie każdego z atomów tlenu. Każdy z wspomnianych atomów tlenu uwspólnia ostatni dostępny elektron z atomem siarki, który z kolei uwspólnia z każdym z dwóch omawianych atomów tlenu po jednym elektronie. Atom siarki łączy się z dwoma pozostałymi atomami tlenu, będąc donorem par elektronowych zaznaczonych w postaci dwóch kropek (w kolorze żółtym) pomiędzy atomem siarki oraz pierwszym, jak i drugim atomem tlenu. Każdy z ostatnio wspomnianych dwóch atomów tlenu posiada również trzy wolne pary elektronowe zaznaczone jako sześć czerwonych kropek otaczających każdy z dwóch atomów tlenu., Wzór elektronowy kropkowo–kreskowy Ilustracja przedstawiająca strukturę cząsteczki kwasu siarkowego(VI). Wzór elektronowy kropkowo-kreskowy składa się z dwóch atomów wodoru, z których każdy łączy się z atomem tlenu. Pomiędzy atomami wodoru i tlenu znajduje się po jednej kresce łączącej oba symbole pierwiastków. Kreski symbolizują wiążącą parę elektronową biorącą udział w tworzeniu wiązania. Oprócz tego, atomy tlenu posiadają po dwie wolne pary elektronowe, które zaznaczone są jako dwie pary kropek znajdujące się po przeciwnych stronach symbolu w obrębie każdego z atomów tlenu. Każdy z wspomnianych atomów tlenu uwspólnia ostatni dostępny elektron z atomem siarki, który z kolei uwspólnia z każdym z dwóch omawianych atomów tlenu po jednym elektronie, co symbolizuje po jednej kresce łączącej każdy z dwóch wspomnianych atomów tlenu z atomem siarki. Atom siarki łączy się z dwoma pozostałymi atomami tlenu, będąc donorem par elektronowych zaznaczonych w postaci kreski pomiędzy atomem siarki oraz pierwszym, jak i drugim atomem tlenu. Każdy z ostatnio wspomnianych dwóch atomów tlenu posiada również trzy wolne pary elektronowe zaznaczone jako sześć czerwonych kropek otaczających każdy z dwóch atomów tlenu., Wzór elektronowy kreskowy Ilustracja przedstawiająca strukturę cząsteczki kwasu siarkowego(VI). Wzór elektronowy kreskowy składa się z dwóch atomów wodoru, z których każdy łączy się z atomem tlenu. Pomiędzy atomami wodoru i tlenu znajduje się po jednej kresce łączącej oba symbole pierwiastków. Kreski symbolizują wiążącą parę elektronową biorącą udział w tworzeniu wiązania. Oprócz tego, atomy tlenu posiadają po dwie wolne pary elektronowe, które zaznaczone są jako dwie kreski znajdujące się po przeciwnych stronach symbolu w obrębie każdego z atomów tlenu. Każdy z wspomnianych atomów tlenu uwspólnia ostatni dostępny elektron z atomem siarki, który z kolei uwspólnia z każdym z dwóch omawianych atomów tlenu po jednym elektronie, co symbolizuje po jednej kresce łączącej każdy z dwóch wspomnianych atomów tlenu z atomem siarki. Atom siarki łączy się z dwoma pozostałymi atomami tlenu, będąc donorem par elektronowych zaznaczonych w postaci kreski pomiędzy atomem siarki oraz pierwszym, jak i drugim atomem tlenu. Każdy z ostatnio wspomnianych dwóch atomów tlenu posiada również trzy wolne pary elektronowe zaznaczone jako trzy kreski otaczające każdy z dwóch atomów tlenu.
