Przeczytaj
Polimery
PolimeryPolimery to bardzo duża i interesująca klasa związków chemicznych. Ich wykorzystanie w codziennym życiu ludzi sprawia, że jest ono łatwiejsze, komfortowe, a nawet bardziej higieniczne. Wiąże się to z z ich wielobranżowym wykorzystaniem. Wyróżniamy polimery naturalne i sztuczne. Te naturalne to oczywiście związki występujące naturalnie w przyrodzie. Należą do nich m.in. kauczuk naturalny, wielocukry (np. skrobia) oraz polipeptydy i białka.
Polimery sztuczne otrzymywane są w wyniku reakcji polimeryzacjipolimeryzacji. Wśród nich wyróżnia się: polimery łańcuchowe (np. PP, PE, PVC, PS, PLA, PU) i polimery kondensacyjne (np. nylon, PET, silikony).
Przykładowe zastosowania polimerów łańcuchowych
Rodzaj polimeru | Nazwa systematyczna | Przykładowe zastosowania | ||
PP | polipropylen | przemysł włókienniczy | przemysł meblarski | przemysł chemiczny i farmaceutyczny |
PE | polietylen | produkcja zabawek | produkcja butelek | produkcja kanistrów |
PS | polistyren | szczoteczki do zębów | styropian | elementy sprzętów AGD |
PVC | polichlorek winylu | izolacja kabli | dachówki | rury kanalizacyjne |
PLA | polilaktyd | nośniki leków | implantologia | plastikowe opakowania, słomki, kubki |
Reakcja polimeryzacji
Polimeryzacja to reakcja, w wyniku której małe cząstki (zwane monomeramimonomerami) łączą się w makrocząsteczki – polimery (łańcuchy lub sieci) – o masie cząsteczkowej przekraczającej u. Monomerami mogą być cząsteczki, które posiadają wiązanie wielokrotne (najczęściej podwójne) lub dwie grupy funkcyjne.
Schematycznie polimeryzacja wygląda następująco:
Rodzaje reakcji, w których powstają polimery
Istnieje wiele różnych rodzajów polimeryzacji. Ogólnie polimery możemy otrzymywać na drodze m.in.:
Dany rodzaj mechanizmu polimeryzacji jest zależny od zastosowanego inicjatorainicjatora i rodzaju monomeru. Niezależnie od tego, każda reakcja polimeryzacji składa się z trzech etapów. Poniższy przykład dotyczy polimeryzacji rodnikowej.
Inicjacja polimeryzacji
Inicjacja jest to najwolniejszy etap reakcji polimeryzacji. W nim rozpoczyna się polimeryzacja.
– inicjator reakcji;
– rodnik inicjujący reakcję polimeryzacji;
– stała szybkości reakcji.
Nadtlenek benzoilu, jako inicjator, zastosowany został do polimeryzacji:
Powstały w czasie inicjacji rodnik przenosi niesparowany elektron na cząsteczkę monomeru i tworzy rodnik startowy:
Propagacja polimeryzacji
Propagacja to szybki etap polimeryzacji. Następuje w nim wzrost łańcucha polimeru.
Rodniki startowe reagują z kolejnymi cząsteczkami monomeru:
Terminalne (końcowe) grupy, utworzone przez inicjatory, usuwane są z materiałów polimerowych w wyniku różnych procesów, np.: wymywania (w różnicującym rozpuszczalniku), utleniania, pirolizy, redukcji.
Terminacja polimeryzacji
Terminacja to zakończenie łańcucha polimerowego. Ten etap może przebiegać na drodze dysproporcjonowania lub rekombinacji. Podczas dysproporcjonowania atom wodoru z jednego makrorodnika jest przenoszony na drugi, co w efekcie daje dwie nieaktywne makrocząsteczki (jedna z wiązaniem podwójnym).
W wyniku rekombinacji dwa makrorodniki łączą się w jeden.
Zapisz schemat reakcji, w wyniku której powstaje polipropylen (PP).
W wyniku wulkanizacji naturalnego kauczuku powstaje guma. Proces ten polega na sieciowaniu polimeru poprzez addycję siarki do zawartych w nim wiązań podwójnych.
Słownik
reakcja łączenia się małych cząsteczek zawierających wiązania wielokrotne – monomerów w duże związki – polimery (łańcuchowe lub sieciowe), które posiadają wielokrotnie większe masy cząsteczkowe; do jej przeprowadzenia stosuje się katalizatory i czasem także wysokie ciśnienie
najmniejszy powtarzający się w polimerze fragment łańcucha
związek chemiczny, który jest zdolny do wytworzenia wysokoenergetycznych rodników na skutek rozpadu termicznego, kwantu światła lub reakcji redoks
(gr. „pojedyncza cząsteczka”) związek, którego cząsteczki mogą ulegać polimeryzacji
jednostka strukturalna, przejściowa (przed polimerem właściwym), złożona z jednakowych merów w ilości od do
związek wielkocząsteczkowy, w postaci łańcucha lub sieci powtarzających się merów w ilości od do i więcej
Bibliografia
Dudek‑Różycki K., Płotek M., Wichur T., Węglowodory. Repetytorium i zadania, Kraków 2020.
Dudek‑Różycki K., Płotek M., Wichur T., Kompendium terminologii oraz nazewnictwa związków organicznych. Poradnik dla nauczycieli i uczniów, Kraków 2020.
Otrzymywanie i odyfikacja wybranych makrocząsteczek, online: http://www.chorg.ump.edu.pl/images/materialy/Cwiczenie_9_i_10_-2020.pdf, dostęp: 20.09.2021.