Przeczytaj
Według współczesnej socjologii grupa społeczna to:
Wstęp do socjologii(…) dwie lub więcej osób, które mają poczucie wspólnej tożsamości i między którymi zachodzą strukturalnie uporządkowane interakcjeinterakcje oparte na wspólnym zestawie oczekiwań co do zachowania partnerów.
lub
Słownik socjologii i nauk społecznych(…) pewna liczba jednostek, wyodrębnionych na podstawie formalnych lub nieformalnych kryteriów członkostwa, mających poczucie wspólnoty z innymi członkami grupy, lub takich jednostek, między którymi zachodzą interakcje o względnie stałych wzorach.
Powyższe definicje są częściowo podobne. Różnice między nimi mogą jednak wprowadzać pewien zamęt. Jak myślisz, czy istnieje jakiś jeden, wspólny zestaw cech definicyjnych grupy społecznej, który jest akceptowany przez wszystkich socjologów?
Tak. Przyjmuje się obecnie, że zbiorowość jest grupą społeczną, jeśli spełnia kilka podstawowych kryteriów:
„Jesteśmy jak rodzina”. Być może zdarzyło ci się tak kiedyś pomyśleć o grupie przyjaciół. Ale czy twoja grupa rówieśniczagrupa rówieśnicza istotnie jest tym samym, czym rodzina? Czy poczucie przynależności i pozytywne odniesienia emocjonalne nie przysłaniają innych cech, które, zróżnicowane, pozwalają oddzielać od siebie różne typy grup społecznych?
Tak jest w istocie. Granice między poszczególnymi typami grup nie zawsze są ostre, dlatego że typy grup to tylko pewne modele idealnemodele idealne. Nie zastępują rzeczywistości. Ale porządkując ją, pozwalają ją precyzyjnie opisać. W socjologii wyróżnia się wiele kryteriów podziału grup społecznych. Wśród nich cztery podstawowe:
Czasami czujesz się w grupie dobrze. Ale czasami wydaje ci się, że nie masz nic do gadania. Jak myślisz, czy to wynik złej woli innych członków grupy? A może w ten sposób ujawnia się jej wewnętrzna, hierarchiczna struktura, której nie odczuwasz na co dzień, pozostając w relacjach opartych na więzi wynikającej z zaufania i poczucia partnerstwa w realizacji wspólnych celów?
Tak jest istotnie. Nie istnieją takie grupy społeczne, które nie przejawiałyby jakiejś organizacji. Każda grupa społeczna to sieć interakcji „rozciągnięta” na strukturalnym stelażu. Tworzą go role i pozycje członków grupy. Pełniąc rolę, realizujemy (wespół z innymi członkami, którzy również pełnią określone role) zadania naszej grupy. Robimy to w zgodzie z obowiązującymi w grupie normaminormami działania. Rola to względnie trwałe, spójne oczekiwania, jakie wobec człowieka ma zbiorowość społeczna. Nawet jeśli nasza grupa ma charakter partnerski i demokratyczny, nie likwiduje to hierarchicznego charakteru struktury. Z rolami związane są bowiem pozycje członków grupy. Charakteryzują one względne położenie jednostki w grupie w stosunku do innych członków. Wyznaczają one relacje podrzędności, nadrzędności i współzależności.
Przyjrzyjmy się przykładowej rodzinie, mieszkającej w domu na przedmieściu, złożonej z rodziców, kilkunastoletniej dziewczynki, pięcioletniego chłopca i dziadków (rodziców kobiety).
A jak to wygląda w twojej rodzinie? Potrafisz zrekonstruować układ ról i pozycji, który w niej występuje, nie kierując się emocjonalnymi ocenami, lecz patrząc na jej członków?
Słownik
(z gr. axios – godny, cenny oraz logos – słowo, nauka, wiedza); dział filozofii zajmujący się wartościami; w szerszym znaczeniu to ogólna teoria wartości; w znaczeniu węższym to dziedzina rozważań wchodząca w skład innych dyscyplin naukowych nad wartościami (na przykład moralnymi, estetycznymi, religijnymi itp.); szczegółowe teorie wyjaśniające istnienie i funkcjonowanie wartości
dotyczący norm i wartości
grupa osób w tym samym lub bardzo zbliżonym wieku
wzajemne oddziaływanie różnych obiektów (przedmiotów, zjawisk, osób ect.)
główny, zasadniczy, podstawowy, będący najważniejszym elementem (składnikiem)
mechanizmy regulujące zgodność zachowań jednostek i zbiorowości społecznych z normami i regułami obowiązującymi w społeczeństwie lub szerszych zbiorowościach społecznych
inaczej: typ idealny; model abstrakcyjny służący badaniu szerokiej klasy zjawisk społecznych, skonstruowany (sztucznie) z cech występujących w rzeczywistości empirycznej, sam w tej rzeczywistości nie występuje
nakaz lub zakaz określonego zachowania, działania mający chronić i zarazem podtrzymywać wartość cenioną w grupie lub całym społeczeństwie; w innym, węższym znaczeniu trwały, przyjęty w społeczeństwie lub zbiorowościach sposób działania
(z łac. socialis – społeczny, towarzyski); uspołecznienie, proces nabywania przez podmiot umiejętności (a przede wszystkim przyswajania systemu wartości, norm i wzorców zachowań akceptowanych i podtrzymywanych przez zbiorowość lub społeczeństwo); proces, w którym jednostka, ze swoimi specyficznymi biologicznymi i psychicznymi dyspozycjami, staje się dojrzała społecznie; w wyniku tego zostaje wyposażona w dynamicznie podtrzymywane w okresie całego życia zdolności i umiejętności skutecznego działania w obrębie całego społeczeństwa (jak i w poszczególnych jego elementach); jednocześnie jest to proces powstawania i rozwoju osobowości zachodzący we wzajemnej zależności ze społecznie przekazywanym środowiskiem socjalnym i materialnym
uporządkowana całość, dynamiczny układ stosunków między elementami składowymi: jednostkami, rolami, pozycjami, kategoriami społecznymi i instytucjami
(z niem. der Wert, czyli godność, honor, powaga); pożądane obiekty (materialne lub o symbolicznym charakterze ) lub sądy (opinie) egzystencjalne (dotyczące tego, co istnieje) oraz normatywne (dotyczące tego, co powinno być i jak to osiągnąć)