Wzór elektronowy kropkowy Ilustracja przedstawiająca strukturę cząsteczki kwasu siarkowego(VI). Wzór elektronowy kropkowy składa się z dwóch atomów wodoru, z których każdy łączy się z atomem tlenu. Pomiędzy atomami wodoru i tlenu znajdują się dwie kropki symbolizujące parę elektronową biorącą udział w tworzeniu wiązania. Elektrony pochodzące od wodoru (po jednym od każdego atomu pierwiastka) zaznaczono kolorem niebieski, a elektrony pochodzące od atomu tlenu kolorem czerwonym. Oprócz tego, atomy tlenu posiadają po dwie wolne pary elektronowe, które zaznaczone są jako dwie pary kropek znajdujące się po przeciwnych stronach w obrębie każdego z atomów tlenu. Każdy z wspomnianych atomów tlenu uwspólnia ostatni dostępny elektron z atomem siarki, który z kolei uwspólnia z każdym z dwóch omawianych atomów tlenu po jednym elektronie. Atom siarki łączy się z dwoma pozostałymi atomami tlenu, będąc donorem par elektronowych zaznaczonych w postaci dwóch kropek (w kolorze żółtym) pomiędzy atomem siarki oraz pierwszym, jak i drugim atomem tlenu. Każdy z ostatnio wspomnianych dwóch atomów tlenu posiada również trzy wolne pary elektronowe zaznaczone jako sześć czerwonych kropek otaczających każdy z dwóch atomów tlenu., Wzór elektronowy kropkowo–kreskowy Ilustracja przedstawiająca strukturę cząsteczki kwasu siarkowego(VI). Wzór elektronowy kropkowo-kreskowy składa się z dwóch atomów wodoru, z których każdy łączy się z atomem tlenu. Pomiędzy atomami wodoru i tlenu znajduje się po jednej kresce łączącej oba symbole pierwiastków. Kreski symbolizują wiążącą parę elektronową biorącą udział w tworzeniu wiązania. Oprócz tego, atomy tlenu posiadają po dwie wolne pary elektronowe, które zaznaczone są jako dwie pary kropek znajdujące się po przeciwnych stronach symbolu w obrębie każdego z atomów tlenu. Każdy z wspomnianych atomów tlenu uwspólnia ostatni dostępny elektron z atomem siarki, który z kolei uwspólnia z każdym z dwóch omawianych atomów tlenu po jednym elektronie, co symbolizuje po jednej kresce łączącej każdy z dwóch wspomnianych atomów tlenu z atomem siarki. Atom siarki łączy się z dwoma pozostałymi atomami tlenu, będąc donorem par elektronowych zaznaczonych w postaci kreski pomiędzy atomem siarki oraz pierwszym, jak i drugim atomem tlenu. Każdy z ostatnio wspomnianych dwóch atomów tlenu posiada również trzy wolne pary elektronowe zaznaczone jako sześć czerwonych kropek otaczających każdy z dwóch atomów tlenu., Wzór elektronowy kreskowy Ilustracja przedstawiająca strukturę cząsteczki kwasu siarkowego(VI). Wzór elektronowy kreskowy składa się z dwóch atomów wodoru, z których każdy łączy się z atomem tlenu. Pomiędzy atomami wodoru i tlenu znajduje się po jednej kresce łączącej oba symbole pierwiastków. Kreski symbolizują wiążącą parę elektronową biorącą udział w tworzeniu wiązania. Oprócz tego, atomy tlenu posiadają po dwie wolne pary elektronowe, które zaznaczone są jako dwie kreski znajdujące się po przeciwnych stronach symbolu w obrębie każdego z atomów tlenu. Każdy z wspomnianych atomów tlenu uwspólnia ostatni dostępny elektron z atomem siarki, który z kolei uwspólnia z każdym z dwóch omawianych atomów tlenu po jednym elektronie, co symbolizuje po jednej kresce łączącej każdy z dwóch wspomnianych atomów tlenu z atomem siarki. Atom siarki łączy się z dwoma pozostałymi atomami tlenu, będąc donorem par elektronowych zaznaczonych w postaci kreski pomiędzy atomem siarki oraz pierwszym, jak i drugim atomem tlenu. Każdy z ostatnio wspomnianych dwóch atomów tlenu posiada również trzy wolne pary elektronowe zaznaczone jako trzy kreski otaczające każdy z dwóch atomów tlenu.
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Słownik
wzór elektronowy kropkowy
wzór elektronowy kropkowy
wzór elektronowy, w którym wszystkie elektrony przedstawione są za pomocą kropek
wzór elektronowy kreskowy
wzór elektronowy kreskowy
wzór elektronowy, w którym każda para elektronów przedstawiona jest za pomocą kreski
wzór elektronowy kreskowo–kropkowy
wzór elektronowy kreskowo–kropkowy
wzór elektronowy, w którym wiążąca para elektronowa przedstawiona jest kreską, a wolna para elektronowa zaznaczona jest jako dwie kropki
Bibliografia
Pazdro K., Rola – Noworyta A., Chemia. Repetytorium dla przyszłych maturzystów i studentów, Warszawa 2014.
