Czysty glin jest metalem barwy srebrzystobiałej, dość miękkim i bardzo plastycznym. Jego gęstość wynosi $\mathrm{2,7} \frac{\text{g}}{{\text{cm}}^3}$, temperatura topnienia $660°\text{C}$, a temperatura wrzenia sięga $2567°\text{C}$. Posiada duże powinowactwopowinowactwo chemicznepowinowactwo do tlenu (silny odtleniacz w metalurgii stali). Jest dobrym przewodnikiem ciepła i elektryczności.

Powszechne wykorzystanie metalicznego glinu i jego stopówstopstopów jest możliwe dzięki temu, że na powietrzu powierzchnia metalu pokrywa się szczelną błonką tlenku glinu o grubości $2·{10}^{-7} \text{m}$, która chroni metal przed dalszym utlenianiem. Jest to proces pasywacjipasywacjapasywacji glinu.

Zjawisko pasywacji znalazło zastosowanie przy przewożeniu stężonego kwasu azotowego($\text{V}$) w cysternach wykonanych z aluminium. Metal ten reaguje ze stężonym kwasem azotowym($\text{V}$), tworząc powłokę z tlenku, czyli barierę ochronną, która uniemożliwia dalszą reakcję.

Metal, który powinien przechodzić w danych warunkach do roztworu, nie roztwarza się.

Ciekawostka

Polska nazwa glinu pochodzi od gliny, ponieważ jest on głównym składnikiem gliny, margli i wielu innych skał. Występuje w nich przeważnie w postaci glinokrzemianów. Glin jest pierwiastkiem zajmującym trzecie miejsce pod względem rozpowszechnienia w środowisku ($\mathrm{8,22}\%$).

R12XXyVKgn4Po

Zdjęcie przedstawia jasnobrązową, mokrą skałę - przypomina miękką glebę. W lewym górnym rogu zdjęcia leży mały młotek.

Pozyskuje się go z pokładów boksytu, który jest podstawową rudą glinu. Boksyt jest skałą ilastą, osadową, zawierającą głównie wodorotlenki glinu (tj. hydrargilit o wzorze $\text{Al}{\left(\text{OH}\right)}_3$ i bemit (inaczej diaspor) o wzorze $\text{AlO}\left(\text{OH}\right)$. Najczęściej jest koloru czerwonego lub brunatnego, o budowie drobnoziarnistej, miękkiej, słabo spojonej lub zwięzłej i twardej. W Europie największe złoża znajdują się we Francji i na Węgrzech.

RUcXyMuD2lw7h

Zdjęcie przedstawia fragment muru. Wisi na nim tablica zapisana tekstem. Pod murem stoi pomarańczowoczerwony duży głaz.

Glin jest najczęściej stosowany w postaci stopów nazywanych aluminium. Są one cennym materiałem konstrukcyjnym – lekkim i odpornym na korozję.

Siarczan($\text{VI}$) glinu i ałuny, np. ałun glinowo potasowy, czyli dodekahydrat siarczanu($\text{VI}$) glinu potasu z wodą(1/12) $\text{Al}{\left({\text{SO}}_4\right)}_2·12 {\text{H}}_2\text{O}$, wykorzystywany jest w farbiarstwie i medycynie.

Kaolin – uwodniony glinokrzemian $2 {\text{SiO}}_2·{\text{Al}}_2{\text{O}}_3·2 {\text{H}}_2\text{O}$, stosowany jest do produkcji kosmetyków do makijażu twarzy, ponieważ jest dobrym adsorbentem i redukuje połysk.

Dla zainteresowanych

RlLc0DF1vDHKl

Zdjęcie przedstawia małą rybę wypływającą z otworu w puszcze aluminiowej. Puszka jest obrośnięta wodnymi roślinami.

RoqKtMcPk2WNi

Na ilustracji jest znak - dwie strzałki tworzą okrąg. W środku jest napis: alu.

Aluminiowe puszki po napojach w całości nadają się do ponownego przetworzenia. Odzysk aluminium z puszek, przygotowanych do recyklingurecyklingrecyklingu zgodnie z normą europejską EN $13920$-$10$:$2003$, można prowadzić w nieskończoność, nie powodując utraty jakości metalu. Nazywamy to materiałem permanentnym. Szacuje się, że około $75\%$ kiedykolwiek wyprodukowanego aluminium nadal jest wykorzystywane dzięki recyklingowi.

Słownik

Bibliografia

Atkins P., Jones L., Chemia ogólna, Warszawa 2004, s. 951‑968.

Czerwiński A., Czerwińska A., Jelińska‑Kazimierczuk M., Kuśmierczyk K., Chemia 1. Podręcznik, Warszawa 2002, s. 271‑278.

Emsley J., Chemia. Przewodnik po pierwiastkach, Warszawa 1997, s. 70‑71.

Trzeciak A. M., Wstęp do chemii nieorganicznej środowiska, Wrocław 1995, s. 113‑114.

Sołoniewicz R., Pierwiastki chemiczne grup głównych, Warszawa 1989, s. 186‑192.